Συνέντευξη Manilla Road

«Οι οπαδοί είναι ο κυριότερος λόγος που οι Manilla Road είναι ζωντανοί και ακμαίοι»

Από τον Θοδωρή Ξουρίδα, 28/02/2013 @ 12:42
Οι θρύλοι του epic metal από τη Wichita του Kansas φαίνεται πως τώρα είναι δυανατότεροι από ποτέ. Το νέο τους άλμπουμ, "Mysterium", αποδεικνύεται ότι αποτελεί επιστροφή στον κλασικό τους 80s ήχο, ενώ η μπάντα θα εμφανιστεί φέτος σε κάποια μεγάλα φεστιβάλ. Μιλήσαμε με τον ιδρυτή, συνθέτη, κιθαρίστα και τραγουδιστή Mark 'The Shark' Shelton, όπως επίσης και με τον frontman μετά την επανασύσταση του 2000 και μέλος του road crew στα 80s, Bryan 'Hellroadie' Patrick σχετικά με το νέο άλμπουμ, τα μελλοντικά τους και κάποιες πτυχές της τριανταπεντάχρονης ιστορίας της μπάντας.

Manilla RoadΈχετε ένα ολοκαίνουργιο και όπως πάντα πολύ ενδιαφέρον άλμπουμ που κυκλοφόρησε από μια μεγαλύτερη εταιρία αυτή τη φορά. Τώρα που το "Mysterium" έχει κυκλοφορήσει, πώς αισθάνεστε γι' αυτό και ποιές είναι μέχρι στιγμής οι αντιδράσεις από τους οπαδούς και τον Τύπο;
Mark: Μέχρι αυτή τη στιγμή η ανταπόκριση από τους οπαδούς και τα μέσα είναι φανταστική. Μπορώ να πω με μεγάλη χαρά ότι από αυτά που έχω δει έχουμε πάρει πολύ καλές κριτικές και οι οπαδοί που το έχουν ήδη πάρει λένε ότι είναι από τα καλύτερα που έχουμε κάνει εδώ και χρόνια. Πολλοί αναφέρονται στο "Mysterium" ως μία σύνθεση όλων των Manilla Road στυλ μέσα στον ίδιο δίσκο. Νομίζω ότι αποτελεί μια μετάβαση, όσον αφορά τις συνθέσεις, στις κλασικές δομές των Manilla Road. Είναι πιθανότατα το αγαπημένο μου άλμπουμ από την επανασύνδεση και μετά αυτή τη στιγμή.
Bryan: Η εταιρία μας ZYX-Golden Core έχει κάνει υπέροχη δουλειά προωθώντας πραγματικά το νέο μας άλμπουμ. Έχω δει πολλά περιοδικά να το έχουν συμπεριλάβει και είναι πολύ ωραίο να το βλέπεις αυτό. Οι κριτικές που πήραμε για τα promo που στάλθηκαν ήταν όλες πολύ θετικές και είναι φανταστικό να βλέπεις  κάποιες από τις πιο σκληρές κριτικές να αναφέρουν μόνο επαίνους και ευχαρίστηση. Αυτή τη στιγμή θέλω να τους πω σε όλους αυτούς... ευχαριστώ που πιστεύετε σε μας όλα αυτά τα χρόνια!

Manilla Road - MysteriumΤο πρώτο πράγμα που παρατήρησα χωρίς να έχω ακούσει καν το άλμπουμ είναι ότι οι περισσότερες συνθέσεις (με την εξαίρεση του ομώνυμου κομματιού) έχουν διάρκεια γύρω στα τέσσερα λεπτά. Όταν το άκουσα, παρατήρησα ότι το νέο σας άλμπουμ είναι ίσως ό,τι κοντινότερο στο 80s υλικό σας έχετε κάνει από όταν επιστρέψατε το 2000. Συμφωνείτε, και εάν ναι, θέλατε να προκύψει έτσι;
Mark: Συμφωνώ μαζί σου. Ήταν σχετική πρόθεσή μας να έχουμε μια πιο κλασική προσέγγιση στο υλικό από τη στιγμή που ο Neudi προσχώρησε στη μπάντα και το στυλ του στα τύμπανα ταιριάζει με αυτή τη προσέγγιση. Οπότε ναι, μπορείς να πεις ότι θέλαμε να προκύψει σε αυτή τη κατεύθυνση.
Bryan: Ναι, συμφωνώ με την άποψή σου! Θέλαμε να έχουμε μερικά πιο σύντομα σε διάρκεια τραγούδια σε αυτό το άλμπουμ και ήταν καιρός να αλλάξουμε λίγο τα συνηθισμένα μεγάλα σε διάρκεια έπη. Ήταν ωραίο να είναι το ομώνυμο κομμάτι ("Μysterium") το πιο μεγάλο σε διάρκεια για να αναδείξουμε τον νέο μας drummer Neudi. Είναι πολύ ταλαντούχος και προσωπικά είμαι ευγνώμων που είναι μαζί μας σαν full-time drummer. Οι ηχογραφήσεις ήταν εκπληκτικές και πολύ επαγγελματικές.

