Οι 30 κυκλοφορίες του 2007, σύμφωνα με το Rocking.gr

11/01/2008 @ 10:42

Για το 2005 και το 2006 σας προτείναμε 20 κυκλοφορίες. Η άποψή μας είναι πως κατά το 2007 μπορεί να έλειπε ο δίσκος που θα ήταν κοινά αποδεκτό από τους περισσότερους πως ανήκει στην κορυφή (όπως για παράδειγμα οι System Of A Down το 2005), όμως η χρονιά που μόλις πέρασε χαρακτηρίστηκε από πληθώρα «καλών» κυκλοφοριών. Αυτό συντέλεσε όχι μόνο στο να προταθούν πολλοί δίσκοι από τους συντάκτες του Rocking.gr (130 συνολικά!), αλλά και στο να υπάρξουν πολύ μικρές διαφορές στις ψήφους. Θεωρήσαμε έτσι λογικό οι 20 προτεινόμενες κυκλοφορίες να γίνουν 30.

Οι συντάκτες του Rocking.gr ψήφισαν λοιπόν τις καλύτερες για τους ίδιους δουλειές του 2007 (15 ο καθένας - την αναλυτική ψηφοφορία μπορείτε να δείτε εδώ!) με τις 30 κυκλοφορίες που μάζεψαν τις περισσότερες προτιμήσεις να έχουν ως εξής:

30. Down - III: Over The Under [...]Το κεφάλαιο πλέον έκλεισε και η σελίδα άλλαξε. Το μελάνι είναι φρέσκο και το πνεύμα ακόμα ανήσυχο. Ο δίσκος ουσιαστικά δεν είναι τόσο φόρος τιμής στον Dime. Είναι αυτό που πάντα χαρακτήριζε τους Down. Κλειστοφοβία, απόγνωση, συγκρούσεις με το «είναι» σου και λύτρωση / καταδίκη μέσω αυτού.[...] Ο δίσκος «σκοτώνει» και θέλει αρκετές ακροάσεις. Σίγουρα δεν είναι όσο «εύπεπτος» δείχνει. Προσωπικά τον θεωρώ ισάξιο του "ΙΙ", αν όχι καλύτερο. Το Jack στοιχειώνει ακόμα τη μουσική τους, και, απ' ότι φαίνεται, και τα ποτήρια μας...
29. Primordial - To The Nameless Dead [...]...Όπως ξέρουν και οι Primordial πως είναι απόγονοι μεγάλων ανδρών, γυναικών και παιδιών και είναι κάτι παραπάνω από περήφανοι γι' αυτό, όπως είναι κι εκείνοι για τους ίδιους. Μετά από το μεγαλειώδες "The Gathering Wilderness" και με αρκετό κόσμο να έχει κόψει τα αυτιά του μετά την ακρόαση του "The Coffin Ships", επιστρέφουν για να εισπράξουν τα λάφυρα της μάχης που κέρδισαν με το σπαθί, τη φωνή και τη μουσική τους. [...]
28. Kings Of Leon - Because Of The Times [...]Χωρίς επιτήδευση, οι Kings Of Leon προσέγγισαν την τέλεια ισορροπία ανάμεσα στην απάθεια και το δράμα, υπόκρουση του ψυχισμού, του ανελέητου πόθου και της λάθος γυναίκας. Η ροκ μυθολογία θέλει το άλμπουμ να περνά από την ενθουσιώδη και δακρύβρεχτη έγκριση της πατριάρχη γιαγιάς Followill σε μια οικογενειακή σύναξη, ενώ βαριά ησυχία πλάκωνε τα στόματα του υπερπληθυσμού αυτής της θρησκευόμενης δυναστείας νοτίων. Προοδευτική η γιαγιάκα.
27. Tori Amos - American Doll Posse [...]Από εκεί που μας άφησε το "Aerial" της Kate Bush, αποφάσισε να συνεχίσει η Αμερικανίδα συνθέτρια/ ερμηνεύτρια/ πιανίστρια. Οδηγούμενο από το πιάνο και την «αθεράπευτα» sexy φωνή της, το "American Doll Posse" ακολουθεί κατά πόδας σε ποιότητα τις σημαντικότερες κυκλοφορίες της Tori, αλλά παράλληλα διαφέρει από αυτές στο ότι είναι ίσως το πιο «δυνατό» της άλμπουμ.
