Rocking Raccoon - Otherside
Από τον Ιάσονα Τσιμπλάκο, 10/09/2012 @ 12:13
Αποψάρα 56
Σαπ. Νιώθω υποχρεωμένος να πω καλή σεζόν, οπότε καλή σεζόν. Δεν ασχολήθηκα πολύ με την επικαιρότητα αυτή την εβδομάδα γιατί ταξίδι και Peppers, οπότε θα βουτήξω στο φόλντερ με τα μπακάπ και ό,τι βγάλει. Πρώτα όμως Peppers.
Η αλήθεια είναι πως είμαι ακόμα λιγάκι μουδιασμένος, με την κακή έννοια, από το λάηβ, ενώ παράλληλα νιώθω «αχάριστος» να το λέω αυτό, γιατί η μπάντα έπαιξε τίμια και σωστά, αλλά εγώ τι να κάνω που έχω πάρει σβάρνα τα γιουτιούμπς και ψάχνω ζωντανές εκτελέσεις του "Otherside". Μου στοίχισε πολύ η απουσία του και καθόλου ντροπή δεν νιώθω που γκρινιάζω που δεν άκουσα το χιτάκι, αλλά τι να κάνεις. Εδώ άλλοι άκουσαν και "Wet Sand" και "Throw Away Your Television". Πολλοί που λέτε γκρίνιαζαν για τον κόσμο. Εγώ δεν αντιλήφθηκα σε τραγικό βαθμό την «ασχετοσύνη» και την ξεμπαρκάδα για την οποία φώναζαν πολλοί, όχι τουλάχιστον περισσότερο απ' ότι περίμενα ή είχα δει σε παλαιότερες συναυλίες, όπως Thirty Seconds To Mars (γιατί Bon Jovi δεν πήγα ούτε 'γω).
Εγώ θα ήθελα να γκρινιάξω λιγάκι για την απάτη που είναι αυτά τα Front of Stage εισιτήρια. Απάτη στην προκειμένη περίπτωση, γιατί γενικώς δεν έχω πρόβλημα. Δηλαδή μία μικρή αρενούλα μπροστά μπροστά για αυτούς τους σκληρούς φαν που είναι διατεθειμένοι να δώσουν το κάτι παραπάνω, ή ακόμα καλύτερα για τα επίσημα μέλη του φανκλάμπ σου ή κάτι παρόμοιο, το θεωρώ καλό πράκτις και καθόλου δεν μ' ενοχλεί. Όταν όμως πασάρεις αυτό που πασάρεις σαν «προνομιούχα θέση» στην ουσία είναι μία άπλα που πιάνει όλο το μήκος της σκηνής και βάθος μέχρι τον ηχολήπτη, ε σόρρυ κιόλας, αλλά σιγά το προνόμιο. Τα λεφτά όμως είναι λεφτά και μόκο κάνε που ξεπουλήθηκαν πρώτα πρώτα τα front of stage. Πάντως, δε μου φαίνεται και τόσο δύσκολο να υιοθετούν κάποια μοντέλα διαρρύθμισης συναυλιών από το εξωτερικό, που συνήθως η κυρίως αρένα χωρίζεται αραιά και που με διαχωριστικά, που πρώτον δίνουν τη δυνατότητα σε σεκιουριτάδες-βοηθούς, και όχι σεκιουριτάδες-γορίλες να βοηθούν και να εξυπηρετούν, και δεύτερον αποτρέπουν ατυχήματα με σπρωξίματα καθώς μοιράζεται ο κόσμος και αυτός που είναι κάγκελο μπροστά δεν νιώθει το στέρνο του να κάνει σύντηξη με το σίδερο. Βέβαια αν είναι να ανοίξω το κεφάλαιο σύγκριση λάηβ εδώ με έξω δεν θα τελειώσω ποτέ, οπότε το αφήνω εδώ και ίσως το πιάσουμε μια άλλη φορά, πιο οργανωμένα και πιο στρωτά.
