Odd Logic: «Δεν θα πουλήσουμε την ψυχή μας σε μια εταιρία απλώς για να το κάνουμε»

Ο Sean Thompson μιλά στο Rocking για όλα όσα πρέπει να γνωρίζετε για τους Αμερικάνους proggers

Από τον Σπύρο Κούκα, 24/02/2017 @ 17:25

Η τεχνολογία ξεκάθαρα μπορεί να ευεργετεί τη διάδοση της καλής μουσικής και η περίπτωση της αποκάλυψης που ακούει στο όνομα Odd Logic είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα επ’ αυτού. Η προοδευτική μπάντα από την πρωτεύουσα των Ηνωμένων Πολιτειών υπάρχει και δισκογραφεί εδώ και σχεδόν δεκατέσσερα χρόνια, πάντοτε ανεξάρτητη και πάντοτε έχοντας σαν σημαία τη γνήσια καλλιτεχνική ελευθερία του δημιουργού. Με αφορμή, λοιπόν, τον νέο της, έβδομο δίσκο, το απολαυστικό "Effigy", επικοινωνήσαμε με τον mainman της μπάντας από την Ουάσινγκτον, ώστε να μιλήσουμε για την περίπτωση των Odd Logic, μια περίπτωση που με ήσυχα, αλλά σταθερά βήματα, έχει αρχίσει και απασχολεί όλο και περισσότερο τον underground prog χώρο.

Odd Logic

Καταρχάς, χαίρομαι που έχουμε την ευκαιρία για αυτήν τη συνέντευξη. Σας ανακάλυψα σχετικά πρόσφατα, αλλά όταν άκουσα το "Effigy", τον τελευταίο σας δίσκο, πραγματικά ενθουσιάστηκα και προσπάθησα να ανακαλύψω όσα περισσότερα μπορούσα για εσάς. Συγχαρητήρια, λοιπόν, για τη σπουδαία σας μουσική και σε ευχαριστώ προκαταβολικά για τις απαντήσεις σου.

Εννοείται, εμείς σε ευχαριστούμε που επικοινώνησες μαζί μας. Είναι υπέροχο που σου άρεσε το άλμπουμ μας. Μας πήρε αρκετό καιρό για να το δημιουργήσουμε έτσι όπως το θέλαμε. 

Καταλήγω να κοιτάζω τα πράγματα από μια αφηρημένη οπτική γωνία, μακριά από την κοινή λογική.

Ας ξεκινήσουμε με μερικές γενικές ερωτήσεις. Ποια ήταν η έμπνευσή σας για την επιλογή του ονόματος σας; Το Odd Logic ακούγεται - και είναι - ένα ιδανικό όνομα για μια περίεργη, προοδευτική μπάντα, αλλά ποια ήταν η ιδέα πίσω από την έμπνευση να ονομαστείτε έτσι;

Προσωπικά, θεωρώ τον εαυτό μου αρκετά περίεργο και σίγουρα δεν αισθάνομαι και τόσο άνετα όταν βρίσκομαι σε δημόσιους χώρους με αρκετό κόσμο. Επίσης, δεν είμαι το άτομο εκείνο που βάζει σε προτεραιότητα την κοινή λογική. Πολλές φορές κοιτάζω τα πράγματα από μια αφηρημένη οπτική γωνία πρώτα κι έπειτα αναζητώ την κοινή λογική, μέσω των συμπερασμάτων μου. Αυτό προφανώς δεν το κάνω εκουσίως, αλλά θαρρώ πως είναι φυσικό επακόλουθο της ροής της σκέψης μου. Για παράδειγμα, όταν οδηγώ και δω κάποιες λέξεις στα οδικά σήματα ή οπουδήποτε αλλού στο δρόμο, έχω την τάση να σπάω τις λέξεις στα γράμματα που τις αποτελούν και να προσπαθώ να προσδιορίσω αν υπάρχει ίσος αριθμός τους σε κάθε πλευρά που ορίζεται από το κέντρο συμμετρίας της λέξης. Το ξέρω, ακούγεται αρκετά περίεργο, μιας και θα μπορούσα να χρησιμοποιήσω την κοινή λογική για να εξάγω ένα συμπέρασμα κοντά σε αυτό που αναζητώ, αλλά με αυτόν τον τρόπο δεν θα ήμουν ικανοποιημένος. Παράλληλα, πρέπει να ωθώ τον εαυτό μου να συγκεντρωθεί και στην ουσία του μηνύματος που διαβάζει, σε φάση «Σταμάτα ανόητε, υπάρχουν άνθρωποι μπροστά σου». Οπότε, θα μπορούσα να πω πως αυτή η έννοια της «περίεργης λογικής» είναι κάτι που με εκφράζει, συν το γεγονός πως οι λέξεις αυτές κολλάνε άψογα μεταξύ τους.