Manilla RoadΠοιές ομοιότητες και διαφορές βρίσκετε όταν συγκρίνετε το "Mysterium" με τα άλμπουμ σας από το "Atlantis Rising" μέχρι το "Playground Of The Damned";
Mark: Πρώτα θα αναφερθώ στη παραγωγή. Η παραγωγή στο ήταν είναι η καλύτερη που είχαμε ποτέ. Θα ήθελα να ευχαριστήσω τον Steve Falke γι' αυτό, καθώς αυτή τη φορά έκανε κυρίως εκείνος η μίξη. Όσον αφορά τη μουσική, τα περισσότερα άλμπουμ μας από το 2000 και μετά ήταν πολύ πειραματικά σε ύφος και παραγωγή. Προσωπικά πιστεύω ότι το καλύτερο άλμπουμ από την επανασύσταση και μετά, εξαιρουμένου του "Mysterium", ήταν το "Gates Of Fire". Ακόμη κι έτσι να 'ναι όμως, το "Mysterium" διαθέτει περισσότερο την παραδοσιακή ποιότητα του ήχου των Manilla Road της δεκαετίας του '80. Ρυθμικό και επιθετικό, αλλά και με πραγματική αίσθηση της καλλιτεχνικής προσπάθειας. Ειδικά το τελευταίο μέρος του άλμπουμ έχει το πιο έντεχνο μέρος του υλικού. Όποτε αλλάζουμε μέλη μάς δίνεται η δυνατότητα να εξερευνήσουμε νέους ορίζοντες στον ήχο και νέες προσεγγίσεις στα τραγούδια. Η παρούσα σύνθεση είναι η ιδανική για να παίζει οτιδήποτε έχει κάνει η μπάντα. Θα ήμουν απόλυτα ευτυχής εάν αυτό το line-up διατηρούνταν για το υπόλοιπο της πορείας της μπάντας. Είναι πραγματική απόλαυση και τιμή να παίζω με τα μέλη που έχουμε τώρα.
Bryan: Μετά την επανασύσταση, το "Atlantis Rising" και το "Spiral Castle" ηχογραφήθηκαν σε διαφορετικά μηχανήματα από αυτά που έχουμε τώρα. Οι ηχογραφήσεις για το "Atlantis Rising" έγιναν στην πρώτη βάση μας εδώ στην Witcita, στο 428 Laura str. (κάποιοι ίσως αναγνωρίζουν αυτή τη διεύθυνση από τα πρώτα μας άλμπουμ). Οι ηχογραφήσεις για το "Spiral Castle" ήταν οι πρώτες που έγιναν στα Midgard Sound Labs. Για προσωπικούς λόγους έπρεπε να επιστρέψουμε στη παλιό χώρο για να ηχογραφήσουμε το "Gates Οf Fire", αλλά με αναβαθμισμένο εξοπλισμό αυτή τη φορά, κάτι που έκανε την ηχογράφηση πολύ πιο εύκολη. Ξανά πίσω στα Midgard Sound Labs ηχογραφήσαμε το "Voyager", το "Playground Of The Damned" και το καινούργιο μας, το "Mysterium". Όλα αυτά τα άλμπουμ ηχογραφήθηκαν από εμένα και τον Mark, με λίγη βοήθεια από τον Derek Brubaker στις πιο πρόσφατες κυκλοφορίες. Το mastering του "Altantis Rising" και του "Mysterium" έγινε στα CornerStone Studios του Steve Falke. Στα "Spiral Castle", "Gates Of Fire", "Voyager" και "Playground Of The Damned" το mastering έκανε ο Mark Shelton. Καταλαβαίνεις λοιπόν ότι σε όλα αυτά τα άλμπουμ πολλά διαφορετικά πράγματα τα έκαναν να ακούγονται παρόμοια αλλά και πολύ διαφορετικά. Όταν αλλάζεις το μέρος μιας ηχογράφησης και αναβαθμίζεις τον εξοπλισμό σου, η ποιότητα θα πρέπει να είναι ανώτερη και νομίζω ότι αυτό το καταφέραμε. Ο Steve Falke έκανε τέλεια δουλειά στη μίξη και το mastering του "Mysterium". Ήταν στη πραγματικότητα η πρώτη φορά που έπρεπε να «καθηλώσουμε» τον Shark για να αφήσουμε τον Steve να κάνει τα μαγικά του. Δεδομένου αυτού όμως, ο Shark κι εγώ ήμασταν αρκετά σαφείς κατά τη διαδικασία ώστε ο Steve να καταλάβει τι θέλαμε. Οφείλω να πω ότι οι γνώσεις του αποτυπώνονται άψογα σε αυτή τη κυκλοφορία και ότι είμαι πολύ περήφανος για ό,τι έκανε για εμάς.

