Epica: «Η μαγεία της μουσικής είναι ότι μπορεί να δώσει στους ανθρώπους ελπίδα»

 Ακολουθώ τους Epica εδώ και μία δεκαπενταετία, και μέχρι στιγμής δεν έχουν απογοητεύσει. Χρονιά με την χρονιά, το συγκρότημα εξελίσσεται, βρίσκεται μόνιμα σε κίνηση και σε εξερεύνηση των δυνατοτήτων του. Μπορεί να έχουν βρει τη δική τους γωνιά στο σκληρό ήχο και να μην την εγκαταλείπουν, ωστόσο φροντίζουν να παίζουν με την εικόνα και τον ήχο τους, με πειράματα όπως το "The Alchemy Project", το EP που κυκλοφόρησαν πέρισυ για τα 20 χρόνια τους.   

Σήμα κατατεθέν και κεντρικής σημασίας περσόνα, η φωνή πίσω από το μικρόφωνο, η πολυπράγμονας Simone Simons. Συνθέτιδα, μουσικός, τραγουδίστρια, μοντέλο, κι όπως μάθαμε και φωτογράφος, η Simone Simons πρόκειται για μία από τις σημαντικότερες προσωπικότητες της symphonic metal σκηνής. Λίγο πριν την εμφάνιση των Epica στη χώρα μας, μάς παραχώρησε μία συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης: τι είναι αυτό που ξεχωρίζει τους Epica είκοσι χρόνια τώρα, πώς αποφάσισε να ασχοληθεί επαγγελματικά με τη μουσική, τι κρατά από τις ζωντανές εμφανίσεις των Ayreon, αλλά και τι επιφυλάσσει το δισκογραφικό μέλλον του συγκροτήματος, είναι μερικά από τα πράγματα που μας αποκάλυψε.

(Π) Γεια σου Simone! Είμαστε ο Μάνος και ο Παντελής, από τo Rocking.gr. Θα θέλαμε να σε ευχαριστήσουμε για την ευκαιρία που μας δίνεις να κάνουμε αυτή τη συνέντευξη. Είμαστε fans εδώ και πολύ καιρό. Πώς είσαι;

Είμαι μια χαρά, σας ευχαριστώ! Εσείς πώς είστε;

(Π) Κι εμείς είμαστε τέλεια! Τώρα, ας ξεκινήσουμε με τις ερωτήσεις που σου έχουμε ετοιμάσει. Το 2023 σηματοδοτεί την 20ή επέτειο του συγκροτήματος. Αισθάνεστε ότι έχετε πετύχει τους καλλιτεχνικούς σας στόχους; Ποια ήταν η απόλυτα καλύτερη στιγμή αυτών των δύο δεκαετιών για εσένα;

Λοιπόν, έχω πετύχει κάποιους από αυτούς, αλλά πάντα υπάρχει ο επόμενος στόχος, το επόμενο άλμπουμ. Υποθέτω ότι μπορούμε να φτάσουμε όσο μακριά θέλουμε (σ.σ. the sky is the limit), οπότε σίγουρα δεν έχω ξεμπερδέψει ακόμα με τη μουσική, απ’ το να ταξιδεύω σε νέα μέρη, και να ανακαλύπτω νέες χώρες. Οι εμπειρίες που έχουμε βιώσει τα τελευταία είκοσι χρόνια ήταν καταπληκτικές!

(Μ) Από την αρχή του αιώνα, έχουν γίνει πολλές αλλαγές στη Gothic και Symphonic Metal σκηνή. Πώς καταφέρνουν οι Epica κι είναι ακόμη ένα τόσο δημοφιλές συγκρότημα το 2023;

Ήμασταν μια πολύ παραγωγική μπάντα, που πάντα περιόδευε πολύ, κυκλοφορούσε πολλή μουσική, παρέμενε σε στενή επαφή με τους οπαδούς της και καταφέραμε να χτίσουμε μια πολύ πιστή βάση οπαδών τα τελευταία είκοσι ένα χρόνια. Αλλά ναι, φυσικά, αν δεν γράφεις μουσική που να αρέσει στον κόσμο, δεν έχει σημασία πόσες συναυλίες κάνεις. Όχι ότι γράφουμε μουσική για να αρέσουμε στον κόσμο, γράφουμε τη μουσική που μας αρέσει, την οποία τυχαίνει επίσης να αγκαλιάζουν οι οπαδοί. Νομίζω ότι δεν υπάρχει άλλο συγκρότημα σαν τους Epica. Πάντα περνάμε καλά, μας αρέσει αυτό που κάνουμε. Είμαστε ειλικρινείς, δίνουμε ένα επαγγελματικό σόου, αλλά εξακολουθούμε να κάνουμε χαζομάρες και να μην παίρνουμε τους εαυτούς μας πολύ στα σοβαρά. Νομίζω ότι αυτό μας έχει κάνει να ξεχωρίζουμε και να αντέχουμε στο χρόνο, στην εξέλιξη της μουσικής σκηνής, ακόμα και με τις ψηφιακές πλατφόρμες. Υπογράψαμε ένα καλό δισκογραφικό συμβόλαιο παλιά, οπότε είχαμε μια καλή οικονομική υποστήριξη για ηχογραφήσεις υψηλής παραγωγής. Στις μέρες μας, αυτό γίνεται λίγο πιο δύσκολο για τις νεότερες μπάντες, επειδή όλα είναι διαθέσιμα στο διαδίκτυο και κανένας δεν βγάζει έτσι πολλά χρήματα, εκτός κι αν σημειώσει πωλήσεις το φυσικό CD. Προσαρμοστήκαμε στις σημερινές εποχές και ήμασταν τυχεροί που μπορέσαμε να βάλουμε μπροστά τη μπάντα και να επενδύσουμε σε αυτήν πριν από το διαδίκτυο, ή στην απαρχή του διαδικτύου.

