Συνέντευξη με τους Dead Eyes Of Youth

H έκπληξη που μου προκάλεσαν οι Dead Eyes Οf Youth με το ντεμπούτο album τους "Lust" με οδήγησε στο να τους συναντήσω, ώστε να μου μιλήσουν οι ίδιοι για τη δουλειά αλλά και τα σχέδια τους για το μέλλον. Αυτό που κρατάω από τη συνάντηση μου με τους Λευκιμιώτες Dead Eyes Of Youth είναι ότι εκτός από ταλαντούχοι μουσικοί, είναι συνειδητά και όχι αναγκαστικά μια ανεξάρτητη μπάντα και διαθέτουν εκτός από χιούμορ, μια αφοπλιστική ειλικρίνεια.

Πότε και πως ξεκίνησαν οι Dead Eyes Of Youth;
Πέτρος: Στο δημοτικό, στην αρχή ήμασταν εγώ, ο Προκόπης και ο Αντώνης.
Αντώνης: Ήμασταν πολύ μικροί, είχαμε ξεκινήσει βλέποντας μια μπάντα από εκεί και μας ήρθε η ιδέα να κάνουμε και εμείς μία. Ήμασταν μικροί βέβαια αλλά εντάξει.
Αλέξης: Στα δώδεκα ξεκίνησαν αυτοί οι τρείς.
Αντώνης: Και πιo μικροί.

Και ο Αλέξης;
Αλέξης: Εγώ πήγα κατά το γυμνάσιο. Ήταν μια γιορτή, ξέρεις 17 Νοέμβρη. Έγω έπαιζα πλήκτρα, πήγαινα σε ωδεία, ήμουν πιο κλασσικός, είμαι ο κλασσικός της υπόθεσης. Για τη γιορτή ενωθήκαμε. Αρχικά η μπάντα είχε 6 άτομα, ένας ακόμα που έπαιζε κιθάρα και ένας που τραγουδούσε, Ελληνο-άγγλος, μέχρι που αυτοί όπως πήγαν τα πράγματα έφυγαν και άρχισε η μπάντα να έχει τη μορφή που έχει τώρα, από την πρώτη λυκείου δηλαδή. Δέκα τόσα χρόνια πριν.
Προκόπης: Δεκαπέντε χρόνια.
Αλέξης: Μέχρι τότε δεν υπήρχαν κομμάτια που υπάρχουν μέσα στο δίσκο. Γράφαμε κομμάτια με ελληνικό στίχο.

Και διασκευές;
Αλέξης: Και διασκεύες αρκετές.
Προκόπης: Είχαμε γράψει γύρω στα εφτά-όχτω κομμάτια με ελληνικό στίχο. Ξύλινα Σπαθιά, Τρύπες, τέτοιες επιρροές ας πούμε.

Και πότε αλλάζει η κατάσταση και αρχίζει να σοβαρεύει το πράγμα;
Αλέξης: Αμέσως μετά το λύκειο όταν εγώ έφυγα και πήγα στην Αγγλία για σπούδες 3-4 χρόνια.
Προκόπης: Η αλλαγή γίνεται τα πρώτα Χριστούγεννα που ήρθε.
Αλέξης: Mαζευόμαστε με τα κομμάτια που είχαμε, τα ελληνικά, και λέω του Προκόπη ότι έχω κάτι καινούργια κομμάτια που έγραψα, με αγγλικό στίχο, να τα δοκιμάσουμε; Και επειδή ο Προκόπης είναι γενικά ένας ζεν πρεμιέ της μουσικής φώναξε ένα φίλο του που δεν έχει καμμία σχέση με τη μουσική, είναι ο πλέον άμουσος του χωριού, και μου λέει πως ότι πει αυτός θα συμβεί στο μέλλον. Λέμε του Αποστόλη "άκου αυτό το κομμάτι". Το ακούει και λέει "τι μαλακίες είναι αυτές, πάω να φύγω". "Εντάξει πάμε καλά" λέει ο Προκόπης.


