Avantasia: «Δεν υπάρχουν κανόνες στο heavy metal»

Ο Tobias Sammet εκτός από εξαιρετικός μουσικός είναι και αντίστοιχα ενδιαφέρον συνομιλητής

Από τους Χρήστο Καραδημήτρη, Σπύρο Κούκα, 30/01/2019 @ 14:36

Οι Avantasia, μετά από σχεδόν είκοσι χρόνια παρουσίας, αποτελούν ένα από τα πιο επιτυχημένα και συνάμα ενδιαφέροντα κεφάλαια του ευρωπαϊκού metal και ο ιθύνων νους πίσω από το μεγαλεπήβολο αυτό project, ο Tobias Sammet, θα πρέπει να νιώθει ιδιαίτερα υπερήφανος για όσα έχει καταφέρει ως τώρα. Με αφορμή την κυκλοφορία του όγδοού (και εξαιρετικού) στούντιο άλμπουμ τους, υπό τον τίτλο "Moonglow", ο Sammet μας μίλησε με ιδιαίτερη όρεξη για το πώς βλέπει την επιτυχία των Avantasia, για την ευκαιρία που έχει να συνεργάζεται με σπουδαίους τραγουδιστές, για τη δική του συμμετοχή ως καλεσμένος σε rock όπερα, για τα μεγάλα show και για τη σχέση του με τη χώρα μας, η οποία δεν έχει τελειώσει ακόμα. Ειλικρινής και απολαυστικός και πάντα με ωραία αίσθηση του χιούμορ, αυτός είναι ο Toby και οφείλουμε να του βγάλουμε το καπέλο.

Tobias Sammet

Γεια σου Tobias! Πώς είσαι;

Είμαι καλά! Εσύ πώς είσαι Χρήστο;

Είμαι πολύ καλά και χαρούμενος που έχω την ευκαιρία να μιλήσω μαζί σου. Πάνε 5-6 χρόνια από την τελευταία φορά που μιλήσαμε...

Ήταν για το "Mystery Of Time";

Ναι!

OK! Άρα πρέπει να ήταν το 2013, οπότε έξι χρόνια...

Σωστά! Φαντάζομαι μετράς ημέρες για να δεις πώς θα υποδεχτεί ο κόσμος το νέο άλμπουμ των Avantasia, σωστά;

Όχι! Μετράω ημέρες να τελειώσει το promotion για τον δίσκο... (πολλά γέλια)

Είναι ωραία αυτή η περίοδος, αλλά στην πραγματικότητα έχω κάνει ό,τι μπορούσα. Το πιο διασκεδαστικό κομμάτι της όλη διαδικασίας είναι η παραγωγή του δίσκου. Τη διασκέδασα πραγματικά και δεν μου αρέσει όταν τελειώνει αυτή. Φυσικά, είναι πολύ ωραίο όταν παραλαμβάνεις το τελικό προϊόν και σήμερα μόλις παρέλαβα το άλμπουμ σε φυσική μορφή σήμερα και αυτή είναι μια πολύ ωραία στιγμή για μένα. Πραγματικά, με παρασέρνει η στιγμή όταν ανοίγω το δικό μου προϊόν και είναι όμορφο. Νιώθω ωραία, πραγματικά μου αρέσει πολύ. Αλλά το καλύτερο κομμάτι δεν είναι η ημέρα κυκλοφορίας, είναι η όλη διαδικασία της παραγωγής.

Ποτέ δεν μπόρεσα να δω τη μουσική σαν Ολυμπιακό άθλημα, όπου το ένα άλμπουμ παίρνει 7/10 και το άλλο 8,5/10

Καταλαβαίνω πως το εννοείς. Τώρα, θέλω να σου πω ότι θεωρώ το "Moonglow" εξαιρετικό, οπότε συγχαρητήρια. Θα έλεγα ότι είναι το άλμπουμ των Avantasia που ευχαριστήθηκα περισσότερο από την εποχή του "Angel Of Babylon". Πώς νιώθεις εσύ για αυτό;

Αρχικά, σε ευχαριστώ πολύ! Τι μπορώ να πω; Είμαι πολύ-πολύ ευχαριστημένος με τα πάντα σε αυτόν τον δίσκο. Δεν υπάρχει τίποτα που θα άλλαζα, ούτε μια νότα στο άλμπουμ. Είναι ό,τι καλύτερο θα μπορούσα να έχω κάνει. Είναι πολύ-πολύ χαρούμενος και κάθε φορά που ακούω το τελικό αποτέλεσμα μου αφήνει ένα ωραίο συναίσθημα. Έχει σπουδαίους τραγουδιστές, έχει σπουδαίες ερμηνείες και θεωρώ πως έχει σπουδαία τραγούδια! Επίσης, είμαι ευχαριστημένος με τις δικές μου ερμηνείες, τις οποίες θεωρώ από τις καλύτερες φωνητικές ερμηνείες που έχω κάνει ποτέ! Και δεν το λέω αυτό για να υπερηφανευτώ... Το λέω γιατί πραγματικά είμαι τόσο χαρούμενος με το αποτέλεσμα.

