Helstar: «Το "Nosferatu" δεν μας προσέφερε τίποτα άλλο παρά μόνο στεναχώριες»

Ο Larry Barragan αποδεικνύεται ιδανικός συνομιλητής, μιλώντας μας για το παρελθόν και το σπουδαίο παρόν της θρυλικής μπάντας

Από τον Σπύρο Κούκα, 12/09/2016 @ 14:41

Οι Τεξανοί θρύλοι του U.S. metal κυκλοφόρησαν πριν λίγες μέρες έναν από τους καλύτερους δίσκους της καριέρας τους, συνεπώς η ευκαιρία για μια εκτενή κουβέντα με τον σπουδαίο Larry Barragan, κιθαρίστα και ιδρυτικό μέλος τους, δεν γινόταν να περάσει ανεκμετάλλευτη. Κάπου μεταξύ των ταινιών του Christopher Lee και της νουβέλας του Bram Stocker, μάθαμε για αναπάντητα θέματα του παρελθόντος τους αλλά και για τα μελλοντικά σχέδια τους.

Larry Baragan Helstar

Γεια σου Larry. Πώς είσαι; Χαίρομαι που έχουμε την ευκαιρία για αυτήν τη συνέντευξη. 

Γεια σου Σπύρο! Είναι υπέροχο που επιτέλους μιλάμε. Μέχρι στιγμής όλα είναι μια χαρά.

Καταρχάς, συγχαρητήρια για τον νέο σας δίσκο. Πιστεύω πως είναι η καλύτερη δημιουργία σας από το "Nosferatu" κι έπειτα. Είμαι οπαδός σας για χρόνια και πραγματικά έχω απολαύσει την ακρόαση κάθε άλμπουμ που έχετε δημιουργήσει, αλλά το "Vampiro" αποτελεί ό,τι καλύτερο έχετε κυκλοφορήσει εδώ και χρόνια. Πώς νιώθεις, λοιπόν, τώρα που όλη αυτή η σκληρή δουλειά για τη δημιουργία του τελείωσε;

Σ' ευχαριστώ. Υπήρξε ένα μακρύ ταξίδι για να πω την αλήθεια. Δούλευα καθημερινά πάνω στο νέο άλμπουμ που ο χρόνος που διέθεσα μου φάνηκε σαν μια αιωνιότητα. Και ξέρεις, όταν δουλεύεις κάτι για τόσο καιρό, δένεσαι μαζί του. Υπήρξαν μέρες που αναρωτιόμουν αν ήταν πραγματικά καλό το αποτέλεσμα, έκανα κάποιες δεύτερες σκέψεις επ' αυτού. Όταν ολοκληρώσαμε με τον Bill τη διαδικασία μίξης, δεν άκουσα το τελικό αποτέλεσμα για αρκετές εβδομάδες. Ένιωθα τόσο ταυτισμένος με τον δίσκο και χρειαζόμουν λίγο χρόνο να επανέλθω, αφότου ολοκληρώθηκε. Τελικά, όταν το άκουσα ξανά, μπορώ να πω πως ήμουν πολύ ευχαριστημένος. Νομίζω πρέπει να είμαστε όλοι υπερήφανοι με τούτο το δημιούργημά μας.

Επιστρέψατε στην αγαπημένη σας θεματολογία σχετικά με τον Δράκουλα και τα βαμπίρ. Ωστόσο, θεωρώ πως το "Vampiro" αποτελεί το επόμενο βήμα μετά το "Nosferatu", δίχως, όμως, να είναι μια συνέχειά του, ένα sequel του. Ακόμη και η στιχουργική σας προσέγγιση δεν αφορά μονάχα τη νουβέλα "Dracula" του Bram Stocker, μα εμφανίζει μια έντονη επιρροή από τις ταινίες του Christopher Lee. Έχω δίκιο; Πες μας μερικά πράγματα γι' αυτό.

