Bob Dylan @ TerraVibe Park, 23/06/14

Τίποτα δεν είναι δεδομένο όταν είσαι καλλιτέχνης

Από τον Αντώνη Μουστάκα, 24/06/2014 @ 11:37
Τι όμορφα που ήταν όλα. Ο κόσμος λίγος για το μέγεθος του καλλιτέχνη (περίπου ο μισός από την εμφάνισή του πριν τέσσερα χρόνια) αλλά ιδανικός για το είδος της παράστασης. Καμία προσταγή ή παραγγελιά προς τον καλλιτέχνη, ελάχιστα smartphones υψωμένα, και γενικά μια συναυλία που έδειξε πως το κοινό ήξερε τι να περιμένει και τι όχι.

Ήταν φανερό πως πολλοί άνθρωποι που τσέκαραν το 2010 στην bucket list τους το «Να δω και τον Bob Dylan», δεν ταξίδεψαν και δεύτερη φορά στην Μαλακάσα για να «απολαύσουν» ξανά την βραχνάδα του και να απογοητευτούν ξανά από την μη ακρόαση των περισσότερων θρυλικών του τραγουδιών. Οι υπόλοιποι έδειξαν πλέον να έχουν αποδεχθεί την ελευθερία του καλλιτέχνη να παίζει κάθε φορά αυτό που επιθυμεί. Το φυσιολογικό δηλαδή.



Με αυτά τα δεδομένα η δίωρη περίπου εμφάνιση του μεγάλου τραγουδοποιού είχε όλες τις προϋποθέσεις να εξελιχθεί σε απολαυστική εμπειρία, κάτι που σε μεγάλο βαθμό επιτεύχθηκε κυρίως λόγω της διάθεσης του Dylan, υπολογίζοντας πάντα ως δεδομένη την ποιότητα και τις δυνατότητες του συγκροτήματός του.

Η συναυλία ξεκίνησε με το "Things Have Changed", χωρίς εισαγωγές, χαιρετισμούς ή οτιδήποτε που να προσπαθήσει να ζεστάνει το κοινό ή να μεγαλοποιήσει την εμπειρία του. Αυτή που ανέλαβε να μας ζεστάνει ήταν η μουσική αυτή καθεαυτή. Η blues κατεύθυνση που έχει πάρει ο Dylan τα τελευταία χρόνια και η τακτική του να φέρνει προς τα εκεί όλες τις συνθέσεις του, έχει τα θετικά και τα αρνητικά της. Από την μία έχουμε μια ομοιομορφία που βοηθά στην δημιουργία ατμόσφαιρας και από την άλλη την παγίδα της συνεχούς ανίχνευσης για το στίχο - κλειδί που θα μας οδηγήσει στην αναγνώριση του τραγουδιού. Η ανάγκη αυτή να τραγουδήσουμε την αγαπημένη μας σύνθεση, είναι κάτι που δεν ικανοποιήθηκε ούτε χτες, μιας και οι αλλαγές που έχουν γίνει στα τραγούδια της πρώτης περιόδου του καλλιτέχνη, σχεδόν δεν το επιτρέπουν.



Χωρίς να τραγουδάμε λοιπόν, αφεθήκαμε στην απόλαυση μιας εμφάνισης που είχε πολλά από αυτά που έχουμε ξεχάσει να βλέπουμε στις περισσότερες συναυλίες. Έτσι, απολαύσαμε πραγματικό τζαμάρισμα και ένα ξεκάθαρα μη προκαθορισμένο setlist, πολύ διαφορετικό από αυτό της Θεσσαλονίκης και γενικότερα του τελευταίου σκέλους της περιοδείας.

Ο Bob Dylan έδινε συνεχώς εντολές με νοήματα και νεύματα. Όλοι στο συγκρότημα τον κοιτούσαν συνεχώς για να καταλαβαίνουν από το πότε πρέπει να ξεκινήσει το σόλο κιθάρας μέχρι το πότε θα ολοκληρωθεί η εκτέλεση. Στο μεσοδιάστημα μεταξύ των τραγουδιών μίλαγε στο αυτί στους μουσικούς και ήταν φανερό ότι τους άλλαζε την προκαθορισμένη σειρά, αφού πολλές φορές άλλαζαν τελευταία στιγμή όργανο. Κλασικά τραγούδια όπως το "Desolation Row" άλλαξαν εντελώς μορφή, ενώ οι συνθέσεις από το υπέροχο "Tempest", οι οποίες κατείχαν ένα μεγάλο ποσοστό στο setlist των προηγούμενων στάσεων της περιοδείας, αντικαταστάθηκαν με παλαιότερες όπως το υπέροχο "Ballad Of A Thin Man".



Ο ίδιος ο Dylan έδειχνε απελευθερωμένος και χαλαρός. Οι άσκοπες βόλτες του πάνω στη σκηνή μεταξύ του κεντρικού μικροφώνου και του πιάνου φανέρωναν την διάθεσή του να πιάσει τη στιγμή και να προσθέσει αυθόρμητα αυτό που ήθελε στο συνολικό «προβαρισμένο» αποτέλεσμα.

Χαμογελούσε συχνά, σήκωνε το πόδι ενώ έπαιζε πιάνο, ξεκινούσε να παίζει φυσαρμόνικα ή πιάνο και σταμάταγε αν κάτι δεν του ταίριαζε. Όταν μάλιστα έβρισκε μια φράση που του άρεσε πάνω στο τζαμάρισμα έκανε νόημα να μείνουν εκεί για περισσότερη ώρα, παράδειγμα το "All Along The Watchtower" που έκλεισε και το πρόγραμμα.



Μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα ότι παρακολουθήσαμε μια πραγματικά ζωντανή εμφάνιση ενός καλλιτέχνη που έχει κερδίσει προ πολλού το δικαίωμα να αποκαλείται έτσι. Πολύ ανώτεροι από το 2010, ο Bob Dylan και το συγκρότημά του κέρδισαν το χειροκρότημα όχι γιατί έπαιξαν ιστορικά τραγούδια αλλά γιατί τα έπαιξαν όμορφα και με πάθος. Απέδειξαν, δε, πως τίποτα δεν είναι δεδομένο όταν είσαι καλλιτέχνης. Ούτε το τι θα παίξεις ούτε το πώς.

Το κοινό από την μεριά του έδειξε πως μπορεί να ξεφύγει από τη λογική του «πλήρωσα και θα παίξεις το τραγούδι που γουστάρω», αν αυτό που του προσφερθεί είναι ποιοτικό.
SETLIST

Things Have Changed
She Belongs To Me
Beyond Here Lies Nothin'
Huck's Tune
The Levee's Gonna Break
Shelter From The Storm
Million Miles
Girl From The North Country
Summer Days
Desolation Row
Tweedle Dee & Tweedle Dum
Duquesne Whistle
Visions Of Johanna
Thunder On The Mountain
Ballad Of A Thin Man

Encore:
All Along The Watchtower

Φωτογραφίες: Αντώνης Μουστάκας

Σημείωση: Ο ίδιος ο Bob Dylan δεν επέτρεπε φωτογράφους, γι' αυτό και οι εικόνες που συνοδεύουν το κείμενο είναι ερασιτεχνικές.
  • SHARE
  • TWEET