Manilla RoadΠόσο σημαντικά είναι τα νέα μέλη, ο Neudi και ο Josh δηλαδή, για τον ήχο των Manilla Road σήμερα;
Mark: Πολύ σημαντικοί.Πιστεύω ότι οι δυο τους ήταν απαραίτητοι για να μπορέσουμε προσεγγίσουμε το άλμπουμ και τη μουσική με τον τρόπο που το κάναμε στο "Mysterium". Είναι πολύ ευέλικτοι και ικανοί να παίζουν μαζί μου οτιδήποτε έχω γράψει. Είναι φανταστικό να παίζεις μαζί τους. Ένα όνειρο που γίνεται πραγματικότητα μπορείς να πεις.
Bryan: Οι δυο τους προσεγγίζουν τη μουσική με το ίδιο πάθος που το κάνει και ο Shark. Οπότε είναι πολύ αναζωογονητικό να δουλεύεις στο studio μαζί τους.  Οι ιδέες και οι επιρροές που έχουν οι τρεις τους είναι μοναδικές, και λίγα λέω. Απολαμβάνω τη συνεισφορά τους και να παρακολουθώ την έμπνευση της μούσας να ζωντανεύει όταν γράφουν νέο υλικό. Αλλά μην τους το πεις αυτό! (γέλια)

Mark Shelton (Manilla Road)Mark, κάποιες από τις ιστορίες στο "Mysterium" έχουν να κάνουν με τους προγόνους σου στη Σκωτία και έναν θείο σου που υπήρξε πρωτοπόρος στην εξερεύνηση της Αυστραλίας. Θα μπορούσες να μας πεις περισσότερα για αυτές τις ιστορίες και για τις ρίζες σου;
Ok. Λοιπόν πρώτα υπάρχουν μερικά τραγούδια στο «Σκωτζέζικο» μέρος του δίσκου σχετικά με την οικογενειακή μου κληρονομιά και κάποιες προσωπικές εμπειρίες. Το "The Battle Of Bonchester Bridge" προέκυψε όταν η κόρη μου κι εγώ ήμασταν σε διακοπές στη Σκωτία και πηγαίναμε με τη μητέρα μου σε συγκεντρώσεις της φατρίας μου. Μέναμε σε ένα μικρό πανδοχείο στο Bonchester Bridge δίπλα ακριβώς στο γεφύρι. Όλοι είχαν πάει για ύπνο και εγώ ήμουν ξύπνιος δοκιμάζοντας όλη την σκωτσέζικη ζυθοποιεία στη μπυραρία του πανδοχείου. Κάποια στιγμή βγήκα έξω στην ομίχλη για να καπνίσω. Κατέληξα να περιπλανιέμαι στο γεφύρι και να τριγυρνώ σε αυτό το σκηνικό. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιπλάνησης προέκυψε η ιστορία για το τραγούδι. Φανταζόμουν φαντάσματα Σκοτσέζων πολεμιστών να επιστρέφουν στο γεφύρι κάθε πανσέληνο, να πολεμούν γι' αυτό και να επαναλαμβάνεται μια σπουδαία μάχη που είχε συμβεί στο παρελθόν. Υπάρχει και το "Hermitage" που αναφέρεται στο κάστρο Hermitage που φυλασσόταν κάποτε από μέλη της φατρίας μου. Αυτό το κάστρο υποτίθεται πως είναι στοιχειωμένο και όλοι ξέρουν πως λατρεύω τις καλές ιστορίες τρόμου. Το "Mysterium", όπως είπες, αναφέρεται σε έναν πρόγονό μου, τον διάσημο Γερμανό εξερευνητή της Αυστραλίας στα μέσα του 19ου αιώνα, Ludwig von Leichardt. Η τελευταία του αποστολή ήταν ο περίπλους για πρώτη φορά της αυστραλιανής ηπείρου από δυτικά προς ανατολικά, αλλά το 1848 χάθηκαν τα ίχνη του και μέχρι σήμερα το τι επιφύλασσε η μοίρα στο θείο μου και τους συντρόφους του παραμένει μυστήριο. Οπότε υπάρχει αρκετή οικογενειακή και προσωπική εστίαση σε αυτό το άλμπουμ.

