Mark Lanegan Band live σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, 19-20/03/15

Κουρασμένη ή όχι η φωνή, ο Mark παραμένει ο... Lanegan που γουστάρουμε

Mark Lanegan Band, Lyenn @ Gagarin 205, 19/03/15

Αν και καθημερινή, οι Αθηναίοι λάτρεις μιας εκ των χαρακτηριστικότερων και πιο χαρισματικών φωνών του εναλλακτικού rock χώρου δεν άφησαν την ευκαιρία να πάει χαμένη. Το Gagarin ήταν αρκούντως γεμισμένο, δεδομένων των συνθηκών, μέχρι και στον πάνω όροφο και χάρη στον απρόσμενα καλό ήχο που έχει τελευταία, έπειτα από την ηχητική του ανακαίνιση, υποδέχτηκε τον μεγάλο τραγουδιστή που ακούει στο όνομα Mark Lanegan. Εκείνος, αν και εμφανώς καταβεβλημένος και με τη φωνή του όχι και στην καλύτερη κατάσταση που θα μπορούσε να είναι, έκανε μια τιμιότατη και σε στιγμές πολύ δυνατή εμφάνιση...

Lyenn

Προτού, όμως, παρουσιαστεί μπροστά μας η επιβλητική του φιγούρα, στη σκηνή ανέβηκε ο μπασίστας του, Lyenn, σε ένα support-σφηνάκι από άποψη χρονικής διάρκειας. Ο συμπαθητικότατος Lyenn έχει ήδη στις αποσκευές του δύο δίσκους και ετοιμάζει τον τρίτο. Με συνοδεία μονάχα την ακουστική του κιθάρα, προσπάθησε να κάνει τις ακροβασίες του και να πλησιάσει τον Jeff Buckley. Ανεπιτυχώς μεν, χωρίς να βγαίνει άσχημο αποτέλεσμα δε. Απλά, τα παθιασμένα του ξεσπάσματα ακούστηκαν κάπως παράταιρα ορισμένες φορές. Καλός για opening act, αλλά τίποτα παραπάνω θα έλεγα.

Μ.Π.

Ο Mark Lanegan είναι από αυτούς που το κοινό αρέσκεται να αποκαλεί «καταραμένους», «βλοσυρούς» και ό,τι... μαύρο υπάρχει. Μαζί και το ελληνικό κοινό, που λατρεύει τύπους που έχουν μείνει ζωντανοί περνώντας από καταχρήσεις. Ο Lanegan βέβαια ουδέποτε μοιράζεται τίποτα προσωπικό, δεν έχει πει αν οι στίχοι είναι αυτοβιογραφικοί (αν ήταν, δύσκολα θα ήταν μαζί μας), αλλά ο ήχος του και η αμίλητη φιγούρα του μαυροντυμένου τύπου όλα αυτά τα χρόνια στη σκηνή, τον έχουν «τυποποιήσει».

Mark Lanegan Band

Όπως και τις συναυλίες του. Μέτρο σύγκρισης υπάρχει μόνο με δικές του. Αυτή στο γεμάτο Gagarin ήταν καλύτερη από την προηγούμενη. Για μένα, εξαιρετική. Ενενήντα λεπτά ενός μεγάλου ερμηνευτή να δίνει το 100% με μια μπάντα άψογη στα καθήκοντά της. Για ελλείψεις ή όχι στο setlist, κάθε παρεβρισκόμενος θα σου πει κάτι άλλο. Αν και έχω την αίσθηση ότι το κοινό του Lanegan, είναι πλέον σταθερό, και έτοιμο να τον αποθεώσει, ακόμα κι αν δεν τον πετύχει στην καλύτερη βραδιά του. Η φυλή των «είδα φως και μπήκα» ήταν απούσα και αυτό είναι ένα από τα καλά να μην σε παίζουν οι ραδιοφωνικοί «ροκ» σταθμοί...

Mark Lanegan Band

Την προηγούμενη Πέμπτη, ήταν και... ομιλητικός, μερικές στιγμές κουνήθηκε και στον ρυθμό! Είπε τέσσερα «thank you», παρουσίασε τη μπάντα και στο τέλος ευχαρίστησε ξανά. Το setlist αποτελούνται στα 3/5 από τους δύο τελευταίους δίσκους του, "Blues Funeral" και "Phanton Radio", με αυτά του τελευταίου να ακούγονται δυνατά και με «νέα ζωή» επί σκηνής (πχ. τα "Harvest Home" και "I Am The Wolf"). Το "Hit The City" ακούστηκε καλύτερα από ποτέ, όπως και το "Harborview Hospital" στην «πρώτη» του, καθώς το '12 δεν μας το έπαιξε... Το "Methamphetamine Blues" είναι σταθερή αξία σε ένα άψογα δομημένο set, χωρίς κοιλιές, με σερί δυνατών στιγμών, και ένα κοινό που έδειχνε απόλυτα ικανοποημένο.

