Jef Maarawi

Τα καλύτερα tips είναι αυτά που σου έρχονται προσωπικά. Εξαιρετικός φίλος και ακροατής - τυχαίνει να είναι και επαγγελματίας jazz μουσικός - μου είπε πριν κάποιους μήνες: " Άκου οπωσδήποτε το νέο του άλμπουμ του Maarawi, όταν κυκλοφορήσει. Έχει τρομερή άποψη". Προσγειώθηκα λοιπόν στη Γη των Παπαγάλων μέσω πληροφορίας, πλήρως ανυποψίαστος αλλά και θετικά προδιατεθειμένος.

Ο Jef Maarawi είναι ένας singer/songwriter με καταγωγή από Βραζιλία, Ελλάδα και Συρία. Με τέτοιες καταβολές, το πιθανό κοκτέιλ των επιρροών του θα μπορούσε να είναι εκρηκτικό, η αλήθεια είναι όμως ότι το δεύτερο άλμπουμ του "Terra Papagalli" έχει έντονο άρωμα Βραζιλίας - η φράση εξάλλου αποτελεί μία από τις πρώτες ονομασίες που δόθηκαν στην τρανή αυτή χώρα. Θεματολογικά, φαντάζει πρωτίστως σαν ένα ταξίδι στις παιδικές του αναμνήσεις από το Sao Paulo. Μουσικά, δεν αποποιείται τις εμφανείς επιρροές του από την κλασική αμερικανική folk, όμως η ενδιαφέρουσα και σύγχρονη ματιά στις ενορχηστρώσεις αποκαλύπτει μια συγκαλυμμένη τοπικότητα.

Ξεκινώντας από τα βασικά, ο Jef έχει μια υπέροχη φωνή. Αν και στην αρχή φαντάζει ότι διαθέτει απλώς μια γλυκιά νεανική χροιά, τραγούδι με το τραγούδι ξεδιπλώνονται βαθιές ερμηνείες από έναν τραγουδιστή που μάλλον κατέχει αρκετά μυστικά. Το δελτίο τύπου αναφέρει τους Bob Dylan και Sufjan Stevens ως επιρροές του αλλά στο άλμπουμ υπάρχουν διάσπαρτα φωνητικά τρικ, που δείχνουν ότι ο Jef έχει ακούσει κι αφομοιώσει πολλή μουσική, από latin ως rock κι από rockabilly ως jazz. Όταν το άλμπουμ τελειώνει με το ονειρικό "Fashion And Faith And Fantasy", έχεις την αίσθηση ότι για έντεκα tracks, η performance του Maarawi ήταν κάτι παραπάνω από ευέλικτη και κάτι λιγότερο από χαμαιλεόντεια.

Παρά το γεγονός ότι εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με κάποια πανάκριβη παραγωγή, οι συνθέσεις και οι μελωδίες είναι εξαιρετικά πιασάρικες. Τα "How To Sustain Minor Losses" και "Consume Me" θα γίνονταν - hands down- επιτυχίες από κάθε μεγάλη indie rock/brit pop μπάντα, ενώ τα "Caveboi" και "Go Back Home" ακούγονται ωραία ακόμα και με τις tropical pop αναφορές τους. Το μυστικό κρύβεται στις όμορφες ερμηνείες αλλά και στην εξαιρετική ρυθμική εκφορά των στίχων - λίγοι γνωρίζουν ότι η ρυθμική αγωγή είναι το μεγάλο μυστικό πίσω από κάθε καλό και catchy τραγούδι. Θαυμάσια δουλειά σε αυτόν τον τομέα, με τη βοήθεια και των εύστοχων backing vocals.

Όπως σε κάθε καλό folk ή singer/songwriter δίσκο, η καλή μουσική είναι η μισή δουλειά. Η άλλη μισή είναι το καλό storytelling κι ο Maarawi τα πάει κι εδώ πολύ καλά. Η ευαισθησία του "Senna", το Callahan σύμπαν του "Tropicaliptico" ή η αλά Sun Kill Moon ιστορία του "Supermarket", αποτελούν δείγματα μιας έξυπνης και, συνολικά, προσωπικής αφηγηματικότητας. Το "Terra Papagalli" είναι γεμάτο από σουρεάλ πινελιές, από μνήμες και νοσταλγικότητα, από μικρά anthems μοναξιάς και ανεξαρτησίας. Why don't you mind your own fuckin' business λέει ένας πολύ κεντρικός στίχος του άλμπουμ, κι αυτό δεν μπορεί παρά να είναι καλό σημάδι.

Το "Terra Papagalli" είναι ένα ποιοτικό άλμπουμ, του οποίου οι καλύτερες στιγμές θα πρέπει να είναι ταυτόχρονα και πολύ ελκυστικές για τα ελληνικά ραδιόφωνα. Κερδίζει τον ακροατή με τη νεανικότητα και την ειλικρίνεια του, όντας ταυτόχρονα μια πολύ ταιριαστή επιλογή soundtrack για το καλοκαίρι που ήρθε. Πολύχρωμο, λίγο εξωτικό, σε στιγμές γλυκόπικρο, τελικά ζωντανό, χωρίς αμφιβολία οι καλές στιγμές του άλμπουμ θα τρυπώσουν στο δικό μου καλοκαιρινό playlist, κάνοντας με να σκέφτομαι παπαγάλους σε μεσογειακά ηλιοβασιλέματα. Ηθικό δίδαγμα; Αφενός, αξίζει να γνωρίσεις τον Jef Maarawi. Αφετέρου, να ακούς τους φίλους σου όταν σου προτείνουν δίσκους ή καλλιτέχνες!

Spotify