Συγκροτήματα που είχατε στο μυαλό σας και σας έχουν επηρεάσει;
Αντώνης: Όταν ξεκινήσαμε ή όταν άρχισε να σοβαρεύει το πράγμα;

Γενικότερα.
Προκόπης: Γενικότερα υπάρχει ένα μείγμα. Ακόμα και τώρα δηλαδή δεν είναι όμοια τα ακούσματα του καθενός. Άσχετα αν σμίγουν στο δικό μας σύνολο. Εγώ είμαι παλαιών αρχών, παλαιών δεν ξέρω τι, είμαι κολλημένος με Rolling Stones, Bowie τέτοια φάση, Iggy Pop.
Αλέξης: Πιο glam πράγματα, είναι πιο παλιάς σκηνής ο Προκόπης.
Προκόπης: Και παραμένω και θα 'μαι για πάντα. Και φαίνεται και στο παίξιμο με έναν ιδιαίτερο τρόπο.
Αλέξης: Το θέμα είναι ότι ο καθένας έχει διαφορετικό background. Ο Πέτρος είναι... πες εσύ τι είσαι.
Πέτρος: Παλιά ακολουθούσα τον αδερφό μου που άκουγε dance και ξένα γενικά αλλά πήγα στην Αγγλία για δυο-τρεις μήνες με τον Αλέξη και άκουγα ότι άκουγε ο Αλέξης, οπότε κόλλησα και έγω και πλέον ακούω new wave, post-rock τέτοια πράγματα.
Αντώνης: Εγώ, εντάξει αγαπημένο μου συγκρότημα και τότε και τώρα είναι οι Pumpkins, Τρύπες εννοείται.
Αλέξης: Εγώ κατά καιρούς διάφορα, γενικά post-rock, alternative. Αλλά γενικότερα η rock κατάσταση που έχει πενήντα παρακλάδια και όλοι επηρεαζόμαστε από κάτι. Ένα πράγμα που φαίνεται μέσα στα κομμάτια και συνθετικά και τεχνικά και γίνεται υποσυνείδητα από τον καθένα μας, είναι ότι υπάρχουν επιρροές από μουσικές άσχετες. Επειδή όλοι παίζαμε από εφτά χρονών στην ίδια φιλαρμονική υπάρχουν πτώσεις που είναι φιλαρμονικές, κλασσικές. Εγώ επειδή έκανα κλασσικά πράγματα μου βγαίνουν υποσυνείδητα κλασσικά πράγματα μέσα στα κομμάτια. Δε φαίνονται να πεις" να ένα κλασσικό σχήμα, το έκλεψε" ή κάτι τέτοιο. Δεν είναι rock αλλά ούτε και κάτι άλλο, είναι προς το rock με στοιχεία ακόμα και pop, μπαλάντες του '80.

Ο δίσκος πως έρχεται; Είναι ανεξάρτητη παραγωγή, έτσι;
Αλέξης: Ναι ανεξάρτητη. Ο δίσκος ήταν να ξεκινήσει πρόπερσι το καλοκαίρι. Μπαίνουμε στο studio κανονικά, είχαμε μαζέψει τα λεφτά, γιατί όλα τα έξοδα είναι εμάς των τεσσάρων και του ηχολήπτη του Μπότη όπου είναι και αυτός από το ίδιο μέρος με εμάς. Κλείσαμε τις ώρες στο studio και ξεκινάμε να γράψουμε. Μπαίνουμε κανα-δυο μέρες στο studio και είχαμε τεχνικά προβλήματα, δεν είχαμε και αρκετά λεφτά, τα κλασσικά όταν δεν έχεις μια εταιρία να σε πληρώνει. Οπότε τα παρατήσαμε. Έλειπε και ο Πέτρος, ήταν στρατό, και έπαιζα μπάσσο είτε εγώ, είτε ο Αντώνης. Οπότε λέμε αντί να κάνουμε κάτι πρόχειρο, παίρνουμε τα όργανα γυρνάμε στην Κέρκυρα δουλεύουμε άλλο λίγο και σε 365 μέρες πάλι εδώ στο ίδιο studio με πιο πολλά λεφτά. Έτσι έγινε φέτος αυτό που θα γινόταν πέρσι αλλά με καλύτερες συνθήκες.

