North Atlantic Oscillation

Το "Marrow", πρώτο τραγούδι του δίσκου, είναι ελαφρώς παραπλανητικό. Ναι μεν έχει τα στοιχεία από τα οποία απαρτίζεται όλος ο πρώτος δίσκος των North Atlantic Oscillation, τους ρετρό ηλεκτρονισμούς, τα ξερά τύμπανα, την ενίοτε μη-ροκ ενορχήστρωση αλλά το δίλεπτο της διάρκειάς του έχει και μία ποπ αμεσότητα που δεν είναι γνώρισμα που θα παραμείνει στο "Grappling Hooks" μέχρι το τέλος. Το γεγονός αυτό δεν το εμποδίζει να είναι από τις ξεχωριστές στιγμές του δίσκου.

Αντίθετα το "Hollywood Has Ended" διεκδικεί τον ίδιο ακριβώς χαρακτηρισμό αποτελώντας και το κατεξοχήν χαρακτηριστικό τραγούδι τους. Εναλλάσσονται ατμοσφαιρικές στιγμές με κιθαριστικά ξεσπάσματα, οι progressive ανησυχίες αγγίζουν την electronica, συναντώνται οι Flaming Lips με τους Silver Apples, ενώ και οι ομόσταβλοί τους στην Kscope, Porcupine Tree, κάνουν ενίοτε την εμφάνισή τους.

Τα πολύ καλά νέα τελειώνουν σχετικά σύντομα αφού όσο ενδιαφέροντα κι αν φαίνονται τα παραπάνω, και είναι σε αρκετές στιγμές, έχουν ένα όριο που ξεπερνάται στη διάρκεια του CD. Η συνθετική έμπνευση τελματώνει και η ταλάντωση (oscillation) γύρω από την κεντρική ιδέα γίνεται φανερή. Το ύφος των τραγουδιών δύσκολα διαφοροποιείται με τον χείμαρρο από μπλιμπλίκια να ακούγεται πρακτικά απαράλλακτος από τραγούδι σε τραγούδι, όπως επίσης και η φωνή που, με τον επίπεδο και άνευρο τρόπο που ερμηνεύει, δυσκολεύεται να προσδώσει κάτι το ξεχωριστό. Έτσι μένουμε να περιμένουμε τα ξεσπάσματα της κιθάρας όπως στο "Ceiling Poem", μία σκιά από Genesis στο "77 Hours", κάποιο θαμμένο riff που όταν μεγαλώσει θα γίνει stoner στο "Star Chamber" και ένα ευαίσθητο πιάνο κάπου στα 7 λεπτά του "Drawing Maps From Memory". Αρκετά για να κρατήθει το χέρι μακριά από το «skip» αλλά όχι και για να γαργαλάει τη μνήμη σου την επόμενη ημέρα.

Οι North Atlantic Oscillation είναι ένα συγκρότημα που δείχνει να αξίζει τη στήριξή μας αλλά ακόμα δεν είναι έτοιμοι για μεγάλα πράγματα. Εδώ θα είμαστε για να τους αποθεώσουμε στην επόμενη προσπάθειά τους.