Manilla RoadΜέχρι στιγμής, Mark, έχεις συμμετάσχει σε δύο side projects: Στους Circus Maximus το 1992 (που τελικά είχαν κυκλοφορήσει άλμπουμ κάτω από το όνομα των Manilla Road) και στους Hellwell πέρυσι, με το πρώτο να είναι τότε αρκετά μοντέρνο και προσανατολισμένο προς το rock, ενώ το δεύτερο στη κατεύθυνση των Manilla Road, με τα πλήκτρα όμως σαν βασικό όργανο να το διαφοροποιούν λίγο. Υπάρχει κάποιο άλλο project στα σχέδιά σου;
Mark: Έχω αρκετό ακουστικό υλικό πάνω στο οποίο δουλεύω εδώ και μερικά χρόνια και είμαι σίγουρος ότι εν τέλει θα κυκλοφορήσει και θα έρθει στο φως. Αυτή τη στιγμή το ονομάζω The Shark Project. Κάνουμε και ακουστικά shows τελευταία που φαίνεται ότι πηγαίνουν καλά. Έχω πλέον έτοιμο ένα τέτοιο άλμπουμ και είμαι σε αναζήτηση κατάλληλης για να το κυκλοφορήσει εταιρίας. Είμαι σίγουρος ότι δεν θα αργήσει πολύ να βγει και από ότι φαίνεται οι Manilla Road θα συνεχίσουν να δίνουν που και που τέτοια ακουστικά shows.
Bryan: Συγνώμη που θα επέμβω εδώ! Το ακουστικό υλικό που έχει ο Shark είναι απλά απίστευτο. Μερικές από τις καλύτερες συνθέσεις του βρίσκονται σε αυτό. Είμαι περήφανος που το έχει μοιραστεί μαζί μου και ελπίζω σύντομα και με τους οπαδούς εκεί έξω!
 
Bryan Patrick (Manilla Road)Bryan, εκτός από το να είσαι ο Hellroadie στο crew των Manilla Road στα 80s και τραγουδιστής από το 2000, είχες ποτέ συμμετάσχει σε άλλες μπάντες;
Ναι! Πίσω στα 80s ήμουν roadie για τους Stygian Shore, Lectric Leather και Manilla Road. Ήμουν πάντα χαρούμενος όταν οι Manilla Road και οι Stygian Shore έπαιζαν μαζί γιατί αυτό με διευκόλυνε στο εκτελώ σωστά τα καθήκοντά μου κατά τη διάρκεια των shows τους. Τότε ήμουν περισσότερο ο τεχνικός των τυμπάνων. Έπαιζα και εγώ τύμπανα σε κάποιες μπάντες, στους  Infernal Noise με τον Andy Olson στη κιθάρα και τον Greg Marshall σε μπάσο και φωνή από τους Stygian Shore. Έπαιζα επίσης και στους Bunch of Bozo's με τον Randy Foxe στη κιθάρα τον Alan Segar στο μπάσο και τον Greg Marshall στα φωνητικά. Αυτή η μπάντα ήταν πολύ ιδιαίτερη για μένα, είχα τον αγαπημένο μου drummer όλων των εποχών να παίζει μαζί μου κιθάρα και να μου δείχνει και μερικά χτυπήματα στα τύμπανα. Ήταν ταυτόχρονα αγχωτικό και φοβερό! Φαντάσου να παίζεις κάποιο όργανο και ένα από τα ινδάλματά σου να παίζει μαζί με σένα και να σε μαθαίνει με σεβασμό. Πραγματικά υπέροχο συναίσθημα!

