Sleep Party People, Gioumourtzina @ Gagarin 205, 19/03/16

Οι Sleep Party People προσάρμοσαν όλο το υλικό τους σε live υπόσταση και μας ταρακούνησαν με την ειλικρίνεια της μουσικής τους

Από την Τόνια Πετροπούλου, 23/03/2016 @ 15:45

Η ολοένα αυξανόμενη έκθεση σε μία πληθώρα συγκροτημάτων και συναυλιακών στιγμών μας έχει κάνει πιο απαιτητικούς απ' ό,τι παλαιότερα. Πλέον, επιλέγουμε προσεκτικότερα ποια θα παρακολουθήσουμε και υπολογίζουμε εκ των προτέρων το «ταβάνι» δυνατοτήτων τους, ως προετοιμασία. Την προσπάθεια εξισορρόπησης του κυνισμού-ρεαλισμού όμως, έρχονται να ταρακουνήσουν μπάντες όπως οι Sleep Party People, που καταφέρνουν να εντυπωσιάσουν τον «δύσκολο» εαυτό σου με την αμεσότητά τους και να ξεπεράσουν τις προσδοκίες που τους είχες θέσει βάσει των στούντιο δειγμάτων.

Τη βραδιά κλήθηκε να ανοίξει το electronic/shoegaze duo απ' τη Θεσσαλονίκη, του οποίου το επερχόμενο ντεμπούτο του απ' την Inner Ear έχει ήδη αρχίσει να «κάνει θόρυβο». Οι Gioumourtzina διαθέτουν μία εφάμιλλη μινιμαλιστική σκοτεινή αισθητική με αυτή του main act, αλλά ο χαμηλός ήχος στάθηκε εμπόδιο τόσο στο να διαπεράσει το μπάσο στέρνα, όσο στο να αναδειχθούν οι έξυπνες εναλλαγές των synth που κρύβουν οι κατά τ' άλλα απλοϊκές και φανερά επηρεασμένες φόρμες των συνθέσεών τους.

Gioumourtzina

Παρ' όλο που προσπάθησαν να μεταδώσουν την καλή διάθεσή τους στο λιγοστό κοινό που είχε προσέλθει, να χειριστούν με χιούμορ τις δυσκολίες, όπως την μπαταρία του laptop, και να μην συμβιβαστούν σ' ένα άγαρμπο τελείωμα του "Chrysostomou Smirnis" αλλά να το παίξουν απ' την αρχή, η ελλιπής συγκέντρωση και οργάνωσή τους σε τεχνικά θέματα χάλασαν μία απ' τις καλύτερες στιγμές του set τους, δείχνοντας έναν αντι-επαγγελματισμό μη αντιπροσωπευτικό της συνολικής τους εικόνας ή των εμφανίσεών τους Plissken-ικού επιπέδου.

Leviathan/ Russian Market/ Chinese Battleship/ Mouthless/ Lobby Raver/ Palaces Ιn Τhe Νight Τerror/ Chrysostomou Smirnis/ Fayum/ Glasgow.

Γύρω στις έντεκα κι αφού το Gagarin είχε γεμίσει αρκούντως, το Δανέζικο μουσικό σχήμα ανέβηκε στην σκηνή. Εκείνο το stage fright του Brian Batz και το άγχος του να είναι frontman, που τον ώθησε να επικαλεστεί την προστατευτική χρήση μασκών, δεν ήταν ιδιαίτερα εμφανές, με τον ίδιο να προβαίνει σε αστεία περί ανυπομονησίας για τον ερχομό των Sleep Party People στην Ελλάδα τουλάχιστον πενήντα χρόνια. Μετρημένος αλλά επικοινωνιακός, εξέφραζε τις σκέψεις του για την παραπάνω απ' την προσδωκόμενη προσέλευση, την ομορφιά της πόλης μας, τους φιλικούς ανθρώπους της και πόσο καλά περνάει-με, ενώ παρέμενε με κλειστά μάτια καθ' όλη τη διάρκεια των ερμηνειών του, πίσω απ' το προσωπείο του κουνελιού που θεωρείται πια χαρακτηριστικό τους.

Δεμένοι και σχεδόν συγχρονισμένοι στους παλμούς «πηδούσαν» στις ηχητικές μαύρες τρύπες της post-rock-ίζουσας Χώρας των θαυμάτων τους. Σε κάθε έξαρση τα αυτιά των μασκών τους κουνιόντουσαν με τον ρυθμό, ενώ το παιχνίδι των φώτων προσέδιδε έναν ονειρικό ρομαντισμό στις ήδη ευαίσθητες μελωδίες του εξαιρετικά προσεγμένου και κατανεμημένου στους τρεις δίσκους setlist τους. Οι απότομες ρυθμικές αλλαγές των κομματιών χειραγωγούσαν το υποσυνείδητό μας να αφεθεί στην ατμοσφαιρική David Lynch-ική αισθητική τους και να λικνιστεί άλλοτε στο ambient-ικό οργανωμένο χάος των Boards Of Canada ή να κρυφθεί μέσα στη ζεστή dream pop κουβέρτα των Beach House.

Sleep Party People

Ο μαριονετίστας Batz καθοδηγούσε την μπάντα στις επιθυμίες του, υποτάσσοντάς την σε ακινησία κάθε φορά που πλησίαζε το αρμόνιό του, αφήνοντας την να εισχωρήσει αργά και μεθοδικά εκεί που πρέπει να ηλεκτριστεί η κάθε στιγμή ("Notes To You"). Πού και πού υπνώτιζε τον μπασίστα να έρχεται προς στο μέρος του για να παίζουν μετωπικά ("I See The Moon") ή τον drummer να εκτελεί χρέη δεύτερων φωνητικών ("Heaven Is Above Us").

Sleep Party People

Οι Sleep Party People προσάρμοσαν όλο το υλικό τους σε live υπόσταση, ενδυναμώνοντας όλα τα στοιχεία τους που ξεχωρίζουν. Μας δημιούργησαν μία εντύπωση ότι όντως επιπλέαμε και μας ταρακούνησαν με την ειλικρίνεια της μουσικής τους. Σε τέτοιο σημείο που ο διπλανός μου μετά το "Death Is The Future" είπε ενθουσιασμένος «τελικά δεν είναι όσο φλώροι ακούγονται στα άλμπουμ». Αναμενόμενα, επέστρεψαν για ένα εγκεφαλικά υγρό παιχνίδι προσμονής, μεταμφιεσμένο σε encore, το οποίο κατάφερε να μας διψάσει για περισσότερο από την μία ώρα και είκοσι λεπτά της άρτιας απόδοσής τους. Αποχώρησαν αφαιρώντας τις μάσκες και αποκαλύπτοντας τα πρόσωπά τους σαν μία επιβράβευσή μας, κλείνοντας μία απ' τις καλύτερες συναυλίες των πρώτων μηνών του 2016.

SETLIST

Change In Time
Floating Blood Of Mine
Chin
10 Feet Up
Gazing At The Moon
Notes To You
An Iris Pseudocorus
I See The Sun, Harold
I See The Moon
In Another World
Death Is The Future
Heaven Is Above Us
I'm Not Human At All

Encore:
A Dark God Heart
Things Will Disappear Like Tears In The Rain

  • SHARE
  • TWEET