Η επιτυχία δεν είναι ποτέ μια ευθεία γραμμή που πηγαίνει κατευθείαν προς τα πάνω. Πάντα ανεβοκατεβαίνει

(Π) Είπες ότι "επιβιώσατε", αλλά νομίζω ότι παραμείνατε πολύ δημοφιλείς – στην πραγματικότητα γίνεστε ακόμα πιο δημοφιλείς όσο περνούν τα χρόνια. Πώς το εξηγείτε αυτό; Τι πιστεύετε ότι σας ξεχωρίζει ως συγκρότημα, ποιο είναι το κρυφό χαρτί σας;

Δεν υπάρχει κάποιο μυστικό. Είναι ένας συνδυασμός πολλών παραγόντων. Πρώτα απ' όλα, η μουσική γράφεται από έξι άτομα στο συγκρότημα, μαζί με τους παραγωγούς, οπότε υπάρχει η πολυτέλεια πολλών τραγουδιών, επειδή έχεις πολλούς συνθέτες στο συγκρότημα. Πάντα υπάρχει μάρκετινγκ πίσω από κάθε συγκρότημα, και μια τεράστια ομάδα ανθρώπων που δουλεύουν ώστε η μπάντα να γίνει μεγαλύτερη. Είμαστε όλοι πολύ παθιασμένοι με αυτό που κάνουμε και ρίχνουμε αίμα, ιδρώτα και δάκρυα σ’ όλο αυτό. Είμαστε ειλικρινείς καλλιτέχνες, που απλά διασκεδάζουμε με αυτό που κάνουμε, και μπορώ να πω ότι δεν φοβόμαστε να δουλέψουμε σκληρά.

Θέλουμε επίσης να μείνουμε πιστοί στα πράγματα που μας αρέσουν, προκειμένου η μουσική μας να αρέσει και στους άλλους. Ποτέ δεν προσπαθούμε πραγματικά να ικανοποιήσουμε τον πολύ κόσμο. Η επιτυχία δεν είναι ποτέ μια ευθεία γραμμή που πηγαίνει κατευθείαν προς τα πάνω. Πάντα ανεβοκατεβαίνει, και οι Epica – λοιπόν, αν το λες εσύ! – γινόμαστε μεγαλοι με κάθε άλμπουμ που κάνουμε. Δεν είναι ότι τα καταφέραμε μέσα σε τρία χρόνια. Δουλεύουμε για πολύ καιρό και είμαστε τυχεροί που καταφέραμε επίσης να επιβιώσουμε από την πανδημία χωρίς περιοδείες, παραμένοντας σε θέση να ολοκληρώσουμε το άλμπουμ. Ένα μεγάλο μέρος είναι επίσης το πιστό fanbase, ξέρετε, και το οποίο διευρύνεται, οπότε είμαστε πολύ ευγνώμονες γι' αυτό.

Το να γράφω μουσική και στίχους έχει θεραπευτική επίδραση πάνω μου

(Μ) Τώρα, ήθελα να σε ρωτήσω κάτι για τους στίχους σας. Είσαι η μία από τους κύριους στιχουργούς της μπάντας, μαζί με τον Mark. Σε σύγκριση με τους στίχους του, ωστόσο, οι δικοί σου φαίνονται να είναι πιο συναισθηματικοί, πιο προσωπικοί. Επίσης, μοιάζει να ακολουθούν μία ιστορία. Έχουν έναν πιο σκοτεινό τόνο. Θα ήθελες να μας πεις κάτι για τη διαδικασία που ακολουθείς, τι σου δίνει έμπνευση για να γράψεις στίχους;