Για ένα αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα οι Odd Logic ήταν μια one man band, κάτι σαν το προσωπικό σου project, με πολλούς guest μουσικούς να βοηθούν στο έργο σου μέσα στα χρόνια. Τώρα που έχετε για πρώτη φορά μια δομή power trio στην μπάντα, με τον Mike Lee και τον Pete Hanson να είναι πλέον μόνιμα μέλη, δουλεύετε με διαφορετικό τρόπο για να δημιουργήσετε νέα μουσική; Κοινώς, τους αφήνεις να συνεισφέρουν με ιδέες ή ακόμη είναι νωρίς για κάτι τέτοιο;

Ουσιαστικά, από αυτό το σημείο κι έπειτα, ό,τι μουσική γράφεται για τους Odd Logic, δημιουργείται με τη συμμετοχή όλων των μελών που συμμετέχουν στην μπάντα. Είναι πολύ σημαντικό για μένα, τους συνοδοιπόρους μου και τελικά για την ίδια την μπάντα και την εξέλιξη της, η μουσική μας να γράφεται υπό την επίδραση των απόψεων και των επιρροών του καθενός από εμάς ξεχωριστά.

Το concept του δίσκου είναι αρκετά ενδιαφέρον για όλους τους fantasy nerds σαν και του λόγου μας.

Αν δεν απατώμαι, το "Effigy" είναι ένα concept άλμπουμ. Θα ήθελες να μας πεις μερικά πράγματα σχετικά με την ιστορία του και τα βαθύτερα νοήματα αυτής, αν βέβαια υπάρχουν τέτοια;

Το θέμα, σε μια σύντομη εκδοχή του, έχει να κάνει με έναν άντρα ο οποίος ζει έξω από ένα χωριό, με την χρονική περίοδο της ιστορίας να τοποθετείται περί τα χίλια και πλέον χρόνια πίσω. Οι περισσότεροι κάτοικοι του χωριού τον αποφεύγουν, ωστόσο εκείνος ισχυρίζεται πως είναι ο άρχοντας του βάλτου. Αυτός ο βάλτος είναι μια ελώδης τοποθεσία που απέχει μια κάποια απόσταση από το χωριό, την οποία εκείνος θεωρεί πως ελέγχει. Έτσι, έχει χτίσει έναν μικρό πύργο εκεί, οριοθετώντας τα υποτιθέμενα κεκτημένα του και παρακολουθεί το χωριό εξ αποστάσεως. Στην πραγματικότητα, κανείς δεν νοιάζεται για τους ισχυρισμούς του, αφού ουσιαστικά δεν έχει καμία δικαιοδοσία στην περιοχή του βάλτου. Μια νύχτα, κι ενώ περπατούσε στο γειτονικό δάσος, ο δρόμος του διασταυρώθηκε με ένα Leshi, μια μυθική ύπαρξη η οποία θεωρείται πως ψιθύριζε στα δάση για να προσελκύσει την υποψήφια λεία του. Ωστόσο, αυτό το μυθικό πλάσμα, έχοντας βαρεθεί απλώς να κατασπαράζει τα θύματα του, αποφάσισε να χαρίσει κάποιες συγκεκριμένες δυνάμεις και δεξιότητες στον άντρα της ιστορίας μας, ώστε να μπορέσει να καταλάβει πως μοιάζει ο πόνος, παρακολουθώντας κάποιον άλλο να τον προκαλεί.