Φέτος θα παίξετε σε μερικά μεγάλα φεστιβάλ. Τι περιμένετε από αυτά; Υπάρχουν σχέδια για εκτενή περιοδεία στην Ευρώπη ή στις Η.Π.Α.;
Mark: Ελπίζω να «εκτεθούμε» σε πολλούς νέους metal οπαδούς που θα ανακαλύψουν ότι οι Manilla Road είναι κάτι που θα θέλουν να ψάξουν περισσότερο. Όσον αφορά τις περιοδείες, φαίνεται πως θα παίξουμε οπουδήποτε μπορούμε φέτος, σε όλο το κόσμο δηλαδή.
Bryan: Το να κάνεις γνωστή τη μουσική των Manilla Road σε νέους οπαδούς είναι πάντα υπέροχο. Αλλά μετά από περισσότερο από τρεις δεκαετίες μουσικής δεν είναι καιρός;  Έχουμε πιθανότατα το καλύτερο line-up για να το καταφέρουμε και σκοπεύουμε να κάνουμε περισσότερες συναυλίες από ποτέ. Νιώθω ιδιαίτερη τιμή που διοργανωτές όπως ο Oliver Weinsheimer από τη Γερμανία ή ο δικός σας ο Μανώλης ο Καραζέρης έχουν τους Manilla Road ψηλά στις λίστες τους για τόσα πολλά χρόνια τώρα. Πραγματικά βοήθησαν να ανοίξει ο δρόμος για να παίξουμε σε μεγάλα festivals φέτος όπως το Sweden Rock και το Hellfest στη Γαλλία για παράδειγμα. Οπότε ανεξάρτητα από το πόσο μεγάλο ή μικρό το festival που βρίσκεται κοντά σας είναι, πηγαίνετε και υποστηρίξτε τη ζωντανή μουσική. Χρωστάμε πολλά σε αυτούς τους δύο κυρίους, καθώς χωρίς τη πίστη τους,  το οικονομικό ρίσκο που πήραν και την υποστήριξή τους προς τους Manilla Road τα τελευταία δέκα χρόνια, τα πράγματα θα ήταν για εμάς πολύ διαφορετικά σήμερα. Εκείνοι είναι οι πραγματικοί ήρωες! Σας ευχαριστώ που ποτέ δε παρατήσατε τα όπλα!

Manilla RoadΝομίζω ότι στις αρχές είχατε παίξει με ονόματα όπως οι Point Blank,οι Krokus, και ο Ted Nugent αλλά εντός των συνόρων της πολιτείας σας (Kansas), ενώ μετά τα μέσα της δεκαετίας του '80 κάνατε κάποιες περιοδείες στις Η.Π.Α.. Πώς ήταν οι ζωντανές εμφανίσεις και το να περιοδεύετε  στα 80s;
Mark: Ήταν λίγο διαφορετικά από ότι είναι τώρα. Όταν παίζαμε στο Kansas, ανατινάζαμε τα πάντα με κάθε είδους πυροτέχνημα. Αυτό το περιορίσαμε τα επόμενα χρόνια. Αποφασίσαμε ότι η μουσική είχε μεγαλύτερη σημασία από τις φλόγες και τις εκρήξεις όλη την ώρα. Αλλά δεν είμαι και αντίθετος σε αυτό. Ήταν δύσκολο να περιοδεύουμε τότε διότι ήμασταν ακόμη άγνωστοι και προσπαθούσαμε να επιβιώσουμε παίζοντας μουσική. Στις Η.Π.Α. αυτό ήταν πολύ δύσκολο. Πάντα είχαμε πολλή ενέργεια στις συναυλίες μας όμως και ακόμη και σήμερα είμαστε γνωστοί σαν η πιο δυνατή μπάντα που έπαιξε ποτέ στο Kansas.

Στα credits του "Open The Gates" υπάρχουν στα «Thanks» τα ονόματα του James Hetfield και του Cliff Burton των Metallica. Υπήρχε και ένα άρθρο από το γερμανικό Metal Hammer εκείνη την εποχή που ανέφερε ότι τζαμάρατε με τον Hetfield και τον Hammet κατά τη διάρκεια μιας συναυλίας των Metallica στην πόλη σας, Wichita. Πώς έχει τελικά η ιστορία;
Mark: Κάναμε party με τους Metallica σε εκείνη τη συναυλία. Όταν έπαιζαν λοιπόν εδώ με τους W.A.S.P. κάναμε stage diving κατά τη διάρκεια του show τους αλλά δεν έπαιξα μαζί τους στη σκηνή. Το άρθρο στο οποίο αναφέρεσαι ήταν τελείως λανθασμένο. Νομίζω ότι είχε να κάνει με την μετάφραση γιατί αυτό που τους είχα πει ήταν ότι «we were at their concert jamming to the show» και ότι βρεθήκαμε και κάναμε party όλο το βράδυ μαζί τους. Υποτίθεται ότι ακόμη παλιότερα θα κάναμε περιοδεία με τους Metallica και τους Motorhead, αυτό δεν συνέβη, αλλά μας θυμόντουσαν ακόμα και ήμασταν περισσότερο από χαρούμενοι που έκαναν παρέα μαζί μας μετά τη συναυλία τους εδώ στην Wichita.
Bryan: Ήταν τρελό εκείνο το βράδυ!

Manilla RoadΤο "Mystification" ηχογραφήθηκε στο studio ΤΟΥ Al Green; Tου ενταγμένου στο Rock And Roll Hall Of Fame και διάσημου soul και gospel τραγουδιστή; Πώς συνέβη αυτό; Είχατε συναντηθεί;
Mark: Ναι, αυτό είναι το studio και ναι, είχαμε συναντήσει τον Al Green. Ήταν παρών σε κάποιες από τις ηχογραφήσεις για το "Mystification". Εκείνος ήταν πολύ cool και μας βοηθούσε και εμείς ήμασταν ξαφνιασμένοι που κάναμε ένα δίσκο στο δικό του studio αλλά ήταν ένα καλό studio και είχε τέλειο εξοπλισμό στον οποίο δεν θα μπορούσαμε να έχουμε πρόσβαση εδώ στο Kansas.