Η έμπνευση για τους στίχους μου προέρχεται κυρίως από όσα συμβαίνουν στην κοινωνία και στον κόσμο, αλλά και στον δικό μου προσωπικό κόσμο, υποθέτω. Αυτός είναι ίσως κι ένας λόγος για τον οποίο πολλοί άνθρωποι μπορούν να συνδεθούν μαζί τους, επειδή αφορούν καθημερινά θέματα ή φάσεις της ζωής που όλοι περνάμε. Το να γράφω μουσική και στίχους έχει θεραπευτική επίδραση πάνω μου. Υπό αυτή την έννοια, ο Mark και εγώ συμπληρώνουμε ο ένας τον άλλον πολύ καλά. Αυτός έχει τα δικά του αγαπημένα θέματα για να γράφει, ενώ εγώ αγγίζω πιο προσωπικά ζητήματα. Το καλύτερο κομπλιμέντο που μπορείς πάντα να πάρεις, είναι όταν άνθρωποι έρχονται και σου λένε ότι τους άρεσε ένα συγκεκριμένο τραγούδι για τη μελωδία, αλλά και για τους στίχους. Οι fans μας εκτιμούν τους στίχους μας, τους διαβάζουν και είναι επίσης διασκεδαστικό για μένα να σκέφτομαι ωραίους στίχους, εκτός από το να γράφω φωνητικές γραμμές. Μερικές φορές μπορεί να είναι δύσκολο, αλλά όταν βρίσκεις τη σωστή φράση ή τη σωστή λέξη ή οτιδήποτε άλλο, νιώθεις τρομερή ικανοποίηση.

(Μ) Δύο τραγούδια που μου έρχονται στο μυαλό είναι το "Once Upon a Nightmare" και το "Dancing In a Hurricane". Φωνάζουν από μακριά πως έιναι «στίχοι Simone»...

Λοιπόν, για την ακρίβεια, το "Once Upon a Nightmare" βασίζεται στο σκοτεινό παραμύθι του Elder King, οπότε δεν είναι προσωπικό. Ούτε το "Dancing in a Hurricane" είναι προσωπικό, καθώς οι στίχοι μιλούν για τα παιδιά που ζουν σε προσφυγικούς καταυλισμούς και πρέπει να επιβιώσουν σ’ ένα εχθρικό περιβάλλον. Απλά επιχειρεί να περιγράψει την αθωότητα ενός παιδιού που προσπαθεί να παραμείνει παιδί μέσα στην καταιγίδα, μέσα σε έναν τυφώνα.

(Μ) Μαζί με όλα τα φιλοσοφικά και τα προσωπικά, μιλάτε και για πολιτικά τεκταινόμενα, από τις απαρχές της μπάντας. Αναρωτιέμαι, ποια σύγχρονα κοινωνικά προβλήματα ή πολιτικά ζητήματα θα θίγατε στο μέλλον;

Είναι μια καλή ερώτηση. Δηλαδή, συμβαίνουν πολλές μαλακίες σ’ όλο τον κόσμο. Πολλές απ’ αυτές δεν τις ξέρουμε, ή ξέρουμε ελάχιστα πράγματα, την κορυφή του παγόβουνου. Υποθέτω ότι μένουμε στο σκοτάδι σε πολλά θέματα. Θα μπορούσα να σας πω ότι υπάρχει αρκετή έμπνευση για να γράψω πολλούς στίχους, φυσικά, αλλά θα δούμε. Όταν έχουμε τη μουσική έτοιμη, διαλέγουμε με τον Mark τα αγαπημένα μας τραγούδια. Στις περισσότερες περιπτώσεις, ο Mark γράφει στίχους για τα τραγούδια για τα οποία έγραψε και τη μουσική. Εξαρτάται από εμάς να βρούμε την ιδέα για το άλμπουμ, και στη συνέχεια να επεκταθούμε και να προσπαθήσουμε να έχουμε κάποια συνεκτική ιστορία ή να γράψουμε προς την ίδια κατεύθυνση. Φυσικά υπάρχει πολλή δυστυχία στον κόσμο, αλλά υπάρχει και πολλή ομορφιά στον κόσμο. Νομίζω ότι μπορούμε μεν να εστιάσουμε σε όλη την αρνητικότητα, αλλά μπορούμε επίσης να προσπαθήσουμε να δώσουμε στους ανθρώπους ελπίδα. Νομίζω ότι αυτό είναι μία όμορφη επίδραση που έχει η μουσική στους ανθρώπους, και οι στίχοι μπορούν να την ενισχύσουν. Μπορούν να είναι είτε μελαγχολικοί, είτε να σε κάνουν να νιώσεις καλύτερα. Αυτή είναι η μαγεία της μουσικής.

