The Amenta

Τέσσερα χρόνια μετά την κυκλοφορία του "Occasus", οι Αυστραλοί The Amenta μόλις κυκλοφόρησαν το νέο τους άλμπουμ με τίτλο "Non". Το ντεμπούτο τους είχε αποσπάσει αρκετά καλές κριτικές και είχε αφήσει υποσχέσεις για τη συνέχεια. Το death metal / industrial κράμα στο οποίο επιδίδονται οι Αυστραλοί, αν είστε οπαδός του συγκεκριμένου ήχου, θα σας αφήσει πλήρως ικανοποιημένους. Αν δεν είστε και τόσο λάτρης του "θορύβου", προσπεράστε. Ο ηχητικός όλεθρος, η επιτηδευμένη 'βιομηχανική' παραγωγή του "Non", σε συνδυασμό με τα blastbeats και τα τερατώδη riffs δημιουργούν ένα σύνολο ακραίο από κάθε άποψη, μα και ενδιαφέρον από την άλλη πλευρά άλμπουμ γιατί οι The Amenta φαίνεται να το κατέχουν.

Σε γενικές γραμμές, το "Non" είναι πιο ατμοσφαιρικό από τον προκάτοχό του, αλλά το ίδιο ακραίο και με παρόμοια αισθητική αντίληψη. Οι συνειρμοί με Behemoth, Zyklon και γενικότερα την ευρωπαϊκή death/black σκηνή (όπως και με τους συμπατριώτες τους Berzerker) είναι δεδομένοι από το πρώτο άκουσμα του άλμπουμ, αλλά το industrial στοιχείο με την 'απαραίτητη' βρωμιά στον ήχο και τα διάφορα samples, τη συνοδεία πλήκτρων ανάμεσα στα δαιδαλώδη riffs και το ανελέητο drumming αφήνει το στίγμα του. Όλα τα παραπάνω ίσως ακούγονται εντυπωσιακά και γεμάτα στόμφο, αλλά η αλήθεια είναι ότι το "Non" είναι αφενός μεν ένα ενδιαφέρον άλμπουμ με ενδιαφέρουσες στιγμές, αλλά αφετέρου είναι ένα άλμπουμ, το οποίο παρόλο που έχει μπολιάσει νέα στοιχεία (βλ. Samples), φαίνεται κάπως κατώτερο σε σχέση με τον προκάτοχό του ("Occasus").

Αυτό φυσικά δε σημαίνει ότι είναι ένα αδιάφορο άλμπουμ ή ότι χάνει σε ωραίες ιδέες και νεωτεριστικά στοιχεία, μιας και στο συγκεκριμένο χώρο η επανάληψη και το τετριμμένο είναι πλέον συνήθεια. Οι The Amenta εκεί ακριβώς προσπαθούν να ξεχωρίσουν από το σωρό. Κομμάτια σαν το "Slave", το "Dirt" και το "Rape" αποτελούν από μόνα τους τα δυνατά χαρτιά του δίσκου και αποδίδουν την ταυτότητα της μπάντας, ενώ το άλμπουμ κλείνει με σχεδόν επικό τρόπο. Ο industrial βομβαρδισμός με τα συνεχόμενα riffs / samples δε βοηθάει στον άμεσο αφουγκρασμό του δίσκου και αναγκαστικά όσοι εισπράττουν κάτι από την πρώτη ακρόαση επιζητούν κι άλλη! Δώδεκα κομμάτια, τα οποία σίγουρα δεν επαναπροσδιορίζουν το industrial death metal, προσφέρουν όμως ένα ενδιαφέρον σύνολο, το οποίο θεματολογικά περιστρέφεται γύρω από ζητήματα της ζοφερής ανθρώπινης πραγματικότητας (όπως φαίνεται και από τους παραπάνω τίτλους).

Τελικώς, το "Non" είναι ακόμα μια δυνατή κυκλοφορία, προσφέρει ορισμένες καλοδουλεμένες συνθέσεις, αλλά ως σύνολο φαίνεται κάπως μονοδιάστατο με τον συνεχόμενο 'βιομηχανικό θόρυβο'. Το ντεμπούτο ήταν πολλά υποσχόμενο και το "Non" είναι ένα προσεγμένο και καλοδουλεμένο άλμπουμ από τους Αυστραλούς, οπότε η μπάντα ίσως μπορέσει να κάνει το παραπάνω βήμα. Και η επερχόμενη περιοδεία με Deicide, Vader και Samael είναι η ευκαιρία τους.