Παρεμπιπτόντως, την περίοδο που κυκλοφόρησε το "Mystification" προέκυψαν κάποια προβλήματα με την τότε εταιρεία σας, την Black Dragon, και μετά από δύο-τρία χρόνια διαλύσατε. Είναι αυτός ο λόγος που δεν παίζεται ζωντανά κομμάτια από τα δύο άλμπουμ που ακολούθησαν το "Mystification", το "Out Of The Abyss" και το "Courts Of Chaos";
Mark: Η Black Dragon έχασε τη καλή διανομή που είχε και κατά κάποιο τρόπο αυτό μας παρέσυρε προς τα κάτω. Ο λόγος που διαλύσαμε είναι ότι ο Randy και ο Scott δεν μπορούσαν πλέον να αντέξουν ο ένας τον άλλο. Στο παρελθόν παίζαμε το "Helicon" από το "Out Of The Abyss" και στα περισσότερα live περιλαμβάνουμε το "Dig Me No Grave" από το "Courts Of Chaos". Αλλά έχεις δίκιο, δεν παίζουμε πολλά κομμάτια από αυτά τα δύο άλμπουμ ζωντανά. Το "Out Of The Abyss" πήγε καλά στις πωλήσεις εδώ στις Η.Π.Α. αλλά όχι και τόσο στην Ευρώπη. Σπάνια μας ζητάνε να παίξουμε ζωντανά κομμάτια από αυτό το άλμπουμ στην Ευρώπη. Νομίζω ότι θεωρήθηκε αρκετά thrashy από τους περισσότερους οπαδούς. Όσον αφορά το "Courts Of Chaos" είναι το θέμα με τα πλήκτρα η αιτία που δεν παίζουμε περισσότερα τραγούδια από αυτό. Τραγούδια όπως το "The Prophecy" και το "Into The Courts Of Chaos" δεν θα ακουγόντουσαν για μένα σωστά χωρίς πλήκτρα και σίγουρα δεν θέλω να προσθέσω κιμπορντίστα στη σύνθεσή μας. Σίγουρα θα παίζουμε κατά καιρούς το "Dig Me No Grave". Υπάρχουν επίσης τόσα πολλά τραγούδια όταν διαμορφώνουμε τα setlist για τα live μας. Υπάρχουν επίσημα γύρω στα 150 τραγούδια των Manilla Road και είναι αδύνατο να παίξουμε όλα τα κομμάτια που θέλουν όλοι να ακούσουν. Προτιμούμε τα τραγούδια που είναι πολύ γνωστά και δημοφιλή ανάλογα με το μέρος που παίζουμε για να μην δυσαρεστήσουμε τους οπαδούς και μετά προσθέτουμε και άλλα, χρόνου επιτρέποντος.

Manilla RoadΜπορείτε να μας πείτε τι συνέβαινε στις ζωές σας στη δεκαετία του '90; Μπορεί να επιβιώσατε στα 90s, αλλά με κάποιες απώλειες!
Mark: Όντως, είχαμε πολλές απώλειες με τα χρόνια.Φαίνεται ότι κάθε φορά που δεν κοιτάζω κάποιος «ρίχνει μια κλωτσιά στον κουβά» και μας υπενθυμίζει την θνησιμότητα μας. Στα 90s δεν συνέβαιναν μουσικά πολλά. Ο Randy και ο Harvey (αδελφός του Bryan) έπαιζαν μαζί μου για κάποια χρόνια αλλά κάναμε μόνο τοπικά shows και ποτέ δεν ηχογραφήσαμε κάτι με αυτή τη σύνθεση.

Μερικοί ίσως να έχουν παρατηρήσει ότι είστε σε επαφή με τον Randy Foxe, ενώ ο Rick Fischer έπαιξε μαζί σας ζωντανά όλο το "Crystal Logic" πριν από λίγες μέρες σε συναυλία σας στη Γερμανία. Έχετε καθόλου νέα από τον Scott Park;
Mark: Ναι, τον βλέπω αρκετά συχνά. Είναι καλά αλλά έχει εγκαταλείψει τελείως τη μουσική.