Ναι, όταν ο James έφερε την ιδέα στο προσκήνιο, δεν ήμουν και τόσο σίγουρος για την υλοποίηση της. Η βασική του ιδέα ήταν να είχαν όλα τα τραγούδια θεματική βασισμένη στις ταινίες του Christopher Lee, κάτι εξαιρετικά δύσκολο, καθώς όλες αυτές οι ταινίες θεωρούνταν B-movies και είχαν παρόμοια υπόθεση. Ουσιαστικά, σε όλες ο Δράκουλας πέθαινε κι επέστρεφε στην επόμενη ταινία, αναγεννημένος. Έτσι, αποφασίσαμε με τον James να εξερευνήσουμε ολόκληρη τη μυθολογία γύρω από τον Δράκουλα και τα βαμπίρ. Το "Bloodlust", ας πούμε, έχει να κάνει σχετικά με την Elizabeth Bathory, ενώ το "Awaken Into Darkness" σχετίζεται με την εναρκτήρια σκηνή της ταινίας "Dracula" του 1992, ξέρεις, εκείνης με τον Gary Oldman. Από τη στιγμή που προσεγγίσαμε κατά αυτόν τον τρόπο το στιχουργικό θέμα, όλα ήταν πιο εύκολα. Το "Black Cathedral" εμπνεύστηκε από μια σκηνή της ταινίας "Taste The Blood Of Dracula", Η οποία αποτελεί μια από τις αγαπημένες μου ταινίες με τον Christopher Lee. Νομίζω κιόλας πως ήταν η πρώτη ανάλογης θεματικής ταινία που είδα σαν παιδί, μαζί με τον αδερφό μου.

Νομίζω πως είναι εμφανής η ύπαρξη μιας ξεκάθαρης σύνδεσης του νέου δίσκου με το "Nosferatu" και σε μουσικό επίπεδο. Κάποια απ’ τα τραγούδια, όπως το "Black Cathedral" και το "Repent In Fire" θα μπορούσαν εύκολα να βρίσκονται στο "Nosferatu". Ωστόσο, την ίδια στιγμή, το "Vampiro" είναι σαφώς πιο μοντέρνο και βίαιο, έχοντας ορισμένα κοινά με τις τελευταίες σας κυκλοφορίες. Αναρωτιέμαι, είχατε στο μυαλό σας αυτήν την προσέγγιση ή απλώς προέκυψε καθώς συνθέτατε;

Βασικά, ήταν συνδυασμός των δύο εκδοχών που ανέφερες. Σίγουρα, ήθελα το άλμπουμ να έχει μια συγκεκριμένη ηχητική προσέγγιση, για να ταιριάζει με τον τίτλο του και το στιχουργικό concept του. Έπρεπε να υπάρχει το σκοτάδι και η βιαιότητα μέσα του. Άλλωστε, αντιπροσωπεύει απόλυτα το ποιος είμαι μουσικά. Λατρεύω τη γρήγορη, σκληρή μουσική και σε αυτόν τον δίσκο είχαμε τη δυνατότητα να συνδυάσουμε αυτές τις δύο πλευρές μας.

Helstar

Το "Nosferatu" είναι ένας σπουδαίος δίσκος και σίγουρα συγκαταλέγεται στα πιο κλασσικά heavy metal άλμπουμ. Ποιο πιστεύεις πως υπήρξε το χαρακτηριστικό του που το ανέδειξε σε έναν τόσο σπουδαίο δίσκο για εσάς και τον υπόλοιπο metal κόσμο; Θεωρείς πως το "Vampiro" θα μπορέσει να ξεχωρίσει ως το επόμενο θρυλικό άλμπουμ σας;