Kαι σε αυτή την περιοδεία ακούστηκε ένα τραγούδι των Screaming Trees, το "Black Rose Way" από τον «χαμένο» τελευταίο δίσκο τους "Last Words: The Final Recordings", από το οποίο είχαμε ακούσει το "Crawlspace" το '12. Για όσους θυμούνται την πρώτη φορά ('98 αν θυμάμαι) ακούσαμε το "Sworn & Broken", και το 2008 με τους Gutter Twins, ένα πέρασμα από το "Shadow Of The Season".

Mark Lanegan Band

Να μιλήσουμε και για τη φωνή, τον πρώτο, τελευταίο και μοναδικό λόγο που πας -και ξαναπάς- στα live του Mark, ναι, ακούστηκε σε λίγες στιγμές κουρασμένη.

Έχοντας όμως μπρος μου τον πανύψηλο Αμερικανικό, τον έβλεπα να πασχίζει να φτάσει εκεί που πρέπει, όταν πολλοί άλλοι «συνάδελφοι» στηρίζονται σε δεύτερες φωνές ή δεν λένε καν τα «δύσκολα» κομμάτια, εκείνος σκίζει τις χορδές του, και το αποτέλεσμα είναι σαφώς πιο αυθεντικό και συναρπαστικό από οτιδήποτε... Ο Mark Lanegan δεν «κρατάει» τη φωνή του για να είναι καλά και αύριο βράδυ και συνεχίζει να τραγουδά κόντρα σε όλα τα προβλήματα, βρίσκοντας ευτυχία και αποδοχή μόνο από εκεί. Αλλιώς, γιατί στο διάολο να μας τραγουδά τόσο χρόνια;

Γ.Λ.
SETLIST

When Your Number Isn't Up
Judgement Time
Low
No Bells On Sunday
Gravediggers Song
Harvest Home
One Way Street
Gray Goes Black
The Deepest Shade
Hit The City
Ode To Sad Disco
Riot In My House
Harborview Hospital
Floor To The Ocean
Torn Red Heart
Black Rose Way
Sleep With Me
Death Trip To Tulsa
Methamphetamine Blues
I Am The Wolf
The Killing Season



Mark Lanegan Band, Faye Dunaways @ Principal Club Theater, 20/03/15

«Όποιος έχει ακούσει την φωνή του Mark Lanegan, τον συνοδεύει για την υπόλοιπη ζωή του.» Αυτά τα λόγια αποτελούσαν το συμπέρασμα στην ανταπόκριση της εμφάνισης του Αμερικανού καλλιτέχνη πριν τρία χρόνια στον ίδιο ακριβώς χώρο. Στηρίζοντας λοιπόν την άποψή μας δεν ήταν δυνατό να απουσιάσουμε από την φετινή του επίσκεψη στην πόλη μας. Άλλωστε μια εμφάνιση του άκρως δραστήριου μουσικού αποτελεί αυτόματα ένα από τα σημαντικότερα και πιο ενδιαφέροντα μουσικά γεγονότα της χρονιάς. Το μεσημέρι η ολική έκλειψη ηλίου δεν ήταν ορατή αλλά ο γκρίζος ουρανός σε συνδυασμό με την απογευματινή βροχή δημιούργησαν την κατάλληλη διάθεση και ατμόσφαιρα.

Opening act οι Faye Dunaways, project του πληκτρά του Lanegan Aldo Struyf (επίσης στους πολύ καλούς Creature With The Atom Brain). Πειραματικός ήχος, με το ένα πόδι στην kraut ψυχεδέλεια και το άλλο στα blues, σύντομη εμφάνιση κατά  την οποία μέχρι να αντιληφθούμε τι συμβαίνει πάνω στην σκηνή, είχε ήδη φτάσει το τέλος της.