Αλλά, επίσης, πρέπει να πω ότι δεν μπορώ να συγκρίνω τα άλμπουμ μου. Διότι, κάθε ένα από αυτά είναι σαν ένα κομμάτι τέχνης. Είναι αυτό που είναι, είναι ένα κομμάτι μου. Είναι ένα κομμάτι μουσικής που είχα μέσα μου και σημαίνει πολλά για μένα, το οποίο είναι συνδεδεμένο με συγκεκριμένες αναμνήσεις και μια συγκεκριμένη περίοδο της ζωής μου. Για αυτό το λόγο, ποτέ δεν μπόρεσα να το δω σαν Ολυμπιακό άθλημα, όπου το ένα άλμπουμ παίρνει 7/10 και το άλλο 8,5/10 και το τάδε είναι λίγο καλύτερο από το δείνα και το δείνα είναι λίγο χειρότερο από το τάδε. Όχι! Είμαι χαρούμενος με όλα τα άλμπουμ και οφείλω να το πω αυτό. Διότι, όλα τους είναι κομμάτια της προσωπικότητάς μου και είναι πολύ σημαντικά για μένα, σε προσωπικό επίπεδο.

Όταν ξεκίνησαν τους Avantasia, το 1999 όλοι μου έλεγαν «μην το κάνεις, κανέναν δεν ενδιαφέρει κάτι τέτοιο»

Όντας ήδη οπαδός των Edguy πίσω στο 2001, θυμάμαι να αγοράζω το "The Metal Opera" όταν κυκλοφόρησε και τον ενθουσιασμό που δημιούργησε. Και 18 χρόνια και 8 άλμπουμ μετά, το project των Avantasia όχι απλά είναι εδώ, αλλά παραμένει σπουδαίο και σε πολλούς τομείς είναι μεγαλύτερο από ποτέ. Το πίστευες ότι θα φτάσεις σε αυτό το σημείο, όταν το ξεκινούσες όλο αυτό;

Όχι! Όχι! (γέλια) Αλλά, δεν ήταν αυτός ο στόχος μου. Δεν ήταν ποτέ ο στόχος μου να γίνω μεγάλος με αυτή την μπάντα ή με αυτό το project, μετά από οκτώ άλμπουμ. Ποτέ δεν έκανα κάποιο τέτοιο πλάνο. Και είμαι πολύ ευγνώμων που τα πράγματα είναι όπως είναι.

Για μένα το πιο σημαντικό στοιχείο είναι πως μου επιτρέπεται να παίζω και να δημιουργώ μουσική που δεν έχει κανένα περιορισμό. Και το εννοώ πως δεν έχω κανέναν περιορισμό! Φυσικά, οι Avantasia δεν μπορούν να κάνουν ένα jazz άλμπουμ, αλλά δεν με ενδιαφέρει να κάνω ένα jazz άλμπουμ, οπότε αυτό δεν είναι πρόβλημα... (γέλια)

Όμως, μέσα στα πλαίσια της heavy rock μουσικής, του anthemic metal, του speed metal, του power metal, του hard rock, του heavy rock και οτιδήποτε συναφούς οι Avantasia μου δίνουν απεριόριστες δυνατότητες να δουλέψω χωρίς καθόλου όρια. Και για αυτό είμαι ευγνώμων! Γιατί είμαι τελείως ανεξάρτητος από τις πωλήσεις. Είναι ένα σπουδαίο project και γίνεται ολοένα και μεγαλύτερο, κάτι για το οποίο όπως είπα είμαι ευγνώμων, αλλά δεν ήταν ποτέ αυτός ο στόχος.

Όμως, σε μένα, αυτό αποδεικνύει πως αν ακολουθείς το ένστικτο και τη διαίσθησή σου και γράφεις μουσική που την πιστεύεις, ανεξάρτητα με το τι λέει ο κόσμος, έχεις πολύ καλές πιθανότητες να πετύχεις. Θυμάμαι όταν ξεκίνησαν τους Avantasia, το 1999 που πήρα την απόφαση να κάνω αυτό το project, όλοι μου έλεγαν «μην το κάνεις, κανείς δεν θα το αγοράσει, δεν ενδιαφέρει κάτι τέτοιο». Και συνέχιζαν λέγοντας «Πρέπει να επικεντρωθείς στους Edguy, διότι δεν είναι ακόμα αρκετά μεγάλοι και πρέπει να δουλέψεις σκληρά». Η απάντησή μου ήταν «το καταλαβαίνω και θα ήθελα να μην το κάνω, αλλά δεν είναι τόσο εύκολο».

Ήθελα να κάνω ένα άλμπουμ με τον Michael Kiske, τον Kai Hansen και τον Markus Grosskopf

Ως μουσικός, ο μόνος τρόπος για να δημιουργήσεις μεγάλα πράγματα είναι να έχεις τη φωτιά και τον ενθουσιασμό. Και για να διατηρήσεις τον ενθουσιασμό πρέπει να είσαι πεισματάρης και να ακολουθήσεις το όραμά σου και το όνειρό σου. Όταν ονειρεύεσαι κάτι, πρέπει να το κάνεις. Αλλιώς θα αρρωστήσεις, θα νιώθεις κενός, άδειος.

