«10»: Μπάντες και projects μελών των Iron Maiden

Επιλέγουμε δέκα δίσκους από την πλούσια δισκογραφία των Maiden-related σχημάτων

Από τον Σπύρο Κούκα, 04/02/2020 @ 14:54

Με την αφορμή που μας δίνεται από την πρόσφατη κυκλοφορία του νέου δίσκου των British Lion του Steve Harris, επιχειρούμε μια δισκογραφική διαλογή των στιγμών εκείνων όπου, πρώην και νυν μέλη των Iron Maiden, κατάφεραν να παρουσιάσουν κάτι πραγματικά αξιόλογο. Το κριτήριο, κυρίως ποιοτικό, με το ιστορικό υπόβαθρο, ωστόσο, ορισμένων περιπτώσεων να μην μπορεί να αγνοηθεί και να τις συμπεριλαμβάνει σε αυτήν την δεκάδα. Έτσι, από τους ήχους του παλιακού hard rock και του πρώιμου NWOBHM σε εκείνους του AOR και του τσαμπουκαλεμένου heavy, και με κορωνίδα τις προσωπικές δουλειές του Bruce Dickinson, ας πάμε να ρίξουμε μια ματιά στις κατά καιρούς μουσικές δραστηριότητες διαφόρων από τα τωρινά και τα παρελθοντικά μέλη της Σιδηράς Παρθένου. 

1
Samson - "Shock Tactics"
(1981)
Όντας ένας από τους ιστορικούς πρωτεργάτες του NWOBHM, οι Samson του σπουδαίου κιθαρίστα Paul Samson, θα μνημονεύονται πάντοτε για το γεγονός της ανακάλυψης του τεράστιου ταλέντου που άκουγε (τότε) στο καλλιτεχνικό όνομα Bruce Bruce, αλλά και για τους έτσι κι αλλιώς έντονους Iron Maiden δεσμούς (καθώς φιλοξένησαν όχι έναν, αλλά δύο ντράμερ που πέρασαν από τις τάξεις της Σιδηράς Παρθένου - βλέπε Clive Burr και Thundestick). Στο τρίτο τους δίσκο - και τελευταίο πριν την αποχώρηση του Dickinson για τους Iron Maiden - πιθανόν τους βρίσκουμε στην πιο προσβάσιμη και, τελικά, καλύτερη τους φάση, με όμορφες συνθέσεις επιμεταλλωμένου hard rock να αναβαθμίζονται από τα - σαφώς επηρεασμένα από τις ερμηνείες του ειδώλου του, Ian Gillan - φωνητικά του Air Raid Siren, λίγο πριν ο ίδιος γίνει ευρύτερα γνωστός κι εδραιωθεί ως ένας από τους κορυφαίους heavy metal τραγουδιστές.
2
Trust - "Savage"
(1982)
Οι Γάλλοι Trust αποτελούν ένα από τα πιο ιστορικά hard & heavy ονόματα της χώρας τους, δισκογραφώντας από το 1979 κιόλας και όντας ενεργοί μέχρι και τις μέρες μας (με τελευταία τους δουλειά το περσινό "Fils De Lutte"). Στο "Savage", το τέταρτο άλμπουμ τους, βρίσκουμε τον Nicko McBrain να ταλαιπωρεί τα δέρματα, λίγο πριν την μεταγραφή του στους Iron Maiden, σε ένα υλικό που, με όση καλή διάθεση κι αν προσεγγιστεί, σήμερα ακούγεται αρκετά dated. Ενδιαφέρον trivia, δε, αποτελεί το γεγονός πως ο McBrain αντικατέστησε στο θρυλικό βρετανικό σχήμα τον Clive Burr, ο οποίος, με τη σειρά του, κάλυψε την θέση που έμεινε κενή στους Trust, παίζοντας στα "Ideal" και "Man's Trap" άλμπουμ των Γάλλων.
