Madrugada

Chimes At Midnight

Warner Music (2022)
Από την Κατερίνα Μυτιληναίου, 26/01/2022
Ο ήλιος του μεσονυχτίου ανατέλλει ξανά
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Δεκατρία νέα τραγούδια, όσα περίπου και τα χρόνια απουσίας τους, μας παρουσιάζουν οι Madrugada στη νέα αυτή «αυγή» της καριέρας τους.

Μετά την επιτυχημένη περιοδεία του 2019 για τον εορτασμό της εικοστής επετείου από την κυκλοφορία του, κλασικού πλέον, ντεμπούτου τους "Industrial Silence", οι αγαπημένοι Νορβηγοί επιστρέφουν στη δισκογραφία επιχειρώντας να συνεχίσουν την κοινή μουσική τους πορεία που είχε διακοπεί τόσο απρόοπτα και τραγικά το 2008.

Το να επιστρέφεις ως συγκρότημα μετά από μια δεκαετία απουσίας δεν είναι ούτε κοινό, ούτε εύκολο. Στην περίπτωση των Madrugada, δύο τραγούδια από το παρελθόν τοποθετούνται έξυπνα ως σημεία πρόσδεσης με τη μουσική παρακαταθήκη της μπάντας αλλά και ως κοινή αφετηρία της νέας εποχής.

Συνθετικά, τα νέα τραγούδια προσεγγίζονται με διάθεση επιστροφής στην κλασσική φόρμα, αφήνοντας πίσω τα όποια prog ή πειραματικά στοιχεία. Οι ηχογραφήσεις μοιράζονται ανάμεσα στο στούντιο της μπάντας, το θρυλικό Sunset Sound της Καλιφόρνια (Led Zeppelin, Fleetwood Mac, The Doors, The Rolling Stones κ.α.) και το Βερολίνο, επιτυγχάνοντας να αιχμαλωτίσουν την ενέργεια της ζωντανής απόδοσης.

Όλα τα τραγούδια - τα οποία γράφτηκαν από το μηδέν για το "Chimes..." εκτός από δύο- αποδεικνύουν με τη συνοχή τους ότι το κοινό καλλιτεχνικό όραμα των μελών δεν έπαψε ποτέ να υπάρχει παρά την ωρίμανσή του εκτός των ορίων του σχήματος.

Στη μέση μιας χιονισμένης πλατείας του Βορρά, ακούς καμπάνες να χτυπούν μεσάνυχτα - intro που εξελίσσεται στο ατμοσφαιρικό πρώτο single του δίσκου. Το "Nobody Loves You Like I Do" είναι μια εμμονική επίκληση στον έρωτα που πεθαίνει, με ένα από αυτά τα outro κρεσέντα που λατρεύεις στους Madrugada. Κάτω από τον ήλιο του μεσονυχτίου, κατευθύνεσαι προς το πιο κοντινό σπίτι, ενώ το midtempo "Running From The Love Of Your Life", μια δυναμική μπαλάντα που περιλαμβάνει στους στίχους της ολόκληρη τη φράση από την ταινία του Orson Welles που «γέννησε» τον τίτλο του άλμπουμ, κάνει πιο γρήγορο το βήμα σου. Το γνώριμο "Help Yourself To Me" σου ανοίγει την πόρτα στο συγκλονιστικό "Stabat Mater".

Εδώ οφείλουμε να κάνουμε την πρώτη μας στάση για επαναληπτικές ακροάσεις ώστε να απολαύσουμε τον ακομπλεξάριστο ρομαντισμό αυτού του τραγουδιού και να αναλογιστούμε την υπεραξία της ερμηνείας του Hoyem. Παράξενα κρουστά σε καλούν σε ένα απροσδόκητα ρετρό ηχοτοπίο στο οποίο κυριαρχούν τα ανάλαφρα πλήκτρα και τα sing-along φωνητικά. Κι αν δεν έχεις νιώσει στα τρία πρώτα λεπτά - κάπως δύσκολο! - , έρχεται το άψογο bluesy σόλο της κιθάρας να σε τραβήξει από τα μαλλιά μέσα στο Technicolor πλάνο που σκοτεινιάζει και στρεβλώνεται και σε συνεπαίρνει οριστικά.

Αναμφίβολα το "Stabat Mater" διεκδικεί τη θέση του καλύτερου νέου τραγουδιού του δίσκου. Και λέμε «νέου», γιατί υπάρχει πάντα το υπέροχο "The World Could Be Falling Down" το οποίο ανήκει τόσο ξεκάθαρα στην "Industrial Silence" εποχή που προκαλεί ανατριχίλα. Αυτή είναι και η δεύτερη στάση μας για πολλαπλές ακροάσεις.

Το "Slowly Turns The Wheel" είναι το έτερο από τα δύο παλιά-νέα τραγούδια και μας έρχεται με φόρα από την περίοδο 2002-2005 (μεταξύ τρίτου και τέταρτου άλμπουμ) και δυναμική που εντυπωσιάζει.

Η τριπλέτα "Imagination"," Dreams At Midnight" και "Call My Name" λειτουργεί άνετα σαν το lobby του δίσκου. Έχεις ήδη διασχίσει την παγωμένη αυλή, πέρασες το κατώφλι και πλέον μπορείς να κάτσεις κοντά στη φωτιά και να ξαποστάσεις. Ίσως και να χορέψεις στους country ρυθμούς του "Empire Blues"... Ο νέος κύκλος τραγουδιών κλείνει με το "Ecstasy", μία τρυφερή καληνύχτα.

Καθώς ο καινούριος δίσκος τους μπορεί να πάρει επάξια μια θέση πλάι στο υλικό που τους καθιέρωσε, οι Madrugada επιστρέφουν με κωδωνοκρουσίες και διεκδικούν τη θέση που παραχώρησαν στον χρόνο.

  • SHARE
  • TWEET