26. Agua De Annique - Air [...]Μετά από μερικές ακροάσεις διαπιστώνει κανείς την πληρότητα του δίσκου, από την αρχή μέχρι το τέλος. Από τον ερωτισμό του "Beautiful One" στην οργή (καλά διαβάσατε) του "Witnesses" και από το up-tempo "You Are Nice" στη μελαγχολία του "Yalin". Αυτή ακριβώς η ποικιλία των κομματιών είναι ένα από τα πιο θετικά στοιχεία του δίσκου.
25. Reverend Bizarre - III: So Long Suckers Το τέλος μιας πραγματικά μεγάλης underground μπάντας έπειτα από μόλις 3 full length κυκλοφορίες έμελλε να γραφτεί με τον καλύτερο δίσκο της και τί δίσκο! Διπλός, με τον πρώτο να διαρκεί 66:6 (μόνο τυχαίο δεν είναι) και τον δεύτερο 63:54! Μας αποχαιρετάνε με βαρύτατους χαρακτηρισμούς, αφού πρώτα όμως μας εφοδιάσουν με doom ήχους μιας ολόκληρης ζωής, γιατί πιστέψτε με δεν είναι και το ευκολότερο πράγμα στον κόσμο να την παλέψεις κάνοντας παρέα για 130 λεπτά με τους Albert Witchfinder, Earl of Void και Peter Vicar![...]
24. Serj Tankian - Elect The Dead [...]Ο Serj, λοιπόν, έχει επιλέξει κατά κόρον mid-tempo δρόμους, με εμφανή την προσωπική του πινελιά. Σίγουρα αποδεικνύει για άλλη μια φορά ότι ξέρει να γράφει στίχους σχετικά με πολιτικό, και όχι μόνο, προβληματισμό, καυστικός και εκκεντρικός όπως τον έχουμε συνηθίσει. Ο δίσκος ακούγεται άνετα και ευχάριστα στην πλειονότητά του και υπάρχουν αξιόλογες μελωδίες όπως τα "Sky Is Over", "Saving Us" και "Beethoven’s C*nt" (αστείος ο τίτλος πάντως!).
23. Gentlemans Pistols - Gentlemans Pistols [...]Δεν απορώ που κατάγονται από την Αγγλία, ούτε για το πως τους ανακάλυψε ο Lee Dorian και τους έκανε συμβόλαιο στη δισκογραφική του εταιρεία, ούτε καν για το πως επιτέλους απέκτησε καλύτερη διανομή στη χώρα μας. Απορώ όμως για την ωριμότητα που βγάζει προς τα έξω η μπάντα, χωρίς προβολή και βαρύγδουπες δηλώσεις και κυρίως με την απόφασή της ο πρώτος δίσκος να διαρκεί μόλις 30 λεπτά.[...]
22. Brant Bjork & The Bros - Somera Sol [...]Ο πολυπράγμων και πολυτάλαντος Brant Bjork δημιούργησε έναν καταρχήν groovάτο δίσκο, με κολλητικά riffs και solos, με stoner προσανατολισμό (οποία έκπληξη), αλλά δεν έμεινε μόνον εκεί. Αφού την έπεσε στους κάκτους κάνοντας αφαίμαξη του ζωμού τους, τον ανακάτεψε με λίγες σταγόνες ψυχεδελικής ποτάσας και το μείγμα που προέκυψε το "χτύπησε" με μία κουταλιά από το σιρόπι του Isaac Hayes.[...]
21. Mother Misery - All Eyes On You [...]Υπερασπιστές των double "M" (χε, χε), ακροατές και οπαδοί του stoner rock, φίλοι της καλής μουσικής, κάντε τη χάρη στον εαυτό σας, κινήστε γη και ουρανό και αποκτήστε τη συγκεκριμένη κυκλοφορία. Ναι μεν το 2007 μάς αποχαιρετά και μας κλείνει πονηρά το μάτι ως είθισται, αλλά μας κάνει κι ένα πολύ καλό δώρο: την υπόσχεση για αυτά τα παλιοπαιδιά από το Enkoping της Σουηδίας και το λαμπερό μέλλον που τους περιμένει.
20. Ulver - Shadows Of The Sun [...]Με το "Shadows Of The Sun", οι Ulver έκαναν μία πολύ ισχυρή δήλωση. Ξεχνάμε πολύ εύκολα την απλότητα κάποιων πραγμάτων στη ζωή, αλλά και στη μουσική. Μέσα στην εποχή της «τεχνικής» υποκουλτούρας, μας υπενθυμίζουν το πόσο υπέροχη είναι η απλότητα κάποιων πραγμάτων και ότι η εξέλιξη της μουσικής είναι ένα δώρο που μας δίδεται, και όχι κάτι που ζητάμε, ή ακόμα χειρότερα, απαιτούμε.
