Lunatic Soul

Κι όμως, υπάρχουν ακόμα μουσικοί που αρνούνται να παραδοθούν στην υιοθέτηση του άμεσου και του εφήμερου, κι όχι απλά επιμένουν στο format του άλμπουμ για να παρουσιάσουν την εκάστοτε καλλιτεχνική τους πρόταση, αλλά τολμούν να προ(σ)καλέσουν το κοινό τους, παρουσιάζοντας ένα έργο 90 λεπτών. Τέτοιος τύπος είναι ο Mariusz Duda.

Κυρίως γνωστός μέσω του progressive rock/metal σχήματος των Riverside, ο Mariusz ξεκίνησε το 2008 το προσωπικό του σχήμα των Lunatic Soul, με σκοπό να διοχετεύσει τις μουσικές επιρροές του από έναν διαφορετικό κόσμο, όπως είναι αυτός των Dead Can Dance, του Peter Gabriel, ο Vangelis κι ο Mike Oldfield, καθώς και οι ambient, ηλεκτρονικές ακόμα και folk μουσικές. Κυρίως, όμως, επιχείρησε να δημιουργήσει έναν μουσικό κόσμο μέσα στον οποίο ο πρωταγωνιστής της ιστορίας «ταξιδεύει» διαρκώς μεταξύ ζωής και θανάτου, σε μια διαδρομή με πολλούς συμβολισμούς. Στην πραγματικότητα, ισορροπώντας μεταξύ αυτοβιογραφικού και φανταστικού, ο Duda καλεί τον ακροατή να εισέλθει ο ίδιος στον κόσμο των Lunatic Soul και να βιώσει μαζί του ένα ταξίδι συναισθημάτων. Η αποτύπωση αυτού του κόσμου, όπως τον έχει οραματιστεί, απαιτεί ολοκληρωμένα άλμπουμ, κάθε ένα εκ των οποίων αποτελεί ένα κεφάλαιο της ιστορίας που εξελίσσεται. Κι αυτό εδώ είναι το πιο μεγαλεπήβολο κεφάλαιο της.

Όχι μόνο διότι το "The World Under Unsun" είναι το πιο εκτενές σε διάρκεια άλμπουμ που, αλλά και γιατί το όγδοο άλμπουμ των Lunatic Soul ήταν κι αυτό που «παίδεψε» περισσότερο τον δημιουργό του, με τις ηχογραφήσεις του να έχουν ξεκινήσει από το 202. Μέσα από αυτή την πενταετή τριβή για τη δημιουργία της νέας του δουλειάς, ο Mariusz αποφάσισε ότι αξίζει να παρουσιάσει μια best of εκδοχή του εν λόγω project, καλύπτοντας όλες τις επιμέρους πτυχές του και εστιάζοντας στα στοιχεία για τα οποία έχει ξεχωρίσει ως τώρα ως μουσικός.

Σημαντικό ρόλο παίζει πάντα η ιστορία που διαδραματίζεται, η οποία δεν ακολουθεί κάποια γραμμική σειρά από άλμπουμ σε άλμπουμ. Η νέα δουλειά τοποθετείται μετά το "Fractured" (2017) και πριν το "Walking On A Flashlight Beam" (2014), βρίσκοντας πρωταγωνιστή να προσπαθεί να ξεπεράσει τις εσωτερικές του συγκρούσεις, να απαλλαγεί από τοξικές καταστάσεις και σπάσει μοτίβα που τον κρατάνε δέσμιο και εξαρτημένο. Για όσους είναι εξοικειωμένοι με την ευρύτερη στιχουργική θεματολογία του Mariusz, είναι εμφανές πως το έχει επανέλθει σε πιο σκοτεινές στιχουργικές περιόδους, με αναφορές ή αναλογίες που - έστω κι ασυνείδητα - πάνε πίσω το "Second Life Synrdome" ή στο "Rapid Eye Movement". Σε αυτό το εσωστρεφές και κλειστοφοβικό περιβάλλον ο Duda τα καταφέρνει ακόμα καλύτερα.

