Seether

Poison The Parish

Canine Riot/Spinefarm (2017)
Από τον Αντώνη Μαρίνη, 16/05/2017
Αθάνατο post-grunge με heavy διαθέσεις
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Αν κατά τη διάρκεια της προηγούμενης δεκαετίας δεν ζούσατε σε κάποιον γαλαξία πολύ, πολύ μακριά, τους Seether θα τους ξέρετε. Ακόμα κι αν η σχέση σας με τη σκληρή μουσική είναι ελάχιστη ή και ανύπαρκτη. Αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα ότι θα έχετε ακούσει κάτι αντιπροσωπευτικό του ήχου του σχήματος, αλλά όσο για μια πολύ συγκεκριμένη μπαλάντα, όλο και κάπου θα την έχετε πετύχει. Σε κάποιο λιγότερο ή περισσότερο σχετικό ραδιόφωνο ή σε κάποια τυχαία playlist· πιθανόν να την έχετε σιγοτραγουδήσει και ίσως να την έχετε αφιερώσει σε κάποιον, κάπου, κάποτε.

Το "Broken", κατά προτίμηση στη ντουετίστικη εκδοχή του, είναι από εκείνα τα κομμάτια που με έναν μαγικό τρόπο κατάφεραν να ξεφύγουν από τα στενά όρια του rock κόσμου. Τίποτα το μεμπτό ως προς αυτό, ούτε και με τα κατά καιρούς χιτάκια που στην από 'κει μεριά του Ατλαντικού πρέπει να παίζουν ακόμα σε ραδιόφωνα. Αν ρωτάτε εμένα, δεν θα ήταν καθόλου άσχημο το ενδεχόμενο να ακούγονται σε εδώ mainstream σταθμούς κομμάτια σαν το "Fine Again", το "Remedy", το "Fake It" ή το "Rise Above This". Σίγουρα, η όλη post-grunge κατάσταση μας έχει αφήσει χρόνους, αλλά αυτό δεν στερεί σε τίποτα από τα ίδια τα κομμάτια ή τους δίσκους, σε τελική ανάλυση.

Και προφανώς δεν είναι παράλογο που οι δύο μετά-"Finding Beauty In Negative Spaces" δουλειές του συγκροτήματος έχουν περάσει λίγο-πολύ χωρίς να κάνουν εντύπωση αντίστοιχη με εκείνη των δίσκων που κυκλοφόρησαν στα zeroes. Παρά τις εξόφθαλμα δυνατές μεμονωμένες στιγμές (βλ. "Country Song", "Words As Weapons") και το τουλάχιστον ικανοποιητικό συνολικό επίπεδο, το κοινό που τελικά ασχολήθηκε ήταν εκείνο που είχε ουσιαστική σχέση με την όλη σκηνή. Με βάση τα νούμερα, το κακό ήταν από μικρό ως ανύπαρκτο. Κοιτώντας τα chart, το "Holding Onto Strings Better Left To Fray" βρέθηκε στο top3 των Ηνωμένων Πολιτείων και του Καναδά, ενώ το "Isolate And Meditate" κατέκτησε την υψηλότερη θέση της μπάντας στη Βρετανία.

Στη φετινή τους κυκλοφορία, ο Shaun Morgan και η παρέα του, δεν δείχνουν να έχουν όρεξη να συνεχίσουν τους πειραματισμούς των δύο τελευταίων άλμπουμ και τις αναζητήσεις σε περισσότερο μελωδικές φόρμες. Αντ' αυτού, το όλο στήσιμο είναι ξεκάθαρα heavy και μοιάζει να πιάνει από εκεί που άφησε το "Karma And Effect" το μακρινό 2005. Από το ψαρωτικό μπάσιμο του "Stoke The Fire", στα υποψήφια single "Betray And Degrade" και "I'll Survive" η άτυπη πρώτη πλευρά του δίσκου κυλά χωρίς την παραμικρή αδυναμία. Οι ερμηνείες είναι καλά μετρημένες, το rhythm section στιβαρό και οι στίχοι απαραιτήτως γκριζαρισμένοι. Αποκορύφωμα, με μικρή διαφορά, το "Let You Down" με το textbook alt-metal riff, τις κολλητικές μελωδίες και το καλοφτιαγμένο video clip.

Κοιτώντας κάπως αποστασιοποιημένα, το "Poison The Parish", δεν έχει κάτι το αυστηρά νέο να προσφέρει. Κινείται σε ένα δοκιμασμένο ύφος, αλλά αυτό που κάνει το κάνει πολύ καλά. Είναι ενδεικτικό ότι από τη μέση και μετά οι στιγμές που φέρνουν στο μυαλό τη λέξη "filler" παραμένουν σε ελάχιστο επίπεδο, ενώ από την αντίθετη, το ρυθμικό "Let Me Heal", το επιθετικό "Nothing Left" και το grungy "Count Me Out" διεκδικούν μια θέση ανάμεσα στις κορυφές του δίσκου. Δεν μπορώ να αποκλείσω το ενδεχόμενο κάποιος που δεν έχει ιδιαίτερη επαφή με τους Seether, να τους συμπαθήσει μετά από αυτήν την κυκλοφορία, αλλά θεωρώ δεδομένο ότι οι γνωρίζοντες έχουν κάθε λόγο να την εκτιμήσουν σε υπερθετικό βαθμό.

  • SHARE
  • TWEET