Tardive Dyskinesia

Κάτι λέγαμε τελευταία για την prog σκηνή στην Ελλάδα, και πως βλέπουμε ποιοτικές δουλειές να βγαίνουν όλο και πιο συχνά. Οι Tardive Dyskinesia δεν είναι νεόφερτοι, κλείνοντας δέκα χρόνια δισκογραφικής παρουσίας, και η αλήθεια είναι πως προσωπικά δεν είχα ασχοληθεί ιδιαίτερα μαζί τους. Πόσο λάθος έκανα. Ήρθε, όμως, το τέταρτο άλμπουμ τους, με τίτλο "Harmonic Confusion" να το αλλάξει αυτό.

Είδα πολλούς να χαρακτηρίζουν τον ήχο των Tardive Dyskinesia ως djent, κάτι που δεν βρίσκω ιδιαίτερα δόκιμο. Ναι, υπάρχουν τα ρυθμικά τερτίπια και οι χαμηλοκουρδισμένες κιθάρες, ωστόσο ο ήχος τους θα έλεγα πως φέρνει στο μυαλό μια μίξη Mastodon, The Ocean και Meshuggah, και είναι ιδιαίτερα ζεστός και οργανικός, κάτι που δεν θυμίζει την τυπική κλινική και ψηφιακή προσέγγιση της πλειοψηφίας των djent σχημάτων. Ο ήχος, λοιπόν, σε συνδυασμό με το songwriting δίνουν έναν άλλο χαρακτήρα στον δίσκο και παρά τις εμφανείς (και σε σημεία έντονες) επιρροές καταφέρνουν να ξεχωρίσουν τoυς Αθηναίους από το συρφετό των συγκροτημάτων που έχουν εμφανιστεί στον χώρο τα τελευταία χρόνια.

Αξίζει να αναφερθώ και στο φοβερό εξώφυλλο, το οποίο φέρνει στο μυαλό το "In The Court Of The Crimson King" των King Crimson, και σίγουρα εντυπωσιάζει. Πέραν του εικαστικού, όμως, η μουσική είναι αυτή που μας ενδιαφέρει. Κι εδώ η πεντάδα τα καταφέρνει περίφημα. Όπως προανέφερα, οι επιρροές είναι εμφανείς, ειδικα στα φωνητικά που Mastodon-ίζουν έντονα, ωστόσο το μείγμα επιρροών καταφέρνει να βγάλει ένα πολύ δυνατό αποτέλεσμα. Το όλο παιχνίδι γίνεται κατά βάση σε ρυθμικό επίπεδο, με φοβερό rhythm section και το riffing να μην είναι επιδεικτικό αλλά να δίνει όγκο και μελωδία εκεί που χρειάζεται.

Από τα δέκα κομμάτια του δίσκου, ξεχωρίζει το εναρκτήριο instrumental "Insertion", το χειμαρρώδες "The Electric Sun", το "Triangulation Through Impasse" που μου θύμισε σε σημεία την ατμοσφαιρική πλευρά των Textures, το ιδιαίτερο "Savior Complex" με το υπέροχο σαξόφωνο και το αλήτικο κιθαριστικό θέμα, ενώ με διαφορά (και πολλές μα πολλές ακροάσεις) το επίσης instrumental "Chronicity", που χτίζει σιγά σιγά πάνω σε μια μελαγχολική μελωδία, παίζοντας ρυθμικά στο παρασκήνιο και κλείνει εξαιρετικά τον δίσκο. Συνολικά, υπάρχει μεγάλο μουσικό ενδιαφέρον, σχεδόν, στην ολότητα του άλμπουμ. Σε σημεία, ίσως υπάρξει ένας κορεσμός κατά την ακρόαση, τόσο λόγω της πυκνότητας των ιδεών όσο και των λίγο επαναλαμβανόμενων φωνητικών, αλλά συνολικά ο δίσκος είναι συμπαγέστατος.

Επίσης, αξιέπαινη είναι και η προσπάθεια στην παραγωγή, που είναι ιδιαίτερα ζεστή και καθαρή, βγάζοντας παράλληλα μια rock 'n’ roll αισθητική, κάτι που ιδιαίτερα στον χώρο που κινούνται οι Tardive Dyskinesia δεν συνηθίζεται, και προσωπικά εκτίμησα δεόντως. Έχει μπει και το μαγικό χεράκι του Jens Bogren στο mastering, οπότε αναμενόμενα το αποτέλεσμα είναι πολύ καλό.

"Ηarmonic Confusion" λοιπόν, αλλά κάθε άλλο παρά μπερδεμένος είμαι με κάθε ακρόαση. Ο δίσκος είναι δυναμίτης, ξεκάθαρα. Τεχνικός, μελωδικός, επιθετικός, έχει λίγο απ’ όλα σε ένα πακέτο που δύσκολα θα αφήσει κάποιον δυσαρεστημένο. Με τέτοιες κυκλοφορίες το μέλλον της metal σκηνής στη χώρα μας μοιάζει ολοένα και πιο ελπιδοφόρο.