Dunsmuir

Dunsmuir

Hall Of Records (2016)
Από την Ίριδα Κουκουβίνη, 09/08/2016
Οι Clutch no.2 φτιάχνουν δυνατό hard rock με Lovecraft-ιανές οντότητες και λοιπά πλάσματα
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Ακόμα ένα super group για φέτος βγάζει τον παρθενικό του δίσκο. Αυτή τη φορά είναι οι Dunsmuir, με μέλη των (ex) Black Sabbath (Vinny Appice), Fu Manchu (Brad Davis), The Company Band (Dave Bone) και με τη φωνή και τον ιθύνων νου του Neil Fallon των Clutch. 

Καταρχάς, ποιος δε γουστάρει concept album με ναυτικές ιστορίες, ιδίως όταν αυτές καταλήγουν σε οργή μυστηριωδών πλασμάτων. Ο δίσκος δομείται πάνω σε αυτό το πλαίσιο, με αναφορές σε σειρήνες, αιμοβόρικες νυχτερίδες, χαρακτήρες από το σύμπαν του Lovecraft, ηφαίστεια και λοιπές οντότητες. Αποτελείται από 10 κομμάτια –ιστορίες και αρκετά από αυτά ξεχωρίζουν με catchy riffs.  Oι κιθάρες είναι τραχιές και ρυθμικές, χωρίς να εμφανίζουν το τεχνικό παίξιμο και τα τρελά σόλο που θα σε κάνουν να συνοδεύσεις με την αέρινη κιθάρα σου, αλλά σίγουρα σε ξεσηκώνουν. Το σύνθημα δίνεται από το πρώτο κιόλας κομμάτι “Hung On The Rocks” και απογειώνεται με τους καλπάζοντες ρυθμούς των “Our Only Master”, “The Bats (Are Hungry Tonight)”, “Deceiver” και  “ ...And Madness”. Προσωπικό αγαπημένο είναι o επίλογος του δίσκου “Crawling Chaos!” με την επική αφήγηση και το πιο αργό τέμπο που προιδεάζει αποκαλυπτικές εικόνες οργής των μυστικιστικών πλασμάτων.

Γενικώς, όλα τα κομμάτια έχουν τη απαραίτητη δυναμική ενός hard rock δίσκου ώστε το αίμα να αρχίσει να κυλά λίγο πιο γρήγορα. Από την άλλη ο δίσκος είναι μόλις 35 λεπτά, κάτι που όμως στη συγκεκριμένη περίπτωση λειτουργεί μάλλον υπέρ του, καθώς ο ήχος καθόλο το δίσκο διατηρεί το ίδιο χρώμα, πράγμα που θα μπορούσε να κουράσει αν κρατούσε παραπάνω. 

Το βασικό είναι, ότι η χαρακτηριστική φωνή αυτού του μουσάτου διαόλου δεν μπορεί να μη φέρει στο μυαλό τους Clutch. Το θέμα είναι ότι στη συγκεκριμένη περίπτωση ακόμα και η μουσική αυτή καθεαυτή της μπάντας δεν διαφέρει από το ύφος των Clutch. Το Dunsmuir θα μπορούσε άνετα να είναι απλώς η νέα δουλειά της επίσημης μπάντας του Fallon και αυτό λίγο πολύ συνοψίζει αν θα αρέσει σε κάποιον ο δίσκος ή όχι. 

Οπότε, όσοι αγαπάνε το άλλο, διάσημο παιδί του τραγουδιστή των Dunsmuir, αυτός ο δίσκος θα τους προσφέρει τόσο τα riffs και την ένταση, όσο και την ατμόσφαιρα που θα ήθελαν από ένα τέτοιο άλμπουμ. 

  • SHARE
  • TWEET