Erdve

Ο δίσκος κυκλοφόρησε σε κασέτες (μόλις πενήντα τον αριθμό) πέρσι, από την Λιθουανική εταιρία Ghia μιας και από εκεί προέρχεται και το συγκρότημα. Η Season Of Mist, το είχε έτοιμο σε μια περιορισμένη έκδοση επίσης από πέρσι. Αποφάσισε όμως να λανσάρει επίσημα αυτόν το δίσκο φέτος. Αυτό που θα ακούσεις είναι μια ξεκάθαρη μίξη παλιομοδίτικου hardcore και μαύρου ατμοσφαιρικού sludge. Προς μεγάλη μου και ευχάριστη έκπληξη ένιωσα σε σημεία σαν να ακούω τους Burst χωρίς τα μελωδικά φωνητικά.

Όπως και το αυτοκόλλητο πάνω στο βινύλιο πολύ εύστοχα αναφέρει, ο δίσκος απευθύνεται σε φίλους των Neurosis, των Amenra και των Breach. Αρκετά οργισμένο και έντονο. Δεν είμαστε συνηθισμένοι σε μπάντες από την Λιθουανία. Με μια πρόχειρη σκέψη δεν θυμάμαι καμία άλλη αυτή την στιγμή. Ο ήχος της μπάντας όμως ακούγεται αρκετά ώριμος και τα πρώτα δείγματα είναι απίθανα ενθαρρυντικά για το μέλλον. Είναι από τα καλά sludge που έχω ακούσει φέτος, αλλά δεν μπορώ να το κατατάξω και σαν δίσκο της χρονιάς. Δείχνουν δυνατοί με πολύ ταλέντο και εύχομαι αυτό, το πρώτο τους βήμα, να είναι το μικρότερο όλων. Προβλέπω λαμπρό μέλλον για αυτούς.

Το σύνολο των κομματιών του δίσκου τρέχει για τριανταεπτά λεπτά. Πολύ λίγο για αυτό που περιμένεις από σάπιες, αργές συνθέσεις που χτίζονται σταδιακά. Συνθέσεις, έξι τον αριθμό, οι οποίες έχοντας πολύ καλό ήχο παρουσιάζουν μια μοντέρνα και ατμοσφαιρική εκδοχή ενός βαριού και σκληρού metal που ακολουθεί κατά γραμμα τις συνταγές των παραπάνω ονομάτων. Τα δύο πρώτα κομμάτια, ομώνυμο και "Isnara" προχωράνε αργά και βαραίνουν αρκετά προς το τελείωμα τους. Η sludge και σχεδόν hardcore σύνθεση "Prievarta" που ακολουθεί δείχνει την ακόμα πιο σκληρή πτυχή των Λιθουανών. Τα φωνητικά είναι αρκετά βαθιά εδώ και σε σημεία εντυπωσιακά. Και αυτή η σύνθεση έχει αλλαγές και κατεβαίνει σε ρυθμούς για να δείξει επίσης ατμοσφαιρικά σημεία. Το "Apverktis" που έρχεται μετά είναι το πιο σκοτεινό τους δείγμα. H μισή του διάρκεια είναι σαν υπνωτική εισαγωγή και το κλείσιμο του σε black metal ρυθμούς σε ωθεί σε ακραίες σκέψεις. Κάποια κιθαριστικά γυρίσματα εδώ θυμίζουν μερικές εντυπωσιακές στιγμές των Year Of No Light, αλλά κάτι λείπει από το κομμάτι για να το πεις ολοκληρωμένο. Στην συνέχεια το "Pilnative", επίσης με μακριά εισαγωγή, μπλέκει ότι πιο σάπιο έχουν να δώσουν και στο τελευταίο του μέρος αναλώνεται σε επαναλήψεις για να επιστρέψει στον ήχο που ξεκίνησε. Το τελευταίο κομμάτι, "Atraja" έχει ενορχηστρωτικά κενά, αλλά διαθέτει μια μυρωδιά από το παλιό το post-metal των προηγούμενων δεκαετιών.

Όλα τα κομμάτια έχουν να δείξουν κάτι εντυπωσιακό και ταυτόχρονα παρουσιάζουν κενά και μερικές ελλείψεις. Αν είχαν λίγο καλύτερες ιδέες και κυρίως μια άλλη άποψη στην ενορχήστρωση των κομματιών θα μιλάγαμε για τεράστιο δίσκο. Περιμένω λοιπόν το μεγάλο βήμα από αυτούς να το ακούσω τα επόμενα χρόνια. Δείχνουν ότι μπορούν.

Bandcamp