Θα πάει κανείς στην Beth Hart;

Ή θα μείνουμε στους blues hipster Black Keys και C.W. Stoneking;

Από τον Αντώνη Μουστάκα, 11/06/2015 @ 10:10
Δύο συναυλίες περίμενα φέτος το καλοκαίρι με ανυπομονησία. Τους Black Keys και την Beth Hart. Tα οικονομικά μου βλέπετε δεν επιτρέπουν το ταξίδι στο φεστιβάλ-όνειρο όπου την ίδια μέρα θα εμφανιστούν οι Gregg Allman, Seasick Steve, Rival Sons, Blues Pills, The Temperance Movement, Marillion, Ian Anderson και αρκετοί νεόκοποι bluesmen - ελπίδες της σκηνής.

Αν υπολογίσουμε και τον C.W. Stoneking τον οποίο ήξερα από την αρχή πως θα χάσω λόγω υποχρεώσεων, δεν είχα κανένα παράπονο. Τρεις -πολύ διαφορετικοί μεταξύ τους- από τους αγαπημένους μου καλλιτέχνες της νέας γενιάς των blues, θα επισκεπτόταν την χώρα μας μέσα σε ένα καλοκαίρι.

Αλλάζει το τοπίο; Μάλλον όχι παρ' όλο που από αυτή την προ τριετίας λίστα πλέον έχουμε κάνει check σε μερικά ονόματα. Τους Black Keys, ας μην κοροϊδευόμαστε, τους έφερε το "Lonely Boy" και όχι τα a la Hendrix τραγούδια του πρώτου δίσκου. Ο ιδιαίτερος Stoneking έχει ένα κοινό ετερόκλητο, που κυρίως από αυτό το ιδιαίτερο έλκεται και όχι από τις μουσικές blues και calypso που ανασκευάζει.

Μην παρεξηγηθώ. Πέρα από την μέτρια εμπειρία της εμφάνισης των Black Keys και οι δύο προαναφερόμενοι καλλιτέχνες είναι και αξιόλογοι και γνώστες των πηγών από τις οποίες αντλούν έμπνευση για τις μουσικές τους.

Απλά ανησυχώ για την Beth Hart. Έχει την φωνή, έχει τα τραγούδια αλλά σε σύγκριση με τους άλλους δύο δεν παρουσιάζει ίχνος χιπστεριάς η μουσική της. Δεν θέλω να σκέφτομαι καν καταστάσεις και προσέλευση τύπου Royal Southern Brotherhood.

Έξι χρόνια μετά τον Joe Bonamassa, ο οποίος γέμισε το Κύτταρο και λόγω του ότι είναι σπουδαίος ηλεκτρικός κιθαρίστας, ελπίζω πως η κατά περιόδους συνοδοιπόρος του θα τραβήξει κόσμο στη Τεχνόπολη. Τον κόσμο που ψάχνει το ανόθευτο και αγαπά τα blues και γενικά τις άγιες μαύρες μουσικές που πάνω τους χτίστηκαν πολλά από τα είδη που κυριάρχησαν ανά περιόδους στο παγκόσμιο στερέωμα.

Γενικά το ιδίωμα χρειάζεται μια πετυχημένη συναυλία για να πάρει τα πάνω του. Για να δούμε και νέους να πιάνουν τις κιθάρες, για να βγουν οι μεγαλύτεροι από τα σπίτια τους και για να παίξει τέτοιες μουσικές και το ραδιόφωνο ανάμεσα στις μέτριες και αναλώσιμες διασκευές.

Να γίνει λοιπόν μια επανεκκίνηση για να βλέπουμε πιο συχνά τους πιο αυθεντικούς ή έστω τους πιο αναγνωρισμένους για αρχή.
  • SHARE
  • TWEET