Ξέρεις, όταν είχε κυκλοφορήσει το "Nosferatu" δεν άρεσε σε κανέναν. Όταν διαβάζω πως έχει πλέον μια εδραιωμένη φήμη, πάντα θέλω να ζητήσω να μου δείξουν έστω και μία θετική κριτική του από τότε που είχε πρωτοκυκλοφορήσει. Εκείνο το άλμπουμ δεν μας προσέφερε τίποτα άλλο παρά μόνο στεναχώριες. Ήταν το άλμπουμ εξαιτίας του οποίου μας αποδέσμευσαν από τη Metal Blade. Σίγουρα, υπήρξαν κατόπιν εκείνοι που υποστήριξαν το "Nosferatu". Αλλά για μένα ήταν πολύ αργά. Πραγματικά, παίζαμε σε ένα πολύ υψηλό επίπεδο για την εποχή. Γράψαμε για κάτι που κανείς άλλος δεν είχε προσεγγίσει ξανά, σίγουρα όχι στο βάθος που εμείς το κάναμε. Είναι σημαντικός δίσκος για μένα, μονάχα λόγω του γεγονότος πως, έστω και αργά, οι κόποι μας τότε αναγνωρίστηκαν. Όσο για το "Vampiro", μπορώ με κάθε ειλικρίνεια να πω πως έχει πάρει τις καλύτερες κριτικές που έχουμε λάβει ποτέ. Για το αν γίνει θρυλικό; Η έννοια μιλάει από μόνη της. Οι θρύλοι δημιουργούνται με τον καιρό. Το "Vampiro" απ’ την άλλη, μόλις γεννήθηκε ουσιαστικά.

Για ακόμη μια φορά, είχατε αρκετές αλλαγές στη σύνθεσή σας. Γιατί, όμως, οι μακροχρόνιοι συνεργάτες σας, Rob Trevino και Jerry Abarca έφυγαν; Και πώς επιλέξατε τα νέα μέλη, τον Andrew Atwood και τον Garrick Smith;

Κοίτα, ο Rob είχε για αρκετό καιρό σκέψεις για να αποχωρήσει. Διάφορα πράγματα έπαιξαν ρόλο στην τελική του απόφαση, πράγματα όπως η οικογένεια του, η δουλειά του, η υγεία του αλλά και το γεγονός πως δεν απολάμβανε τα ταξίδια. Ήταν διχασμένος ως προς την απόφαση του, όμως, τελικά αποφάσισε να αποχωρήσει. Έμοιαζε να είναι η κατάλληλη ώρα γι' αυτό. Με τον Jerry υπήρξαν εξίσου πολλοί παράγοντες. Αντιμετωπίζει κι αυτός, αλλά κυρίως η γυναίκα του, σοβαρά προβλήματα υγείας και υπήρξαν και κάποια ακόμη πράγματα που ώθησαν τον Jerry στην αποχώρηση. Δεν θα ήθελα να επεκταθώ περαιτέρω γιατί αγαπώ τον Jerry πάρα πολύ. Όμως, ήταν κάτι που έπρεπε να κάνουμε ως μπάντα.

Ο Garrick προτάθηκε ουσιαστικά από τον ντράμερ μας, τον Mikey. Είχαν παίξει μαζί σε μερικές εμφανίσεις μιας μπάντας με το όνομα The Scourge. Ο Mikey θεώρησε πως ο Garrick θα ήταν μια εξαιρετική προσθήκη για την μπάντα μας και είχε απόλυτο δίκιο. Ο Andrew, από την άλλη, ουσιαστικά ξεκίνησε να παίζει μαζί μας από την περίοδο που ήταν στην μπάντα ακόμη ο Rob. Ο Rob αδυνατούσε να παίξει σε κάποια show μας λόγω κάποιων υποχρεώσεων του και ο Andrew τον αντικατέστησε. Επίσης, είχε παίξει κι εκείνος στους The Scourge. Φαντάσου, ο Rob βοήθησε τον Andrew να μάθει κάποια μέρη και ορισμένα solo. Όταν έφτασε, λοιπόν, η ώρα, ο Rob είχε ήδη επιλέξει τον φυσικό διάδοχό του. Και τα δύο νέα παιδιά είναι απίστευτοι παίκτες. Ταιριάξαμε υπέροχα, όπως άλλωστε μπορείς να ακούσεις και στον νέο δίσκο.