Mark Shelton - Bryan Patrick (Manilla Road)Bryan, ενώ φαίνεται ότι έγινες επισήμως μέλος του road crew των Manilla Road γύρω στο 1987, νομίζω ότι άνηκες από παλιότερα στην οικογένεια. Πότε και πώς έγινε αυτό; Πώς γνωριστήκατε με τον Mark;
Πρωτογνώρισα τον Mark και τους Manilla Road το καλοκαίρι του 1981. Ένας φίλος μου πρότεινε να πάμε να δούμε μια μπάντα να παίζει ζωντανά στο σπίτι τους και τα υπόλοιπα είναι ιστορία. Τότε πρωτογνώρισα επίσης τον Rick Fisher και τον Scott Park, αλλά ο Mark ήταν κατά κάποιο τρόπο σαν μεγάλος αδελφός για μένα και εκείνος με έκανε δεκτό στο κύκλο τους. Τότε ήμουν δεκατεσσάρων και πολύ γοητευμένος από τη μουσική. Εκείνο το διάστημα τα παιδιά έπαιζαν αυτό που θα ονόμαζα τεράστια spacey τζαμαρίσματα με τα οποία μεγάλωσα, αφού τέτοια πράγματα άκουγα τα με το πατέρα μου όταν ήμουν μικρός. Μπορείς να ακούσεις τις επιρροές από μπάντες όπως οι  Hawkwind, Rush και άλλες παρόμοιες στη μουσική τους.

Mark, είναι αληθές ότι ο κυριότερος λόγος που οι Manilla Road συνεχίζουν να υπάρχουν είναι ο Bryan;
Mark: Όχι. Οι οπαδοί είναι ο κυριότερος λόγος που οι Manilla Road είναι ζωντανοί και ακμαίοι. Ο Bryan συνέβη να αποτελεί μία πολύ καλή λύση στο ότι δεν μπορώ να τραγουδήσω όλα τα τραγούδια σε μια συναυλία χωρίς να χάσω τη φωνή μου. Είναι πολύ σημαντικός για τη μπάντα αλλά ανεξάρτητα από το ποιοι είναι στο line-up θα είμαστε πάντα οι Manilla Road.
Bryan: Να αναφέρω μόνο ότι η τρίωρη με 31 κομμάτια συναυλία μας στο περασμένο Up The Hammers στην Αθήνα ήταν η μεγαλύτερη σε διάρκεια συναυλία στην ιστορία των Manilla Road που ούτε πίσω στα 80s δεν μπορούσε να κάνει ο Mark. Αλλά θα συμφωνήσω απόλυτα μαζί του... Η υποστήριξη και η αγάπη των οπαδών για τους Manilla Road μας κρατάει ζωντανούς! Σας ευχαριστούμε!

Mark Shelton (Manilla Road)Mark, έχεις πει ότι η στιγμή που άλλαξε τη ζωή σου σαν μουσικός ήταν όταν είδες ζωντανά τους Black Sabbath στην Wichita κατά τη διάρκεια της περιοδείας για το "Paranoid". Τι θυμάσαι από εκείνο το βράδυ;
Loud and heavy. Μα τους θεούς, ήταν εκπληκτικό και καθώς παρακολουθούσα το show αποφάσισα ότι αυτό ήταν αυτό που ήθελα να κάνω για το υπόλοιπο της ζωής μου. Καμιά μπάντα δεν ήταν τόσο heavy πριν από αυτούς.

Στις αρχές η μουσική σας θα μπορούσε να περιγραφεί σαν space rock ή space metal. Πώς είχατε διαμορφώσει έναν τέτοιο ήχο;
Mark: Ήμουν μεγάλος οπαδός των πρώιμων UFO, των Pink Floyd και των Hawkwind οπότε ήταν εύκολο να προσπαθήσω να γράψω μουσική και στίχους σε αυτή τη κατεύθυνση.
Bryan: Είδες; Αυτό που σου έλεγα! (γέλια)

Manilla RoadΟ Mark Briody των Jag Panzer μιλώντας για τη δική του μπάντα πιστεύει πως το γεγονός ότι προέρχονται από μια πόλη όπως το Colorado τούς βοήθησε να αναπτύξουν τον δικό τους ήχο, λαμβάνοτας υπόψη το γεγονός ότι δεν υπήρχε τριγύρω μοντέρνα σκηνή, οπότε μπορούσαν να διαμορφώσουν προσωπικό ύφος. Πιστεύεις ότι το ίδιο ισχύει και για εσάς, που πάντοτε μένατε στη Wichita; Το να μετακομίζατε στη Νέα Υόρκη ή το Los Angeles σε αναζήτηση καλύτερου μέλλοντος δεν θα σας επέτρεπε να διαμορφώσετε τον δικό σας ήχο;
Mark: Συμφωνώ αρκετά με αυτή την άποψη. Εξαιτίας του περιβάλλοντος εδώ και του γεγονότος ότι δεν υπήρχε πραγματική metal σκηνή εδώ μέχρι που τη δημιουργήσαμε. Ακολουθήσαμε κατά κάποιον τρόπο έναν διαφορετικό δρόμο, αλλά δεν θα ήθελα να αλλάζω τίποτα από ότι έχω κάνει στη ζωή μου, καθώς αποκτάς σοφία από οτιδήποτε επιλέγεις στη ζωή σου.