(Μ) Ανάμεσα στα πολλά πράγματα που κάνατε για την 20ή επέτειο ήταν και το "The Alchemy Project". Ήταν πολύ διασκεδαστικό! Ποια συνεργασία ήταν η πιο εύκολη και ποια σας δίδαξε τα περισσότερα;

Λοιπόν, υπάρχουν επτά τραγούδια σε αυτό το EP, συνυπέγραψα ένα τραγούδι μαζί με τη Charlotte (σ.σ. Wessels, ex-Delain), το "Sirens". Γνωριζόμαστε πολύ καιρό με τη Charlotte, καθώς τραγουδάμε κι οι δύο σε μια metal μπάντα, αλλά δεν είχαμε ποτέ στενή επαφή, μέχρι που έφυγε από τους Delain και ξεκίνησε τη δική της σόλο δουλειά, την οποία παρακολούθησα και μου άρεσε. Έτσι, επικοινώνησα μαζί της και συνδεθήκαμε. Γίναμε φίλες. Έχουμε και οι δύο λογαριασμό στο Patreon, οπότε κάναμε και μια συνεργασία για τους λογαριασμούς μας και ταυτόχρονα γράψαμε το "Sirens" και κάναμε κι ένα βίντεο γι' αυτό. Αναμενόμενα αυτό το τραγούδι έχει μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου. Προσκαλέσαμε, επίσης, την Emily από τους Myrkur να συμμετάσχει με τα φωνητικά της και την όμορφη, μυστικιστική, μυστηριώδη εμφάνισή της, και με την οποία περιοδεύσαμε επίσης πριν από πολλά χρόνια.

Οπότε μ’ αυτό το τραγούδι έχω την ισχυρότερη σύνδεση, αλλά αγαπώ πολύ και το "The Final Lullaby". Είναι το τραγούδι που έγραψαν ο Rob (σ.σ. van der Loo, μπασίστας) και ο Jørgen Munkeby (Shining), κι έγινε ένα από τα singles. Επίσης, το τραγούδι "The Miner" που ο Rob έφερε μαζί με τον Asim Searah (ex-Wintersun). Είναι μερικά από τα αγαπημένα μου τραγούδια του "The Alchemy Project", και μου άρεσε πολύ να δουλεύω πάνω στο EP, γιατί κατά κάποιο τρόπο μας αναζωογόνησε. Δουλέψαμε με πολλούς άλλους καλλιτέχνες και προσπαθήσαμε να πειραματιστούμε λίγο, προσπαθώντας να το κάνουμε να ακούγεται σαν Epica, αλλά με κάποια νέα, φρέσκα όργανα, για παράδειγμα το σαξόφωνο, το οποίο μου άρεσε πολύ. Παίξαμε το "The Final Lullaby" πολλές φορές και διαπιστώσαμε ότι είναι αγαπημένο του κοινού!

Ψάχνουμε πάντα με κάθε άλμπουμ να βελτιωνόμαστε ως μουσικοί και ως συγκρότημα

(Μ) Είναι ένα ιδιαίτερο τραγούδι, ειδικά για τα δεδομένα των Epica. Δεν είχαμε ξανακούσει σαξόφωνο σε ένα από τα τραγούδια σας. Βλέποντάς σας να πειραματίζεστε με τόσες πολλές ιδέες από άλμπουμ σε άλμπουμ, αναρωτιέμαι αν υπάρχει κάποια ιδέα που θα ήθελες να μπει σ’ έναν δίσκο των Epica, που ίσως οι υπόλοιποι δεν βρίσκουν τόσο ταιριαστή ή που είναι αρκετά αμφιλεγόμενη ανάμεσά σας.

Ναι, αυτή είναι μια καλή ερώτηση. Έχουμε ήδη δουλέψει με κάποια πολύ εξωτικά όργανα κι έχουμε ηχογραφήσει ινδικά όργανα. Θα ήταν τέλειο να συνεργαστούμε με κάποιους άλλους τραγουδιστές για ένα άλμπουμ των Epica. Βρισκόμαστε στη φάση που ξεκινάμε να συνθέτουμε το νέο άλμπουμ τώρα. Την επόμενη εβδομάδα θα βρεθούμε όλοι μαζί και θα δούμε ποιες ιδέες έχουμε και θα ξεκινήσουμε από αυτές. Προσπαθούμε πάντα με κάθε άλμπουμ να βελτιωνόμαστε ως μουσικοί και ως συγκρότημα. Να επανεφεύρουμε κατά κάποιο τρόπο τους εαυτούς μας, αλλά όχι και να αλλάξουμε εντελώς το στυλ μας, φυσικά. Κάθε άλμπουμ που φτιάχνεις είναι μια αντανάκλαση της εποχής της ηχογράφησής του, κυριολεκτικά και μεταφορικά (γέλια). Δείχνει πού βρίσκεται η μπάντα τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή. Μετά το "The Alchemy Project", αισθανθήκαμε ελεύθεροι να πειραματιστούμε ακόμα περισσότερο, αλλά το πού θα οδηγήσει όλο αυτό, δεν μπορώ να το πω αυτή τη στιγμή.