Σε άλλο θέμα τώρα. Θυμάμαι όταν άκουγα το κομμάτι που έβγαλε ο Skrillex με κάτι μέλη των Doors, κάπου στη μέση υπάρχει σαμπλαρισμένη μία συνέντευξη του 1960 του Μόρισον που λέει «The new generation of music will be a synthesis of those two elements (ΣτΜ: ποιά δύο δε μάθαμε ποτέ), and a third thing. It might rely heavily on electronics and tapes. I can maybe envision maybe a one person - with a lot of machines, tapes, electronic setups - singing, speaking, using machines». Ωραία τα 'λεγε λοιπόν ο Τζίμης παλιά, και μέσα έπεσα. Ποιό το επόμενο βήμα όμως; Εμένα όποτε κάποιος μου λέει «και τι θα γίνει λες στο μέλλον», η ντηφώλτ απάντησή μου έχει να κάνει είτε με ρομπότ είτε με εξωγήινους, γιατί αυτό μου έμαθε το ποπκάλτσουρ, οπότε ναι, μουσική φτιαγμένη και παιγμένη από ρομπότ. Βέβαια, αν νομίζεις πως αυτό είναι μάκρια, τσίμπα. Ρομπότ πάνκης.
Ορίστε λοιπόν ντράμερς ανά τον κόσμο, ήσασταν που ήσασταν στο όριο να θεωρείστε αχρειάστοι, βάλαν κει πέρα μία τοστιέρα να κάνει και τη δουλειά σας, πάει τελείωσε. Η σχέση μου με τη ρομποτική βέβαια είναι ανύπαρκτη, αλλά η αλήθεια είναι πως δε μου φαίνεται και το δυσκολότερο (στα πλαίσια του να ξέρεις προγραμματισμό και μηχανική και τέτοια) να προγραμματίσεις ένα μηχάνημα να παίξει ένα προκαθορισμένο ρυθμό και πάττερν. Οκ ναι, έχει τέσσερα χέρια, αλλά τόσα είχε και ο Γκρήβους αλλά καλά τον έφαγε από τον Κενόμπι. Πάντως ο τρόμος θα μας πιάσει όταν μάθουμε σε ρομποτ να αυτοσχεδιάζουν στα ντραμς, να κάνουν γυρίσματα και να σηκώνονται όρθια και να μας κοιτάνε σαν κάτι να περιμένουν, αν αυτό δεν έχει γίνει ήδη. Πράγματι ιδιαίτερο. Δηλαδή έχω ακούσει για αλγόριθμους που παίζουν με κλίμακες και κάτι άλλα θεωρητικά που θα 'πρεπε αλλά δεν τα ξέρω και βγάζουν μουσική, αλλά αυτό είναι κυρίως με ηλεκτρονικά και τέτοια. Δεν έχει πιάσει την ΡΟΚ μας ακόμα. Or has it? Αυτό. Για το βίντεο λέω αυτές τις πίπες, μη νομίζεις, δε με νοιάζει και τόσο.
Και επειδή φαίνεται έχω πιάσει την πιο νερντουλάδικη πλευρά των μουσικών βίντεο, έχουμε δύο φοιτητές ηλεκτρολόγους από το Αμέρικα που στον ελεύθερό τους χρόνο φτιάχνουν Tesla Coils. Ενώ ήξερα από καιρό ότι ο Τέσλα λίγο σπρώξιμο και μία μοδίστρα ήθελε για να είναι σουπερήρωας της εποχής του, πρόσφατα κατάλαβα το μεγαλείο του όταν έπεσα πάνω σ' αυτό το πανέμορφο και εξαιρετικά γραμμένο αρθράκι στο Oatmeal. Τελοσπάντων, ο Τέσλα ήταν θεόθεος και να πως τον τιμάνε:
Δεν έχω καταλήξει ακόμα αν είναι το πιο ενοχλητικό ή το πιο εντυπωσιακό πράγμα που έχω δει ποτέ, οπότε το αφήνω σε σας, αλλά διάβολε.
Αυτά τα ολίγα είχα να πω. Από σήμερα αρχίζει και η σχολή πάλι οπότε μπαίνουμε σε μια ρουτίνα που σημαίνει πως και τα κείμενά μου θα κάνουν το ίδιο, άρα ελπίζουμε σε μία ανάκαμψη πχιότητας. Ως τότε σε αφήνω με το νέο μου αγαπημένο ελληνικό κανάλι στο YouTube και μάλλον τη μεγαλύτερη έμπνευση σε mashup έβερ. Στηρίχτε ελληνικά προϊόντα, στηρίχτε Καρασκρίλλεξ.
