The Darkness

Last Of Our Kind

Canary Dwarf (2015)
Από τον Χρήστο Καραδημήτρη, 23/06/2015
Οι The Darkness δείχνουν στοιχεία συνθετικής ωρίμανσης, αλλά αναπόφευκτα χάνουν λίγη από τη λάμψη τους
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;
Είμαι μεταξύ αυτών που εκτιμάνε πολύ τους The Darkness, το εύπεπτο-παιχνιδιάρικο rock τους και τις falsetto ακροβασίες της φωνής του Justin Hawkins. Μπορεί να μην συμμερίζομαι ακριβώς τον ενθουσιασμό των συμπατριωτών τους, αλλά σε κάθε περίπτωση μου αρέσουν οι μουσικές που γράφουν και ευχαριστήθηκα την επιστροφή τους με το "Hot Cakes".

Το θέμα με αυτού του είδους τις μπάντες είναι ότι δύσκολα μπορούν να διατηρήσουν εσαεί τον χαρακτήρα που τους καθιέρωσε και αναπόφευκτα θα βρεθούν μπροστά στη στροφή της μουσικής ωρίμανσης. Αυτή τη στροφή καλούνται να πάρουν με ήπιο τρόπο οι Βρετανοί στο "The Last Of Our Kind", κάτι που θα μπορούσε να γίνει αντιληπτό και μόνο από τους τίτλους των τραγουδιών...

..."Barbarian", "Mighty Wings", "Conquerors", "Roaring Waters" είναι τίτλοι που παραπέμπουν σε Grand Magus κι όχι σε The Darkness, και σε κάνουν να αναρωτιέσαι τι είδους πειραγμένα σεξιστικά πράγματα είχε στο μυαλό του ο Hawkins. Προφανώς, και δεν άλλαξαν τόσο πολύ μουσικά, αλλά η αλήθεια είναι πως η απόσταση που έχουν διανύσει από το "Get Your Hands Off My Woman Motherfucker" είναι πλέον εμφανής.

Κατά τα άλλα, η βάση της μουσικής τους παραμένει αυθεντικά hard rock. Με Thin Lizzy, AC/DC, Van Halen, Aerosmith αλλά και The Cult επιρροές, όπως εμφανέστατα επιδεικνύει το "Open Fire" ένα τραγούδι που παραπέμπει (σχεδόν ξεδιάντροπα) στην δισκογραφία της παρέας του Ian Astbury. Το ύφος, είναι άλλοτε πιο βαρύ ("Mighty Wings"), άλλοτε πιο groovy ("Roaring Waters") κι άλλοτε πιο sleazy / pop ("Mudslide"), αλλά πάντα φιλτραρισμένο μέσα από το ιδιαίτερο στίγμα της φωνής του Hawkins και της συνολικής προσέγγισης της μπάντας.

Στο ενδιάμεσο του προηγούμενου και του νέου άλμπουμ, η μπάντα άνοιξε την περιοδεία της Lady Gaga και είδε τον drummer της, Ed Graham, να αποχωρεί για να αντικατασταθεί από την Emily Dolan Davies, μια κίνηση τόσο ταιριαστή όσο κι εκείνη των Motley Crue να προσλάβουν γυναίκα drummer. Εν τέλει, πλέον έχουν τον γιο του Roger Taylor των Queen πίσω από το drum kit, κάτι που φαντάζομαι πως θα ενισχύσει περεταίρω τα ήδη δυνατά pr τους. Επίσης, αξίζει να σημειωθεί πως όλη την επιμέλεια της ηχογράφησης και της παραγωγής του άλμπουμ την ανέλαβε ο κιθαρίστας της μπάντας Dan Hawkins.

Το εγχείρημα που έχουν να φέρουν εις πέρας οι The Darkness είναι δύσκολο, καθώς πρέπει από τη μια πλευρά να μην απολέσουν τον χαλαρό χαρακτήρα τους, αλλά ταυτόχρονα να αποδείξουν ότι μπορούν να σταθούν και στην πιο σοβαρή (διαχρονική αν θέλετε) πλευρά του.

Η συνθετική ωριμότητα του "Last Of Our Kind" αποδεικνύει ότι έχουν την ποιότητα να τα καταφέρουν, αλλά την ίδια στιγμή τους αφαιρεί κάτι από την ορμή και την λάμψη που είχαν στην αρχή τους και ιδιαίτερα στο ντεμπούτο άλμπουμ τους. Σε κάθε περίπτωση, το νέο τους άλμπουμ είναι ένα ευχάριστο άκουσμα και οι The Darkness παραμένουν μια πραγματικά καλή μπάντα.
  • SHARE
  • TWEET