Πώς είναι να μεγαλώνεις και να ζεις σε μια πόλη ακριβώς στο κέντρο των Η.Π.Α.;
Mark: Είναι σαν να μεγαλώνεις σε μια καουμπόικη ταινία. Πολύ μουσική και πολλές φάρμες και ράντσα. Διάολε ακόμη παίρνομε το ταχυδρομείο μας με το Pony Express!  (γέλια)
Bryan: Χάλια! Όχι, στα αλήθεια το Kansas είναι υπέροχο μέρος για να μεγαλώνεις παιδιά και είναι πολύ ήρεμο. Η «αρρώστια» της μεγαλούπολης δεν υπάρχει εδώ και οι άνθρωποι είναι πολύ φιλικοί. Μπορείς να ρωτήσεις οποιοδήποτε από τους οπαδούς που έχουν έρθει να μας επισκεφθούν... Μας αρέσει να περνάμε καλά!

Manilla RoadΕκτός από τις επιρροές σας και τη μουσική που σας «έβαλε» στο rock, ποιές είναι οι αγαπημένες σας metal και μη metal μπάντες τα τελευταία χρόνια;
Mark: Υπάρχουν πολλές τέτοιες μπάντες που μου αρέσουν, αλλά αυτή τη στιγμή ακούω αρκετά Argus και Orchid. Υπάρχουν και άλλες μπάντες που αναδεικνύονται αλλά θα χρειαζόταν να μιλάω για πάντα για να τις αναφέρω όλες εδώ.
Bryan: Ο Mark ακούει κι άλλη μουσική; (γέλια) Θα συμφωνήσω μαζί του, οι Orchid είναι μια σπουδαία και ανερχόμενη doom μπάντα από τη δυτική ακτή των Η.Π.Α.. Μου αρέσουν πολύ μπάντες όπως οι Amon Amarth και οι Bolt Thrower, ενώ είμαι τεράστιος οπαδός των Opeth. Μου αρέσουν ακόμη και οι Steel Panther! Αν είσαι φίλος μου στο facebook θα δεις πολλά διαφορετικά στυλ που μου αρέσουν και ποστάρω.

Manilla RoadΤελευταία ερώτηση. Πότε θα ξανάρθετε στην Ελλάδα;
Mark: Ίσως ξανάρθουμε φέτος, αλλά δεν είμαι σίγουρος αυτή τη στιγμή. Υπάρχουν αρκετά πλάνα για περιοδεία στο 2013, αλλά εφόσον παίξαμε πριν από λίγους μήνες στο Up The Hammers νομίζω ότι μπορεί να περάσει λίγος καιρός μέχρι να ξανάρθουμε.
Bryan: Για μένα οποιαδήποτε φορά είμαστε στην Ελλάδα είναι υπέροχη και νιώθω σαν στο σπίτι μου. Οι καλύτεροι και πιο τρελοί οπαδοί των Manilla Road βρίσκονται εκεί. Ελπίζουμε να ξανάρθουμε σύντομα, αλλά το κοντινό μέρος που έχουμε κλείσει να παίξουμε είναι το SWR Barroselas Metalfest, 24 με 27 Απριλίου 2013 στο Barroselas της Πορτογαλίας. Είναι η πρώτη φορά που θα παίξουμε εκεί. Έχουμε φίλους εκεί που έχουν ταξιδέψει σε διάφορα μέρη για να μας δουν να παίζουμε. Οπότε θα είναι ωραία να τους ξαναδούμε όπως και κάποιους από τους  Έλληνες συμπολεμιστές που θα μας συντροφεύσουν στην μάχη εκεί!

Σας ευχαριστώ πολύ και τους δύο. Ήταν τιμή μου που είχα την ευκαιρία να συνομιλήσουμε.
Bryan: Σε ευχαριστούμε για το χρόνο σου. Ήταν διασκεδαστικό να απαντήσω στις ερωτήσεις σου! May the Lords of Light be with you always! Up the Hammers!
Mark: Είναι δική μου τιμή και σε ευχαριστώ για την υποστήριξη και τη βοήθεια που μας δίνετε. Δε θα μπορούσαμε να κάνουμε τίποτα χωρίς τους οπαδούς και τους φίλους όπως εσύ. Up The Hammers and Blessed Be.
  • SHARE
  • TWEET