Λίγο πριν τις 23:00, χωρίς πολλά πολλά λόγια ανέβηκε στην σκηνή ο Mark Lanegan, αρχικά συνοδευόμενος μόνο από τον κιθαρίστα Jeff Fielder και λουσμένος από ένα αχνό κόκκινο φως. Αφού παλέψαμε με νύχια και με δόντια για μια αξιοπρεπής φωτογράφιση, καταλήξαμε στο συμπέρασμα ότι το photoshooting χωρίς απόλυτα επαγγελματικό εξοπλισμό στο εν λόγω live αποτελεί ξεκάθαρο χάσιμο χρόνου και επιστρέψαμε στο τραπεζάκι μας όπου μας περίμεναν τσιγάρα και μπόλικο αλκοόλ. Ιδανική ατμόσφαιρα για να παρακολουθήσει κανείς τον Lanegan.

Mark Lanegan Band

Λίγο πολύ τα πράγματα κατά την διάρκεια της βραδιάς εξελίχθηκαν όπως αναμενόντουσαν, μελαγχολικά όμορφα αλλά χωρίς πολλές εκπλήξεις. Ένα σετ βασισμένο κυρίως στους τελευταίους δίσκους, παντελής απουσία συνθέσεων πριν το 2000, το "Deepest Shade" των Twilight Singers, λίγα λόγια, δυο-τρία βραχνά «thank you» τα οποία έγιναν αποδεκτά με ενθουσιασμό. Αυτός είναι ο Mark Lanegan, έτσι τον γνωρίζουμε, έτσι τον θέλουμε, έτσι τον αγαπάμε. Απόλυτη αποδοχή από το κοινό ακόμα και χωρίς τις κλασικές «κολακείες» για το «καλύτερο κοινό στον κόσμο». Προτιμούμε την ειλικρινή λακωνικότητα από τα ψεύτικα προγραμματισμένα γλυκόλογα.

Mark Lanegan Band

Από μουσικής πλευράς, είχαμε στην διάθεσή μας έναν ήχο κρυστάλλινης ευκρίνειας και πλούσιο λόγω τον ταλαντούχων συνοδοιπόρων του Lanegan οι οποίοι αν και μένουν στην αφάνεια, κρυμμένοι στην σκιά της τεράστιας περσόνας που συνοδεύουν αλλά αξίζουν με το παραπάνω την προσοχή και την αναγνωρισή μας. Φυσικά τίποτα αυτά δεν θα είχε σημασία αν δεν βρισκόταν στο κέντρο της σκηνής ο Mark Lanegan με την υπέροχα βραχνή και αισθαντική φωνή του, μια από τις καλύτερες των τελευταίων δεκαετιών.

Από πλευράς συνθέσεων, αν και θα επιθυμούσαμε και ορισμένα παλιότερα κομμάτια, πάνω στην σκηνή αποδεικνύεται ακόμα περισσότερο η μουσική αξία των τελευταίων δυο δίσκων καθώς και το πόσο το "Phantom Radio" αποτελεί την φυσική εξέλιξη του "Blues Funeral". Τα ηλεκτρονικά στοιχεία που ενσωματώθηκαν τα τελευταία χρόνια μας φαίνονται πλέον λιγότερο αφύσικα και δένουν περισσότερο με το παλιότερο υλικό. Με αυτές τις σκέψεις στο μυαλό μας απολαύσαμε εξίσου τα "One Way Street" και "Hit The City" αλλά και τα "Floor Of The Ocean" και "Ode To Sad Disco".

Mark Lanegan Band

To "Methamphetamine Blues", πρώτο κομμάτι του encore έμελλε να είναι και τελευταίο αφήνοντας ως τελευταία ανάμνηση τις επευφημίες του κοινού αλλά τα "I Am The Wolf" και "The Killing Season" εκτός setlist. Όταν συμβαίνει το παραπάνω, πάντα μένει μια μικρή δόση πίκρας, αλλά έτσι και αλλιώς η πίκρα αποτελεί ειδικότητα του Lanegan. Κατά τα άλλα, παρακολουθήσαμε μια βραδιά ισάξια της προηγούμενης, λογικό αφού και τότε, όπως και τώρα αποχωρήσαμε εντυπωσιασμένοι, γοητευμένοι και ικανοποιημένοι.
SETLIST

When Your Number Isn't Up
Judgement Time
Low
Phantasmagoria Blues
No Bells On Sunday
Gravedigger's Song
Harvest Home
One Way Street
The Deepest Shade (διασκευή The Twilight Singers)
Hit The City
Ode To Sad Disco
Riot In My House
Harborview Hospital
Floor Of The Ocean
Torn Red Heart
Black Rose Way (διασκευή Screaming Trees)
Sleep With Me
Death Trip To Tulsa
Methamphetamine Blues

Γ.Β.

Φωτογραφίες: Ανδρέας Πανόπουλος / whentimefreezes.com
  • SHARE
  • TWEET