Ένα άλμπουμ πρέπει να λέει μια ιστορία, πρέπει να έχει μια ροή, πρέπει να βγάζει νόημα από την αρχή μέχρι το τέλος

(Μ) Εντάξει, ενδιαφέρον αυτό που λες για το νέο δίσκο. Σκόπευα να ρωτήσω αργότερα. Με κάθε δίσκο, γίνεστε πιο επιθετικοί και πιο heavy, κάτι που συνήθως πάει ανάποδα με τους καλλιτέχνες. Τα τελευταία χρόνια, μοιάζει σαν να ακούμε "Epica με στεροειδή", όπως λέω χαριτολογώντας, τουλάχιστον μέχρι το "Omega", όταν αυτή η τάση κάπως μετριάστηκε. Πώς πιστεύεις ότι θα ακούγεται ο επόμενος δίσκος;

Απλά θα μαζευτούμε και θα γράψουμε μουσική, κι έχουμε όλοι πολλή όρεξη. Έχουμε έξι άτομα σε μια μπάντα με συνθετικό ρόλο, μπορούν να γράψουν στίχους, και ο καθένας έχει διαφορετικό στυλ, οπότε ανάλογα με το πώς νιώθουμε, υποθέτω. Εξαρτάται από το πόσα μέλη γράφουν πόσα τραγούδια ή ποιος γράφει τα περισσότερα. Φυσικά αυτό θα έχει μεγάλο αντίκτυπο στον τελικό ήχο. Αφού κυκλοφορήσει ένα άλμπουμ, μας αρέσει να αξιολογούμε ποια τραγούδια είναι τα αγαπημένα των fans και γιατί. Πάντα ισχύει ότι τα μικρότερα τραγούδια τα πάνε καλύτερα στις συναυλίες, αλλά δεν μπορείς να γράψεις ένα άλμπουμ γεμάτο από σύντομα τραγούδια, θα καταντήσει βαρετό. Υπάρχει αυτός ο κανόνας που λέει ότι το ρεφρέν πρέπει να ξεκινά μέσα στο πρώτο λεπτό του τραγουδιού, αλλά εμείς ποτέ δεν κολλήσαμε σε αυτού του είδους τη συνταγή. Ένα άλμπουμ πρέπει να αφηγείται μια ιστορία, πρέπει να έχει μια ροή, πρέπει να βγάζει νόημα από την αρχή μέχρι το τέλος. Υπάρχει πάντα μια μοναδική διαδικασία που ξεκινάει με τις πρώτες μελωδίες, και μετά συνεχίζουμε από εκεί. Δεν πρόκειται να υποκύψουμε στην επιτυχημένη συνταγή, γιατί δεν είναι αυτό που πρεσβεύουμε. Θα συνεχίσουμε να γράφουμε μεγάλα τραγούδια, αρκεί οι μελωδίες να είναι καλές. Είναι τελείως άχρηστο να κάνεις ένα τραγούδι υπερβολικά μεγάλο, μόνο και μόνο για να μπορείς να πεις ότι γράφεις μεγάλα τραγούδια, υποθέτω, πρέπει και πάλι να βγάζει νόημα. Γι' αυτό όλοι στο συγκρότημα συνεισφέρουν, μαζί με τον παραγωγό μας που μας κρατάει σε τάξη και μας νταντεύει.

(Π) Είμαστε τύποι που γουστάρουν τα άλμπουμ ως σύνολο, και χαιρόμαστε που ακούμε ότι δεν τα αντιμετωπίζετε μόνο ως μια συλλογή τραγουδιών, αλλά ως μια ενιαία οντότητα! Έχετε σκεφτεί ποτέ να κάνετε μια ακουστική συναυλία ή ακόμα και μια ακουστική περιοδεία; Κρίνοντας από το πόσο καλά περνάτε στα bonus discs των άλμπουμ σας, φαντάζομαι ότι δεν θα ήταν και πολύ παράξενο...

Θα μπορούσαμε να κάνουμε μια ακουστική περιοδεία, όταν θα είμαστε πολύ γέροι για να κοπανάμε τα κεφάλια μας στη σκηνή, όταν θα είμαστε κάτι γέροι ροκάδες με κακή μέση και κήλες, ή δεν ξέρω κι εγώ τι (γέλια). Δεν θα με πείραζε, νομίζω θα ήταν πολύ ωραίο. Οι Epica περιοδεύουμε πολύ εδώ και πολλά χρόνια και σκοπεύουμε να περιοδεύουμε λιγότερο, αλλά να έχουμε πιο μεγαλεπήβολες παραστάσεις. Επομένως, αυτό θα άφηνε χώρο για άλλα πρότζεκτ, να επανεφεύρουμε τους Epica, θα μπορούσαμε να κάνουμε διάφορα ωραία πραγματάκια. Δουλεύουμε ήδη κάτι πολύ γαμάτο για το επόμενο έτος, αλλά αυτά είναι όλα όσα μπορώ να πω προς το παρόν!