Και εγώ είχα αυτή την ιδέα του να κάνω κάτι πολύ φιλόδοξο, με όλους τους αγαπημένους μου τραγουδιστές. Ήθελα πολύ να δουλέψω με τον Michael Kiske, τον οποίο δεν είχα συναντήσει ποτέ ως τότε και δεν ήξερα καν πως θα μπορούσα να επικοινωνήσω μαζί του. Ήθελα να κάνω ένα άλμπουμ με τον Michael Kiske, τον Kai Hansen και τον Markus Grosskopf (σ.σ.: όλοι τους μέλη του κλασσικού lineup των Helloween). Και με τον Eric Singer των Kiss και με τη Sharon Den Adel των Within Temptation. Ήθελα να κάνω το άλμπουμ των ονείρων μου και αυτό απαιτούσε πολλή δουλειά και ήταν πολύ απαιτητικό, αλλά βούτηξα στα βαθιά και πήρα το ρίσκο...

Δεν ήμουν αρκετά καλός, ούτε καλύτερος από οποιονδήποτε άλλον μουσικό, απλά πήρα την πρόκληση και αυτό με έκανε να μεγαλώσω. Ο κόσμος δεν το καταλάβαινε, όλοι αυτοί που μου έλεγαν να μην το κάνω δεν καταλάβαιναν πως αν δεν το έκανα αυτό τότε, δεν θα υπήρχε ούτε "Mandrake", ούτε "Hellfire Club". Δεν θα μπορούσα ποτέ να γράψω το "Hellfire Club" αν δεν είχα την εμπειρία του "The Metal Opera".

Οπότε, αυτό που πιστεύω είναι πως οφείλεις να ακολουθείς το ένστικτό σου, να ακολουθείς τη διαίσθησή σου, να είσαι ειλικρινής και να ακολουθείς τα όνειρά σου. Ακούγεται κλισέ, αλλά το εννοώ. Τότε, θα έχεις καλές πιθανότητες να είσαι επιτυχημένος σε αυτό που κάνεις. Και αποδείχθηκα σωστός. Οπότε, μπορώ να το πω!

Αλλά, για να απαντήσω στην ερώτησή σου... Όχι! Δεν είχα ιδέα ότι θα ήταν κάτι παραπάνω από δυο άλμπουμ.

Tobias Sammet

Αξίζει κάποιος να κρατήσει κάποια πράγματα που είπες. Τώρα ας πάμε στο νέο άλμπουμ. Κάθε νέα δουλειά των Avantasia χαρακτηρίζεται από τους καλεσμένους τραγουδιστές και με κάποιο τρόπο καταφέρνεις κι αυτή τη φορά να διατηρήσεις μια καλή ισορροπία. Από τη μια πλευρά έχεις τραγουδιστές σαν τους Ronnie Atkins, Bob Catley και Jorn Land που είναι μέρος της κληρονομιάς των Avantasia πλέον και από την άλλη έχεις νεοφερμένους όπως ο Hansi Kursch, ο Mille Petrozza και η Candice Night που προσδίδουν νέες γεύσεις. Είναι αυτό κάτι που προσπαθείς να πετύχεις σε κάθε νέο άλμπουμ των Avantasia ή τα τραγούδια που γράφεις είναι αυτά που καθορίζουν τους τραγουδιστές;

Δεν σκέφτομαι τόσο πολύ το θέμα της εναλλαγής των τραγουδιστών. Για μένα το κέντρο της προσοχής και το βασικό σημείο εστίασης είναι το τραγούδι. Και ό,τι απαιτεί το τραγούδι, πρέπει να το έχει. Το τραγούδι είναι που θα πάρει την απόφαση.

Αλλά, οφείλω να πω ότι ποτέ δεν υποτίμησα την ευκαιρία και το προνόμιο που έχω να δουλεύω με τραγουδιστές όπως ο Michael Kiski, ο Bob Catley, ο Jorn Lande, ο Ronnie Atkins ή ο Eric Martin, που είναι μακροχρόνια μέλη της ομάδας, για να αναφέρω μερικούς. Το ότι είχα την ευκαιρία να δουλεύω μαζί τους για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα και το ότι είναι φίλοι μου δεν σημαίνει πως δεν είναι τρομεροί τραγουδιστές! Είναι οι καλύτεροι στο είδος τους! Και έχω εμπνευστεί από αυτούς τους τραγουδιστές στην τέχνη μου.

Έτσι, μπορεί να γράψω ένα τραγούδι για τον Bob Catley, έχοντας τη φωνή του στο πίσω μέρος του μυαλού μου και έτσι προκύπτει ένα τραγούδι σαν το "Lavender" ή προκύπτει ένα "Requiem For A Dream" έχοντας τον Michael Kiske στο πίσω μέρος του μυαλού μου. Όλο αυτό αποτελεί μεγάλη πηγή έμπνευσης, κατευθύνει την έμπνευσή μου. Και με κάνει να γράφω διαφορετικά από ό,τι όταν συνθέτω για τη δική μου φωνή. Έτσι, είναι πολύ σημαντικό για μένα το να μπορώ να γράφω μουσική έχοντας αυτούς τους τραγουδιστές στο πίσω μέρος του μυαλού μου ως εργαλείο για να κάνω κάτι που δεν θα μπορούσα να κάνω με τη δική μου φωνή και το δικό μου μυαλό.