19. Porcupine Tree - Fear Of A Blank Planet [...]Όσον αφορά τη γενική εικόνα, θα μπορούσε με λίγα λόγια να πει κανείς πως κατά τη σύνθεση του δίσκου 'πάτησαν' είτε πάνω στο ύφος, είτε στο σκεπτικό που είχαν στους τρεις προηγούμενους studio δίσκους τους. Αλλά και πάλι, αν και σου ακούγεται γνώριμο, σου ηχεί πολύ φρέσκο! Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ότι τα μεταλλικά ξεσπάσματα των "Anesthetize" και "Way Out Of Here" σου δίνουν την εντύπωση πως οι Tool 'τζαμάρουν' με τον Virgil Donati από τους Planet X, ενώ αυτοσχεδιάζουν πάνω σε κομμάτι των Mudvayne.[...]
18. Radiohead - In Rainbows Με το "In Rainbows" το σχήμα αποθεώνει όλα τα συστατικά που το έκαναν γνωστό στο παρελθόν, αλλά τραβάει για άλλη μια φορά τα όρια του ήχου του τόσο μακριά, που πλέον απομακρύνεται εντελώς από τον οποιοδήποτε rock χαρακτήρα και κάθεται κάτω από τη μεγάλη ταμπέλα της "κιθαριστικής, intellectual pop", εκεί δηλαδή που ανήκαν ανέκαθεν για πολλούς. Αν σε αυτή την ταμπέλα προσθέσετε τα trip hop στοιχεία της δυάδας "Amnesiac" - "Kid A" και κάποια διάσπαρτα bossa nova στοιχεία, μαζί με την απαραίτητη rockίζουσα επικάλυψη, τότε ίσως καταλάβετε τι ακριβώς συμβαίνει στο "In Rainbows"...
17. Radio Moscow - Radio Moscow [...]Επαναλαμβανόμενο distortion, slidιές και solos, πολλά από δαύτα, και το whiskey να ρέει άφθονο υπό τους ήχους των υπόλοιπων κομματιών: "Luckydutch", "Mistreating Queen" κι ο Leslie West να κάνει την εμφάνιση του έστω και νοερά, "Whatever Happened", "Timebomb", "Deep Blue Sea" (ωδή στα blues) και "Fuse", ο τέλειος οργανικός επίλογος σε ένα μουσικό ταξίδι 37 οργασμικών λεπτών.
16. Burning Saviours - Nymphs & Weavers [...]Παρ' όλα τα κενά αέρος που βρήκαν στο δρόμο τους, οι Burning Saviours κυκλοφόρησαν τον ωριμότερο δίσκο της μέχρι τώρα καριέρας τους, πιο κατασταλλαγμένοι από ποτέ και πιο σίγουροι για το μέλλον τους. Δεν πτοήθηκαν από κακουχίες και ατυχίες, μάλλον γούρι τους έφεραν, και μπορούν δικαιωματικά να θεωρηθούν από τους πρωτεργάτες της νέας μουσικής σουηδικής σκηνής που έχει δημιουργηθεί.
15. Megadeth - United Abominations [...]Εν έτει 2007 το "United Abominations" είναι ό,τι καλύτερο μπορεί να περιμένει κάποιος από τους Megadeth. Είναι ένα καυστικό album για τη «νέα τάξη πραγμάτων», με πολύ καλή παραγωγή και μερικά από τα καλύτερα τραγούδια που έχει γράψει ο Mustaine από το 1997.
14. Arcade Fire - Neon Bible [...]Στα πρόσωπα των Arcade Fire (και δη του "Neon Bible"), το ανεξάρτητο (λέγε με indie) rock αποκτά δραματικό, θεατρικό μα πάνω από όλα ορχηστρικό χαρακτήρα. Οι Καναδοί «ντύνουν» τα κομμάτια τους με αρκετά περιπετειώδεις ενορχηστρώσεις (έγχορδα, πνευστά και χορωδιακά φωνητικά) και ενίοτε progressive αναζητήσεις, οι οποίες ίσως να αργήσουν να σας αποκαλύψουν τα μυστικά τους, αλλά όταν το κάνουν θα βρείτε στο πρόσωπό τους ένα μοναδικό φίλο. Ίσως λίγο μελαγχολικό... αλλά πιστό!