(Μ) Υπέροχα, ευχαριστούμε για την ενημέρωση! Τώρα, έχω την εξής ερώτηση. Αν δεν ήσουν η τραγουδίστρια των Epica, ποια άλλη επαγγελματική πορεία θα επέλεγες να ακολουθήσεις; Κρίνοντας από το προσωπικό σου blog, ίσως brand ambassador ή κάτι παρόμοιο;

Σίγουρα θα εξακολουθούσε να είναι κάτι δημιουργικό. Όποτε έχω χρόνο, δουλεύω ως φωτογράφος πορτραίτων, μου αρέσει η ασπρόμαυρη φωτογραφία, μου αρέσουν οι ταινίες. Δεν ξέρω αν θα δούλευα ως ηθοποιός, αλλά σίγουρα θα ήμουν στον δημιουργικό τομέα. Μου αρέσουν οι αλλαγές, μου αρέσουν οι διαφορετικές τοποθεσίες, οπότε δεν νομίζω ότι θα μου ταίριαζε να κάθομαι ακίνητη στο ίδιο σημείο όλη ημέρα. Μεγάλωσα με αυτή τη δουλειά, κατά μία έννοια, με αυτόν τον τρόπο ζωής, και σαν να έχει μπει στο DNA μου. Έτσι αισθάνομαι. Πιθανότατα θα μπορώ να τραγουδάω μέχρι τα ογδόντα μου – υπάρχουν γυναίκες που κατάφεραν να τραγουδήσουν μέχρι τη στιγμή που πέθαναν. Δεν πρόκειται να στριμώχνομαι σε στενά φορέματα και να κοπανάω το κεφάλι μου στη σκηνή μέχρι αυτή την ηλικία, αλλά η μουσική θα είναι πάντα ένα μεγάλο μέρος της ζωής μου. Το τραγούδι, επίσης. Ποιος ξέρει; Έχω πολλά δημιουργικά ενδιαφέροντα, βλέπω τον εαυτό μου ως δημιουργική ψυχή, οπότε πάντα θα υπάρχει κάτι εκεί έξω για μένα, παρά την άνοδο της τεχνητής νοημοσύνης. Είμαι πολύ αισιόδοξη ότι η τέχνη δεν πρόκειται να πεθάνει.

Αν κάποιος με ρωτήσει τι κάνω, συχνά απαντώ ότι είμαι καλλιτέχνιδα, όχι μόνο τραγουδίστρια

(Π) Μπήκες στους Epica στην πολύ νεαρή ηλικία των 17 ετών. Υπήρξε κάποιο σημείο καμπής στη ζωή σου που αποφάσισες ότι ήθελες να γίνεις τραγουδίστρια, μια αποφασιστική στιγμή, ή ήταν κάτι που ανέκαθεν σκεφτόσουν όσο μεγάλωνες;

Λοιπόν, ο Mark μου είπε ότι πράγματι του το είπα αυτό μια φορά κατά τη διάρκεια ενός τηλεφωνήματος, όταν ήμουν περίπου 16 ετών. Τότε ήταν που γνώρισα τον Mark, αλλά μάλλον μπλόφαρα λίγο στην αρχή, έχω μεγάλο στόμα (γέλια). Δεν είμαι τόσο σίγουρη για το τι πραγματικά έλεγα εκείνη την περίοδο, μάλλον ήμουν μία χαζή έφηβη. Ωστόσο, πάντα μου άρεσε το τραγούδι όταν ήμουν πολύ μικρή, μου άρεσαν τα boybands και τα girlbands, όπως οι Spice Girls, οι Backstreet Boys κ.λπ. Προσποιούμουν ότι είχα αυτό το κοριτσίστικο duo με την αδελφή μου, έγραφα στίχους τραγουδούσα, χόρευα μπροστά στον καθρέφτη λέγοντας τραγούδια της Disney, τα κλασικά. Αλλά αυτά μοιάζουν περισσότερο με παιδικά όνειρα,. Η ξαδέρφη μου πρόσφατα μου είπε: "Πάντα τραγουδούσες όταν ήσουν μικρή, πάντα έτρεχες μέσα στο σπίτι, ένα χαρούμενο παιδί που τραγουδούσε".

