The Riven

Το πόσο ιδιαίτερη είναι η σουηδική αυτή μπάντα, μπορεί να φανερωθεί μέσω ενός ελέγχου που δεν θα πάρει πάνω από δυο λεπτά. Ο προηγούμενος δίσκος τους κυκλοφόρησε το 2019. Όλα καλά μέχρι εδώ. Παρουσίαση του άλμπουμ δεν θα βρείτε στις rocking σελίδες. Οκ, το χάσαμε θα πει κάποιος αλλά θα κάνει μέγιστο λάθος. Ένας το ‘πιασε και το έβαλε στην προσωπική του λίστα με τα καλύτερα της χρονιάς. Μα πώς γίνεται αυτό θα σκεφτεί κάποιος. Τα πάντα γίνονται και τα πάντα δεν γίνονται, γι’ αυτό και υπάρχει η έκφραση περί της εξαίρεσης που επιβεβαιώνει τον κανόνα.

Φέτος υπάρχει κι άλλη μια επιβεβαίωση. Το πόσο γαμάτη μπάντα είναι οι The Riven. Αν τα έλεγα μπακαλίστικα, θα έγραφα πως αν είχαν βγάλει οι Blues Pills το δίσκο αυτό αντί για τον δεύτερό τους, θα είμασταν υπό το αμήχανο καθεστώς μιας μουσικής επιληψίας. Αλλά δεν το γράφω. Θα αδικούσα αυτούς εδώ και την προσπάθειά τους να παντρέψουν το κλασικό ροκ με το heavy metal. Την άκρως πετυχημένη τους προσπάθεια για την ακρίβεια.

Οι δίδυμες κιθάρες είναι το ένα από τα αποδεικτικά στοιχεία. Ο ενίοτε βαρύς ήχος τους είναι το δεύτερο. Ε, η αύρα των Horisont που πλανάται διακριτικά στο πεντάγραμμο είναι η κατακλείδα αυτών. Η δε προθέρμανση των solos της ηλεκτρικής μέσω της ενορχήστρωσης είναι απαράμιλλου κάλους. Το "Sorceress Of The Sky" αποτελεί την επιτομή αυτής της δήλωσης, θα πρέπει όμως να περιμένετε λίγο ακόμα μιας και δεν το κυκλοφόρησαν σαν single. Goddammit.

Έχουν βγάλει τρία μέχρι τώρα, ένα εκ των οποίων διεκδικεί τον άτυπο τίτλο του δεύτερου καλύτερου τραγουδιού της χρονιάς μιας και η πρώτη θέση είναι καπαρωμένη από σύνθεση που θα βρίσκεται σε δίσκο το 2023. Μπάχαλο. Η κάτι σαν μπαλάντα του "Death" είναι από τις περιπτώσεις εκείνες που δεν λαθεύεις όσον αφορά το γενικό μουσικό κλίμα ενός δίσκου. Αντιλαμβάνεσαι σε μεγάλο βαθμό το σχέδιο της μπάντας, το ακούς με όλη σου την προσοχή και στο τέλος βαράς παλαμάκια. Αργόσυρτα.

Είναι επίσης ο λόγος να άρεις τις όποιες επιφυλάξεις σου περί των φωνητικών της Totta Ekebergh. Το ακούς γλυκούλη μου; Το ακούω να λες. Η λίγο μπάσα και κατά τι ρινική της χροιά, προφανώς δεν συγκρίνεται με της αγαπημένης σου Elin Larsson. Είναι ακόμα καλύτερη! Άσε που δεν είχε, ούτε θα έχει την ευκαιρία να ερμηνεύσει αυτές εδώ τις συνθέσεις. Συνθέσεις, που είναι όλες τους υποψήφιες για τον χαρακτηρισμό instant hit. Οκ, αφήνω έξω το σπαραξικάρδιο "Sundown" για να μη με χαρακτηρίσεις υπερβολικό.

Το "Peace And Conflict" έχεις τις σωστές αναλογίες ψυχεδέλειας, classic rock & heavy metal, τοποθετημένες μάλιστα με μαεστρικό τρόπο και μου είναι λίγο δύσκολο να φανταστώ πως κάποιος λάτρης των τριών αυτών ιδιωμάτων να μην ενθουσιαστεί μαζί του. Αν μου ζητούσε κάποιος να του ονοματίσω τρεις φετινούς δίσκους που θα έπρεπε ν’ ακούσει επειγόντως, θα ήταν ο ένας. Τους άλλους δύο τους ψάχνω ακόμη.

Bandcamp