Όμως, την ίδια στιγμή, πολλές φορές γράφω ένα τραγούδι έχοντας απλά έναν τύπο φωνής στο κεφάλι μου. Δεν ξέρω αν θα είναι ο Geoff Tate ή ο Bob Catley ή ο Michael Kiske. Γράφω ένα τραγούδι και έχω κατά νου μια συγκεκριμένη φωνή αλλά δεν ξέρω σε ποιον ανήκει αυτή η φωνή. Και τότε ξανά πρέπει να χρησιμοποιήσω τον όρο διαίσθηση. Καταλαβαίνεις… προσπαθώ να εντοπίσω την κατάλληλη φωνή μέσω της διαίσθησής μου.

Για παράδειγμα, όταν έγραψα το "Moonglow", το ομότιτλο τραγούδι, ήξερα πως έψαχνα για μια αθώα, γυναικεία φωνή, για μια ονειρική φωνή. Μου έφερνε στο νου κάτι από Mike Oldfield, σαν το "Moonlight Shadow", και χρειαζόμουν μια τέτοιου είδους φωνή, αλλά λίγο πιο κατάλληλη για ένα heavy rock τραγούδι την ίδια στιγμή. Και, τελείως ξαφνικά, μου ήρθε! «Πρέπει να είναι η Candice Night!». Δεν ήταν κάτι που γνώριζα όταν έγραφα το τραγούδι, είναι κάτι που προέκυψε μετά.

Οπότε, υπάρχουν διαφορετικοί τρόποι με τους οποίους δουλεύω. Είναι σπουδαίο το ότι μπορώ να υπολογίζω σε μια ομάδα οικογενειακών μελών που με εμπνέουν, αλλά προσδίδει και μια ωραία γεύση το να έχω καινούργιους τραγουδιστές.

Όμως, το πιο σημαντικό παραμένει το τραγούδι. Το τι έχει ανάγκη το κάθε τραγούδι.

Έγραψα πολλά τραγούδια που δεν μπήκαν στο "Moonglow" και που κάποια στιγμή θα γίνουν ένα "Moonglow Part 2"

Πάντως, δεν θα μπορούσε να ήταν Avantasia άλμπουμ χωρίς τον Michael Kiske, αν και εμφανίζεται μόνο σε ένα τραγούδι, το "Requiem For A Dream" κι αυτό προς το τέλος του άλμπουμ. Γιατί έχει τόσο μικρό ρόλο αυτήν τη φορά;

Εμ, δεν έχει και τόσο μικρό ρόλο... Θέλω να πω, τραγουδάει ένα ολόκληρο τραγούδι. Αλλά, παραδέχομαι ότι σε άλμπουμ όπως το "The Metal Opera" είχε τεράστιο ρόλο συγκριτικά με αυτόν, καθώς τραγουδούσε σε τέσσερα τραγούδια από όσο θυμάμαι.

Η απάντηση είναι αρκετά εύκολη, καθώς υπάρχουν δυο λόγοι. Ο πρώτος λόγος είναι πως αυτό ήταν το μόνο τραγούδι που απαιτούσε τη φωνή του Michi. Στο νέο άλμπουμ τραγουδάω περισσότερο από ότι στους προηγούμενους δίσκους και επίσης υπάρχουν συνολικά δέκα τραγουδιστές σε αυτό, οπότε ο κάθε ένας από αυτούς τραγουδάει λίγο λιγότερο κατά μέσο όρο.

Αλλά, ο πραγματικός λόγος - όσο κι αν αγαπάω τη φωνή του Michi και παρόλο που ξέρω πως αν το χρειαζόμουν για κάποιο άλλο τραγούδι θα το έκανε - είναι πως ήταν πάρα πολύ απασχολημένος εκείνη την περίοδο. Ήταν σε περιοδεία με τους Helloween, αν θυμάμαι καλά έκανα κάποια φεστιβάλ και θα έφευγαν για τη Νότια Αμερική, ενώ παράλληλα ο Michi ήταν άρρωστος, είχε μια ίωση κατά τη διάρκεια του καλοκαιρού. Οπότε, δεν θα μπορούσε να λειτουργήσει διαφορετικά.

Κάπως έτσι προέκυψαν τα πράγματα και τελικά αυτό ήταν το μόνο μέρος του άλμπουμ που χρειάστηκε να τραγουδήσει. Πάντως, να ξέρεις, έγραψε περισσότερα τραγούδια. Υπάρχουν πολλά τραγούδια που δεν μπήκαν στο "Moonglow" και που κάποια στιγμή θα γίνουν ένα "Moonglow Part 2". Ενδεχομένως, σε κάποια χρόνια, δεν έχω ιδέα πότε. Ίσως σε αυτά υπάρχει περισσότερος χώρος για τον Michi. Αλλά, για αυτό το άλμπουμ μου έδωσε τη φωνή του για ένα μόνο τραγούδι, λόγω του ότι ήταν πολύ απασχολημένος και είμαι πραγματικά χαρούμενος γι' αυτό.