Φθάνοντας στο κύριο μέρος της ιστορίας, ο άντρας χτίζει έναν σιδερένιο θόλο που σκεπάζει ολόκληρο τον ορίζοντα και εμποδίζει το φως να φτάσει σε αυτό, μέρα και νύχτα. Επίσης, κατασκευάζει μια μηχανική καρέκλα πάνω από το σιδερένιο ορίζοντα, στην οποία κάθεται και παρατηρεί όλον τον κόσμο που πλέον υποφέρει από κάτω. Η καρέκλα αυτή είναι εξοπλισμένη με γρανάζια, μοχλούς και διάφορα άλλα εξαρτήματα, τα οποία λειτουργούν, γυρίζουν και περιστρέφονται αναλόγως το πόσος πόνος και οδύνες κυριαρχούν κάτω. Έτσι, όσο οι κακουχίες συνεχίζονται και τα δάκρυα κυλούν, τόσο περισσότερο λειτουργεί η καρέκλα αυτή. Κι αυτό συνεχίζεται για χρόνια. Την ίδια ώρα, στο χωριό γίνονται όσες περισσότερες προσπάθειες είναι δυνατόν ώστε να ξεφύγουν αυτής της κατάστασης, προτού αναγκαστούν να εγκαταλείψουν την πατρίδα τους. μεταξύ αυτών, περιλαμβάνεται η πρόσληψη ενός θρυλικού μισθοφόρου, συνεπικουρούμενου με ένα μικρή χωριατοκόριτσο, το οποίο έχει κάποιες σχεδόν παράξενες μαγικές δυνάμεις φωτός και που προσεύχεται στον ήλιο. Συμπτωματικά, ανακαλύπτουμε πως το κορίτσι οδηγήθηκε στο μυθικό πλάσμα την ίδια νύχτα με τον άρχοντα του βάλτου, ο οποίος αποκαλύπτεται πως είναι στην πραγματικότητα αδερφός της. Και στους δυο τους δόθηκαν συγκεκριμένες μαγικές ικανότητες από το πλάσμα, καθώς αυτό επιδίωξε να κρατήσει μια δυναμική ισορροπία μεταξύ αυτών των δύο, σε περίπτωση που κάποιος τους το παρατραβήξει με την εξουσία που θα του χάριζαν εμμέσως οι δυνάμεις του.

Θα σταματήσω εδώ την εξιστόρηση, αλλά ουσιαστικά αυτό είναι το βασικό υπόβαθρο του concept. Σίγουρα, δεν είναι τόσο ρηξικέλευθη ή εξεζητημένη η πλοκή της ιστορίας, όπως συμβαίνει με πολλά άλλα θεματικά άλμπουμ εκεί έξω, αλλά ακόμη κι έτσι είναι μια αρκετά ενδιαφέρουσα, διασκεδαστική ιστορία για όλους τους fantasy nerds σαν κι εμάς.

Odd Logic

Θεωρώ πως το στιχουργικό κομμάτι στο εκάστοτε μουσικό έργο είναι ιδιαιτέρως σημαντικό, καθώς είναι ο πιο ευθύς, άμεσος τρόπος να εκφράσεις τις ιδέες σου και την οπτική σου πάνω στα πράγματα, τόσο ως καλλιτέχνης όσο και ως απλός πολίτης. Έτσι, έχοντας κατά νου τη θεματολογία των "Effigy" και "Penny For Your Thoughts", αναρωτιέμαι σχετικά με τις πηγές έμπνευσης σου για τους στίχους και τα θέματα που καταπιάνεστε. Μοιάζει λες και αναμιγνύεις την ευρεία φαντασία με την πραγματικότητα σε πολλά σημεία...

Μου αρέσει ο τρόπος που το βλέπεις. Ειλικρινά, δεν είμαι σίγουρος τι αποτελεί συγκεκριμένα πηγή έμπνευσης για τη στιχουργική μου, αλλά είμαι ιδιαίτερα επηρεασμένος από διάφορες εικόνες και θεματικές ιστορίες που έχω συναντήσει στην πορεία της ζωής μου. Με την έννοια των θεματικών εννοώ πως αρεσκόμαστε σαν μπάντα να ψάχνουμε νέους τρόπους να παρουσιάσουμε μια ιστορία, είτε αυτή έχει να κάνει μια ψευδεπίγραφα ζωντανή παρουσίαση από την οπτική γωνία ενός οπαδού, όπως συμβαίνει στο "If We Were Live" δίσκο μας, είτε από την αφηρημένη και ιδιαίτερη οπτική του συγχρονισμού της μουσικής με ένα άλλο οπτικό δημιούργημα, όπως στην προσπάθειά μας στο "Over The Underworld" να δημιουργήσουμε ένα δίσκο που θα ακουγόταν συγχρόνως με τη θέαση της ταινίας "Underworld" του 2003. Παράλληλα, όλα εξαρτώνται και από τη διάθεση μου την εκάστοτε χρονική περίοδο. Κάποιες φορές είμαι έτοιμος για θριαμβευτικές ιστορίες τύπου «Κόναν Ο Βάρβαρος» με την αντίστοιχη μουσική υπόκρουση από πίσω κι άλλες φορές με απασχολούν πιο ρεαλιστικά θέματα, σχετικά με την ομορφιά και το σκοτάδι του κόσμου όπου ζούμε. Αυτό το τελευταίο, άλλωστε, νομίζω απασχολεί κι ένα μεγάλο μέρος των σπουδαιότερων μπαντών του προοδευτικού σιναφιού.

