Purification

Perfect Doctrine

Self Released (2020)
Από τον Γιώργο Ζαρκαδούλα, 31/07/2020
Το Πόρτλαντ είναι κι επίσημα η πολιτιστική doom πρωτεύουσα της χρονιάς
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Μια φορά κι έναν καιρό, υπήρξε μια metal μπάντα που κινήθηκε με άνεση στα δυσδιάκριτα όρια του cult/underground με το λεγόμενο ορθόδοξο doom metal. Μας κέρασαν χαρές για όσο διάστημα ήταν ενεργοί και πίκρες μόλις αποφάσισαν να το διαλύσουν.

Τα μέλη τους ήσαν και είναι ενεργά σε σημαντικές μπάντες του είδους, πάντα όμως θα λείπει εκείνη η ατμόσφαιρα των τριών τους. Η αλήθεια είναι πως είχα ξεχάσει πως είναι να σου λείπουν οι Reverend Bizarre. Η αλήθεια είναι πως εξαιτίας των Purification αναζοπυρώθηκε η αγάπη που τους είχα.

Και τώρα που έκαναν τη δουλειά τους, θα τους πετάξω σα στυμμένο λεμόνι; Nope. Λέω ν' αράξω μαζί τους για κάμποσο διάστημα. Λέω να δώσω βάση στους μαύρους κι άραχνους στίχους τους. Λέω να πάρω όλο το πακέτο, το φουλ πρόγραμμα. Κι αν πέσει και λίγο κράξιμο, μόνο καλό θα μου κάνει.

Fuck your silent God and fuck your wicked faith
We are witness to the end of your failed master race

Μ' αρέσει που είναι οι τρεις τους. Μ' αρέσει αυτό το άξεστο κι αφιλόξενο κούρδισμα στα τύμπανα. Όπως μ' αρέσει η ευκολία τους ν' αλλάζουν το ρυθμό. Από το μελαγχολικό doom, πάνε με χαρακτηριστική ψυχεδελική άνεση στο up tempo. Στον -όπου να 'ναι θα ξεκινήσω το headbanging- ρυθμό. Κι αυτό είναι άκρως γοητευτικό.

Όπως το ίδιο γοητευτική είναι η ικανότητά τους να ισορροπούν μεταξύ χυμαδιού και προμελετημένου σχεδίου. Σαν τα φωνητικά τους ένα πράμα: Θεατρικά, τόσο όσο. Χωρίς να ξεφεύγουν από το σημείο εκείνο που θα οδηγήσει στην υπερβολή. Σαν την παραγωγή: Χωρίς να κάνουν το παραπάνω αχρείαστο βήμα που θα τους φέρει πίσω στις εποχές των demos. Είπαμε, τόσο όσο.

You think you know God but you are a fool
You think you pray rightly but you're of no use to us

Δεν πλατιάζουν και δε μπαίνουν σε ξένα χωράφια. Ο νοητός τους κύκλος εμπλουτίζεται κάθε φορά σε κάθε τους σύνθεση, χωρίς να βγαίνουν ούτε εκατοστό έξω απ' αυτόν. Την ψυχεδέλεια την πετάνε σε ακανόνιστα μοτίβα κι όμως δένει άψογα με τα επιμέρους στοιχεία. Η χαρά του να είσαι μουσικό τρίο.

Οι Purification δημιούργησαν ένα νοσταλγικό δίσκο με τη δική τους προσωπικότητα. Με την –παραδόξως- πιο αισιόδοξη εκδοχή των My Dying Bride και τη λιγότερο χαβαλετζίδικη εκδοχή των Reverend Bizarre. To "Perfect Doctrine" είναι old school, αλλά δεν το λες παλιακό. Μη ρωτάς, δεν ξέρω πως γίνεται αυτό.

Εκείνο που ξέρω με σιγουριά είναι πως η άτυπη μάχη με τους King Witch για το doom δίσκο της χρονιάς μόλις ξεκίνησε και δε θα 'μαι εκείνος που θα προσπαθήσει να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά. Είναι άλλωστε γνωστό τοις πάσι πως you can't fuck with forces of doom.

  • SHARE
  • TWEET