Πάντως το ότι είναι μια ανεξάρτητη παραγωγή σου δίνει τη δυνατότητα να γράψεις αυτό που εσύ πραγματικά θέλεις χωρίς να έχεις καμιά παρέμβαση από την εκάστοτε εταιρία.
Αλέξης: Ναι, 100%. Γράφεις ό,τι θέλεις, δεν υπάρχει κανείς πάνω από το κεφάλι σου να σου πει αν αυτό είναι εμπορικό ή όχι. Βέβαια αν υπήρχε θα φεύγαμε εμείς.

Κάνετε συναυλίες για να προωθήσετε το δίσκο;
Αντώνης: Ξέρεις, στην Αθήνα και γενικώς στην Ελλάδα δεν υπάρχουν πολλοί χώροι για να παίξουμε τη μουσική που εμείς θέλουμε να παίξουμε. Είναι λίγο δύσκολο, φέτος έχουμε κάνει πέντε συναυλίες, δεν υπάρχουν άλλοι χώροι. Κάναμε μία λάθος συναυλία και καταλάβαμε ότι από 'κει και πέρα δεν υπάρχουν χώροι.
Αλέξης: Είναι αυτό που λες, ότι επειδή είναι ανεξάρτητη παραγωγή για να την προωθήσεις πάλι βασίζεσαι σε πέντε άτομα, σε σένα και σε άλλους όπως εσύ που άκουσες τη δουλειά και ενδιαφέρθηκες. Αν έχεις κάποια εταιρία από πίσω θα το έτρεχε αυτή. Άρα ότι κάνουμε από μόνοι μας, ότι γνωστούς έχουμε στο ραδιόφωνο και συναυλίες που κλείνουμε μόνοι μας. Φτιάχνουμε και δύο video που είναι στη μέση και τα δύο για να τα δώσουμε στο Mad που έχουμε έναν γνωστό.

Γενικά με γνωστούς προχωράει η κατάσταση;
Αλέξης: Μόνοι μας ότι κάνουμε και καλοπροαίρετα όποιος άλλος βοηθήσει. Έτσι πάει το πράγμα.
Προκόπης: Και μάλλον έτσι θα συνεχιστεί.

Έχει και τα καλά της πάντως αυτή η κατάσταση.
Αλέξης: Εξ' αρχής έχει τα καλά της.
Αντώνης: Αυτό που δεν έχεις κάποιον πάνω από το κεφάλι σου να σου λέει "κάνε αυτό, κάνε το άλλο". Κάνεις ότι θέλεις εσύ, ότι νομίζεις εσύ ότι είναι σωστό.

Δουλεύετε καθόλου καινούρια κομμάτια;
Αλέξης: Ναι. Βασικά αυτό που μας ενδιαφέρει περισσότερο δεν είναι να προωθήσουμε αυτό το δίσκο αλλά τον επόμενο. Έτσι σκεφτόμαστε, και περισσότερο ο Προκόπης, γιατί ο δίσκος θα πηγαίνει πιο πολύ προς τα ακούσματα του. Υπάρχουν αρκετά κομμάτια αλλά θα διαλέξουμε κάποια από αυτά. Τώρα ψάχνουμε να βρούμε κάνα φράγκο να ηχογραφήσουμε αυτά τα κομμάτια.

