Μ3ΜΦΙΣ

Εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με μια συνηθισμένη ελληνόφωνη μπάντα και σίγουρα οι M3MΦΙΣ απέχουν έτη φωτός από αυτό που κάποτε αποκαλούσαμε «Ελληνικό Ροκ». Οι Θεσσαλονικείς έχουν χρόνια στο κουρμπέτι με αξιοσημείωτη πορεία στον metal χώρο και συγκροτήματα όπως οι Less Than Human, Psycho Choke, Vain Velocity και Natvre's να διακοσμούν το βιογραφικό των μελών της μπάντας. Οι M3MΦΙΣ, όμως, αποτελούν ένα τολμηρό και τελείως διαφορετικό εγχείρημα το οποίο από ότι δείχνει η πρόσφατη ιστορία έχει βρει ήδη πολλούς και πιστούς ακόλουθους.

"Ο Ιχνηλάτης Που Κυνηγούσε Το Θάνατο" ονομάζεται το δεύτερο full length album της πεντάδας από τη Θεσσαλονίκη και όλα δείχνουν ότι η μπάντα είναι έτοιμη για «μεγάλα πράγματα». Ο δίσκος που θα αναλύσουμε λεπτομερώς παρακάτω περιέχει πολλά προτερήματα τα οποία συμψηφίζονται σε μια μοναδική φράση. «Περιέχει 10 πολύ καλές συνθέσεις». Στη φράση αυτή θα μπορούσα να χρησιμοποιήσω και άλλα βαρύγδουπα επίθετα όπως «Εντυπωσιακός» ή  «Καταπληκτικός» αλλά το θεώρησα περιττό αφού στην σημερινή εποχή ένας δίσκος που κρατά το ενδιαφέρον του ακροατή αμείωτο από την άρχη μέχρι το τέλος δυστυχώς σπανίζει.

Οι τέσσερις εκ των δέκα συνθέσεων είχαν κυκλοφορήσει ήδη γεμίζοντας το κενό ανάμεσα στους δυο δίσκους της μπάντας και προφήτευαν τη μελλοντική επιτυχία. Αν έχεις παρακολουθήσει μια συναυλία των M3ΜΦΙΣ (κατά προτίμηση σε ένα κατάμεστο Eightball) καταλαβαίνεις πολύ καλά τι συμβαίνει από τα πρώτα δευτερόλεπτα του "Μόνο Για Μένα", του "Ρουβικών" ή του "Οι Φίλοι Μου". Στους τρεις δυναμίτες που ακροβατούν ανάμεσα στο extreme alternative rock και στο σύγχρονο metal έρχεται να προστεθεί το φρέσκο "Στην Κόλαση Εδώ" το οποίο συμπληρώνει μια τετράδα θανάτου κατάλληλο για ανελέητο headbanging και "good friendly violent fun".

Περνώντας στην άλλη όψη του ίδιου νομίσματος, διαπιστώνουμε ότι οι Θεσσαλονικείς νοιώθουν εξίσου άνετα με μελωδικά έως και μπαλαντοειδή ακούσματα όπως στο "Πάνω Απ' Τη Φθορά" το οποίο επαναφέρει την ηρεμία μετά την καταιγίδα που προκάλεσαν οι υπόλοιπες συνθέσεις.

Πέρα από τα προαναφερθέντα παλιότερα κομμάτια, δεν θα ήταν σωστό να αμελήσουμε τις, εξίσου αξιόλογες, νέες συνθέσεις στις οποίες συναντούμε πινελιές από Deftones, Paradise Lost, Τοοl  και Metallica μεταξύ άλλων.

Αναλύοντας τα προτερήματα του δίσκου οφείλουμε να παραδεχτούμε τη συνθετική δεινότητα των μελών, την επιτυχημένη προσπάθεια να παρουσιάσουν ένα ελκυστικά ολοκληρωμένο πακέτο με ένα πραγματικά καταπληκτικό εξώφυλλο, την επιμονή στον προσωπικό μόχθο αποφεύγοντας εταιρείες και μανατζαρέους αλλά κυρίως  την άνεση στη δημιουργία hit κυρίως λόγω των πιασάρικων μελωδικών γραμμών αλλά και χάρη στους στίχους που χτυπούν «κέντρο» στην καρδιά και το μυαλό του ακροατή.

Με αυτόν τον τρόπο φτάνουμε στο «μεγάλο στοίχημα» το οποίο δεν είναι άλλο από τον ελληνικό στίχο. Σίγουρα δεν είχε σκοπό να λειτουργήσει ως εμπορική κίνηση αφού ο συνδυασμός με τη μουσική τους δεν θα μπορούσε να είχε πρωταρχικό στόχο να προσελκύσει τη μάζα της εγχώριας μουσικής βιομηχανίας. Από την άλλη πλευρά γιατί να δεχόμαστε αβίαστα ένα "Fuck It All, Fuck This World" και όχι ένα «Γαμώ τον κόσμο αυτό, Κάψτε τα πάντα». Εσύ, τι από τα δύο φώναξες την τελευταία φορά που ένοιωσες αγανακτισμένος; Στην τελική οι στίχοι κυμαίνονται από απλούστατοι έως και ποιητικοί προσφέροντας ακόμα ένα ποικολόμορφο αποτέλεσμα.

Οι M3MΦΙΣ έχουν κερδίσει εδώ και καιρό το στοίχημα και συνεχίζουν τη σταθερά ανοδική τους πορεία. "Ο Ιχνηλάτης Που Κυνηγούσε Το Θάνατο" είναι απλά ένας από τους καλύτερους δίσκους της φετινής χρονιάς ανεξαρτήτου γλώσσας και χώρας προέλευσης. Πέρασαν τη δοκιμασία της Λυδίας λίθου και το αποτέλεσμα αποδείχτηκε... χρυσός!