Until next time,
I.T. The Rocking Raccoon
ps,
Σαπ. Νιώθω υποχρεωμένος να πω καλή σεζόν, οπότε καλή σεζόν. Δεν ασχολήθηκα πολύ με την επικαιρότητα αυτή την εβδομάδα γιατί ταξίδι και Peppers, οπότε θα βουτήξω στο φόλντερ με τα μπακάπ και ό,τι βγάλει. Πρώτα όμως Peppers.
Η αλήθεια είναι πως είμαι ακόμα λιγάκι μουδιασμένος, με την κακή έννοια, από το λάηβ, ενώ παράλληλα νιώθω «αχάριστος» να το λέω αυτό, γιατί η μπάντα έπαιξε τίμια και σωστά, αλλά εγώ τι να κάνω που έχω πάρει σβάρνα τα γιουτιούμπς και ψάχνω ζωντανές εκτελέσεις του "Otherside". Μου στοίχισε πολύ η απουσία του και καθόλου ντροπή δεν νιώθω που γκρινιάζω που δεν άκουσα το χιτάκι, αλλά τι να κάνεις. Εδώ άλλοι άκουσαν και "Wet Sand" και "Throw Away Your Television". Πολλοί που λέτε γκρίνιαζαν για τον κόσμο. Εγώ δεν αντιλήφθηκα σε τραγικό βαθμό την «ασχετοσύνη» και την ξεμπαρκάδα για την οποία φώναζαν πολλοί, όχι τουλάχιστον περισσότερο απ' ότι περίμενα ή είχα δει σε παλαιότερες συναυλίες, όπως Thirty Seconds To Mars (γιατί Bon Jovi δεν πήγα ούτε 'γω).
Εγώ θα ήθελα να γκρινιάξω λιγάκι για την απάτη που είναι αυτά τα Front of Stage εισιτήρια. Απάτη στην προκειμένη περίπτωση, γιατί γενικώς δεν έχω πρόβλημα. Δηλαδή μία μικρή αρενούλα μπροστά μπροστά για αυτούς τους σκληρούς φαν που είναι διατεθειμένοι να δώσουν το κάτι παραπάνω, ή ακόμα καλύτερα για τα επίσημα μέλη του φανκλάμπ σου ή κάτι παρόμοιο, το θεωρώ καλό πράκτις και καθόλου δεν μ' ενοχλεί. Όταν όμως πασάρεις αυτό που πασάρεις σαν «προνομιούχα θέση» στην ουσία είναι μία άπλα που πιάνει όλο το μήκος της σκηνής και βάθος μέχρι τον ηχολήπτη, ε σόρρυ κιόλας, αλλά σιγά το προνόμιο. Τα λεφτά όμως είναι λεφτά και μόκο κάνε που ξεπουλήθηκαν πρώτα πρώτα τα front of stage. Πάντως, δε μου φαίνεται και τόσο δύσκολο να υιοθετούν κάποια μοντέλα διαρρύθμισης συναυλιών από το εξωτερικό, που συνήθως η κυρίως αρένα χωρίζεται αραιά και που με διαχωριστικά, που πρώτον δίνουν τη δυνατότητα σε σεκιουριτάδες-βοηθούς, και όχι σεκιουριτάδες-γορίλες να βοηθούν και να εξυπηρετούν, και δεύτερον αποτρέπουν ατυχήματα με σπρωξίματα καθώς μοιράζεται ο κόσμος και αυτός που είναι κάγκελο μπροστά δεν νιώθει το στέρνο του να κάνει σύντηξη με το σίδερο. Βέβαια αν είναι να ανοίξω το κεφάλαιο σύγκριση λάηβ εδώ με έξω δεν θα τελειώσω ποτέ, οπότε το αφήνω εδώ και ίσως το πιάσουμε μια άλλη φορά, πιο οργανωμένα και πιο στρωτά.