Το δύσκολο της υπόθεσης.
Αλέξης: Όχι σε μορφή δίσκου αλλά σε μορφή ένος πολύ καλού demo για να το δώσουμε σε κάποιους γνωστούς μπας και βρεθεί κανείς να βάλει το χέρι στην τσέπη και να προωθήσει αυτή τη δουλειά, έχοντας πάντα την επιλογή του ήχου και τα δικαιώματα δικά μας. Αυτό που έλεγες πριν ανεξάρτητα μεν αλλά με οικονομική βοήθεια. Με εξωτερικό συζητάμε γιατί υπάρχει μεγάλη πιθανότητα του χρόνου να είμαστε έξω, είτε στο Λονδίνο όπου έμενα εγώ και έχω κάποιους γνωστούς, είτε στη Νεα Υόρκη όπου δουλεύει ο αδερφός του Προκόπη και κοιτάμε για ένα βολικό συμβόλαιο με μια εταρία έξω. Υπάρχουν κάποιες ιδέες και κάποιες προτάσεις.

Δηλαδή έχουν γίνει κάποιες συζητήσεις;
Αλέξης: Ναι. Ο Αλέξης, ο αδερφός του Προκόπη, που είναι στην Αμερική, επειδή ασχολείται με τέτοια πράγματα έχει δυο-τρεις άκρες όπου άκουσαν και είπαν ότι θέλουν να δουν και τα επόμενα δείγματα για να δουν ότι μπορούμε να βγάλουμε και κάτι παραπάνω από τον πρώτο δίσκο. Άρα θέλουμε να κάνουμε αυτό, να το στείλουμε, αλλά πάνω απ' όλα όταν έρθει η πρόταση να εξασφαλίσουμε την ελευθερία μας και ύστερα το συζητάμε.

Βασικό νομίζω.
Αλέξης: Ναι. Στην Αθήνα, απ' ότι είδα εγώ φέτος που είμαι εδώ, θα φτάσεις μέχρι ένα σημείο.
Προκόπης: Ξέρεις έχει πολλούς χώρους η Αθήνα αλλά είναι μόνο για μπάντες διασκεύων. Από τέτοιους έχει πολλούς. Χτες ήμασταν σε ένα τέτοιο χώρο και ήταν πολύ ωραία, πολύ ωραίο σκηνικό αλλά μέχρι εκεί. Δεν το σηκώνει ο κόσμος που θα πάει σε ένα τέτοια χώρο, πάει εκ των προτέρων για να ακούσει τα συγκεκριμένα, τα χιλιοπαιγμένα. Ωραίο μεν αλλά μέχρι εκεί. Δεν πάει να δει μια μπάντα χωρίς να ξέρει ακριβώς τι θα ακούσει. Αυτή είναι η νοοτροπία και θα παραμείνει για καιρό. Δεν έχουμε το χρόνο να περιμένουμε μέχρι να αλλάξει.
Αλέξης: Αλλά πως να αλλάξει, είναι μία πόλη πέντε εκκατομυρίων. Όσο καλή να είναι μία μπάντα, πόσα live να κάνει; Εντάξει δεν είσαι σκυλάς ή να παίζεις κάθε Κυριακή, θα καταντήσεις βαρετός μετά από λίγο καιρό. Δεν είναι μουσική για να επαναλαμβάνεται ή να πας να χορέψεις, να πιεις το ποτό σου. Είναι μια παράσταση. Δε μπορείς να βλέπεις την ίδια παράσταση μία φορά το μήνα, τι είμαστε τα μπουζούκια ή οτιδήποτε άλλο; Και οι Pumpkins να ερχόντουσαν εδώ θα πήγαινες να τους δεις κάθε μήνα.


Σε άλλες πόλεις της Ελλάδας έχετε κάνει συναυλίες;
Αλέξης: Πρόσφατα στην Ξάνθη, μόνο αυτό.