Είδα τους Operation:Mindcrime πρόσφατα και η φωνή του Geoff Tate ακουγόταν όπως στον δίσκο. Και εννοώ ότι τραγουδούσε ζωντανά, για να μην έχουμε τίποτα παρεξηγήσεις (γέλια)

Επέτρεψε μου να πω ότι είσαι υπεύθυνος για την καλλιτεχνική ανάσταση του Geoff Tate. Ξέρω πως ακούγεται κάπως σκληρό, αλλά τα τελευταία χρόνια έχω ευχαριστηθεί τις ερμηνείες του μόνο σε δικά σου κομμάτια και κυρίως σε αυτό το άλμπουμ. Το ντουέτο του "Invincible" είναι υπέροχο και το "Alchemy" είναι επίσης εξαιρετικό, με την ερμηνεία του Geoff να ξεχωρίζει. Θα μπορούσες να μου πεις κάποια παραπάνω πράγματα για αυτά τα τραγούδια και για το πώς μπόρεσες να επαναφέρεις έστω εν μέρει τον παλιό Geoff;

(ξεφυσάει) Τώρα, αυτό είναι κομπλιμέντο! Η αλήθεια είναι ότι τα πάμε εξαιρετικά καλά. Είχε τραγουδήσει στο "The Seduction Of Decay" στο "Ghostlights" και τη λάτρεψα την ερμηνεία του, αλλά όταν βρέθηκε στη σκηνή δίπλα μου ήταν ακόμα καλύτερος! Όταν βρεθήκαμε μαζί επί σκηνής, ξαφνικά, υπήρχε δέσιμο και αναπτύχθηκε καλή σχέση ανάμεσά μας. Όταν βρεθήκαμε την πρώτη φορά σχεδόν αμέσως γίναμε φίλοι και πλέον είμαστε φίλοι! Η χημεία ήταν πολύ καλή ανάμεσά μας. Και φυσικά, λατρεύω τη φωνή του, είναι τόσο επιδραστικός τραγουδιστής. Κι ο Michael Kiske έχει επηρεαστεί από αυτόν. Ο Kiske είναι πολύ μεγάλος οπαδός του Geoff...

Του έκανα, λοιπόν, την πρόταση να συμμετάσχει, λέγοντας «Geoff, ήταν μαγικά και θα ήθελα να δουλέψω μαζί σου και στο στούντιο, οπότε αν κάνω άλλο Avantasia άλμπουμ σε θέλω εκεί!». Και είπε «Ναι! Να δουλέψουμε παλιομοδίτικα!». Οπότε ήρθε στη Φρανκφούρτη, βρεθήκαμε στο στούντιο και περάσαμε μερικές μέρες τραγουδώντας παρέα στον ίδιο χώρο. Βασικά, αυτός τραγουδούσε κι εγώ με τον Sascha (σ.σ.: Paeth - κιθαρίστας και παραγωγός) ηχογραφούσαμε. Εγώ τραγούδησα τα μέρη μου πιο μετά.

Είναι σπουδαίος τραγουδιστής. Είδα τους Operation:Mindcrime πρόσφατα και η φωνή του ακουγόταν όπως στον δίσκο. Και εννοώ ότι τραγουδούσε ζωντανά, για να μην έχουμε τίποτα παρεξηγήσεις (γέλια). Είναι σπουδαίος κι επιδραστικός τραγουδιστής.

Πάντως, δεν ξέω τι να σου πω. Έγραψα αυτά τα τραγούδια και πρώτα το "Alchemy", έχοντας τον Geoff στο πίσω μέρος του μυαλού μου. Ήθελα να κάνω κάτι που να θυμίζει Avantasia αλλά την ίδια στιγμή εμπνεύστηκα - συνειδητά ή ασυνείδητα - από το "Rage For Order" και το "Operation: Mindcrime". Του έδωσα τις φωνητικές γραμμές και αυτός τις τραγούδησε. Η φωνή του παραμένει ακόμα μοναδική και φοβερή!

Μιλάμε για τους Avantasia, όχι για τους Green Day ή την Pink. Δεν θα μας παίξει το ραδιόφωνο όπως και να έχει

Το πρώτο single μέσα από το άλμπουμ, το επικό "The Raven Child" είναι ένα εκ των highlights του δίσκου, δίχως αμφιβολία. Πρώτον, δεν φοβήθηκες ότι ίσως αποτελεί ρίσκο το να έχεις ένα 11λεπτο τραγούδι ως single; Έπειτα, αναρωτιόμουν αν έχει κάποια σύνδεση με το "Scarecrow" ή απλά είναι εντύπωσή μου; Αμφότερα τα τραγούδια έχουν αντίστοιχη διάρκεια, παρεμφερή δομή, folk στοιχεία και την κορύφωση στο τέλος, οπότε σκεφτόμουν αν συνδέονται και με κάποιο άλλο τρόπο...

Δεν συνδέονται, αλλά δεν είσαι μόνο εσύ που έχεις αυτή την αίσθηση. Είναι προφανές ότι αυτά τραγούδια έχουν κάποια κοινά στοιχεία. Πρόκειται για ένα αρκετά διαφορετικό τραγούδι, αλλά κι εγώ έχω την αίσθηση πως κινείται προς την ίδια κατεύθυνση, μια αίσθηση που είχα από όταν το γράφαμε.

