Slowly Rolling Camera

Η μουσική σκηνή του νησιού, όσο αφορά τη μοντέρνα και σύγχρονη jazz είναι τρομερά πιο φευγάτη και εξελιγμένη (έως και πειραγμένη) από αυτή των ΗΠΑ. Αν και δεν έχουμε να κάνουμε με εμπορικές κυκλοφορίες, υπάρχουν πάρα πολλοί καλλιτέχνες που αξίζουν προσοχής.

O Dave Stapleton ένας εξαιρετικά ιδιαίτερος πιανίστας ο οποίος είναι αρκετά σεβαστός στη σκηνή της νέας jazz του Ηνωμένου Βασιλείου. Ειναι ο ιδιοκτήτης και της δισκογραφικής που κυκλοφορεί τους δίσκους τους. Μαζί με τον Elliot Bennett στα τύμπανα και τη βοήθεια του Deri Roberts στον ήχο είναι η βασική τριάδα της μπάντας. Υπάρχουν πολλές guest εμφανίσεις από μουσικούς του label. Στο κοντραμπάσο είναι ο Δανός Jasper Høiby. Στις κιθάρες βοηθάει ο Stuart McCallum. Σαξόφωνο παίζει ο Mark Lockheart, αλλά στο κομμάτι "The Afternoon Of Human Life" παίζει επιθετικά και εκτεταμένα σόλο πάνω από εντυπωσιακά τύμπανα ο πολύς Chris Potter. Η τρομπέτα είναι του Φιλανδού Verneri Pohjola. Φωνητικά στο "Illuminate" (στο οποίο παίζουν σχεδόν ολοι οι καλεσμένοι ακόμα και μια ακουστική οκτάδα έγχορδων υπό την καθοδήγηση του Dave, με τσέλο, βιολιά και βιόλες.) κάνει ο Sachal Vasandani.

Στις υλικές εκδόσεις του δίσκου, υπάρχουν ποιήματα του Antony Dunn για να συνοδεύσουν τις φωτογραφίες των booklets. Αυτή είναι η πέμπτη κυκλοφορία της μπάντας. Ο ήχος είναι μαγικός. Η ατμόσφαιρα κινηματογραφική και οι συνθέσεις απίθανα προσεγμένες. Σε υπνωτίζει, σε δελεάζει και σε κάνει να το ερωτευτείς. Είναι μια jazz που παρότι είναι αρκετά προχωρημένη, περιέχει πολλά όργανα και πληθώρα από εφέ, δεν είναι δυσπρόσιτη ούτε δύσκολη. Θα έλεγες ότι εδώ ακούς ένα μείγμα από jazz, neo-soul, trip-hop και ηλεκτρονική μουσική.

Αρχή με το "You Are Τhe Truth". Ατμοσφαιρικά πλήκτρα, φευγάτα κρουστά, όμορφη κιθάρα και το σοπράνο του Lockheart που ανεβάζει τα πάντα. Το ομώνυμο είναι ένα ονειρικό κομμάτι βασισμένο στα πλήκτρα (Fender Rhodes και Moog). Στο "Lost Orbits" τα μυστήρια των Stapleton και Roberts δημιουργούν ένα χαλί για τις στροφές του Lockheart στο τενόρο. Το "Widest Possible Aperture"μας ηρεμεί με minimal πλήκτρα, σταθερό ρυθμό και ατμοσφαιρική έως και αιθέρια ηλεκτρονική ηλεκτρονική μέχρι το σοπράνο σαξόφωνο να κάνει έντονη είσοδο. Το "Feels Like Fiction" έχει αστραφτερά πλήκτρα που χορεύουν ανάλαφρα πάνω από τα ηλεκτρονικά ηχητικά τοπία και το χαλαρό μοτίβο του Bennett, προτού ο Lockheart μπει εκπληκτικά πρώτα με τενόρο και αργότερα με σοπράνο σαξόφωνο. Στο "A Force for Good" θέλει προσοχή η τρομπέτα και ο τρόπος του Roberts να τα δένει όλα με τον εκπληκτικό μουσικό (ηλεκτρονικό) σχεδιασμό του.

Τα περισσότερα κομμάτια είναι πολύπλευρα, αναμιγνύοντας τους ήχους ακουστικών και ηλεκτρικών οργάνων και αγκαλιάζουν τις αλλαγές της διάθεσης και του ρυθμού για να διατηρήσουν ένα τύπου αφηγηματικό τρόπο και μια ξεχωριστή θεατρική ποιότητα. Παρά το ότι όλα ηχογραφήθηκαν εξ αποστάσεως σε διάφορες τοποθεσίες κατά τη διάρκεια του 2020, δείχνουν, φαίνονται και ακούγονται σαν να έγιναν σε πραγματικό χρόνο με όλους παρόντες. Αξίζουν συγχαρητήρια στη βασική τριάδα που έφεραν τους ήχους τόσο καλά, αρμονικά και όμορφα, κοντά μεταξύ τους.

Spotify