Cage The Elephant

Social Cues

RCA (2019)
Η τέχνη μας παραστέκει για να μη μας συντρίψει η αλήθεια
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Πολλοί καλλιτέχνες έχουν δηλώσει πως αντλούν έμπνευση για την μουσική που γράφουν από προσωπικές δυσάρεστες εμπειρίες. Μελωδίες που θα παρατηρούσε κανείς πως λειτουργούν σαν παυσίπονο γι' αυτόν που τις δημιουργεί, και κρατούν τον οργανισμό του εν ζωή μέχρι να έρθει η επόμενη χαρούμενη στιγμή. Αρκετοί δίσκοι όπως το "Skeleton Tree" των Nick Cave & The Bad Seeds ή το "Tonight's The Night" από Neil Young γράφτηκαν κάτω από μεγάλο ψυχολογικό βάρος και μετέτρεψαν τον πόνο και την απώλεια σε συντριπτικούς ήχους και στίχους ξορκίζοντας κατά κάποιο τρόπο το κακό.

Οι Cage The Elephant μετά το άλμπουμ "Tell Me I'm Pretty" (2015) με το οποίο κέρδισαν το βραβείο Grammy για το «Καλύτερο rock άλμπουμ» και ύστερα από το live άλμπουμ "Umpeeled" επιστρέφουν με το "Social Cues" σε μια προσπάθεια να αποτυπώσουν τα συναισθήματα μιας περιόδου σε μερικές ηχογραφήσεις. Ένας «μικρός θάνατος», ο χωρισμός του Matt Shultz με την σύντροφό του και η γενικότερη ψυχολογική του κατάσταση το προηγούμενο διάστημα στάθηκαν η αφορμή για τη δημιουργία μερικών ραδιοφωνικά φιλικών τραγουδιών με την προσδοκία για μια αλλαγή στον χαρακτήρα του ήχου του συγκροτήματος. Μελετώντας τη νέα αυτή κυκλοφορία εκτός από μεμονωμένα κομμάτια παρατηρούμε πως δεν κατάφεραν να συνθέσουν μια αξέχαστη συμπαγή κυκλοφορία με μια φυσική ροή από την αρχή ως το τέλος όπως ήταν το άλμπουμ τους "Melophobia".

Οι Cage the Elephant γνωρίζουν πως κατέχουν μια ξεχωριστή θέση στην κατηγορία της alternative και garage rock σκηνής και έχουν την ικανότητα να δημιουργούν καλογυαλισμένο περιεχόμενο, όπως στην περίπτωση του "Ready To Let Go" που θεωρήθηκε αρχικά ως ένα σκοτεινό τραγούδι για τα δεδομένα του συγκροτήματος. Ο Matt μέσα από αυτό επικοινωνεί μια φωτεινή θλίψη, μια αχτίδα μέσα στη ζοφερή πραγματικότητα. Το τραγούδι συνοδεύεται από ένα σουρεαλιστικό videoclip όπου σ' ένα κρεβάτι δύο άνθρωποι φιλιούνται ενώ καλύπτονται με αίμα. Το κόκκινο του αίματος συμβολίζει την γέννηση, την ενοχή και την λύτρωση και πάνω απ’όλα την ανάγκη για αντίδραση του Matt μέσα από απενοχοποιημένες πειραματικές σκέψεις που όταν εμφανίστηκαν δεν ήξερε που θα τον οδηγήσουν. Στην αντίπερα όχθη των πλούσιων χορευτικών συνθέσεων του "Tokyo Smoke" βρίσκεται το "Goodbye", με μια μελαγχολική εισαγωγή του πιάνου που αρμόζει στους στίχους του κομματιού, "Held on too tight / you know I tried / but in the end it left me paralyzed". Δεν είναι τόσο οι μελωδίες, ούτε τόσο η λυρικότητα των στίχων που μας ελκύει, είναι αυτή η έρρινη αίσθηση στα αυτιά που σου αφήνει η φωνή του θεατρικού Matt Shultz στο "Love's The Only Way" που μας προτρέπει να ακούσουμε και να ασχοληθούμε με κάθε τραγούδι ξεχωριστά προτού καταλήξουμε στα αγαπημένα μας.

Η παραγωγή του "Social Cues" ταιριάζει με την ποιότητα των προηγούμενων ενεργειών που έχουν παρουσιάσει οι Cage The Elephant, όμως σου αφήνει την αίσθηση στο τέλος πως τα τραγούδια που εμπεριέχονται σ' αυτό αν και κρύβουν αλήθεια και προσπάθεια για αλλαγή στον ήχο του συγκροτήματος εύκολα θα ξεπεραστούν ή θα μπουν σε κάποια playlist μαζί με το τελευταίο άλμπουμ των The Black Keys, "Turn Blue".

  • SHARE
  • TWEET