Παροξυσμός

Παροξυσμός

Extreme Earslaughter Records (2021)
Από τον Αποστόλη Ζαμπάρα, 18/05/2021
Διαγράφοντας μια εμφανή ηχητική στροφή, οι Παροξυσμός επιστρέφουν με μια αποτύπωση κοινωνικής παρακμής στα χρόνια της πανδημίας
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Οι Παροξυσμός επέστρεψαν με τον νέο τους, ομότιτλο δίσκο έξι χρόνια μετά το, κλασικό για την εγχώρια σκηνή πλέον, "Σήψη Γενεών". Οι περιστάσεις δεν είναι ίδιες, με την, αλλοπρόσαλλη και συνάμα εκρηκτική χρονιά του 2015 να μην έχει μπει στο χρονοντούλαπο, μιας και η σκιά της πλανάται πάνω από αρκετές εκφάνσεις της καθημερινότητας, αλλά σίγουρα να έχει δώσει στη συνείδηση του κόσμου την πρωτοκαθεδρία στην πανδημία. Το υγειονομικό αυτό φαινόμενο, με το πλήθος συνεπειών που είχε σε κάθε πτυχή της καθημερινής, κοινωνικής και προσωπικής ζωής, εδώ και ενάμιση χρόνο αναζητά διακαώς ένα soundtrack.

Κάθε μουσικόφιλος/η θα ισχυριστεί πως έχει βρει προσωπικά αγαπημένες κυκλοφορίες που αποτυπώνουν πλήρως τις επιπτώσεις όσων βιώνουμε. Υπάρχουν όμως, ανάμεσα στον ακατάσχετο σχετικισμό και τις υποκειμενικές απόψεις, και μερικές κοινές συνιστώσες. Μερικά βιώματα είναι συλλογικά, μερικές παρενέργειες μας αφορούν όλους. Ακόμη και αν μερικά άτομα έχουν την άνεση/ευχέρεια/πολυτέλεια να μην έχουν βιώσει ακόμη στο πετσί τους πλήρως τις αλλαγές που έφερε σε όλες τις διαπροσωπικές σχέσεις ο Covid-19, μερίδα κόσμου είναι σε θέση, επιδεικνύοντας στοιχειώδη συμπόνια, να αντιληφθεί τι συμβαίνει παραδίπλα. Στην τελική, αυτός ο ιδιότυπος εγκλεισμός και κοινωνικός αποκλεισμός, κατά έναν παράδοξο τρόπο κατέρριψαν τοίχους και τις αποστάσεις, αποκαλύπτοντας καταστάσεις πρότινος κρυφές.

Σε αυτό το πλαίσιο, που διακατέχεται από μια σειρά αιωρούμενων αιτημάτων, διεκδικήσεων και καταπατήσεων, οι Παροξυσμός επιστρέφουν πιο επιθετικοί και ηχητικά ακραίοι όσο ποτέ έως τώρα. Η κύρια συνθετική τριπλέτα παραμένει, με μια κρίσιμη μόνο μετάθεση του πόστου των φωνητικών. Το αποτέλεσμα, σε συνδυασμό με την εξαιρετική και τρομερά ταιριαστή παραγωγή, αποπνέει έναν αέρα τοξικό, λυσσασμένο και κυρίως επικίνδυνο. Παράλληλα, η εκφορά τους, πνιγηρή και οριακά death metal, σε συνδυασμό με την ενσωμάτωση μπόλικου extreme metal στο στήσιμο των συνθέσεων και κυρίως τα riffs και σποραδικά leads, επιβεβαιώνει μια στροφή στο extreme metallic hardcore. Συγκροτήματα όπως οι Repulsion, Terrorizer και Integrity μπορεί να έρχονται στο μυαλό σε κομμάτια όπως το "Αποστροφή" ή το «Οι Ορδές Των Μολυσμένων", αλλά ο γνώριμος crust/crossover κορμός της μπάντας δεν επιτρέπει απότομες λοξοδρομήσεις.

Στις δεκατρείς συνθέσεις του, το 37 λεπτών διάρκειας ομότιτλο άλμπουμ της αθηναϊκής μπάντας αιχμαλωτίζει ηχητικά ειλικρινή συναισθήματα, βίαιες καταστάσεις, αποξενωμένες συνθήκες και μια γενικότερη παρακμή. Κάθε σύνθεση, συνεισφέρει στη διατήρηση μιας ισχυρής ομοιογένειας παρά τις επιμέρους διαφοροποιήσεις τους. Το αποτέλεσμα είναι ένα άλμπουμ, αφοπλιστικό, μοχθηρό, ικανό να συναρπάσει κάθε λάτρη του ακραίου ήχου. Είτε αναφερθώ στο αδιανόητο αλά Euronymous solo του εναρκτήριου και κορυφαίου "Αποποίηση Εθνικής Κληρονομιάς", είτε στο, εντέχνως και ασυναίσθητα βγαλμένου από τη βίβλο των Dead Congregation, καταληκτικό lead του "Εκπλήρωση", όλα συνυπάρχουν σε μια αδυσώπητη δίνη που γονατίζει.

Φυσικά, ο γνώριμος ήχος της μπάντας παραμένει. Το "Ισόβια Καταδίκη" και το παράφρον d-beat των "Τοξική Ανάσα" και "Πνιγμός" υπενθυμίζουν το πόσο στοχευμένα και ξεχωριστά μπορεί το συγκρότημα να αποδώσει αυτήν τη μουσική. Καταμεσής του διαρκούς πολέμου υπάρχουν και δύο καίρια ιντερλούδια, με το "Στη Μεγάλη Νύχτα" να συνεισφέρει τα μέγιστα στην επιβλητική ατμόσφαιρα. Τα riff αλλάζουν ύφος, μεταπηδούν ανάμεσα σε ιδιώματα, τα τύμπανα κινούνται στα κόκκινα ενδίδοντας αρκετές φορές στα blastbeats και τίποτα δεν δείχνει σημάδια κόπωσης, υποχώρησης και συμβιβασμού.

Οι Παροξυσμός αντιλαμβάνονται την εποχή τους και, παρά τα εντελώς old school δομικά συστατικά, ηχούν ανά στιγμές κυρίαρχοι και ευθυγραμμισμένοι, παρά την εμφανή αδιαφορία τους για νόρμες και μόδες, με τις σύγχρονες επιταγές του ήχου. Αν στιγμές όπως η τυφλή οργή του "Αστικός Τρόμος" δεν σου σφίξουν το στομάχι, τότε το πιθανότερο είναι πως ζεις "Βαλσαμωμένος Στη Σάπια Σάρκα Σου". Δεύτερο ενικό, υψηλές ταχύτητες, ξεσπάσματα, και μια ακρότητα που φαντάζει ιδιαιτέρως οικεία, συνθέτουν ένα άλμπουμ που, παρόλο που αρκετά κομμάτια έχουν παραπλήσια δομή, σημειώνει μια φυσική εξέλιξη. Το μεγαλοπρεπές φινάλε του "Ενταφιασμένο Σύμπαν" απλώνει το σκοτάδι του. Η εποχή δεν απαιτεί άλλες υποχωρήσεις. Η σήψη πρέπει να κοιταχτεί κατάματα γιατί «η ελεύθερη σκέψη βιάστηκε από τον φόβο». Μερικοί δίσκοι είναι πιο επικίνδυνοι από όσο ηχούν και το "Παροξυσμός" είναι ένας από αυτούς.

YouTube
Bandcamp

  • SHARE
  • TWEET