Mekong Delta

Από την επιστροφή τους με το "Lurking Fear" του 2007, οι Mekong Delta έχουν καταφέρει να μεταφέρουν τον μοναδικό χαρακτήρα τους στα '00s, παρά τις συχνές αλλαγές στη σύνθεσή τους. Με μαέστρο τον Ralph Hubert, οδηγούν το progressive thrash / speed metal υβρίδιό τους στη σύγχρονη εποχή, εξελίσσοντάς το δίσκο με τον δίσκο και αυξομειώνοντας κατά βούληση το στοιχείο της κλασικής μουσικής σε αντιπαραβολή με τον παράγοντα tech-thrash, που ήταν πάντοτε οι δύο βασικότεροι πυρήνες της μουσικής τους. Με το φετινό "In A Mirror Darkly" οι Γερμανοί διατηρούν σχεδόν αυτούσιο το line-up τους (μείον τον κιθαρίστα Benedikt Zimniak), φτάνοντας τις δέκα στούντιο κυκλοφορίες.

Προσπερνώντας το ακαλαίσθητο εξώφυλλο, ερχόμαστε αντιμέτωποι με κάτι που θα μπορούσε κάλλιστα να περιγραφεί ως η φυσική συνέχεια του "Wanderer On The Edge Of Time", με την βαρύτητα να συνάδει περισσότερο με τα early '90s και άλμπουμ όπως το "Dances Of Death". Οι κιθαριστικοί ακροβατισμοί φανερώνουν συνεχώς την κλασικίζουσα φύση τους, τη στιγμή που οι δομές και οι επιδόσεις του κουαρτέτου αγγίζουν νέα επίπεδα τεχνικής και παροιμιώδους δεσίματος. Το rhythm section επαναφέρει δυναμικά τις βαρύτερες των thrash / speed καταβολών της μπάντας, ενώ η γενική μουσική εικόνα που εμφανίζει ο δίσκος ανήκει ξεκάθαρα στην progressive metal πλευρά των πραγμάτων. Εκεί η τεχνοκρατία των Watchtower ενώνεται με την κιθαριστική ιδιοφυΐα των Voivod, ο τρόπος διαχείρισης της μελωδίας εκτείνεται από τους Psychotic Waltz στους Fates Warning κι από κει στους Queensrÿche -με την χροιά και τις ερμηνείες του Martin LeMar να ευνοούν περαιτέρω συγκρίσεις εντός του γενικότερου US prog metal πλαισίου- κι όλα αυτά διέρχονται φυσικά μέσα από το χαρακτηριστικό ιδιοφυές πρίσμα των Mekong Delta.

Στο πνεύμα πολλών προκατόχων του, το "In A Mirror Darkly" αποτελεί ουσιαστικά μία ενιαία σύνθεση διαιρεμένη σε οχτώ μέρη. Υπερ-πολύπλοκο σε φράσεις και ρυθμούς, με άπειρες εναλλαγές και πληθώρα επαναλαμβανόμενων θεμάτων, εντυπωσιάζει με την ομογενοποίηση των μερών του και την ευκολία με την οποία κάθε κομμάτι παραλαμβάνει στοιχεία του προηγούμενου και τα μετασχηματίζει προετοιμάζοντας το έδαφος για αυτό που επακολουθεί. Έτσι, η ορχηστρική εισαγωγή εκκινεί τον δίσκο με ακουστικούς κιθαρισμούς ("Introduction"), οι οποίοι μετατρέπονται σε πολύπλοκα θέματα και μελωδίες που θα αποτελέσουν τον κορμό του δίσκου ("Ouverture"), για να δώσουν την θέση τους στους φρενήρεις prog ρυθμούς του "The Armageddon Machine" - ένα χαρακτηριστικό σε ύφος κομμάτι της τριακονταετούς καριέρας των Γερμανών. Έπεται το mid-tempo "The Sliver In God's Eye" όπου νομίζεις ότι ακούς έργο ενός κλασικού συνθέτη - και το οποίο φιλοξενεί κάποιες από τις καλύτερες χαμηλές νότες του LeMar, που εξελίσσεται με οδηγό ένα θεόρατο riff στο κεντρικό «διπρόσωπο» "Janus" (διόλου τυχαίος ο τίτλος), κι αυτό με την σειρά του στο δαιδαλώδες instrumental "Inside The Outside Of The Inside", με την lead κιθάρα να μοιράζεται στοιχεία με τα ορχηστρικά ιντερλούδια της «συμφωνικής» περιόδου των Savatage. Η κλιμάκωση του δίσκου έρχεται με τους prog metal ογκόλιθους "Hindsight Bias" και "Mutant Messiah", όπου η χημεία της μπάντας βγάζει μάτια και η βαρύτητα του μακρινού παρελθόντος βρίσκει τους καλύτερους σύγχρονους εκπροσώπους της.

Με ενδεχομένως την πληρέστερη παραγωγή που είχαν ποτέ και την σύνθεσή τους πλέον κατασταλαγμένη, οι Mekong Delta κυκλοφορούν με την δέκατη δουλειά τους ίσως την καλύτερη της μετά-'90s ιστορίας τους. Ο συνδυασμός των δύο κύριων μορφών έκφρασής τους, της κλασικής μουσικής και του thrash, επιτυγχάνει την εκτενέστερη ελαστικότητά του και η ανάπτυξη του οράματός τους καλά κρατεί. Το "In A Mirror Darkly", αν και γενικώς δύσπεπτο σαν άκουσμα λόγω του πολύπλοκου, πυκνογραμμένου και μονίμως εναλλασσόμενου υλικού του, δεν είναι τίποτα λιγότερο από ένα ακόμη εξαιρετικό βήμα προόδου στην πορεία μιας εξαιρετικής μπάντας.