Xaxakes @ Gagarin 205, 10/12/11

Από τον Σταύρο Μελένιο, 14/12/2011 @ 13:08
Το προωθητικό δελτίο τύπου για αυτή την εκδήλωση ήταν πολύ προβοκατόρικα γλαφυρό και περιγραφικό, όσον αφορά τη μπάντα του Γιάννη Νάστα, τους Xaxakes. Μεταξύ άλλων, μιλούσε για ένα group που απευθύνεται σε ξανθιές επιπέδου και κυρίους του πεζοδρομίου, και, γενικότερα, σε ανθρώπους που δε φοβούνται να πέσουν ούτε σε μεγάλο σκοτάδι, ούτε σε μεγάλη χαρά, που δε φοβούνται να βάλουν ένα ωραίο ρούχο και να μπουν σε ένα κωλορόκ μπαρ. Το μήνυμα είχε, λοιπόν, αποσταλεί επιτυχώς στους πιστούς fan των Xaxakes, αλλά και σε αυτούς που κρύβουν μέσα τους το δανδή, τον μποέμη, έναν κομψευόμενο νέο τέλος πάντων.

Η βραδιά του Σαββάτου ήταν κι αυτή ιδανική για να ευδοκιμήσουν όλα τα παραπάνω. Μελαγχολικά ρομαντική, αρκούντως υγρή, μα πάρα ταύτα δε μαζεύτηκε και αρκετός κόσμος από νωρίς για τη συναυλία. Και καλά έκανε δηλαδή, γιατί σε αυτό το σημείο θα ήθελα να παραπονεθώ σχετικά με τα παρακάτω:
α) Στην αφίσα θα έπρεπε να αναφέρεται καθαρά πως, όσον αφορά το opening act της Ladydust, θα επρόκειτο για DJ set. Αρκετοί ήταν αυτοί που περίμεναν κάποιο συγκρότημα, ή κάποιου άλλου τύπου live performance, και
β) Δεν είναι δυνατόν μια συναυλία, που έχει σκοπό να διαρκέσει αρκετά, να ξεκινά περίπου στις 23:30, κάποιο Σαββατιάτικο, χειμωνιάτικο βράδυ...
Μάλλον, το «Doors open at 21:00» αναφερόταν στο check-in αεροδρομίου «Μακεδονία»... (σ.σ.: πετυχημένο σχόλιο του μποέμ Μανώλη).

Κατά τις 21:30, λοιπόν, φτάσαμε κι εμείς στο Gagarin και στο club υπήρχαν ήδη 50 άτομα το περισσότερο. Το DJ set της Ladydust είχε ήδη ξεκινήσει, δημιουργώντας μέχρι το τέλος του μια πολύ χαλαρή και κινηματογραφική ατμόσφαιρα. Garage, rock 'n' roll, flower pop κτλ. ήταν ωραία, όπως και η Ladydust, όμως η μεγάλη αναμονή είχε αρχίσει να κουράζει και οι πάντες είτε είχαν πιάσει τις γωνίες, είτε άραζαν στο πάτωμα, είτε κουβέντιαζαν σε πηγαδάκια. Στις 23:00 άρχισαν να πέφτουν τα πρώτα χειροκροτήματα και σφυρίγματα, τα φώτα κάπου εκεί χαμήλωσαν περισσότερο και, όχι πριν τις 23:17, οι Xaxakes έκαναν την εμφάνισή τους στη σκηνή, αποτελούμενοι, οργανικά, από ηλεκτρονικά και synths, κιθάρες, μπάσο, drums και ένα εντυπωσιακότατο βαρύτονο σαξόφωνο.



Το κοινό, πλέον, είχε κι αυτό απαρτία, η οποία, στην πιο αισιόδοξη εκτίμηση, άγγιζε τα 200 άτομα, και κάπως έτσι ξεκίνησε το πρόγραμμα με το "Au Revoir" από το O.S.T. της ταινίας "Ο Καλύτερός Μου Φίλος". Η εκτέλεση υπήρξε αρκούντως φιλήδονη και αυτάρεσκη, και απολύτως αναγνωρίσιμη κατά το στυλ του Νάστα, ο οποίος ήταν ντυμένος στα μαύρα δέρματα. Επίσης, η επικοινωνία του με το κοινό ήταν ανέκαθεν κάτι παραπάνω από καλή, γι' αυτό και δε σταμάτησε να απευθύνεται σε μας ανάμεσα στα τραγούδια, σε ολόκληρη τη διάρκεια της συναυλίας. Για το επόμενο κομμάτι ανέβηκε στη σκηνή ένα τρίο από βιολιά και παίχτηκε η διαχρονικά αξιόλογη pop μπαλάντα "Casanova". Θέλετε η ακατάπαυστη πόζα και πρόζα του frontman, θέλετε το προικισμένο και γουστόζικο μπούστο του πρώτου βιολιού, το οποίο ασφυκτιούσε σε ένα ιλιγγιώδες corsage, η ηδυπάθεια είχε πάρει τη μορφή ξαναμμένης σκύλας πάνω από τα κεφάλια μας που δε θα έφευγε μέχρι το τέλος του show... Και αυτό έμοιαζε να μην ενοχλεί ψυχή...