Σε άλλο θέμα τώρα. Θυμάμαι όταν άκουγα το κομμάτι που έβγαλε ο Skrillex με κάτι μέλη των Doors, κάπου στη μέση υπάρχει σαμπλαρισμένη μία συνέντευξη του 1960 του Μόρισον που λέει «The new generation of music will be a synthesis of those two elements (ΣτΜ: ποιά δύο δε μάθαμε ποτέ), and a third thing. It might rely heavily on electronics and tapes. I can maybe envision maybe a one person - with a lot of machines, tapes, electronic setups - singing, speaking, using machines». Ωραία τα 'λεγε λοιπόν ο Τζίμης παλιά, και μέσα έπεσα. Ποιό το επόμενο βήμα όμως; Εμένα όποτε κάποιος μου λέει «και τι θα γίνει λες στο μέλλον», η ντηφώλτ απάντησή μου έχει να κάνει είτε με ρομπότ είτε με εξωγήινους, γιατί αυτό μου έμαθε το ποπκάλτσουρ, οπότε ναι, μουσική φτιαγμένη και παιγμένη από ρομπότ. Βέβαια, αν νομίζεις πως αυτό είναι μάκρια, τσίμπα. Ρομπότ πάνκης.
Ορίστε λοιπόν ντράμερς ανά τον κόσμο, ήσασταν που ήσασταν στο όριο να θεωρείστε αχρειάστοι, βάλαν κει πέρα μία τοστιέρα να κάνει και τη δουλειά σας, πάει τελείωσε. Η σχέση μου με τη ρομποτική βέβαια είναι ανύπαρκτη, αλλά η αλήθεια είναι πως δε μου φαίνεται και το δυσκολότερο (στα πλαίσια του να ξέρεις προγραμματισμό και μηχανική και τέτοια) να προγραμματίσεις ένα μηχάνημα να παίξει ένα προκαθορισμένο ρυθμό και πάττερν. Οκ ναι, έχει τέσσερα χέρια, αλλά τόσα είχε και ο Γκρήβους αλλά καλά τον έφαγε από τον Κενόμπι. Πάντως ο τρόμος θα μας πιάσει όταν μάθουμε σε ρομποτ να αυτοσχεδιάζουν στα ντραμς, να κάνουν γυρίσματα και να σηκώνονται όρθια και να μας κοιτάνε σαν κάτι να περιμένουν, αν αυτό δεν έχει γίνει ήδη. Πράγματι ιδιαίτερο. Δηλαδή έχω ακούσει για αλγόριθμους που παίζουν με κλίμακες και κάτι άλλα θεωρητικά που θα 'πρεπε αλλά δεν τα ξέρω και βγάζουν μουσική, αλλά αυτό είναι κυρίως με ηλεκτρονικά και τέτοια. Δεν έχει πιάσει την ΡΟΚ μας ακόμα. Or has it? Αυτό. Για το βίντεο λέω αυτές τις πίπες, μη νομίζεις, δε με νοιάζει και τόσο.
Και επειδή φαίνεται έχω πιάσει την πιο νερντουλάδικη πλευρά των μουσικών βίντεο, έχουμε δύο φοιτητές ηλεκτρολόγους από το Αμέρικα που στον ελεύθερό τους χρόνο φτιάχνουν Tesla Coils. Ενώ ήξερα από καιρό ότι ο Τέσλα λίγο σπρώξιμο και μία μοδίστρα ήθελε για να είναι σουπερήρωας της εποχής του, πρόσφατα κατάλαβα το μεγαλείο του όταν έπεσα πάνω σ' αυτό το πανέμορφο και εξαιρετικά γραμμένο αρθράκι στο Oatmeal. Τελοσπάντων, ο Τέσλα ήταν θεόθεος και να πως τον τιμάνε:
Δεν έχω καταλήξει ακόμα αν είναι το πιο ενοχλητικό ή το πιο εντυπωσιακό πράγμα που έχω δει ποτέ, οπότε το αφήνω σε σας, αλλά διάβολε.
Αυτά τα ολίγα είχα να πω. Από σήμερα αρχίζει και η σχολή πάλι οπότε μπαίνουμε σε μια ρουτίνα που σημαίνει πως και τα κείμενά μου θα κάνουν το ίδιο, άρα ελπίζουμε σε μία ανάκαμψη πχιότητας. Ως τότε σε αφήνω με το νέο μου αγαπημένο ελληνικό κανάλι στο YouTube και μάλλον τη μεγαλύτερη έμπνευση σε mashup έβερ. Στηρίχτε ελληνικά προϊόντα, στηρίχτε Καρασκρίλλεξ.
Until next time,
I.T. The Rocking Raccoon
ps,
ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΤΩΡΑ
ROCKING FEATURED