Πώς ήταν τα πράγματα εκεί;
Αλέξης: Ήταν πολύ ιδιαίτερο ταξίδι. Ήταν ένα φεστιβάλ, Free Rock Festival λεγόταν. Δεν είχαμε ιδέα περί τίνος πρόκειται, η μία μέρα ήταν rock και η άλλη metal, εμείς παίζαμε στη rock μέρα. Έγινε σε κάτι φοιτητικές εστίες. Αρχικά ήταν να γίνει σε μια πλατεία αλλά δεν άφησε ο δήμος. Παίζαν τρεις μπάντες πριν από μας και εμείς θα κλείναμε τη συναυλία, μέχρι να παίξουμε είχαν φύγει η μισοί γιατί το δεύτερο συγκρότημα έπαιζε jazz. Δικιά του jazz όμως. Τέλος πάντων όταν παίξαμε και με όσα άτομα ήταν το είδα πάρα πολύ θετικά. Έστω και αν δύο άτομα μου κάναν κωλοδάχτυλα την ώρα που παίζαμε, αλλά χορεύαν και μου έκαναν κωλοδάχτυλα.

Punk καταστάσεις;
Αλέξης: Ναι, ξέρεις γουστάρουμε κωλοδάχτυλα και τέτοια. Αλλά είχε ενδιαφέρον, υποχθόνιο, δηλαδή δεν είναι ότι ξεκινούσαν να χτυπιούνται και τέτοια αλλά φάνηκε μια αντίδραση που δεν την περίμενα εγώ με τίποτα. Λίγοι είχαν ακούσει το δίσκο οι οποίοι είχαν κάτσει πίσω και παρακολουθούσαν με την άνεση τους.
Αντώνης: Ως ελάχιστοι. Τα άτομα που έπρεπε να μείνουν έμειναν.
Προκόπης: Ξεκίνησε η βραδιά με διακόσιους και έμειναν εκατό. Λόγω της σφήνας του δευτερου group. Ήταν εκατό που τουλάχιστον άκουγαν.
Αλέξης: Και η συναυλία ήταν στη μέση του πουθενά. Δηλαδή είναι η πόλη της Ξάνθης παίρνεις ένα λεωφορείο που περνάει κάθε μία ώρα και πας 6-7 χιλιόμετρα έξω, σε κάτι φοιτητικές εστίες που είχαν φύγει κιόλας οι περισσότεροι, σε ένα μεγάλο χωράφι με 2-3 κτίρια και εκατό άτομα με μία μπάντα να παίζει. Ήταν ψιλοβιντεοκλιπίστικο, είχε ενδιαφέρον.

Πώς θα περιγράφατε τον ήχο του "Lust";
Προκόπης: Δύσκολο. Δύσκολο γιατί όπως είπαμε και πριν...
Αντώνης: Εννοείς σε ποιο είδος θα το κατατάσσαμε;

Όχι είδος, μια γενικότερη περιγραφή.
Προκόπης: Μείγμα. Γιατί όπως είπαμε και πριν κάποια κομμάτια...
Αντώνης: Είναι μείγμα από τέσσερα διαφορετικά ακούσματα.
Προκόπης: Δεν είναι μόνο αυτό. Ανεξάρτητα με το ότι έχει διαφορετικά ακούσματα ο καθένας, όταν βρισκόμαστε κυλάει το πράγμα πιο μαζεμένο. Αλλά στα κομμάτια του δίσκου υπάρχει... όχι κάποιο χάσμα αλλά μια έντονη διαφορά γιατί είναι το χρονικό σημείο που έχουν γραφτεί. Δε γράφτηκαν σε ένα χειμώνα αλλά σε τρεις.
Αλέξης: Χειμώνας, καλοκαίρι, άνοιξη, καλοκαίρι.

Τι έγινε στην Κέρκυρα και έχει δύο καλοκαίρια το χρόνο;
Αλέξης: Ναι, στην Αγγλία δεν έχει κανένα γι' αυτό κατέβαινα εγώ το καλοκαίρι κάτω. Συνέχεια χειμώνα έχει.
Προκόπης: Και αυτό το χρονικό είναι που δεν το κάνει ξεκάθαρο δηλαδή. Δεν μπορώ να χαρακτηρίσω με μια πρόταση το δίσκο.
Αλέξης: Πες 2-3. Ναι όνομα δεν ξέρω, πολλοί το λένε alternative. Εντάξει μπορείς να το πεις alternative και καλά, είναι εναλλακτικό, πολλά πράγματα είναι όμως εναλλακτικά.

