Tim Booth, Sillyboy @ Ιερά Οδός, 07/05/11

Δε μπορώ να πω ότι οι James είναι μέσα στα ακούσματα μου και πολύ περισσότερο ο Tim Booth. Μετά, όμως, από την εμφάνιση του το βράδυ του Σαββάτου έχω την υποχρέωση να πω ότι με τέτοιες ζωντανές εμφανίσεις δικαίως έρχονται ξανά και ξανά στην Ελλάδα και γεμίζουν με ευκολία τους συναυλιακούς χώρους που εμφανίζονται, τόσο οι James, όσο και ο Tim Booth.

Το βράδυ του Σάββατου μας βρήκε έξω από το «σκυλάδικο» στην Ιερά οδό. «Σκυλάδικο» μεν, κανένα πρόβλημα δε. Εύκολη πρόσβαση, άνετος χώρος, μεγάλη σκηνή και τραπεζάκια με καρέκλες στον εξώστη, που θα μπορούσες να παρακολουθήσεις χαλαρά τη συναυλία. Αφού κάναμε τις προμήθειες μας σε μάρκες για τα ποτά, στις 21:45 ο Sillyboy με τη μπάντα του έκαναν την εμφάνιση τους. Ο Sillyboy, περισσότερο γνωστός ως παραγωγός, ήταν το ιδανικό ζέσταμα για την εμφάνιση του Tim Booth. Καθιστός, με το μπάσο του, για 30 λεπτά περίπου μας ερμήνευσε τραγούδια από το ντεμπούτο του άλμπουμ, "Played", που έχει έντονες επιρροές από τον David Bowie.

Λίγα λεπτά πριν τις 22:45 τα φώτα σβήνουν και από κάπου ακούμε τη φωνή του Tim Booth. Δεν ήταν από τη σκηνή, γυρνώντας όμως τα κεφάλια μας προς τον εξώστη τον βλέπουμε να ξεκινάει από εκεί, συνοδεία μιας ακουστικής κιθάρας, και με τους ήχους του "As Far As I Can See" κάνει ένα πέρασμα από τον γεμάτο εξώστη και σιγά-σιγά κατεβαίνει τα σκαλιά κατευθυνόμενος προς τη σκηνή. Πρωτότυπη είσοδος, ομολογουμένως, για να συνεχίσει με το "Monkey God", ξεκινώντας ουσιαστικά τη συναυλία.

Στη συνέχεια, για να μας ξεκουράσει προφανώς, έπαιξε τα ήρεμα τραγούδια του, "Bless Em All" και "Consequences", για να αρχίσει το μεγάλο πάρτυ με το "Dance Of The Bad Angels", με τον Tim Booth σε κάποιο σημείο να αφήνει τη σκηνή και να χορεύει μαζί με το κοινό. Από τη σκηνή είχα παρατηρήσει το παιχνίδι που έκανε ο Tim Booth με το κοινό, τόσο με τις εκφράσεις του προσώπου του, όσο και πολύ περισσότερο με τα μάτια του, και υπήρχε ένας διάχυτος ερωτισμός ανάμεσα στον καλλιτέχνη και το κοινό. Ξανά μας άφησε να χαλαρώσουμε λίγο με τα "Gloria", "Old Ways" και "How Much Suffering", για να μας πει ότι στο ραδιόφωνο που προμόταρε τη συναυλία αναφέρθηκε ότι εκτός από την προσωπική του δισκογραφία θα έπαιζε και κομμάτια των James. Ε, αφού το είπε το ράδιο λοιπόν, "Laid" από τους James, με το κοινό να αρχίζει να ζεσταίνεται για τα καλά. Αργότερα κατά τη διάρκεια του set ακούσαμε και το "Sometimes".

Το εκφραστικό "Down To The Sea" και ο τρόπος ερμηνείας του Tim Booth ήταν ό,τι πρέπει για να ξεδώσει το κοινό και να τελειώσει το κανονικό set list με ορισμένα up-tempo κομμάτια της προσωπικής του δισκογραφίας, όπως τα "Bone", "Monsters", "All About Time". H ώρα του encore είχε έρθει και μετά από ένα σύντομο πρόλογο, και αφού μας ζήτησε να κάνουμε απόλυτη ησυχία, μας ερμήνευσε με πολύ εκφραστικό τρόπο το "Fall In Love" - πολλά ζευγάρια ανταποκρίθηκαν στο ύφος του τραγουδιού με αγκαλιές και φιλιά. Συνέχεια με το "Point Of Darkness" και μετά από λίγο ήρθε το ιδανικό κλείσιμο της συναυλίας, με σχεδόν πανομοιότυπο τρόπο με αυτόν που ξεκίνησε. "Sometimes" σε ακουστική έκδοση, με τον Tim Booth να κατεβαίνει για άλλη μια φορά από τη σκηνή, να περνάει από το κοινό και να κατευθύνεται προς την έξοδο του μαγαζιού, τραγουδώντας το κομμάτι και μαζί με αυτόν και εμείς αρχίσαμε σιγά-σιγά να βγαίνουμε προς τα έξω. Ιδανικό κλείσιμο για μια ιδανική συναυλία που ολοκληρώθηκε περίπου στις 00:40.

Συνέχεια γκρινιάζουμε για τα ίδια και τα ίδια συγκροτήματα που έρχονται στην Ελλάδα, αλλά από την άλλη όταν βλέπεις ότι ο κόσμος περνάει καλά με αυτά γιατί να μην του δώσεις αυτά που θέλει, όταν αυτό που του προσφέρεται είναι εγγυημένο ότι θα τον κάνει για δύο ώρες να ξεχαστεί από τα προβλήματα του; Ο κόσμος τίμησε με την παρουσία του τον Tim Booth και αυτός με τη σειρά του τίμησε το κοινό με την εμφάνιση του. Τι άλλο να ζητήσει κανείς;

Κείμενο: Παναγιώτης Λουκάς
Φωτογραφίες: Νίκος Μπουντουβής