Χωρισμένο σε δυο μέρη (ή δυο CD αν θέλετε) ακριβώς ίδιας (!) διάρκειας (49:58 έκαστο), το όγδοο δισκογραφικό βήμα των Lunatic Soul μοιάζει το πιο πλούσιο σε εκφάνσεις και επιρροές που έχει κυκλοφορήσει ως τώρα. Περιλαμβάνει μακροσκελείς συνθέσεις που άλλοτε τείνουν σε πιο προοδευτικά μονοπάτια όπως στο "Mind Obscured, Heart Eclipsed" ή στο "Self In Distorted Glass" κι άλλοτε καταλήγουν σε EDM πεδία όπως στο "Game Called Life". Ταυτόχρονα, υπάρχουν folk συνθέσεις σαν το "Adrour", ακουστικές μπαλάντες σαν το "Good Memories Don’t Want To Die", αλλά και σχετικά πιο συμβατικά τραγούδια που στηρίζονται στις εξαιρετικές μελωδίες και ενορχηστρώσεις τους, όπως το ομότιτλο και το υπέροχο "The Prophecy". Παράλληλα, εξέχει ο καταπληκτικός πειραματισμός του "Hands Made Of Lead" και φυσικά ξεχωρίζουν οι πανέμορφες piano ballads που κλείνουν τα δυο μέρη, με το "Torn In Two" και το σχεδόν μαγευτικά στενάχωρο κλείσιμο του "The New End", σε ένα ποικιλόμορφο μεν, με αξιοσημείωτη ομοιογένεια δε άλμπουμ.

Μιλώντας για μια δουλειά που αγγίζει τα 90 λεπτά, θα ήταν μάλλον εύκολο κάποιος να επισημάνει επιμέρους στιγμές ή τραγούδια που αν έλειπαν μπορεί να έκαναν πιο συνεκτικό το τελικό αποτέλεσμα, αλλά στην πραγματικότητα θα ήταν σαν να αφαιρούσε κομμάτια από ένα ψηφιδωτό, και συνεπώς κάτι από την μαγεία του συνολικού έργου. Κατά την γνώμη μου, δουλειές σαν το "The World Under Unsun" θα πρέπει να αποτελούν αφορμή να προσαρμόζεται ο ακροατής στην πρόταση του δημιουργού, παρά να την προσαρμόζει στις δικές του προτιμήσεις και στην περιορισμένη προσοχή που έχει επιβάλλει ένας κόσμος διαρκώς διασυνδεδεμένος και γεμάτος οθόνες και ερεθίσματα. Όπως μας είπε κι ο ίδιος ο Mariusz γράφει μουσικές για ακροατές που θέλουν να επενδύσουν χρόνο σε αυτές.

Οι Lunatic Soul - γενικότερα, αλλά και με αυτή η δουλειά ειδικότερα - προσφέρουν αυτού του είδους την απόλαυση που είναι γραμμικά ανάλογη της επένδυσης του ακροατή. Όπως δηλαδή συνέβαινε πάντα με τα κλασσικά - και δη μεγαλεπήβολα και διπλά - concept άλμπουμ του παρελθόντος, παρόλο που το "The World Under Unsun" διαφοροποιείται σημαντικά σε σχέση το πρότυπο που έρχεται στο νου με την παραπάνω αναφορά. Ανεξάρτητα αν συμφωνώ, κατανοώ τους λόγους για τους οποίους ο Mariusz το θεωρεί ως το απόλυτο καλλιτεχνικό δημιούργημά του, καθώς αναμφίβολα πρόκειται για μια εξαιρετική και ολοκληρωμένη μουσική πρόταση που θα ανταμείψει όποιον αφιερώσει τον χρόνο και την προσοχή που απαιτεί.