Flotsam And Jetsam

Flotsam And Jetsam

AFM (2016)
Από τον Βασίλη Σκιαδά, 05/05/2016
Μέχρι του δρόμου τα μισά για μια ολική επαναφορά
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Οι βετεράνοι Flotsam And Jetsam δεν λένε να το βάλουν κάτω. Συνεχίζουν ακάθεκτοι στον δωδέκατο κατά σειρά δίσκο τους, υποθέτω ελπίζοντας σε μια ολική επαναφορά στην προ τριακονταετίας δόξα τους, όπως έχει συμβεί με διάφορες thrash metal μπάντες της γενιάς τους (βλ. Testament, Overkill, Exodus κλπ). Μετά την εκπληκτική τους εμφάνιση στο Αν πέρυσι, οι δικές μου προσδοκίες αναζωπυρώθηκαν, τελικά όμως οι Flotsam έφτασαν μόνο στου δρόμου τα μισά με το ομώνυμο αυτό άλμπουμ τους.

Προφανώς, το παίξιμο είναι αξιοπρεπέστατο, προφανώς και υπάρχουν δυνατά κομμάτια μέσα στον δίσκο, προφανώς και υπάρχουν σημεία ενδεικτικά της ιστορίας του συγκροτήματος, όμως το "Flotsam And Jetsam" αποτυγχάνει να συγκινήσει αρκετά ώστε να αποτελέσει καμπή στη δισκογραφία τους. Αποτελεί ένα άκουσμα ευχάριστο και αρκετά πιο επιθετικό και εστιασμένο συγκριτικά με τις τελευταίες δουλειές τους, όμως για να μπορέσει να βρει ο δίσκος μιας ξεχασμένης από το ευρύ κοινό μπάντας το ζωτικό του χώρο μέσα στον ορυμαγδό των καινούριων metal κυκλοφοριών, πρέπει πραγματικά να μπορεί να προσφέρει κάτι σημαντικά καλύτερο και εντυπωσιακότερο από το μέσο όρο. Και αυτό δεν συμβαίνει.

Αλγεινή εντύπωση μου έκανε η βλακώδης παραγωγή, κυρίως σε ό,τι αφορά τα φωνητικά του Eric A.K. (δηλαδή του μεγαλύτερου ατού που διαθέτει αυτό το συγκρότημα), τα οποία είναι θαμμένα και με ένα περίεργο παραμορφωτικό εφέ, ενώ γενικά ο ήχος ακούγεται μπουκωμένος και ισοπεδωτικός για τους κιθαρίστες Gilbert και Conley που ηχούν ακριβώς το ίδιο. Η δε μουσική κατεύθυνση του δίσκου είναι αβέβαιη, υποδηλώνοντας ανασφάλεια και έλλειψη αυτοπεποίθησης, ακροβατώντας μεταξύ του old school thrash metal και του τετριμμένου heavy metal τύπου πρόσφατων Iced Earth, που τελικά δεν ικανοποιεί απόλυτα ούτε τους thrashers αλλά ούτε τους οπαδούς του κλασικού metal ήχου.

Κάποια κομμάτια, όπως ήδη ειπώθηκε, είναι άξια προσοχής, όπως το εναρκτήριο επικό "Seventh Seals", το καταιγιστικό "Taser", που διαθέτει και το καλύτερο riff του δίσκου και το "Iron Maiden", που αποτελεί tribute στους Μεγάλους. Αξιομνημόνευτες στιγμές θα βρει ο -καλοπροαίρετος- ακροατής διάσπαρτες σε όλα τα τραγούδια του άλμπουμ και ιδίως στα "L.O.T.D.", "Smoking Gun" και στο επτάλεπτο "Forbidden Territories" που κλείνει την αυλαία.

Συνολικά, το δωδέκατο άλμπουμ των Flotsam φανερώνει καλές προθέσεις και περιέχει κάποιες καλές στιγμές, παραμένει όμως μια γενικώς άνιση και διστακτική δουλειά, αποτυγχάνοντας να ξαναβάλει την μπάντα στο metal χάρτη και να σταθεί ανταγωνιστικά απέναντι σε παλιούς και νέους συναδέλφους της.

  • SHARE
  • TWEET