3
White Spirit - "White Spirit"
(1980)
Ένα απολύτως παραγνωρισμένο διαμαντάκι του NWOBHM, το μοναδικό άλμπουμ των White Spirit, της πρώτης μπάντας που φιλοξένησε τα ταλέντα του Janick Gers, αποτελεί ένα παράδειγμα αδικημένου από την εποχή του, αλλά και από την ιστορία, δίσκου. Θυμίζοντας μια πιο μεταλλική εκδοχή των MK II Deep Purple, με εξαιρετικές κιθαριστικές εμπνεύσεις και έντονα πλήκτρα που διεκδικούσαν ανά στιγμές την προσοχή, δεν πρέπει να προκαλεί εντύπωση πως λίγο αργότερα ο ίδιος ο Ian Gillan θα «τσιμπούσε» τον Gers για το προσωπικό του σχήμα, τερματίζοντας μια και καλή την όποια πιθανότητα υπήρχε για συνέχεια των White Spirit.
4
A.S.A.P. - "Silver And Gold"
(1989)
Adrian Smith and Project, λοιπόν, ονομάστηκε το πρώτο solo project του κιθαρίστα των Iron Maiden, έχοντας πιο πριν απορρίψει την ονομασία Adrian's Wall ως αντιεμπορική. Μάλιστα, σε αυτό το άλμπουμ ακούμε τον Adrian Smith να επιδίδεται σε ένα bluesy, AOR-ικών προεκτάσεων hard rock που ουδεμία σχέση είχε με τα Maiden πεπραγμένα, αλλά παρουσίαζε το δικό του ενδιαφέρον ηχητικά. Σχέδια για δεύτερο άλμπουμ υπήρξαν, αλλά εγκαταλήφθηκαν γρήγορα, αφήνοντας το "Silver And Gold" ως το μονάκριβο προσωπικό δημιούργημα του Smith, το οποίο κρύβει τα δικά του όμορφα μυστικά για όποιον του δώσει μια ευκαιρία, έστω και τώρα.
5
Bruce Dickinson - "The Chemical Wedding"
(1998)
Ένα από τα σπουδαιότερα δείγματα γραφής του heavy metal ήχου εντός των «δύσκολων» για το είδος '90s, το "The Chemical Wedding" δικαίως στέκεται ως ένας από τους πλέον αγαπημένους δίσκους του πολυπράγμονα Bruce Dickinson. Με το δίδυμο Adrian Smith και Roy Z στις κιθάρες να κεντάει, τα αρτιστικά και ποιητικά αριστουργήματα του William Blake να αποτελούν φάρο εμπνεύσεως και τον ίδιο τον Dickinson να παραθέτει μερικές από τις πιο ώριμες και μεστές του ερμηνείες, το πέμπτο προσωπικό του άλμπουμ έχει ήδη κριθεί από την ιστορία ως ένας δημιουργικός θρίαμβος που - μεγάλη κουβέντα - κοιτάζει στα μάτια ακόμη και τις καλύτερες Maiden δουλειές.
6
Gillan - "Double Trouble"
(1981​)
Η καριέρα του Ian Gillan έχει να παρουσιάσει σπουδαίες στιγμές, ακόμη και στην πορεία που είχε την περίοδο που βρισκόταν εκτός Deep Purple. Μια από αυτές είναι και το "Double Trouble", στο οποίο βρίσκουμε τον Janick Gers να αντικαθιστά τον (προσφάτως εκλιπόντα) Bernie Torme και να βοηθά τον Gillan να συμβαδίσει το δυνατόν πιο κοντά στα νέα τότε NWOBHM δεδομένα. Ο δίσκος, δε, ονομάστηκε κατά αυτόν τον τρόπο αποκαλύπτοντας άμεσα το γεγονός πως ήταν διπλός, με το πρώτο βινύλιο να αποτελείται από νέες συνθέσεις και το δεύτερο από ζωντανές ηχογραφήσεις της μπάντας, ως επί το πλείστον παρμένες από την τότε εμφάνιση της στο Reading Festival.
