Αντιλαμβάνεται τη μουσική άλλοτε ως μια εναλλακτική γέφυρα επικοινωνίας, άλλοτε ως ένα θέαμα βγαλμένο από το θέατρο των ονείρων κι άλλοτε ως έναν πόνο που οφείλει να βιώσει αναζητώντας μια κάποια λύτρωση. Σαν έναν παράλληλο κόσμο που συντροφεύει και χρωματίζει τον πραγματικό, συνήθως με ευχάριστες αποχρώσεις του γκρι.