Αρεσκόμαστε να ψάχνουμε νέους τρόπους για να παρουσιάσουμε μια καλή θεματική ιστορία.

Έχοντας ακούσει αρκετές από τις προηγούμενες κυκλοφορίες σας, συμπεριλαμβανομένου του εξαιρετικού "Penny For Your Thoughts", βρήκα πως το "Effigy" είναι, ίσως, η πιο έντονη από πλευράς εναλλαγών αλλά και η πιο σκληροτράχηλη κυκλοφορία σας έως τώρα. Πώς θα περιέγραφες εσύ αυτήν τη σταδιακή αλλαγή στο συνθετικό σας ύφος;

Σπουδαία ερώτηση. Νομίζω πως μερικά πράγματα σχετικά με αυτό είπα και προηγουμένως, αναφέροντας την επίδραση των ερεθισμάτων που δέχομαι την εκάστοτε χρονική περίοδο που δημιουργώ το κάθε δίσκο. Το "Effigy" η αλήθεια είναι πως είχε γραφτεί αρκετά πριν το "Penny For Your Thoughts" αλλά μου πήρε καιρό να βρω τους κατάλληλους συνεργάτες ώστε να το ηχογραφήσω και να το μορφοποιήσω όπως του άρμοζε. Είχα αποφασίσει πως αυτά τα τραγούδια προορίζονταν να αποδοθούν μονάχα όταν οι Odd Logic θα είχαν τη μορφή μιας κανονικής μπάντας και από την πρώτη στιγμή που δημιουργούσα τα demo του δίσκου μέχρι και την ολοκλήρωση του κράτησα αυτήν μου την απόφαση. Και η αλήθεια χαίρομαι που το έκανα. Όλα τα παιδιά έκαναν φανταστική δουλειά στον δίσκο. Βέβαια, μάλλον δεν θα καταφέρω να απαντήσω στην ερώτηση ιδιαιτέρως καλά, μιας και τα τραγούδια αυτά βγήκαν όπως βγήκαν όντας ουσιαστικά μια αντανάκλαση των όσων άκουγα εκείνη την εποχή που τα συνέθετα. Έτσι, τότε είχα κολλήσει με το "Iconoclast" άλμπουμ των Symphony X, αλλά επίσης άκουγα και τη δισκογραφία των Steely Dan αρκετά. Παράλληλα, ήταν μια εποχή όπου είχα αρχίσει να ερωτεύομαι τη μουσική των Opeth, και σε συνδυασμό με το γεγονός πως και ο ντράμερ μας είναι μεγάλος οπαδός τους, έφερε κάποια growl φωνητικά στο "Penny For Your Thoughts", τα οποία και εντάθηκαν στο "Effigy". Σίγουρα, δεν πρόκειται να το παρακάνουμε με αυτού του είδους τα φωνητικά, αλλά θα συνεχίσουμε να τα παρουσιάζουμε εδώ κι εκεί ώστε να τονίσουμε τις δυναμικές ορισμένων σημείων της μουσικής μας.

Odd Logic - Effigy

Οι επιρροές σας από τους Kansas και τους Dream Theater μοιάζουν σχεδόν προφανείς με την πρώτη ακρόαση της μουσικής σας. Επίσης, νομίζω πως άκουσα κάποιες Yes αρμονίες σε διάσπαρτες φωνητικές γραμμές μέσα στον δίσκο, αλλά προφανώς και τις Opeth πινελιές για τις οποίες μιλήσαμε πρωτύτερα. Τι άλλο θα πρόσθετες εσύ στις επιρροές σας ως μπάντα;

