Crows, The Noise Figures @ Temple Athens, 12/01/23

Η νύχτα που οι Crows κατεδάφισαν το Temple

Από τον Αντώνη Αντωνιάδη, 13/01/2023 @ 14:24

Πρώτο live για το 2023, και καλύτερο ποδαρικό δεν θα μπορούσαμε να κάναμε! Οι Crows είναι ένα από τα σημαντικότερα ανερχόμενα συγκροτήματα του Ηνωμένου Βασιλείου και, παρόλο που οι ίδιοι δηλώνουν πως δεν τους αρέσει η post- punk ταμπέλα, χωρίς αμφιβολία, ανήκουν στην ευρύτερη κιθαριστική σκηνή που τα τελευταία χρόνια έχει αναζωογονήσει το ενδιαφέρον για το εναλλακτικό rock, όχι μόνο στη Βρετανία αλλά κι ευρύτερα.

Σε αυτό το πλαίσιο, αφού είδαμε τους Ιρλανδούς Fontaines D.C. και Murder Capital, τους Σουηδούς Viagra Boys, και τους Shame, ήρθε η σειρά των Λονδρέζων που, με μόλις δύο δίσκους στο βιογραφικό τους, κατάφεραν να γεμίσουν το Temple σε μια βραδιά που δύσκολα θα ξεχάσουμε. Αλλά, ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.

Στις 21:40, και με τον κόσμο να έχει αρχίσει να συρρέει στο χώρο, οι Noise Figures ανέβηκαν στη σκηνή και για περίπου μια ώρα μας παρουσίασαν τραγούδια από το σύνολο της δισκογραφικής τους διαδρομής εναλλάσσοντας Black Sabbath- ικα riffs με heavy psych ατμόσφαιρες, και grunge ξεσπάσματα με την αισθητική του garage rock. Το ντουέτο των Γιώργου Νίκα και Στάμου Μπάμπαρη, από την αρχή σχεδόν του set του, παρέσυρε το κοινό στο ρυθμό του, κάνοντας μια δυναμική, και ανά στιγμές εκκωφαντική, εμφάνιση που άλλοτε μας οδηγούσε σε μια υπερβατική, σχεδόν υπνωτιστική, εμπειρία, χάρη στις αργόσυρτες μελωδίες τους, και, άλλοτε, έκανε όλο το Temple να χοροπηδά. Μιλάμε λοιπόν για ένα δανικό άνοιγμα της βραδιάς που έληξε λίγο πριν τις 22:30 μέσα σε χειροκροτήματα.

The Noise Figures

Χωρίς να χάσουν ιδιαίτερο χρόνο, σ’ ένα σχεδόν τεταρτάκι το συγκρότημα από το Λονδίνο έστησε τα όργανα του και ξεκίνησε το πρόγραμμά του με το "Silver Tongues", από το ομώνυμο ντεμπούτο του, που κυκλοφόρησε το 2019 από την Balley Records του Joe Talbot των Idles. Κι η συνέχεια ήταν καταιγιστική με το "Garden of England", ένα τραγούδι που αποτελεί ένα από τα καλύτερα παραδείγματα του ήχου των Crows, καθώς συνδυάζει τέλεια την ορμή του punk με τις ψυχεδελικές rock ανησυχίες τους. Η εναλλαγή κομματιών από τα δύο άλμπουμ τους συνεχίστηκε με το "Wednesday's Child" και το " Slowly Separate", κατά το οποίο ο James Cox κατέβηκε από τη σκηνή, τραγουδώντας το μαζί με το κοινό.

