Witchery

Όσο περνάνε τα χρόνια οι Witchery δείχνουν να μη βιάζονται στις κυκλοφορίες τους, πράγμα που τους βγάζει ασπροπρόσωπους διαχρονικά. Μετά από έξι χρόνια απουσίας κυκλοφορούν τον μόλις έκτο LP δίσκο τους στην εικοσαετή πορεία τους στην extreme metal σκηνή, χωρίς να χάσουν τίποτα από την πρότερη ορμή τους.

Ακόμα και αν δεν ανήκουν στα πρωτοκλασάτα ονόματα του χώρου, οι Witchery έχουν στο ιστορικό τους δυνατές κυκλοφορίες και μέλη των οποίων η εμπειρία προσυπογράφεται από μπάντες όπως  Arch Enemy, The Haunted, Mercyful Fate, Marduk. Οπότε οι Σουηδοί σίγουρα ξέρουν τι κάνουν.

Σε ακόμα έναν δίσκο συνδυάζουν την ταχύτητα της thrash με στοιχεία του μαυρομεταλλικού και του χώρου της death και επί σαράντα λεπτά δεν βγαίνουν από τον μαινόμενο ρυθμό. Κεντάνε σιδηροδρομικά riff, που είτε σε χτυπάνε με ανελέητες ταχύτητες ξανά και ξανά σε κομμάτια όπως το "Netherworld Emperor", το οποίο είναι συνώνυμο του ορυμαγδού, είτε μπαίνουν σε επαναληπτικά, πιασάρικα riff που επιβάλλουν συγχρονισμένο κούνημα της κεφαλής όπως με το "Nosferatu". Δεν τους λείπουν ούτε τα καλοπαιγμένα solo, ούτε η ποικιλία στις συνθέσεις, με πλήθος riff να ξεχειλίζουν το κάθε κομμάτι και εισάγοντας σε σημεία μέχρι και το εκκλησιαστικό όργανο ώστε να δώσει έναν σκοτεινό τόνο.

Όσον αφορά τις αλλαγές σε σχέση με το παρελθόν της μπάντας, το κομμάτι των φωνητικών πάντα ήταν αρκετά πολυτάραχο με πολλαπλές αλλαγές στο line-up. Παρ’ όλα αυτά, η τελευταία προσθήκη του Angus Norder, άπειρου σχετικά με την υπόλοιπη σύσταση της μπάντας, κουμπώνει άψογα, δίνοντας μία ερμηνεία που ταιριάζει στο ύφος και στην ένταση της μουσικής των Witchery, που άλλοτε πατά σε παρτέρια της black και άλλοτε της death, αναδεικνύοντας την ταχύτητα και την επιθετικότητα του ήχου τους. Όχι τόσο εμφανής αλλά αλλαγή έχει γίνει και στο πολυβόλο που κάθεται πίσω από τα ντραμς, που καλύπτει επάξια την απώλεια του Axenrot.

Για έναν ακόμα δίσκο, λοιπόν, οι Σουηδοί παίζουν το μαυρισμένο thrash τους εξαιρετικά, συνεπαίρνοντας τα πάντα στο πέρασμά τους. Με σημεία να θυμίζουν κάτι από παλιούς Slayer, με ποικιλία στις συνθέσεις προσφέροντας ένα γεμάτο άλμπουμ και με κατά τόπους στιγμές πώρωσης, που ακούνε στο όνομα "Escape From Dunwich Valley" με τον συνδυασμό του εκκλησιαστικού οργάνου και old school riff, "Netherworld Emperor" με την ανελέητη ταχύτητα και "Gilded Fang" με τα ντραμς να παίρνουν φωτιά, μπορεί οι Σουηδοί να μην πρόκειται να αποκτήσουν ιδιαίτερες δάφνες αλλά θα πάρουν αρκετούς σβέρκους στο λαιμό τους.