Μου βάζεις δύσκολα. Νομίζω δεν υπάρχουν καν απτές λίστες που θα μπορούσα να κάνω. Υπάρχει τόση καλή μουσική εκεί έξω από τόσες διαφορετικές περιόδους και μουσικά είδη, που οι επιρροές μας θα έλεγα πως βρίσκονται παντού. Η πιο περίεργη μελωδία μπορεί να κολλήσει στο μυαλό από το πουθενά, ακόμη κι από υλικό που συνήθως δεν ακούμε. Μιλώντας, ωστόσο, για κάποιες συγκεκριμένες μπάντες που θεωρώ σημαντικές και οι οποίες με διαμόρφωσαν σαν συνθέτη, θα ανέφερα τους King’s X ως την πιθανότατα πιο αγαπημένη μου μπάντα. Αυτός ο συνδυασμός μετάλλου, μελωδίας και ψυχής είναι απλά τόσο απολαυστικός. Επίσης, το metal των αρχών των '80s και το πρώιμο prog metal συγκροτημάτων όπως οι Fates Warning και οι Queensryche αποτελούν τεράστιες επιρροές. Από τα '90s θα ξεχώριζα τους Enchant, οι οποίοι με βοήθησαν στο να μπορέσω να αποδεχτώ τη σύνδεση των πιο πιασάρικων, pop μελωδιών στο metal και να αγαπήσω ένα είδος που πλέον αποκαλείται Neo-Prog. Και τελικά αυτό το είδος με οδήγησε σε πιο πρόσφατες μπάντες όπως οι Porcupine Tree, αλλά και στο σύνολο των πεπραγμένων του John Mitchell (βλέπε Arena, Kino, Frost).

Οι εταιρίες οφείλουν να δείχνουν σεβασμό στον κόπο του καλλιτέχνη.

Μιλώντας για επιρροές, αν σε συνέκρινα με κάποιον άλλον τραγουδιστή, ο πρώτος που θα μου ερχόταν στο μυαλό θα ήταν ο Ted Leonard των Enchant και Spock’s Beard. Θα αποδεχόσουν αυτήν τη σύγκριση και τελικά, ποιους θεωρείς ως τις σημαντικότερες επιρροές σου ως τραγουδιστής;

Ερμηνευτικά, είμαι βαθύτατα επηρεασμένος από το '70s rock και τραγουδιστές όπως οι σπουδαίοι Joe Lynn Turner, Steve Walsh, Lou Gramm και David Coverdale. Ο Ted αποτέλεσε τεράστια επιρροή για μένα όταν πρωτοάρχισα να δημιουργώ μουσικά project πίσω στα '90s. Ακούω συχνά για αυτήν τη σύγκριση και η αλήθεια είναι πως κοκκινίζω κάθε φορά που μου το αναφέρουν. Λατρεύω τη φωνή του. Παράλληλα, αρκετές αναφορές γίνονται στον Dennis DeYoung από αρκετούς που με έχουν ακούσει να τραγουδώ αλλά δεν ξέρω, προσωπικά απλώς είμαι χαρούμενος που δεν μου πετάνε ντομάτες. Αγαπώ και τους Styx, αλλά αν είχα να διαλέξω, θα προτιμούσα να ακούγομαι σαν τον Tommy Shaw (γέλια). Σε ό,τι αφορά τον μεταλλικό χώρο, θα αναφέρω το δίδυμο των Jorn Lande και Russell Allen. Τρομερές φωνές με δύναμη και ψυχή.

Στο "Mercenary" ακούμε αυτά τα brutal φωνητικά για τα οποία έγινε πρωτύτερα λόγος, αλλά και αρκετό heavy riffing, γεγονός που παραπέμπει ευθέως στους Opeth και στην επιρροή τους για την οποία μίλησες. Ωστόσο, σχεδόν δεν μπορώ να πιστέψω πως τραγουδάς εσύ κατά αυτόν τον τρόπο. Αναρωτιέμαι, τα κάνεις εσύ κι αυτά τα φωνητικά ή κάποιος άλλος, ίσως κάποιος από τους guest μουσικούς που έχεις σε κάθε κυκλοφορία ή κάποιο μέλος της μπάντας;

Αυτά τα φωνητικά ανήκουν στην άγρια, βαριά φωνή του ντράμερ μας, του Pete Hanson. Είναι και θα είναι ο εκφραστής όλων αυτών των σκληρών φωνητικών στο υλικό των Odd Logic. Και ξεκάθαρα, ακούγεται πως είναι μεγάλος οπαδός των Opeth και των Katatonia, τόσο στα φωνητικά όσο και στο παίξιμο του.