Κανένα μέρος μεταξύ των δυο τραγουδιών δεν είναι πανομοιότυπο. Επίσης, η δομή είναι διαφορετική, καθώς το "Scarecrow" έχει ένα μεσαίο μέρος που στην ουσία είναι ένα σόλο. Έχει αυτό το πολύ ήσυχο μέρος που είναι τρία λεπτά σόλο και έπειτα έχει το κομμάτι με τα φωνητικά και το τελικό chorus. Το "Raven Child" τελειώνει διαφορετικά, αλλά το καταλαβαίνω και συμφωνώ! Υπάρχουν κοινά στοιχεία. Αυτό είναι το συνθετικό μου DNA και φυσικά υπάρχει και το ντουέτο μου με τον Jorn προς το τέλος, στο up-tempo, σε στυλ "Heaven And Hell" των Black Sabbath μέρος... είναι ένα πολύ διακριτό μέρος. Και τέτοιο μέρος υπάρχει και στο "The Scarecrow".

Όσον αφορά στα 11 λεπτά... Δεν εμπεριείχε κάποιο ρίσκο το να το κυκλοφορήσουμε ως single. Η δισκογραφική εταιρεία μπερδεύτηκε λίγο. Με ρώτησαν αν μπορούσα να το ξανασκεφτώ. Τους ρώτησα γιατί και μου απάντησαν πως για single είναι πολύ μεγάλο και δεν θα παιχτεί στο εμπορικό ραδιόφωνο. Οπότε τους ρώτησα «Ακούσατε τη μουσική σε αυτά τα 11 λεπτά; Δεν είναι μόνο η διάρκεια. Είναι και το ότι η μουσική δεν μοιάζει ακριβώς με Pink!» (γέλια). Στο ράδιο δεν θα το έπαιζαν, ό,τι κι αν τους δίναμε. Μιλάμε για τους Avantasia, όχι για τους Green Day ή την Pink ή οτιδήποτε παίζεται αυτή την εποχή στο ράδιο. Οπότε, είπα ότι δεν κάνει καμία διαφορά αν είναι ένα λεπτό, τρία λεπτά ή έντεκα λεπτά. Δεν θα παιχτεί στο ράδιο όπως και να έχει.

Αλλά, οι Avantasia ήταν απόντες για τρία χρόνια. Κι αυτό είναι το πρώτο σημάδι ζωής για τους οπαδούς. Είναι ένα πολύ σκεπτόμενο και φορτωμένο άλμπουμ που περιμένουν οι οπαδοί. Ας τους δώσουμε κάτι αντιπροσωπευτικό της ποικιλίας που έχει το άλμπουμ κι ας τους κάνουμε χαρούμενος. Ας τους δώσουμε τη σωστή εικόνα για το "Moonglow" κι όχι να επιλέξουμε ένα τραγούδι που μπορεί να παιχτεί στο ραδιόφωνο. Γιατί δεν θα παιχτεί στο ραδιόφωνο, έτσι κι αλλιώς...

Δεν υπάρχουν κανόνες στο heavy metal

Κάνατε μια διασκευή στο "Maniac" του Michael Sembello. Δεν χρειάζεται να πω ότι έκανες εξαιρετική δουλειά, προσαρμόζοντάς το στο στυλ σας, αλλά αναρωτιόμουν αν έχει κάποια συσχέτιση με τα υπόλοιπα τραγούδια του άλμπουμ.

Όχι! Όχι, όσον αφορά στο concept! Καμία σχέση! Δεν είχαμε κάποιο πλάνο να διασκευάσουμε αυτό το τραγούδι. Εγώ ήθελα να το κάνω, για χαβαλέ, χωρίς συγκεκριμένο λόγο. Οπότε το ηχογραφήσαμε και βγήκε τόσο καλό - κατά την άποψή μου - που σκέφτηκα ότι παρόλο που δεν ανήκει στο άλμπουμ, θα το συμπεριλάβω σε αυτό. Κι αν ο κόσμος ρωτάει τι σχέση έχει με το concept, θα απαντάω: ΚΑΜΙΑ! (γέλια)

Ε, και; Μιλάμε για heavy metal! Μιλάμε για rock 'n' roll! Δεν υπάρχουν κανόνες! Είναι concept το άλμπουμ; Ναι! Και υπάρχει ένα bonus track που περιλαμβάνεται σε όλες τις εκδόσεις. Είναι μέρος του άλμπουμ και μάλιστα πιστεύω ότι θα το παίζουμε ζωντανά και στην επερχόμενη περιοδεία. Διότι, όπως είπα και σε μια άλλη συνέντευξη, το rock 'n' roll δεν είναι να κάνεις τα πράγματα σωστά, αλλά να κάνεις συναρπαστικά πράγματα και να δεις τι θα συμβεί. Αν δουλεύεις σε ένα πυρηνικό εργοστάσιο, πρέπει να είσαι σίγουρος ότι θα πατήσεις το σωστό κουμπί τη σωστή στιγμή. Αν η δουλειά σου είναι το heavy metal, μπορείς να πατήσεις όποιο κουμπί θέλεις, να αράξεις πίσω, να χαμογελάσεις και να δεις τι θα συμβεί... (γέλια)

Tobias Sammet

Δεν μπορώ να διαφωνήσω με αυτό. Το θέτεις όμορφα. Ήθελα να ρωτήσω, επίσης, αν έχεις ακούσει τη διασκευή που έχουν κάνει οι Firewind...