Crows

Ο ήχος ήταν καλός, παρόλο που υπήρχαν στιγμές που τα όργανα κάλυπταν, σχεδόν απόλυτα, τα φωνητικά, με αποτέλεσμα να δυσκολευόμαστε να ακούμε καθαρά, όμως αυτό, από τη μία, δημιουργούσε μια φασαριόζικη ατμόσφαιρα που ταίριαζε τέλεια στο ηχητικό όραμα των Crows, και, από την άλλη, δεν φάνηκε να επηρεάζει στο ελάχιστο, ούτε την απόδοση του συγκροτήματος, αλλά ούτε και του κόσμου, ο οποίος, έχοντας γεμίσει πλέον το Temple, δεν σταμάτησε να χοροπηδά, να χορεύει και να τραγουδά. Γενικότερα βέβαια, το κοινό ήταν πολύ θερμό, κάτι που φάνηκε να μεταδίδεται στο συγκρότημα, που με τη σειρά του μας αντάμειψε δίνοντας τον καλύτερο του εαυτό.

Crows

Μεγάλος βέβαια πρωταγωνιστής της βραδιάς ήταν, με σιγουριά, ο Cox, ο οποίος έκλεψε τις εντυπώσεις σε επίπεδο ερμηνείας, αλλά, κυρίως, ως performer, καθώς ήταν εξαιρετικός από κάθε άποψη με αποτέλεσμα να λειτουργεί ως ο απόλυτος ενορχηστρωτής της διάθεσης του κοινού και, γενικότερα, όλης της ατμόσφαιρας που επικρατούσε στο live.

Μετά από τα δυναμικά κιθαριστικά ξεσπάσματα του "Only Time", την δυσαρμονική ψυχεδέλεια του "The Itch", και μια συγκλονιστική εκτέλεση του "Healing", η έκπληξη της βραδιάς ήρθε με το "The Whisper" από το EP "Unwelcome Light" του 2016, προτού περάσουμε στην τριπλέτα των "Room 156", "Wild Eyed & Loathsome" και "Closer Still", τα οποία αποτέλεσαν και τα τελευταία κομμάτια που ακούσαμε από το "Beware Believers" του 2022.

Crows

Για το φινάλε, το συγκρότημα επέλεξε τα "Hang Me High" και "Chain of Being", τα οποία δεν άφησαν κανέναν ασυγκίνητο, με αποτέλεσμα, όσο πλησιάζαμε στο τέλος της βραδιάς, η ατμόσφαιρα να γίνεται όλο και πιο οικεία και απολαυστική χάρη στην εκρηκτική ενέργεια των Λονδρέζων και την οπαδική προσήλωση του ελληνικού κοινού που τους αγκάλιασε σαν να είναι οι μεγαλύτεροι rock stars του πλανήτη Γη.

Κόντρα στα προγνωστικά, το συγκρότημα, μετά την αποχώρησή του, μέσα σε χειροκροτήματα κι επευφημίες, επέστρεψε στη σκηνή για ένα τελευταίο τραγούδι. Το "Pray" οδήγησε σε ένα υπέροχο κλείσιμο που συμπεριλάμβανε χορό, χοροπηδητά, crowd surfing, κι άλλα τέτοια υπέροχα με τον James Cox να τραγουδά με δύο μικρόφωνα: "His jagged teeth! His bloodshot eyes! Hypnotise me!", με ένα βλέμμα γλυκιάς παράνοιας, που αν δεν το έχεις, δεν ξέρω αν δικαιούσαι να παίζεις αυτή τη μουσική.

Crows

Συνολικά, οι Crows στην πρώτη τους εγχώρια εμφάνιση άφησαν τις καλύτερες εντυπώσεις στο κοινό που δεν έχασε την ευκαιρία να τους δει από κοντά και γέμισε το Temple. Όπως μας είπαν και στην πρόσφατη συνέντευξη που μας έδωσαν, αυτή τη στιγμή γράφουν τον τρίτο τους δίσκο οπότε μακάρι να τους ξαναδούμε στο μέλλον με περισσότερο υλικό για περισσότερη ώρα. Και όποιος αντέξει!

Crows

Φωτογραφίες: Γιώργος Κρίκος

SETLIST

Silver Tongues
Garden of England
Wednesday's Child
Slowly Separate
Only Time
The Itch
Healing
Whisper
Room 156
Wild Eyed & Loathsome
Closer Still
Hang Me High
Chain of Being

Encore:

Pray

  • SHARE
  • TWEET