Εμένα πάντως μου φέρνει πιο πολύ προς τον post-rock ήχο.
Αλέξης: Ναι, είναι μετά του κλασσικού. Όπως και να το πεις, και alternative να το πεις και rock να το πεις και μπαλάντες με κιθάρες.
Προκόπης: Εμένα δε με νοιάζει πως θα το χαρακτηρίσουμε.
Αντώνης: Το συγκεκριμένο album μπορείς να πεις πως έχει και ακούσματα grunge μέσα. Άποψη μου είναι αυτή. Αν ρωτήσεις τον Αλέκο διαφωνεί.
Αλέξης: Τα δύο πρώτα κομμάτια είναι grunge.
Αντώνης: Υπάρχουν και στα άλλα κομμάτια στοιχεία grunge και ας γράφτηκαν μετά από τα δύο πρώτα. Σε κάποια σημεία, δε λέω πως τα κομμάτια είναι grunge.
Αλέξης: Αναπόφευκτα αν παίζεις rock παίζεις και grunge, και το grunge είναι punk, και το punk είναι rock άρα όλα είναι μία μπάλα.
Προκόπης: Είναι ανάλογα με τα ακούσματα που έχει ο καθένας και πως τα βάζει στο μυαλό του.

Εσύ Αλέξη γράφεις και τους στίχους, έτσι;
Αλέξης: Ναι.

Πράγματα που σε εμπνέουν, που σε επηρεάζουν;
Αλέξης: Η ουσία είναι αυτή, το να γράφεις κάτι για να γράφεις είναι σα να γράφεις κομμάτια για άλλον. Κάθεσαι και γράφεις κάτι επειδή σε κέντρισε, αν δε σε είχε κεντρίσει δε θα το έγραφες. Όλα τα κομμάτια είναι για κάτι που έχει γίνει. Όχι απαραίτητα μία πράξη αλλά πεντακόσια συναισθήματα ή δεν ξέρω και 'γω τι.

Είναι γενικά αρκετά σκοτεινοί και εσωστρεφείς.
Αλέξης: Ναι, δε βγαίνουν αλλιώς. Γίνεται από μόνο του, δε μπορώ να το εξηγήσω.


Οπότε περιμένουμε νεότερα από εσάς τώρα.
Προκόπης: Δε μπορούμε να προσδιορίσουμε χρονικά το πότε.
Αλέξης: Είναι πολλά πράγματα στη μέση.

Εγώ πάντως περιμένω με αγωνία και τη δεύτερη σας δουλειά.
Αντώνης: Πάντως αν έρθεις σε κάποιο live θα ακούσεις και καινούρια κομμάτια.
Αλέξης: Τρία που θα μπουν σίγουρα στο δεύτερο δίσκο. Το ένα μάλιστα το παίζουμε πρώτο.

Οπότε θα τα πούμε στο επόμενο live.
Αλέξης: Αν μας ρωτήσεις πότε είναι θα σου πούμε δεν ξέρουμε ακόμα. Υπάρχουν 2-3 προτάσεις, η μία είναι σε ένα festival που θα γίνει τον επόμενο μήνα από ένα περιοδικό.
Αντώνης: Άλλο ένα είναι το καλοκαίρι στην Ορεστιάδα, στον Άρδα.
Προκόπης: Και άλλο ένα στα Γιάννενα στον Άραχθο. Ημερομηνίες δεν ξέρουμε ακόμα.
Αλέξης: Το site μας είναι έτοιμο πλέον άρα οι ημερομηνίες θα μπουν εκεί.

Και η διεύθυνση είναι;
Αλέξης: www.deoy.com, τα αρχικά μας, και πλέον λειτουργεί κανονικά.

Σας ευχαριστώ πολύ παιδιά και εύχομαι τα καλύτερα.

Γεράσιμος Ασπρομάλλης