7
Killers - "Murder One"
(1992)
Το δεύτερο - και ίσως πιο γνωστό - project του Paul Di Anno, δανείζεται έξυπνα το όνομα του Maiden δίσκου στον οποίο ένιωθε πιο άνετα ο Βρετανός τραγουδιστής, επιδιώκοντας και κερδίζοντας τις έτσι κι αλλιώς συνεχείς συνδέσεις με τη Σιδηρά Παρθένο. Μουσικά, τώρα, οι Killers αποτέλεσαν πρακτικά τη συνέχεια των Battlezone, με το lineup τους να είναι εκείνο της ύστατης περιόδου των τελευταίων, μαζί με τη σημαντική προσθήκη του Cliff Evans (των Tank). Κοινώς, αρκετοί Judas Priest, μπόλικο street attitude και με τα - ακόμη ακμαία - φωνητικά του μονίμως τσαμπουκαλεμένου Paul να χαράζουν την πορεία των συνθέσεων, είναι μάλλον κρίμα που λόγω εποχής κι επιλογών και αυτό το άλμπουμ πήγε «άπατο» προς την underground αφάνεια.
8
Gogmagog - "I Will Be There"
(1985)
Ένα ανεκπλήρωτο project πολλών προσδοκιών, αλλά κι εκείνο το EP του οποίου το lineup θα χωρούσε τον χαρακτηρισμό του supergroup, με τους Paul Di Anno, Janick Gers, Clive Burr, αλλά και τους Neil Murray και Pete Willis να συνθέτουν ένα εντυπωσιακό - στα χαρτιά - σύνολο. Μια διασκευή (στο "I Wiil Be There" του Russ Ballard) και δύο - όχι ιδιαίτερα ενδιαφέρουσες - δικές τους συνθέσεις αργότερα, αυτή η wannabe μεγαλεπήβολη rock opera ιδέα του παραγωγού Jonathan King θα αποτελούσε ιστορία, την οποία μονάχα όσοι θέλουν να συμπληρώσουν την τεράστια Maiden related δισκογραφία τους θυμούνται κι αναζητούν.
9
Battlezone - "Fighting Back"
(1986)
Την ίδια χρονιά με το "Fighting Back" live άλμπουμ των Cloven Hoof, κυκλοφόρησε και το - κοινού τίτλου - ντεμπούτο των Battlezone, το οποίο αποτέλεσε την πρώτη πραγματικά αξιόλογη δισκογραφική προσπάθεια του Paul Di Anno έπειτα από την αποχώρηση του από τους Iron Maiden. Σαφώς πιο ωμό και γρήγορο από την average NWOBHM μπάντα (λογικό, κιόλας, αφού το εν λόγω ρεύμα βρισκόταν στα τελειώματα του εκείνη την περίοδο) και με τα punk-ικα φωνητικά του Di Anno αναμενόμενα να ξεχωρίζουν, το "Fighting Back" υπήρξε ένα πραγματικά δυνατό ντεμπούτο μιας μπάντας που, υπό άλλες συνθήκες, θα μπορούσε να μας έχει προσφέρει περισσότερα.
10
Blaze - "Tenth Dimension"
(2002)
Αποκαθιστώντας την - εν μέρει - αδικία από πλευράς μου, με το να μη συμπεριληφθεί ο δεύτερος Blaze δίσκος στο πρόσφατο δισκογραφικό αφιέρωμα στον πρώην τραγουδιστή των Iron Maiden, το "Tenth Dimension" παίρνει μάλλον δίκαια τα εύσημα από όσους ασχολήθηκαν μαζί του. Γενικότερα, πάντως, ο Blaze έχει καταφέρει να προσφέρει πραγματικά δυνατούς δίσκους από τότε που αποχώρησε από τις τάξεις της Σιδηράς Παρθένου, όντας συνεπέστατος δισκογραφικά και συναυλιακά και συνεχίζοντας να δημιουργεί, παρά τις κατά καιρούς αναποδιές που είχε στη ζωή του. Μονάχα γι' αυτό, αξίζει το σεβασμό όλων, ασχέτως μουσικών προτιμήσεων και λοιπών προσωπικών εκτιμήσεων.
  • SHARE
  • TWEET