Transcending Bizarre?

Οι πάλαι ποτέ άρρωστοι στο χώρο του avant-garde περιμέναμε 5 έτη για την επιστροφή των Transcending Bizarre? μετά το ομολογουμένως εξαιρετικό "The Four Scissors". Οι Θεσσαλονικείς εδώ και μία δεκαετία παίζουν μόνοι μπάλα στην εγχώρια σφαίρα του ιδιώματος, μιας και το εν λόγω ντεμπούτο του 2003 έσβησε άδοξα τις όποιες αντίπαλες φιλοδοξίες. Παρ' όλα αυτά, σύντομα χάθηκαν απ' το προσκήνιο με τους λόγους να παραμένουν άγνωστοι.

Ίσως και να 'ταν καλύτερα έτσι. Η επιστροφή αποδείχθηκε υπέρ του δέοντως μελετημένη, καθώς η δεύτερη σε σειρά δουλειά τους κοντράρει με περισσή ευκολία την πρώτη και θέτει τον πήχη ακόμη πιο ψηλά για τους ίδιους αλλά και τους συναδέλφους τους. Το ύφος απ' την άλλη παρουσιάζει ουσιώδεις διαφορές, με το όλο κλίμα να περιστρέφεται γύρω από δίσκους - κλειδιά που ακούνε στις λέξεις "Puritanic Euphoric Misanthropia", "Supervillain Outcast" και "La Maquerade Infernale", παραδείγματα που σε μεγάλο βαθμό αντικατοπτρίζουν το παρόν status.

Όσοι προσπεράσουν την εν λόγω κυκλοφορία επειδή προέρχεται απ' την Ελλάδα, καλύτερα να σταματήσουν τις δηλώσεις περί στήριξης της ελληνικής σκηνής. Το αν θα σας αρέσει βέβαια είναι άλλο θέμα. Κατά προσωπική εκτίμηση πάντως, είναι κατά πολύ καλύτερη σε σχέση με -φερ' ειπείν- τις δύο τελευταίες δουλειές των Borgir και δίνει έναν αέρα που οι ίδιοι πλέον θα ήθελαν πολύ να έχουν στις ενορχηστρώσεις τους. Πραγματικά, το κάθε τμήμα του album δείχνει τόσο άψογο, απ' τις μελωδίες των εγχόρδων (βασικό χαρακτηριστικό του ύφους, μιας και κάθε άλλο παρά γεμίσματα στο background αποτελούν) και λοιπές χαλαρές πινελιές, μέχρι τις όποιες industrial και black καταβολές. Μία ακρόαση του "Cosmic Zero Equation" πιστεύω θα σας πείσει, κομμάτι που πολλάκις σκάλωσε στο στερεοφωνικό μου και πλέον αποτελεί προτεινόμενο δείγμα προς δοκιμή...

Για να μην το κουράζουμε, μιλάμε για έναν καταπληκτικό δίσκο που μαζί με τη φετινή δισκάρα των Dead Congregation φέρνει την Ελλάδα σε μία ακόμη πιο υπολογίσιμη θέση στο μεταλλικό χάρτη. Οι γνωστοί / άγνωστοι καλύτερα να σπεύσουν να το τσεκάρουν ΤΩΡΑ, επειδή το αύριο σπάνια περιμένει. Έτσι είναι κύριοι. Μερικά πράγματα αξίζει να τα στηρίζουμε όταν είναι στα πάνω τους κι όχι όταν έχουν ψοφήσει...