Τη συνέχεια στη ροή έδωσε η επιθυμία του Νάστα το επόμενο live να πραγματοποιηθεί σε κάποιο κωλόμπαρο ή σε κάποιο άλλο παρακμιακό μπαρ, με τους θεατές καθιστούς στα τραπεζάκια τους να απολαμβάνουν κρασιά. Ο καθένας με τον καημό του είπαμε εμείς κι ακούσαμε το "L' Amour", με το τρίο των βιολιών να αποχωρεί, προσωρινά. Αυτό ήταν και το πρώτο κομμάτι από τον τελευταίο δίσκο των Xaxakes, "Το Valse Των Ελαφιών", με το tempo να ανεβαίνει αισθητά. Τα γαλλικά του Νάστα άψογα, με μια essence Θεσσαλονικιού accent, και η αγάπη του για την τραγουδοποιΐα του Serge Gainsbourgh έκδηλη. Για το επόμενο και παλαιότερο "Sexy", μπάσο και κιθάρα άλλαξαν χέρια κάτω από έντονες επευφημίες, ο Γιάννης αναπόλησε τα νιάτα του ως pop punk-rocker στους Strawberries και μάς θύμισε τη rock 'n' roll ενέργεια του Lux Interior. Στη συνέχεια, στο πέμπτο κομμάτι, ξεκινά μόνος σφυρίζοντας τη βασική μελωδία, παίρνει λίγο αργότερα και την κιθάρα του, και σταδιακά τα υπόλοιπα μέλη της μπάντας λαμβάνουν τις αρχικές τους θέσεις στη σκηνή. Τελικά, πρόκειται για το αναπόφευκτα ερωτικό "Μη Μαζί, Γιατί..." από τον τελευταίο τους δίσκο, και ιμερικά κύματα κατακλύζουν το Gagarin. Ακολούθησε μια μικρή παύση, στην οποία ο Νάστας προέβη σε μια ατυχή δήλωση πως γουστάρει αφάνταστα την Αθήνα που δεν την αγγίζει η κακομοιριά των σύγχρονων καιρών. Μετά, βέβαια, από τις έντονες ενστάσεις του κοινού αναθεώρησε και το «έσωσε», δηλώνοντας ότι είναι πολύ rock 'n' roll να κάνεις λάθη. Έτσι, ακουσίως ή εκουσίως, έγινε η εισαγωγή για την πρώτη διασκευή της βραδιάς, το "Wild One (Real Wild Child)" του Αυστραλού Johnny O' Keefe, τραγούδι που έγινε ευρέως γνωστό από τις εκτελέσεις των Jerry Lee Lewis αρχικά και του Iggy Pop μεταγενέστερα. Άλλα κομμάτια που διασκεύασαν οι Xaxakes αυτή τη βραδιά ήταν τα "Walk On The Wild Side" και "Perfect Day" του Lou Reed, το "20th Century Boy" των T. Rex και το "Spanish Eyes" του Al Martino, που βεβαίως έγινε πασίγνωστο από την εκτέλεση του Elvis Presley.



Μετά το "Wild One (Real Wild Child)" ακουστήκαν τα "Love Me" και "Πονάν Τα Χείλη Μου (Γεια!)", με τον Νάστα να ποζάρει ακούραστα και αυτάρεσκα στα απαστράπτοντα flash θεατών και φωτογράφων. Η διάθεση είχε ανέβει για τα καλά και τα ρυθμικά παλαμάκια έκαναν την εισαγωγή για το κομμάτι με τα αυτοσαρκαστικά δύσκολα λόγια, ήτοι το "Monte Carlo". Μεταξύ άλλων έσπασαν μικρόφωνα, ο σαξοφωνίστας ξεσπάθωσε κοσμοπολίτικα και τα πρώτα έντονα λικνίσματα έκαναν την εμφάνισή τους στο κοινό. Η ατμόσφαιρα φορτίστηκε δραματικά για το επόμενο "Το Valse Των Ελαφιών" και ακολούθησαν δυο κομμάτια αφιερωμένα στον έρωτα και τα νιάτα. Αυτά ήταν το παλαιότερο "Άγρια Φτερά" και το πιο φρέσκο "Ασταμάτητα Νέοι". Και ποιος καλύτερος από τον Νάστα στην ερμηνεία, τον οποίο ο χρόνος μοιάζει να μην αγγίζει στο πέρασμά του, τόσο εμφανισιακά, όσο και ιδιοσυγκρασιακά. Το τέλος του πρώτου μέρους της παράστασης, τουλάχιστον ενδυματολογικά, έφερε το τραγούδι "Βασιληάς" και οι Xaxakes αποχώρησαν για μερικά λεπτά από τη σκηνή, να πιούν κι αυτοί ένα ποτήρι κρασί...