Όχι, δεν την έχω ακούσει. Για να είμαι ειλικρινής, έμαθα ότι την έχουν κάνει, αφού είχαμε κάνει εμείς τη δική μας. Μου το ανέφεραν κάποιοι δημοσιογράφοι αλλά δεν έχω προλάβει να την ακούσω. Το αστείο είναι πως ο drummer μας, ο Felix, που παίζει με τους Edguy και τους Avantasia, είναι αυτή τη στιγμή σε περιοδεία με τον Gus G στην Ελλάδα. Είναι ο drummer της μπάντας του αυτή την περίοδο και είναι αστείο πόσο μικρός μπορεί να είναι ο κόσμος.

Ο Arjen μου εξήγησε τα πάντα γύρω από την ιστορία. Δεν κατάλαβα τίποτα, αλλά σκέφτηκα ότι μάλλον είναι κάτι πολύ έξυπνο... (γέλια)

Λόγω χρόνου, θα πρέπει να προσπεράσω κάποιες ερωτήσεις που είχα ετοιμάσει και να πάω σε μια σχετικά διαφορετική. Την τελευταία φορά που συμμετείχες σε μια metal όπερα δεν ήσουν ο δημιουργός αλλά ένας από τους συμμετέχοντες και αναφέρομαι στο "The Source" των Ayreon. Πως ήταν να είσαι από την απέναντι πλευρά των πραγμάτων;

Χμμμ... Ήταν δύσκολα, απαιτητικά και είχε ενδιαφέρον! Ο Arjen είναι ένας πολύ-πολύ καλός τύπος. Αξιαγάπητο άτομο! Πολύ ιδιαίτερος! Αξιαγάπητος! Μου ζήτησε αν μπορούσα να έχω μια «μικρή συμμετοχή» και είπα ναι. Και, φυσικά, μετά μου έστειλε να τραγουδήσω σε δέκα τραγούδια... (γέλια). Σκέφτηκα... «αυτό εννοούσε μικρή συμμετοχή, λοιπόν!». «Ξέρεις, Toby, είσαι ένας από τους βασικούς χαρακτήρες, είσαι ο καπετάνιος» και μου εξήγησε τα πάντα γύρω από την ιστορία. Δεν κατάλαβα τίποτα, αλλά σκέφτηκα ότι μάλλον είναι κάτι πολύ έξυπνο... (γέλια)

Η προσέγγισή του στο πως γράφει μελωδίες και αρμονίες είναι πολύ διαφορετική από τη δική μου. Αφού ολοκλήρωσα τα μέρη μου ένιωθα πολύ κουρασμένος. Τα τραγούδησα όλα σε μια ημέρα και τα έστειλα στον Arjen. Το έκανα στο Wolfsburg μαζί με τον Sascha και είπα στον Arjen: οι μελωδίες σου και οι αρμονίες σου μου φέρνουν ναυτία! (γέλια). Ήταν κάτι πολύ απαιτητικό για μένα, καθώς ήταν πολύ διαφορετικό από αυτό που κάνω συνήθως. Όταν τραγουδάς κάτι που δεν έχεις γράψει ο ίδιος, δεν σου βγαίνει φυσικά. Μπορώ να τραγουδάω τα τραγούδια μου όλη την ώρα, ακόμα κι όταν κοιμάμαι, γιατί είναι κάτι που μου βγαίνει φυσικά. Αλλά όταν τραγουδάω για κάποιον που δεν είμαι εγώ, μου είναι πολύ δύσκολο.

Θα πρέπει να σκεφτείς μια περιοδεία των Avantasia σαν σχολική εκδρομή

Πριν κλείσουμε θέλω να πω ότι είμαι πολύ στεναχωρημένος που δεν είχα ως τώρα την ευκαιρία να δω ζωντανά το show των Avantasia. Από το DVD, βιντεάκια στο youtube κι από αυτά που μου έχουν πει όσοι σας έχουν δει, πρέπει να προσφέρετε κάτι μεγάλο και εντυπωσιακό ως θέαμα επί σκηνής. Θα ήθελα να μου πεις για το όραμα, τις δυσκολίες, αλλά και την ανταμοιβή μιας τόσο μεγάλης παραγωγής.

Οι δυσκολίες έχουν να κάνουν με τα διαφορετικά προγράμματα, καθώς εμπλέκονται ένα σωρός μπάντες. Οι Magnum κάνουν περιοδείες, οι Mr. Big κάνουν περιοδείες κι ο Michael Kiske δεν θα είναι σε αυτή την περιοδεία καθώς ήταν πολύ απασχολημένος με τους Helloween και θέλει να ξεκουραστεί λίγο.

Αλλά, πρέπει να πω ότι έχουμε στήσει μια σπουδαία ομάδα μουσικών που μπορεί να αποδώσει οποιοδήποτε τραγούδι. Για παράδειγμα, έχουμε τόσους πολλούς τραγουδιστές για την επόμενη περιοδεία, έχουμε τον Geoff Tate, τον Bob Catley, τον Ronnie Atkins, τον Jorn Lande, τον Eric Martin, τον Herbie Langhans, τον Oli Hartmann... Θα έχουμε και δυο γυναικείες φωνές... Έχουμε τόσο καλή ποικιλία μέσα στο group που μπορούμε να παίξουμε οποιοδήποτε τραγούδι. Κι όταν έχεις ένα τόσο δυνατό lineup, είναι εύκολο. Και είναι εύκολο γιατί παίζεις σε καλούς χώρους, κυρίως αρένες, οπότε μπορείς να κάνει κάτι πιο τρελό όσον αφορά στη σκηνή και στον σχεδιασμό της.