Όντας ενεργοί από το 2003 και ανεξάρτητοι σε ολόκληρη τη μέχρι τώρα πορεία σας, πιστεύεις πως αυτή η ανεξαρτησία είναι κάτι το οποίο σας έχει βοηθήσει σαν μπάντα, προσφέροντας σας την καλλιτεχνική ελευθερία που χρειάζεστε, ή ορισμένες φορές σκέφτεσαι πως με την υποστήριξη μιας εταιρίας, τα πράγματα θα ήταν σε πολλούς τομείς ευκολότερα;

Για να είμαι ειλικρινής, νιώθουμε πως η συνεργασία με μια εταιρία μονάχα θα επισκίαζε την πορεία μας. Όλοι μας έχουμε οικογένειες και καριέρες εκτός μουσικής, οπότε δεν υπάρχει πίεση στο να πουλήσουμε την ψυχή μας σε μια εταιρία. Πάντως, για να είμαι δίκαιος, υπάρχουν ορισμένες σεβάσμιες δισκογραφικές εταιρίες εκεί έξω και αν μια από αυτές μας έκανε μια πρόταση, σίγουρα θα καθόμασταν να τη συζητήσουμε. Αν οι όροι είναι σωστοί, θα ήταν υπέροχο να υπάρχει κάποιος άλλος για να πληρώνει τις ώρες μας στο στούντιο, την πραγματοποίηση μικρών περιοδειών και το μεγαλύτερο μέρος την προώθησής μας. Αλλά οι εταιρίες στις οποίες έχουμε μιλήσει μέχρι τώρα θέλουν απλώς να βγάλουν λεφτά από τον κόπο μας, δίχως να υπάρχει ο απαραίτητος σεβασμός στον καλλιτέχνη. Όπως και να 'χει, ποτέ δεν θα πάψουμε να λειτουργούμε με βάση τα δικά μας χρονοδιαγράμματα, ή όπως είπες πιο ορθά, με την καλλιτεχνική ελευθερία που θα μας επιτρέπει να εκφραζόμαστε όπως θέλουμε. Αυτός είναι και ο μόνος τρόπος να παραμείνει η μουσική και η όλη διαδικασία δημιουργίας της κάτι που θα συνεχίσει να μας εμπνέει.

Νομίζω πως κάπου διάβασα πως πρόκειται να κυκλοφορήσετε το "Effigy" και σε φυσικό format, με αυτήν να είναι η πρώτη φορά που θα προβείτε σε κάτι τέτοιο. Ποια είναι τα σχέδια πίσω από αυτήν την κίνηση και μπορούμε να περιμένουμε κάτι παρόμοιο και για το "Penny For Your Thoughts";

Μια μικρή διόρθωση, έχουμε κυκλοφορήσει κάθε μας άλμπουμ σε CD. Το "Penny For Your Thoughts" είναι το μοναδικό άλμπουμ που δεν έχουμε κάνει κάτι τέτοιο, κι αυτό επειδή δουλεύτηκε και ηχογραφήθηκε πολύ γρήγορα, ως κάτι για να απασχολούμαι μέχρι το line-up του "Effigy" να διαμορφωθεί. Έτσι, κυκλοφόρησε σαν ένα δωρεάν ψηφιακό άλμπουμ ως μια επιβράβευση, ένα «ευχαριστώ» σε όλους τους ακροατές που μας ακολουθούν τα τελευταία δεκατρία και πλέον χρόνια. Ωστόσο, υπάρχουν πλάνα να το κυκλοφορήσουμε και σε μια περιορισμένη, φυσική μορφή. Επίσης, για να ξεκαθαρίσω το όποιο μπέρδεμα, όλες οι φυσικές κόπιες των δίσκων μας πριν το "Over The Underworld" έχουν ξεπουλήσει, γι’ αυτό και φαίνεται μονάχα η ψηφιακή τους μορφή διαθέσιμη για αγορά.

Σε ευχαριστώ πολύ για ακόμη μια φορά Sean. Κλείσε την κουβέντα μας όπως νομίζεις...

Εγώ σε ευχαριστώ Σπύρο! Ήταν σπουδαίο που είχαμε την ευκαιρία για αυτήν τη συνέντευξη κι ακόμη περισσότερο που μοιραζόμαστε τη μουσική μας με σένα και τους Έλληνες ακροατές. (Αμετάφραστο) Love you all and stay PROG!!!

Διαβάστε εδώ την κριτική του δίσκου "Effigy" από τον Σπύρο Κούκα.

  • SHARE
  • TWEET