Sepultura

Πρέπει να είναι λιγάκι δύσκολη για τον Andreas Kisser, τον Paulo JR και τον Derrick Green η διαχείριση της αρνητικότητας που συνεχώς εισπράττουν. Και πρέπει να έγινε ακόμα πιο δύσκολη όταν έχασαν και τον Igor Cavalera από την παρέα τους. Μετά από τόσα άλμπουμ και τόση προσπάθεια να παράγουν νέες μουσικές προτάσεις, όλοι όσοι ακούνε το όνομα Sepultura επιμένουν να κοιτάνε πίσω και περιμένουν να δουν πότε θα επιστρέψει ο Max Cavalera για να αποκτήσει και πάλι νόημα το όνομα της μπάντας. Καλώς ή κακώς, όλα έχουν το τίμημά τους.

Βλέποντας τα πράγματα, πλέον, από μια χρονική απόσταση ασφαλείας, το ότι διατηρείται αυτή η ιστορία οφείλεται τόσο στη σπουδαιότητα και την επιδραστικότητα των άλμπουμ που κυκλοφόρησαν οι Seps ως και το "Roots", όσο και στο ότι τα μεταγενέστερα άλμπουμ κινούνται μεταξύ του μετρίου και του συμπαθητικού. Ούτε το πολύ καλό "Dante XXI" δεν κατάφερε να αλλάξει την αίσθηση που επικρατεί ότι οι «μετά-Max Sepultura» είχαν κι έχουν ένα δεδομένο ταβάνι. Κι αν δεν τα καταφέρει ούτε το "Machine Messiah", μάλλον δεν θα υπάρξει άλλη ευκαιρία για αυτήν την μπάντα.

Πρόκειται για την καλύτερη δουλειά που φέρει το όνομα Sepultura από τότε που ο Derrick Green έγινε ο frontman της μπάντας κι ένα άλμπουμ που θα άξιζε να ξεχωρίσει υπό όποιο όνομα κι αν κυκλοφορούσε. Κατά την άποψή μου, αυτό επιτυγχάνεται διότι οι Βραζιλιάνοι αποφεύγουν να εγκλωβιστούν στην παγίδα του να αναπαράγουν τον όποιο trademark ήχο να συνδέεται με το όνομα της μπάντας, αλλά αντιθέτως κοιτάζουν μπροστά. Στο "Machine Messiah" όχι μόνο διαφοροποιούνται, αλλά δείχνουν ότι εξελίσσονται ως μουσικοί, πράγμα πολύ σπάνιο για μουσικούς με τόσα χρόνια στην πλάτη τους.

Δεν υπάρχει πιο τρανταχτό παράδειγμα από το instrumental "Iceberg Dances" στη μέση του άλμπουμ. Αν δεν ήξερα τι είναι, αποκλείεται να έλεγα πως είναι τραγούδι των Sepultura και αν μου έλεγαν ότι είναι Βραζιλιάνικη μπάντα αυτή που ακούω θα πόνταρα τα λεφτά μου στους Angra. Τρομερά κιθαριστικά θέματα, solo στα πλήκτρα (!), φοβερό drumming κι ένα καταπληκτικό solo στην ακουστική κιθάρα το καθιστούν απλά καθηλωτικό. Το πόσο έχει βελτιωθεί ο Andreas Kisser παικτικά, πάντως, φαίνεται σε όλο το άλμπουμ κι όχι μόνο εδώ.
Το ίδιο βελτιωμένος μου φαίνεται κι ο θηριώδης Derrick Green. Παραδέχομαι ότι δεν θα το πω ποτέ αν τύχει και βρεθώ μπροστά του, αλλά σε γενικές γραμμές θεωρώ πως το μονοδιάσταστο στυλ φωνητικών του δεν βοήθησε και πολύ την μπάντα να κάνει το κάτι παραπάνω. Εδώ, τα καθαρά που επιστρατεύει στο ομώνυμο, εναρκτήριο τραγούδι και στο κλείσιμο του "Cyber God" είναι ανέλπιστα καλά κι ίσως θα μπορούσε να δοκιμάσει ακόμα περισσότερα. Όμως, και στα πιο συνηθισμένα, aggressive φωνητικά του έχει κάνει πολύ καλή δουλειά, θυμίζοντας κάτι μεταξύ Anselmo και Blythe στις ερμηνείες του. Για να μην αναφερθώ στο παίξιμο του Eloy Cassagrande στα ντραμς, το οποίο ο Igor (όσο τεράστιος κι αν έχει υπάρξει) αμφιβάλλω αν θα έπιανε εν έτη 2016.

Αυτό που προκαλεί ακόμα μεγαλύτερη εντύπωση είναι η ενσωμάτωση των μεσοανατολίτικων στοιχείων, σε σημείο που νομίζεις ότι οι Sepultura τζαμάρουν με τους Myrath σε τραγούδια όπως το "Phantom Self", το "Sworn Oath" ή στο τέλος του "Resistant Parasites". Κι αν σε γενικές γραμμές η συγκεκριμένη τεχνοτροπία μου φαίνεται αρκετά κιτς, οι Βραζιλιάνοι έχουν εισάγει τα εν λόγω στοιχεία με εξαιρετικό τρόπο, προσθέτοντας πολλούς πόντους στις συνθέσεις. Ακόμα και τα πιο τετριμμένα/αδιάφορα κομμάτια, όπως τα "I Am The Enemy", "Silent Violence" και "Vandals Nest" παρασέρνονται από τα υπόλοιπα και ακούγονται ευχάριστα στη ροή του δίσκου.

Τέλος, πρέπει δοθεί το credit στην τρομερή δουλειά του Jens Borgen στην παραγωγή, όπως επίσης και στο υπέροχο artwork του Camille Della Rosa, που μόνο λεπτομέρειες δεν αποτελούν στην τελική αίσθηση που αφήνει το άλμπουμ.

Αν και είχα ξεγράψει συνθετικά τους Sepultura, οφείλω να αναθεωρήσω, καθώς το "Machine Messiah" ακούγεται φρέσκο, δυναμικό κι εμπνευσμένο. Σε περίπτωση που αναρωτιέστε, ο Max - εξαιρώντας το project των Killer Be Killed - έχει να βγάλει τέτοιο άλμπουμ παραπάνω από δέκα χρόνια και το "Dark Ages" των Soulfly. Μια ανέλπιστα ευχάριστη έκπληξη!