Ποτέ όμως δεν το σκέφτηκα ως επάγγελμα. Έκανα μαθήματα φωνητικής, όταν ήμουν 12 ετών έδωσα την πρώτη μου παράσταση, που τη μίσησα και μετά είπα "δεν θα το ξανακάνω ποτέ". Αλλά υποθέτω ότι έπρεπε να το πάρω πίσω, έπρεπε να δαγκώσω τη γλώσσα μου, γιατί εδώ είμαστε, κι έχω δώσει περισσότερες από 1200 παραστάσεις, νομίζω. Είκοσι ένα χρόνια μετά και ακόμα μου αρέσει να βρίσκομαι στη σκηνή, αλλά δεν θεωρώ τον εαυτό μου μόνο τραγουδίστρια. Αν κάποιος με ρωτήσει τι κάνω, συχνά απαντώ ότι είμαι καλλιτέχνιδα. Τις περισσότερες φορές λέω ότι είμαι τραγουδίστρια, αλλά κάνω πολλά πολλά άλλα πράγματα εκτός από το να τραγουδάω. Αυτός είναι σίγουρα ο πυρήνας και είναι μια συναρπαστική δουλειά, τόσο με προκλήσεις όσο και με όμορφες πλευρές.

(Π) Έχει και μια νοστιμιά να δαγκώνεις τη γλώσσα σου για κάτι τέτοιο!

(γέλια) Ναι, και τώρα πρέπει να τη βάλω να τραγουδάει!

(Π) Πώς ήταν, λοιπόν, η περιοδεία που κάνατε με τους Ayreon; Διάβασα ότι όλες οι συναυλίες ήταν sold out, και ότι σε κάποιους χώρους εμφανιστήκατε ακόμη και δύο φορές μέσα σε μια μέρα, το απόγευμα και το βράδυ.

Ναι, ήταν τρελό. Κάναμε έξι συναυλίες σε τέσσερις μέρες. Ήταν μια καταπληκτική εμπειρία, μου αρέσει πολύ να δουλεύω με τον Arjen Lucassen. Είναι ένας από τους αγαπημένους μου ανθρώπους σ’ αυτή τη δουλειά και τον θαυμάζω εδώ και καιρό. Έτσι, όταν με ρώτησε αν ήθελα να κάνω αυτά τα show, είπα το ναι χωρίς να ξέρω περί τίνος πρόκειται. Αυτή τη φορά ήταν για το "Beneath the Waves" από το άλμπουμ "011011-κάτι" (γέλια), κανείς δεν μπορεί να απομνημονεύσει τη σειρά από μηδέν και ένα! Δούλεψα ξανά με τη φίλη μου Anneke (σ.σ. van Giersbergen), κάτι που είναι πάντα ωραίο και δεν το αισθάνεσαι σαν δουλειά, διασκεδάζαμε όλοι. Έμοιαζε σαν να ήμασταν ένας μεγάλος θίασος θεατρικής παράστασης. Μου δίνει έμπνευση να ακούω τόσους πολλούς άλλους τραγουδιστές να ερμηνεύουν, πολλούς από τους οποίους γνωρίζω από την αρχή της καριέρας μου. Είναι απίστευτο να τους βλέπεις να λάμπουν και να είναι επιτυχημένοι. Επίσης, γνωρίζεις νέους καλλιτέχνες, όπου λες "Ουάου, αυτό είναι απίστευτο!". Υπήρχε πολλή υποστήριξη ανάμεσά μας, περάσαμε υπέροχα και μου λείπει ήδη, οπότε...

Υπάρχει πολύ ταλέντο εκεί έξω

(Π) Ποιες είναι οι μεγαλύτερες επιρροές σου και οι καλλιτέχνες που θαυμάζεις περισσότερο;

Υπάρχουν πολλοί καλλιτέχνες τους οποίους σέβομαι πάρα πολύ, αλλά προσπαθώ να εμπνέομαι από τη δική μου ζωή και να μην κοιτάω πολύ τι κάνουν οι άλλοι, διότι πάντα υπάρχει κι αυτή η πιθανότητα να αρχίσεις να τους αντιγράφεις. Στην πραγματικότητα, έχω πολύ λίγο χρόνο για να πάω να δω άλλους καλλιτέχνες να παίζουν ζωντανά, εκτός αν είμαστε σε περιοδεία με άλλη μπάντα. Φέτος κατάφερα να πάω να δω την Pink να παίζει στην Κολωνία, κι ήταν τόσο απίστευτη, γιατί είναι τελείως διαφορετική απ’ οτιδήποτε άλλο στη metal σκηνή. Είδα επίσης ένα μιούζικαλ φέτος...