13. Volbeat - Rock The Rebel / Metal The Devil [...]Ανακατεύουν, έτσι, το «χοροπηδηχτό» ύφος του rock 'n' roll με τον όγκο της αμερικανικής σκηνής, το στακάτο ρυθμό του hardcore, τα southern delay σε κιθάρα και φωνή και τις καλές μελωδίες στην κιθάρα και μας παραδίδουν ένα δίσκο που δεν ξεκολλά από το μυαλό και το στερεοφωνικό μας.
12. Bruce Springsteen - Magic [...]Μετά από 34 χρόνια στη δισκογραφία, ο Springsteen μάλλον πίστεψε πως ήρθε η ώρα να κάνει μια σούμα της χρυσής καριέρας του. Και αυτή η σούμα είναι εμφανώς αποτυπωμένη στο "Magic", μία δουλειά αποτελούμενη από κομμάτια, τα περισσότερα εκ των οποίων θα μπορούσαν άνετα να ανήκουν σε οποιαδήποτε "Best Of" συλλογή του ιδίου.
11. Robert Plant & Alison Krauss - Raising Sand Οι φωνές των Plant και Krauss δένουν υπέροχα, ίσως και πέρα από κάθε προσδοκία, συλλογιζόμενοι ότι πρόκειται για έναν rock τραγουδιστή και μία bluegrass τραγουδίστρια. Αναδεικνύουν η μία την άλλη, είτε στα σημεία όπου τραγουδούν ως ντουέτο, είτε εκεί όπου η μία φωνή έχει τον πρωταγωνιστικό ρόλο και η άλλη τη συνοδεύει. Η Krauss έχει μία πραγματικά αγγελική, εκφραστικότατη φωνή, αυτή δε του Plant πρώτη φορά ακούγεται με τον τρόπο αυτό. [...]
10. Rush - Snakes & Arrows [...]Το "Snakes & Arrows" τα έχει όλα και συμφέρει. Υψηλή στιχουργική, μαζί με πανέμορφες συνθέσεις, εκτελεσμένες με ακρίβεια και συναίσθημα. Μην ξεχάσω και τα τρία καταπληκτικά instrumentals, με το εκπληκτικό "The Main Monkey Business" να ξεχωρίζει (θέλω να το ακούσω ζωντανά φανταστικοί διοργανωτές) με την εκτελεστική του αρτιότητα και το ηχητικό δέσιμο των ακουστικών με τις ηλεκτρικές κιθάρες.
09. Manic Street Preachers - Send Away The Tigers [...]Συνοψίζοντας μπορούμε να πούμε ότι είναι το καλύτερο τους album από την εποχή του "Everything Must Go". Με το όγδοο studio album τους δεν περιμένουμε να επαναπροσδιορίσουν τη rock σκηνή. Έχοντας κερδίσει τόσο την καλλιτεχνική όσο και την εμπορική επιτυχία, περιμένουμε πια από αυτούς album τα οποία σέβονται το παρελθόν τους. Και αυτό το πέτυχαν με το "Send Away The Tigers".
08. Trouble - Simple Mind Condition [...]Είναι γεγονός ότι τέτοιες δουλειές κυκλοφορούν πια στις μέρες μας μία ή δύο φορές κάθε δέκα χρόνια και, πιστέψτε με, δεν υπερβάλλω καθόλου. Κάντε λοιπόν τη χάρη στον εαυτό σας και την προσευχή σας, διότι δύσκολα μετά από αυτή τη μουσική εμπειρία θα συνέλθετε και θα είστε όπως πριν (λέτε για αυτό να ονομάζονται "Trouble";), και αγοράστε κάτι καλό που θα ακούτε σίγουρα και 20 χρόνια μετά, μιας και η σαβούρα είναι εκεί έξω και καραδοκεί. Θα της κάνετε τη χάρη;
07. Rotting Christ - Theogonia Αυτή τη στιγμή ακούω το "Helios Hyperion" (τα μελωδικά του solo τα σπάνε!) και θεωρώ ότι οι Rotting Christ δικαιολογούν την ύπαρξη τους στο χώρο.[...] Αν έχετε τους παλιούς τους δίσκους και πιάνουν σκόνη στη συλλογή σας, με το "Theogonia" είναι αρκετά πιθανό να ανανεωθεί το ενδιαφέρον σας για το γκρουπ και να τους ξεθάψετε και αυτούς. Ωχ. Μπαίνει το "He, The Aethyr". Λοιπόν παιδιά, τα λέμε. Θα κάτσω να το ακούσω λίγο. Καλές ακροάσεις σας εύχομαι...