Αφήσατε την AFM Records και υπογράψατε με την Ellefson Music Productions, την εταιρεία του Dave Ellefson. Θυμάμαι, πίσω στο 1995, πως εκείνος είχε βοηθήσει τους Helstar με την παραγωγή του μισού "Multiples Of Black" κι επίσης ο James Rivera είχε συνεργαστεί μαζί του στο project των Killing Machine. Με όλα αυτά κατά νου, ποια ήταν τελικά τα κριτήρια επιλογή της δισκογραφικής εταιρείας του;

Δίχως να μπω σε εκτεταμένες αναλύσεις της όλης συμφωνίας, θα σου πω μονάχα πως ήταν ακριβώς αυτή που ψάχναμε. Επίσης, ξέρεις, είχαμε μια καλή συνεργασία με την AFM, αλλά ποτέ δεν υπήρξαμε προτεραιότητα για εκείνη. Πάντοτε έμοιαζε να μας περιορίζει όλο και πιο μακριά απ’ το προσκήνιο.

Helstar

Είχατε μια πολύ δύσκολη περίοδο, τόσο κατά τη δημιουργία του "Nosferatu" όσο και μετά την κυκλοφορία του, με αρκετά προσωπικά προβλήματα, μα και διαφωνίες με την τότε εταιρεία σας. Τι θυμάσαι από τότε;

Ω φίλε, ήταν μια πολύ απογοητευτική περίοδος. Πραγματικά, όλοι μας είχαμε δουλέψει τόσο σκληρά για το τίποτα. Νιώθαμε πως το "Nosferatu" είχε όλα τα φόντα να μας πάει στο επόμενο επίπεδο και όταν αυτό δεν συνέβη, όλα πήγαν κατά διαόλου. Μας καταρράκωσε εντελώς. Κάπου τότε έχασα τη θέλησή μου να παίζω κιθάρα. Απλώς, εγκατέλειψα την προσπάθεια και την μπάντα κι έβαλα τις κιθάρες μου κάτω από το κρεβάτι, μέχρι να μπορέσω κάποια στιγμή να συνέλθω. Όταν ο παππούς μου πέθανε, η αγάπη μου για την κιθάρα ξύπνησε ξανά μέσα μου. Είχα ανάγκη να παίξω για να απελευθερώσω το θυμό και τη λύπη που ένιωθα. Και τελικά, να 'μαι και πάλι εδώ.

Θυμάμαι, επίσης, πως είχες ένα side project που ονομαζόταν Eternity Black, έχοντας κυκλοφορήσει κιόλας ένα ομότιτλο EP, πίσω το 2005. Έχεις πλάνα να το ενεργοποιήσεις ξανά κάποια στιγμή στο μέλλον ή οι Helstar αποτελούν τη μία και μοναδική προτεραιότητα σου; 

Όχι, νομίζω αυτή η μπάντα έχει τελειώσει. Ο Rob Trevino κι εγώ δημιουργήσαμε αυτό το project, το οποίο υποθέτω πως αποτέλεσε βατήρα για να ξαναμπώ στη σκηνή. Δεν θα μπορούσα να πω πως οι Helstar αποτελούν τη μοναδική μου προτεραιότητα. Έχω κάποια ακόμη πράγματα που δουλεύω και δυστυχώς δεν μπορώ να πω περισσότερα αυτήν τη στιγμή. Επίσης, πρόκειται να κάνω την παραγωγή σε μια μπάντα απ’ το Νέο Μεξικό, η οποία ονομάζεται Suspended και νομίζω θα είναι μια διασκεδαστική διαδικασία. Είναι ένα φοβερό συγκρότημα και πραγματικά ανυπομονώ να δουλέψω μαζί τους.