Αφού τελείωσε αυτό το σύντομο διάλειμμα, η μπάντα επανεμφανίστηκε στη σκηνή, με τον Νάστα να φοράει το αγαπημένο του κόκκινο, βελούδινο κουστούμι, ως γνήσιος μποέμ, και η επανέναρξη της παράστασης έγινε με το "Fly". Σε αυτό το μέρος ακούστηκαν οι προαναφερθείσες διασκευές και το "Σ' Έχω Χάσει", το σουξέ "Στα Ξαφνικά", το "Τι Ωραία Που 'Ναι Στη Βροχή", απρογραμμάτιστο και απροβάριστο, και η συναυλία έλαβε τέλος με «ένα τραγούδι για την αγάπη να φεύγουμε», την επανεκτέλεση δηλαδή του "Μη Μαζί, Γιατί...". Ανάμεσα στα κομμάτια ο Νάστας παραπονιόταν για το ότι η ηλεκτρική του κιθάρα ξεκουρδιζόταν εύκολα και εξέφρασε την επιθυμία του να τη σπάσει για να μην του «τη σπάει». Δεν το έκανε, βέβαια, για βιοποριστικούς λόγους, σύμφωνα με τα λόγια του.



Αντίθετα με την ηλεκτρική, η κλασική του κιθάρα, η «ξανθιά» όπως την έλεγε, έτυχε των φιλοφρονήσεων του στο encore, μιας και δεν ξεκουρδιζόταν εύκολα. Για το τέλος, λοιπόν, οι Xaxakes μας επεφύλαξαν επανεκτελέσεις των προηγούμενων κομματιών, και συγκεκριμένα των "Πονάν Τα Χείλη Μου (Γεια!)", "Ασταμάτητα Νέοι" και "L' Amour", ενώ, παρά τις έντονες παροτρύνσεις του κοινού για τη standard, πλέον, διασκευή του "Heroes" του Bowie, αυτή δεν ακούστηκε ποτέ. Όπως ποτέ δεν ακούστηκε το υπαινικτικά ερωτικό, καινούριο single από την πολύχρωμη φάμπρικα των Xaxakes, και όπως ποτέ αυτή η κάθοδος των ελαφιών στο Νότο δεν εκτροχιάστηκε σε ξέφρενο rock 'n' roll πάρτι από μια ρομαντική βραδιά με έγχορδα και μελωδίες που όντως ήταν...

Τέτοια ώρα, όμως, που είχε πάει, 02:15 π.μ., τέτοια λόγια. Το show, διάρκειας δυόμιση ωρών, υπήρξε χορταστικότατο, μα και η καθυστέρηση απαράδεκτη και η αιτία για να μην παραβρεθούμε στο πάρτι των Moriginal Champsystem του Νικήτα Κλιντ στα Εξάρχεια. Κάπως έτσι, λοιπόν, μιας και κυκλοφόρησε πρόσφατα και το πρώτο, μετά θάνατον, άλμπουμ της Amy Winehouse, χάσαμε την ευκαιρία να ακούσουμε ζωντανά για τη «Μόνα Λίζα του Θεού που ζει μέσα σε φρικιά...»...

Setlist:

Au Revoir
Casanova
L' Amour
Sexy
Μη Μαζί, Γιατί...
Wild One (Real Wild Child)
Love Me
Πονάν Τα Χείλη Μου (Γεια!)
Monte Carlo
Το Valse Των Ελαφιών
Άγρια Φτερά
Ασταμάτητα Νέοι
Βασιληάς
Fly
Walk On The Wild Side
Σ' Έχω Χάσει
Perfect Day
20th Century Boy
Στα Ξαφνικά
Spanish Eyes
Τι Ωραία Που 'Ναι Στη Βροχή
Μη Μαζί, Γιατί...
-----------------------------
Πονάν Τα Χείλη Μου (Γεια!)
Ασταμάτητα Νέοι
L' Amour

Σταύρος Μελένιος
Φωτογραφίες: Χρήστος Κισατζεκιάν

  • SHARE
  • TWEET