06. Dolores O' Riordan - Are You Listening? Τι βρίσκουμε στο "Are You.."; Κιθαριστική pop-rock, ένα click πιο ήπια από την μουσική των Cranberries, αλλά κατά την γνώμη μου πολύ πιο ώριμη από αυτή του πρώην συγκροτήματος της Dolores. Το σύνολο του δίσκου περιέχει κομμάτια στημένα έτσι ώστε να αναδεικνύουν την φοβερή φωνή της δημιουργού και στηρίζονται πότε σε απλά αρπίσματα της κιθάρας, πότε σε μια διακριτική αλληλουχία πλήκτρων και πότε σε ηλεκτρικά ξεσπάσματα και ήχους από την ιρλανδική παράδοση.[...]
05. Amorphis - Silent Waters Και οι 10 συνθέσεις είναι τουλάχιστον άριστες, το όγδοο όμως κομμάτι με τον τίτλο "Shaman" είναι το νέο σημείο αναφοράς των Amorphis όσον αφορά το τέλειο. Ακουστική εισαγωγή υπό τη συνοδεία πλήκτρων που υποβόσκει δίκασο ξέσπασμα και αναβίωση ημερών "On Rich And Poor"! Ιεροσυλία; Υπερβολή λόγω άκρατου ενθουσιασμού; Να με συμπαθάτε, αλλά έχω ακούσει το "Silent Waters" αμέτρητες φορές και η αρχική μου αίσθηση παραμένει ακόμα και τώρα η ίδια.[...]
04. Paradise Lost - In Requiem Το "In Requiem" είναι το πιο metal album των Paradise Lost μετά το τρισμέγιστο "Draconian Times" και είναι ανάλογα δύσκολο του "Shades Of God". Δε θα σας παραδοθεί εύκολα: θέλει προσεκτική ακρόαση, ενδοσκόπηση, ανάλυση και περισυλλογή. Είναι ένα διαμάντι στην ιστορία του σχήματος και στην ιστορία του ατμοσφαιρικού ήχου. Είναι ένας δίσκος Paradise Lost. Τόσο απλά.
03. Year Long Disaster - Year Long Disaster Η τύχη λένε ευνοεί τους τολμηρούς και καλά κάνει άλλωστε, ειδικά όταν στο παρελθόν τους έχει γυρίσει την πλάτη. Οι Year Long Disaster εκτός από το ταλέντο έχουν και τη γνώση, κατέχουν καλά τα της μουσικής βιομηχανίας και το εξαιρετικότατο ντεμπούτο τους ρίχνει στο καναβάτσο πολύ εύκολα τα αντίστοιχα των Wolfmother και The Answer, κοντράροντας στα ίσα Rose Hill Drive & Radio Moscow.
02. Machine Head - The Blackening [...]Οι μελωδίες, τα γρήγορα riffs, τα 'groove-άτα' μέρη, οι στιγμές έντασης και 'πόρωσης', όλα συνυπάρχουν σε τέτοιο βαθμό, που το μόνο συμπέρασμα που βγάζω είναι ότι το "The Blackening" συνεχίζει την εξαιρετική τους πορεία στη δισκογραφία μετά το "Through The Ashes Of Empires" και θέτει από τώρα υποψηφιότητα ως ένα από τα πιο δυνατά χαρτιά στη λίστα μου με τους καλύτερους δίσκους για το έτος 2007.
01. Witchcraft - The Alchemist Ουσιαστικά και να καταλάβεις ότι υπάρχει κάτι μαγικό εδώ, δε μπορείς να το αποκωδικοποιήσεις, δε νομίζω να μπορεί να το εξηγήσει καν κάποιος από το ίδιο το συγκρότημα. Είναι αυτό που βλέπεις σαν αντίδραση όταν ακούν τη μουσική τους, ιδιαίτερα το "The Alchemist", κάποιοι που δεν τη γνώριζαν ως τώρα. Το βλέμμα προς τα πάνω (κάπου το έχω ξανακούσει, ή μήπως όχι;), έπειτα τα μάτια γυρνούν προς τον άνθρωπο που επέλεξε τη μουσική συνοδευόμενα από την ερώτηση «τι ακούμε; Είναι πολύ ωραίο».