Dream Evil

Σαν να καθιερώνουν ένα χρονικό διάστημα ανάμεσα στις κυκλοφορίες τους οι Dream Evil, αφού άλλα εφτά χρόνια πέρασαν για να ξαναδούμε νέα τους κυκλοφορία, έπειτα από το διασκεδαστικό, αλλά μάλλον «λίγο» "Six". Φέτος, με το έβδομο άλμπουμ τους να κυκλοφορεί σε μερικές ημέρες, επιστρέφουν αρκετά πιο φορμαρισμένοι, για να μας προσφέρουν ένα άλμπουμ που τους επαναφέρει στα επίπεδα των "United" και "In The Night".

Οι Σουηδοί ποτέ δεν υπήρξαν μια συνηθισμένη μπάντα, αφού οι πρώτες τους ημέρες ταυτίστηκαν με την πυρακτωμένη δισκογραφική εκκίνηση του άστρου του Gus G, ενώ κατόπιν καθιερώθηκαν ως μια σταθερά που προσέφερε παραδοσιακό, καλοφτιαγμένο heavy metal, με το οποίο περνούσες ανέκαθεν καλά. Με αυτό τους το χαρακτηριστικό να παραμένει αναλλοίωτο ανά τα χρόνια, το μοναδικό θέμα υπήρξε το κατά πόσο θα μπορούσαν να διατηρήσουν ένα υψηλό συνθετικό επίπεδο, κάτι που στο προηγούμενο άλμπουμ τους έδειξε να φθίνει.

Εδώ, όμως, οι Dream Evil επιστρέφουν ανανεωμένοι, με νέες ιδέες και με την ικανότητα να μας κρατήσουν το ενδιαφέρον ξανά παρούσα. Το "Metal Gods" είναι ένα άμεσο άλμπουμ, με ξεκάθαρες δομές, «μεγάλα» refrain και σταθερά δυναμικό ήχο – δεν γινόταν, άλλωστε, διαφορετικά, με τον Fredrik Nordstrom ως εξέχον μέλος της μπάντας. Από εκεί κι έπειτα, δεν ξέρω τι προσδοκίες θα μπορούσε να έχει ο καθένας, αλλά οι ίδιοι δεν άλλαξαν στο ελάχιστο το εκφραστικό και συνθετικό τους μοτίβο – το μόνο που άλλαξε είναι η εποχή και το επίπεδο της έμπνευσης, που πλέον έχει ένα συγκεκριμένο, λίγο πιο χαμηλό ταβάνι.

Αν και μακριά από το heavy/power ντελίριο των τριών πρώτων, απολαυστικών δίσκων τους, οι Dream Evil δείχνουν να επανακάμπτουν. Με τραγούδια – δυνητικά hit, το know how της λειτουργίας της μουσικής βιομηχανίας, αλλά και μια χαλαρή, αφαιρετική και, σίγουρα, ειλικρινή λογική δράσης, οι Σουηδοί κάνουν το κομμάτι τους, το κάνουν καλά και μας ωθούν να ασχοληθούμε και πάλι μαζί τους. Χωρίς πολλά – πολλά, το σωστό, πατροπαράδοτο heavy/power που θέλουμε.