Η ανταμοιβή είναι πολύ μεγάλη, γιατί δεν είναι ο τροχός... (σ.σ.: εννοεί η καθημερινή εργασία). Όταν έγινα επαγγελματίας μουσικός, οι πρώτες περιοδείες με τους Edguy είχαν 100-120 show η κάθε μία ή κάτι τέτοιο. Στην αρχή ήταν στην Ευρώπη, μετά στις ΗΠΑ και μετά στην Αυστραλία και στην Ασία... Φυσικά, είναι ωραίο και το απολαμβάνεις και το αγαπάς. Αλλά μετά από ένα διάστημα ως τραγουδιστής είσαι ο αδύναμος κρίκος της αλυσίδας. Διότι, το κάνεις όλη την ώρα και συνεχίζεις να τραγουδάς όλα αυτά τα τραγούδια, σε όλα αυτά τα show. Όμως, με τους Avantasia είμαι απλά ένας από τους οκτώ ή τους εννιά τραγουδιστές και παρόλο που τραγουδάω περισσότερο από όλους, δεν φτάνω ούτε στο 50% του πόσο τραγουδάω μόνος μου.

Επίσης, το ότι η περιοδεία διαρκεί οκτώ ή εννιά εβδομάδες το κάνει πολύ πιο εύκολο, και νιώθεις πολύ πιο έντονα την ανταμοιβή καθώς βγαίνεις πάνω στη σκηνή με ανθρώπους που δεν το θεωρούν δουλειά αυτό που κάνουν. Όλοι το βλέπουν σαν διακοπές από την καθημερινή ζωή τους... (γέλια). Πρέπει να το φανταστείς σαν σχολική εκδρομή. Ξαφνικά, είσαι σε ένα λεωφορείο με όλους αυτούς τους τραγουδιστές και κάθε ένας από αυτούς έχει την ιστορία του, με τον καθένα να προέρχεται από διαφορετικό background. Και μετά μοιράζεσαι τη σκηνή μαζί τους, κοιτάς αριστερά κι εκεί είναι ο Geoff Tate, κοιτάς δεξιά και εκεί είναι ο Ronnie Atkins. Νιώθεις λες και είσαι σε όνειρο. Και μετά το show πας στο bar και πίνεις ένα μπουκάλι κόκκινο κρασί με τους φίλους σου. Είναι μόνο για δέκα εβδομάδες και όλοι ξέρουν ότι αυτό το χρονικό πλαίσιο είναι σύντομο και πως θα τελειώσει πριν το καταλάβουν, οπότε καλύτερα να το διασκεδάσουν! Είναι μεγάλη η ανταμοιβή, οφείλω να πω...

Η Ελλάδα κι ο Toby δεν έχουν κλείσει τους λογαριασμούς τους

Toby να σε ευχαριστήσω για το χρόνο σου και ελπίζω να έχουμε τη δυνατότητα να τα πούμε ξανά σύντομο και κυρίως να σε δω κάπου ζωντανά με το μεγάλο show των Avantasia. Εύχομαι ό,τι καλύτερο γιατί το αξίζεις!

Σε ευχαριστώ πολύ Χρήστο! Είναι πολύ ευγενικό εκ μέρους σου. Ελπίζαμε πως σε αυτήν την περιοδεία θα καταφέρναμε να έρθουμε στην Ελλάδα και από όσο γνωρίζω ο promoter μας μίλησε με έναν Έλληνα promoter πριν δυο ή τρεις μήνες. Συζητήθηκε αλλά δεν κατέστη δυνατό. Ειδικά, από τη στιγμή που είχαμε ένα πολύ μικρό χρονικό περιθώριο και δεν μπορούμε να έρθουμε με λεωφορείο, οπότε έπρεπε να πετάξουν με αεροπλάνο 30 άτομα, το crew και η μπάντα. Και να φτάσουν τα φορτηγά στην Ελλάδα. Δεν μπορείς να βάλεις αυτό το show σε κλαμπ...

Αλλά μια ημέρα... είμαι αισιόδοξος! Το πρώτο διεθνές show που έπαιξα ποτέ στη ζωή μου ήταν στην Αθήνα, στο παλιό Ρόδον, ως support των Iron Savior, με τους Edguy. Ήταν η πρώτη φορά που μπήκαμε σε κανονικό αεροπλάνο με τα παιδιά και πήγαμε να παίξουμε σε ένα show. Θεωρώ πως αυτό το κεφάλαιο δεν έχει κλείσει. Η Ελλάδα κι ο Toby δεν έχουν κλείσει τους λογαριασμούς τους... Πρέπει να βρούμε τρόπο να γίνει.

Διαβάστε εδώ την κριτική του δίσκου "Moonglow" από τον Σπύρο Κούκα.

  • SHARE
  • TWEET