Jess By The Lake

Η καλή μουσική δεν είναι ό,τι πιο δυσεύρετο στον εικοστό πρώτο αιώνα. Πρέπει να ξέρεις πού να ψάξεις και να οπλιστείς με υπομονή, καθώς ο τόπος είναι γεμάτος χρυσές μετριότητες. Σε κάθε περίπτωση, όμως, εκεί έξω υπάρχουν πραγματικά πολλοί καλλιτέχνες που έχουν πράγματα να δώσουν. Ιδιαίτερα στον χώρο του underground, μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας και τις μεγάλες πολυεθνικές, το μόνο που χρειάζεται από την πλευρά του ακροατή είναι όρεξη για ψάξιμο. Ταλέντο υπάρχει άπειρο, τόσο στα καθιερωμένα ονόματα, όσο και στα ανερχόμενα. Μια από τις σημαντικότερες παρουσίες της πρώτης κατηγορίας είναι η Jasmin "Jess" Saarela.

Η Φινλανδή είναι η φωνή των Jess And The Ancient Ones, κι αν σας αρέσει ο κλασικός rock ήχος ή/και έχετε έστω την παραμικρή επαφή με την αναβίωση του occult παρακλαδιού, αλλά δεν τους γνωρίζετε, οποιαδήποτε δικαιολογία απορρίπτεται αυτόματα. Φύγετε, ακούστε το ομότιτλο ντεμπούτο τους, κι επιστρέψτε με το κεφάλι χαμηλά. Μετρώντας αισίως τρία άλμπουμ με τους Αρχαίους της κι άλλα δύο με τους The Exploding Eyes Orchestra, η Saarela αποφάσισε να εκφράσει τις προσωπικές ανησυχίες της, και κάπως έτσι δημιουργήθηκαν οι Jess By The Lake. Αναμενόμενα, η αγαπημένη Svart Records δεν άφησε την κυκλοφορία να της ξεφύγει, και δεν είναι να απορεί κανείς γιατί.

Ο ήχος είναι λιγότερο κιθαριστικός σε σύγκριση με το συγκρότημα που την καθιέρωσε, αλλά η ποιότητα στις συνθέσεις και κυρίως η φωνή της μπροστάρισσας είναι σε τόσο ψηλά επίπεδα που λίγοι έστω πλησιάζουν. Το ομώνυμο κομμάτι τοποθετήθηκε έξυπνα στο ξεκίνημα. Έχει κάμποσα γνωστά συστατικά από το παρελθόν, αφήνοντας ωστόσο σημάδια για τη νέα προσέγγιση. Το βάρος αυτή τη φορά πέφτει ακόμα περισσότερο στις μελωδίες και τις ατμόσφαιρες. Από την αρχή ως το τέλος, υπάρχει διάχυτος ο δροσερός αέρας κάποιου δάσους. Ακούστε το ταξιδιάρικο "Halo (Ghost In The Flames)", το πληκτράτο "Nightmare" ή το σχεδόν-ψυχεδελικό "Legacy Crown" και θα έχετε μια αντιπροσωπευτική εικόνα.

Το "Under The Red Light Shine" είναι ένας αυτόφωτος δίσκος. Δεν στηρίζεται στον πρότερο βίο της δημιουργού του και δεν ακολουθεί δρόμους φθηνού εντυπωσιασμού. Είναι άμεσος, αλλά σε καμία περίπτωση εύκολος. Είναι γεμάτος, χωρίς να ακούγεται πηγμένος. Το στήσιμο και η παραγωγή βγάζουν μια λιτότητα και μια ευθύτητα που στη σύγχρονη μουσική είναι είδη υπό εξαφάνιση. Οι αναφορές στη δεκαετία του '60 είναι απολαυστικές. Με λίγη προσοχή θα βρείτε κάμποσες φορές το φάντασμα της Janis να πλανάται στον αέρα. Το "Interstellar" σε κάποιο παράλληλο σύμπαν διαρκεί δυο-τρία λεπτά παραπάνω και είναι η υπέρτατη συνεργασία της Jess με τους μακαρίτες The Devil's Blood.