Temples

To συγκρότημα από την Αγγλία κυκλοφόρησε τον τέταρτο δίσκο του, ακολουθώντας το γνωστό μονοπάτι της neo - psychedelia, ακριβώς όπως και στις προηγούμενες δουλειές του. Στο "Εxotico" πρωτοστατούν τα «μαξιμαλιστικά» riffs των synthesizers, τα οποία εναλλάσσονται με κιθαριστικά solos, ενώ η γεμάτη reverb φωνή του James Bagshaw συμπληρώνει τα κενά με έναν πιασάρικο τρόπο.

Tην παραγωγή του δίσκου ανέλαβε ο γιος του John Lennon, Sean Ono Lennon με τον οποίο είχαν συνεργαστεί ξανά για το single "Paraphernalia" το 2020, ενώ τη μίξη πραγματοποίησε ο Dave Fridmann, γνωστός για τις συνεργασίες του με τους κολοσσούς του νεοψυχεδελικού ιδιώματος Flaming Lips και Tame Impala.

Όλα καλά μέχρι εδώ, αλλά το αποτέλεσμα μετράει και η αλήθεια είναι πως το αποτέλεσμα είναι νωθρό. Μέσα σε 16 κομμάτια ο ακροατής θα κουραστεί αρκετές φορές, μην μπορώντας να καταλάβει που αρχίζει και που τελειώνει το κάθε τραγούδι, ενώ η εναλλαγή συναισθημάτων είναι ανύπαρκτη, καθιστώντας το δίσκο ένα ομοιογενές δημιούργημα χωρίς αρχή, μέση και τέλος.

Οι Temples με το ντεμπούτο τους "Sun Structures" το 2014 άφησαν υψηλές προσδοκίες. Τι να πει κανείς για το "Shelter Song", to "The Golden Throne" ή το "Move With The Season", μέσω των οποίων η ωμή 60s ψυχεδέλεια μοιράστηκε απλόχερα στο κοινό που διψάει για vintage ακούσματα. Στη συνέχεια ίσως θέλησαν να χαρακτηριστούν ένα σύγχρονο συγκρότημα, που αυτομάτως σημαίνει περισσότερη χρήση synthesizers, καθώς στον αιώνα που ζούμε οι κιθάρες συνήθως περνούν σε δεύτερη μοίρα. Φυσικά καλές ιδέες υπάρχουν. Τραγούδια όπως το "Gamma Rays" ή το "Afterlife" συνταράσσουν την κανονικότητα, αλλά προσωπικά μετά την ακρόαση των τελευταίων τους δουλειών, πάντα επιστρέφω πίσω στο "Sun Structures" για να ακούσω τους Temples στα καλύτερά τους.