Grey Daze

Amends

Loma Vista Recordings (2020)
Από τον Δημήτρη Μωυσίδη, 29/06/2020
Μια ματιά στα πρώτα βήματα ενός τραγουδιστή που έφυγε τόσο πρόωρα. Ένα closure για την οικογένεια και τους φίλους του
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Chester Bennington. Ένας τραγουδιστής που με τη χαρακτηριστικά όμορφη φωνή του έντυσε πολλούς από τους μουσικούς ύμνους των οργισμένων νιάτων και της εφηβείας μας μέσω των Linkin Park. Γεννημένος το 1976 η φωνή και τα νιάτα του έσβησαν μόλις 41 χρόνια μετά το 2017 όταν αυτοκτόνησε μόλις δύο εβδομάδες από την αυτοκτονία του κολλητού του Chris Cornell επίσης με τον ίδιο τρόπο. Ο χαμός του τραγικός και σίγουρα η μουσική έχασε πάρα πολλά από ένα ταλαντούχο τραγουδιστή που γαλούχησε μια γενιά ακροατών αφού είτε μισούσες είτε αγαπούσες τους Linkin Park, η επιτυχία τους και η κληρονομιά που αφήσανε είναι αδιαμφισβήτητη.

Πριν από τους Linkin Park όμως υπήρχε ένα άλλο συγκρότημα που ο Chester έκανε τα πρώτα του βήματα ως τραγουδιστής από το 1993 ως το 1997 βγάζοντας μάλιστα και δύο άλμπουμ. Το 2017 ο Chester ανακοίνωσε την επανένωση των Grey Daze όπου θα ξανα-ηχογραφούσαν το αρχικό υλικό για μια νέα επανέκδοση. Προφανώς και το εγχείρημα πάγωσε προσωρινά αλλά με τις ευλογίες της οικογένειας του Chester το υπολοιπο γκρουπ ολοκλήρωσε τις ηχογραφήσεις χρησιμοποιώντας τις παλιές ηχογραφήσεις ενός νεαρότατου Chester αναζητώντας παράλληλα και τη βοήθεια τόσο του γιού του Chester, Jaime, όσο και πολύ καλών φίλων του όπως ο Brian ‘Head’ Welch και James 'Munky' Shaffer (Korn), Page Hamilton (Helmet), LP μεταξύ άλλων.

Ίσως δεν έχει τεράστιο νόημα η -αυστηρή- κριτική ενός τέτοιου τρόπο τινά in memoriam άλμπουμ ή μάλλον θα πρέπει να το δούμε για αυτόν ακριβώς που είναι. Μια συναισθηματική παραγωγή μουσικών που τιμούν τον φίλο και μουσικό συνοδοιπόρο τους. Και που τιμά ένα για αρκετούς μουσικό είδωλο των νιάτων τους όσο και ακούγεται cringe ή κλισέ αυτόν αλλά είναι γεγονός ότι ο θάνατος του σίγουρα θα επηρέασε πάρα πολύ κόσμο που αγαπούσε τη μουσική του παγκοσμίως και ο τρόπος του θανάτου του χτυπά ευαίσθητες χορδές για την κατάθλιψη και το τί κρύβει η ψυχή του καθενός μας κάτω από τη μάσκα που φοράμε καθημερινά ανεξαρτήτως αν είμαστε εκατομμυριούχοι rock stars ή οτιδήποτε άλλο πιο κοινότυπο. Υπάρχει κάτι διαφορετικό στο άλμπουμ και το ακούς από πολλά κομμάτια που φαίνονται ‘άγουρα΄ και ‘90s ("Just Like Heroin", "She Shines") και είναι απολύτως λογικό. Υπάρχει όμως και το εναρκτήριο "Sickness" όπου σε λιγότερο από τρία λεπτά βλέπουμε κάτι από το μέλλον του νεαρού τότε Chester όπως αυτό αποτυπώθηκε ηχητικά με τους Linkin Park. Το ίδιο χτίσιμο τραγουδιού με το εμφατικό ρεφρέν. Το grange "What’s In The Eye" μας μεταφέρει στην εποχή που γράφτηκε το τραγούδι, σε ίσως πιο απλές αναμνήσεις και το "Syndrome" είναι ξανά ένα ονειρικό ταξίδι προπομπός σε κάτι που με λίγο ανάμιξη του Mike Shinoda άνετα θα χωρούσε σε κάποιο από τα ύστερα άλμπουμ των Linkin. Το αποκορύφωμα όσο αφορά τη σύνθεση στον δίσκο είναι το single "B12" και λόγω εμπλοκής των φίλων που αναφέραμε παραπάνω αλλά στιχουργικά επίκαιρο μέσα στην απλοϊκότητα του ("Ku Klux Klan makes a plan To destroy the Black man") όπως επίσης και το τρυφερό "Soul Song" όπου φωνητικά συνεισφέρει ο υιός Bennington.

Amends σημαίνει αποζημίωση. Μια συνεισφορά λυτρωτική για να αποζημιώσει τους οπαδούς του που θα έχουν ακόμα μια ευκαιρία να ακούσουν τη φωνή του να τραγουδά. Ένας τρόπος να γεμίσει το κενό που έχει αφήσει η απουσία στις ψυχές των φίλων, της οικογένειας, των fans του με μια ματιά στα γεννοφάσκια της μουσικης του καριέρας.

  • SHARE
  • TWEET