Pure Reason Revolution

Eupnea

Insideout (2020)
Από τον Αντώνη Καλαμούτσο, 30/03/2020
Η επιστροφή μιας πολύ ποιοτικής art rock μπάντας και η επιχείρηση της μεγάλης ανατροπής
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Είναι γνωστό πως η μουσική κάνει παράξενους και απρόβλεπτους κύκλους. Οι Pure Reason Revolution διαλύθηκαν το 2011 μετά από μόλις τρεις δισκογραφικές - και μάλλον πτωτικής ποιότητας - δουλειές. Επανασυνδέθηκαν ζωντανά το 2018 και το "Eupnea" είναι εδώ για να ξαναβάλει την μπάντα στον παγκόσμιο prog rock χάρτη. Το παράξενο είναι ότι, χωρίς να ξέρω σε πόσους μπορεί να έλειψαν ή πόσοι θα πόνταραν πάνω τους, η μουσική τους πρόταση στο σήμερα φαντάζει πιο επίκαιρη από δέκα χρόνια πριν. Και αυτό δεν συμβαίνει επειδή άλλαξαν τον ήχο τους ή επειδή το στυλ τους είναι πρωτοποριακό.

Αν άλλαξε κάτι στο μεσοδιάστημα είναι ο τρόπος που το progressive κοινό προσλαμβάνει και αποδέχεται τις pop όψεις της rock μουσικής. Οι Βρετανοί ήταν πάντα κοντά σε αυτήν τη νεο-prog αισθητική, τώρα όμως το σύνολο της κοινότητας διευρύνει τις αισθητικές του κεραίες προς αυτές τις κατευθύνσεις. Εξάλλου οι Pure Reason Revolution δεν είναι περισσότερο prog από όσο είναι pop, rock, alternative ή ελαφρώς electronic. Είναι όλα αυτά μαζί και η ποιότητα τους έγκειται κυρίως στο πόσο καλά αναμειγνύουν τα διάφορα αυτά συστατικά. Αντιπαθώ και αποφεύγω τα namedropping στις κριτικές, έχει όμως το ενδιαφέρον του να αναφέρω ότι υπήρξαν στιγμές στο "Eupnea" που μου θύμισαν από Fleetwood Mac ως Smashing Pumpkins κι από Savage Garden ως The Mars Volta, με κύριο σημείο αναφοράς όμως (για ακόμα μια φορά) τις ύστερες δουλειές των Porcupine Tree.

Μήπως οι παραπάνω ενδεικτικές αναφορές σημαίνουν έλλειψη προσωπικότητας ή προσωπικής κατεύθυνσης; Αρνητικό. Η μπάντα έχει έναν αρκετά ξεχωριστό χαρακτήρα που σμιλεύεται και στηρίζεται κυρίως πάνω στις πολύ όμορφες και γήινες φωνές του εναπομείναντα πυρήνα των Jon Courtney (επίσης κιθάρα και keyboards) και Chloe Alper (επίσης μπάσο). Πλάι στις συχνά εντυπωσιακές φωνητικές αρμονίες, το μενού περιλαμβάνει πολλές συμπαγείς κιθαριστικές μελωδίες, ήπια ηλεκτρονικά στοιχεία, πάμπολλα space synths, ένα εκπληκτικό στην ακρίβεια του rhythm section αλλά και κάποια πιο heavy rock κιθαριστικά riffs που κάνουν ξανά την εμφάνιση τους στην μουσική των Pure Reason Revolution, ανακουφίζοντας τις συνθέσεις. Το "Eupnea" εν πολλοίς αποτελεί επιστροφή στον ήχο του "The Dark Third" ντεμπούτου τους.

Ανέφερα ήδη ότι το δέσιμο των ετερόκλητων στοιχείων τους αποτελεί αναμφίβολα το δυνατό χαρτί του γκρουπ. Το "Eupnea" περιέχει έξι συνθέσεις με αρκετά διαφορετικές αναζητήσεις, οι μισές δε εξ αυτών φλερτάρουν με την σπουδαιότητα. Το "New Obsession" είναι η ενδεδειγμένη έναρξη της νέας εποχής, ενώ το "Ghost & Typhoons" είναι με διαφορά το πιο σκοτεινό, ορμητικό και heavy track του άλμπουμ. Το δεκάλεπτο "Silent Genesis" είναι μια σχεδόν αριστουργηματική στιγμή: ιδανική ανάπτυξη, καταπληκτικές μελωδίες και ανεπτυγμένη μουσικότητα το καθιστούν ως ένα φαβορί για συμπεριληφθεί στα ωραιότερα τραγούδια της τρέχουσας χρονιάς και μία από τις καλύτερες προσλήψεις της κληρονομιάς των Pink Floyd από σύγχρονο σχήμα.

Το "Eupnea" δεν θα πετάξει στις σφαίρες του «σπουδαίου» αλλά θα μείνει απλώς σε αυτές του «πολύ καλού» εξαιτίας των υπόλοιπων συνθέσεων. Τα "Maelstrom" και "Beyond Our Bodies" είναι τα σύντομα και καθαρά pop τραγούδια και, αν το πρώτο ξεχωρίζει λόγω των υπέροχων αλά Genesis φωνητικών του γραμμών και του ιδανικού του φινάλε, το δεύτερο αποτυγχάνει να αποτελέσει κάτι παραπάνω από μια αδύναμη στιγμή. Το 13λεπτο ομώνυμο είναι το μόνο τραγούδι που γράφτηκε για να θεωρηθεί ως το αμιγώς progressive rock αποτύπωμα του άλμπουμ, αναπτύσσει πολλά και όμορφα μέρη αλλά, για κάποιο λόγο, μοιάζει ελαφρώς πιεσμένο και εξεζητημένο.

Οι Pure Reason Revolution επιστρέφουν με μία δουλειά που δεν αποσκοπεί απλώς στο να τους ξαναβάλει στο παιχνίδι, αλλά επιχειρεί την μεγάλη ανατροπή του να θεωρηθεί ως ένα από τα πιο ενδιαφέροντα prog rock άλμπουμ της χρονιάς. Θεωρώ ότι δεν θα το πετύχει στις λεπτομέρειες αλλά, πέραν της υποκειμενικής κρίσης του οποιουδήποτε, αποτελεί ένα πολύ όμορφο, καλοστημένο και αξιομνημόνευτο άλμπουμ μιας μπάντας με περίσσευμα ταλέντου. Για όσους ειδικά παρακολουθούν όλες τις μπάντες που βρίσκονται σε μουσική τροχιά γύρω από τον Ήλιο - Steven Wilson, εδω ίσως βρουν έναν από τους πιο αξιόλογους δίσκους αυτού του ύφους των τελευταίων 2-3 χρόνων.

  • SHARE
  • TWEET