Τα τελευταία χρόνια, έχουμε βιώσει σαν κοινό τους θανάτους του R.J. Dio και του Lemmy Kilmister, τις ασθένειες του Tony Iommi και του Bruce Dickinson, καθώς και την αποσύνθεση των Queensryche, μεταξύ άλλων. Η μεταλλική σκηνή αλλάζει ραγδαία, κατά έναν τρόπο τουλάχιστον περίεργο. Έτσι, θα ήταν ενδιαφέρον να μάθουμε και τη δική σου γνώμη σχετικά με το μέλλον της σκηνής. Θεωρείς πως η νέα γενιά των metal μουσικών έχει την ικανότητα να σταθεί στα ίδια επίπεδα με τη δική σας γενιά;

Φίλε, είναι πραγματικά τόσο δύσκολο για τις νέες μπάντες να το καταφέρουν αυτό. Είναι τόσο διαφορετικά πλέον. Φαντάσου, όλα τα ονόματα που ανέφερες έπαιζαν σε μεγάλες αρένες. Απλά είναι τόσο δύσκολο να πιστέψω πως η μεταλλική σκηνή θα φτάσει ξανά σε εκείνα τα επίπεδα. Νομίζω είμαστε τυχεροί που βρισκόμαστε εδώ που βρισκόμαστε, παρόλο που ακόμη και σήμερα δεν είμαστε ένα ευρέως διαδεδομένο όνομα. Ελπίζω πως πάντοτε θα υπάρχει και θα ακούγεται η metal μουσική, αν και δεν ξέρω αν οι ανερχόμενοι μουσικοί θα φτάσουν ποτέ στο επίπεδο να μπορούμε να τους συγκρίνουμε με τους Black Sabbath, τους Judas Priest ή τους Iron Maiden.

Αλήθεια, γνωρίζεις καμία ελληνική μπάντα; Εδώ στην Ελλάδα έχουμε μια ραγδαίως αναπτυσσόμενη σκηνή, με αρκετές αξιόλογες metal μπάντες. Για παράδειγμα, οι Sacral Rage παίζουν αυτό το τεχνικό speed metal είδος, το οποίο σχεδόν εφηύρατε με τις πρώτες σας δουλειές, οπότε θεωρώ πως θα άξιζε να τους τσεκάρεις.

Δεν ήξερα πως οι Sacral Rage είναι από την Ελλάδα! Έχω το "Illusions In Infinite Void", το οποίο είναι καταπληκτικό! Προσπαθώ να μένω ενημερωμένος σχετικά με τις νέες κυκλοφορίες στον χώρο, αλλά για να είμαι ειλικρινής σπανίως ξέρω από πού προέρχεται η κάθε μπάντα, μιας και χρησιμοποιώ το iTunes ως επί το πλείστον για να αγοράσω νέα μουσική.

Ποια είναι τα πλάνα σας για περιοδεία έπειτα απ’ την κυκλοφορία του νέου δίσκου; Υπάρχει πιθανότητα να σας δούμε απ’ τα μέρη μας σύντομα; Ξέρεις, έχει περάσει αρκετός καιρός από τότε που μας επισκεφτήκατε τελευταία φορά...

Πράγματι, έχει περάσει πολύς καιρός. Γνωρίζω πως σίγουρα θα δώσουμε κάποια show εδώ στις Ηνωμένες Πολιτείες. Στην Ευρώπη θα επιστρέψουμε ίσως στα τέλη του Φλεβάρη με αρχές Μάρτη. Θα ήθελα πολύ να επιστρέψουμε στην Ελλάδα, καθώς αποτελεί ένα από τα αγαπημένα μου μέρη για να παίζουμε. Απλά θα πρέπει να περιμένουμε τι θα συμβεί. Πραγματικά το ελπίζω όμως.

Σ' ευχαριστώ πολύ για τη συνέντευξη. Ως οπαδός σας ήταν τιμή μου. Κλείσε την κουβέντα μας όπως θέλεις...

Εγώ σ' ευχαριστώ! Όπως ευχαριστώ και όλους τους οπαδούς μας από τα βάθη της καρδιάς μου. Εσείς είστε ο λόγος που συνεχίζουμε και ελπίζω να σας δω σύντομα κι από κοντά.

Διαβάστε εδώ την κριτική του δίσκου "Vampiro" από τον Σπύρο Κούκα.

  • SHARE
  • TWEET