Υποθέτω ότι αν κάτι με εμπνέει στο τώρα, είναι η μεγάλη παραγωγή με τον Arjen Lucassen. Είναι τρελό πόσα πολλά μπορεί να κάνει αυτός ο τύπος, να σκαρφίζεται αυτά τα τραγούδια. Είναι ένας τεράστιος γρίφος, και σαν να τον λύνουμε όλοι μαζί. Χρειάζεσαι όλη την ομάδα. Πραγματικά απολαμβάνω να τραγουδάω και με κάποιους άνδρες, που δεν έχουν άγρια φωνητικά αλλά καθαρά. Εξακολουθώ να πιστεύω ότι η Anneke είναι μία από τις καλύτερες τραγουδίστριες εκεί έξω. Βέβαια, είναι και φίλη μου, οπότε είμαι κάπως προκατειλημμένη, αλλά πάντα νιώθω, όποτε ακούω τη φωνή της... κάτι μου κάνει, καταλαβαίνεις; Για μένα, η φωνή είναι πολύ σημαντική στη συνολική μουσική βιομηχανία, όποιο κι αν είναι το στυλ. Αν μου αρέσει η φωνή και η μελωδία, πορώνομαι, και δεν χρειάζεται να είναι metal. Ο γιος μου τώρα αρχίζει να ακούει μουσική και βάζουμε τραγούδια στο αυτοκίνητο, και μου έδειξε και μερικά πολύ γαμάτα τραγούδια. Η μουσική είναι μουσική. Είναι ωραίο που υπάρχουν τόσα πολλά διαφορετικά στυλ, και στη metal σκηνή επίσης. Υπάρχει πολύ ταλέντο εκεί έξω.

(Π) Η Anneke δεν είναι φίλη μου, αλλά κι εμένα με πορώνει η φωνή της!

Ναι, είναι μοναδική. Είναι επίσης ένα πολύ όμορφο άτομο, κατά κάποιο τρόπο. Παρά το γεγονός ότι μπορεί να τραγουδήσει εκπληκτικά, είναι κι ένας πολύ όμορφος άνθρωπος μέσα και έξω, και μπορείς να το ακούσεις στη φωνή της, ότι η ψυχή της είναι καθαρή.

(Μ) Τώρα, έχω μια λίγο ανορθόδοξη ερώτηση για σένα. Ποια είναι μία ερώτηση που εύχεσαι να σου έκαναν σε μία συνέντευξη, και ποια είναι μια ερώτηση που έχει αρχίσει να καταντάει κουραστική να απαντάς όλη την ώρα;

Η ερώτηση που εύχομαι να μου έκανε κάποιος... Μου έχουν κάνει τόσες πολλές ερωτήσεις. Νομίζω ότι η πιο περίεργη ήταν όταν κάποιος με ρώτησε αν έχω εγώ κάτι για εκείνον... Του κάνω, εσύ δεν είσαι που κάνεις την συνέντευξη; Υποτίθεται πως εγώ θα απαντούσα στις δικές σου ερωτήσεις! (γέλια). Η πιο ενοχλητική ερώτηση βέβαια είναι "πώς είναι να είσαι γυναίκα στη metal σκηνή". Με έχουν ρωτήσει τόσες πολλές φορές, και τις τελευταίες δύο απλά είπα επόμενη ερώτηση, παρακαλώ! (γέλια)

(Μ) Ώρα για την τελευταία ερώτηση. Τι να περιμένουμε στην συναυλία της Αθήνας, που είναι προγραμματισμένη για τα τέλη Οκτωβρίου; Έχω την εντύπωση ότι μ’ αυτή τη συναυλία ξεκινάει αυτό το σκέλος της περιοδείας.

Η συναυλία στην Αθήνα είναι μία από τις τελευταίες της Omega εποχής, πριν γράψουμε νέα μουσική. Θα είναι κλασικές επιτυχίες των Epica, αναμεμειγμένες με τραγούδια από το "Omega. Θέλουμε να περάσετε όμορφα. Δεν ξέρω αν μπορούμε να φέρουμε τα φίδια μας μαζί μας, δεν τους αρέσει να πετάνε (γέλια). Φοβούνται λίγο τις πτήσεις και φτύνουν φωτιά, οπότε στην πραγματικότητα δεν θα ήταν πολύ καλό να τα έχουμε στο αεροπλάνο. Αλλά όπως πάντα με τους Epica, θα περάσουμε καλά, θα ροκάρουμε στη σκηνή, θα αλληλεπιδράσουμε με το κοινό και ελπίζουμε να δημιουργήσουμε υπέροχες αναμνήσεις.

(Μ) Τέλεια! Έχει περάσει καιρός από την τελευταία σας εμφάνιση σε κλειστό χώρο και όχι έξω στη ζέστη, οπότε θα είναι ακόμα καλύτερα για εσάς.

Ναι, αυτό είναι καλό. Το καλοκαίρι ευτυχώς έχει τελειώσει. Τώρα επιστρέφουμε στα θεοσκοτεινά θέατρα και τους κλειστούς χώρους. Το προσμένω με ανυπομονησία. Δεν μπορώ να περιμένω! Λατρεύω την Ελλάδα, λατρεύω το φαγητό και τους ανθρώπους.

(Μ) Κι εμείς σας αγαπάμε! Σε ευχαριστούμε πολύ για την ευκαιρία που μας έδωσες να κάνουμε αυτή τη συζήτηση. Θα σας δούμε σε περίπου ένα μήνα.

Ναι, τέλη Οκτωβρίου! Καλό απόγευμα, αντίο!