Benighted

Στο χώρο του death metal οι Benighted είναι κάτι παραπάνω από εγγύηση. Έχοντας παίξει αρκετά «καντάρια» μπάλα σε κορυφαίο επίπεδο, ανήκουν εδώ και χρόνια στην αφρόκρεμα της ακραίας σκηνής. Σχεδόν μια δεκαετία πίσω, το "Asylum Cave" είχε καταφέρει να τρυπώσει στην λίστα με τις καλύτερες κυκλοφορίες της χρονιάς. Παρέα με τους Ulcerate ήταν δυο εξαιρετικές προτάσεις στον death metal ήχο, που ξέφευγαν από τα όρια του underground.

Ερχόμαστε, λοιπόν, στο 2020 με τους Benighted να κυκλοφορούν το "Obscene Repressed", τον ένατο full length δίσκο τους. Στο σημείο αυτό πρέπει να ομολογήσω ότι το grind δεν είναι και το αγαπημένο μου είδος. Αναπόσπαστο, ωστόσο, συστατικό της θεματολογίας και του ύφους της μπάντας.

Οπότε, μάλλον, ως τεράστια επιτυχία θα θεωρήσω, το ότι ο δίσκος μου άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις. Brutal death metal με γκρούβα και αρκετά ρυθμικά σημεία, αλλά και παράνοια. Πέρα από τα αρκετά τεχνικά σημεία, τα κομμάτια είναι εξαιρετικά γιατί διαθέτουν αρχή, μέση και τέλος. Αλλά πιο καταλυτικό είναι το στοιχείο της δημιουργικής σύνθεσης, την οποία φαίνεται ότι διαθέτουν οι Γάλλοι.

Κομμάτια που έχουν να προσφέρουν στο ιδίωμα, διόλου διεκπεραιωτικά, αν και στη φάση τους οι Benighted θα μπορούσαν απλά να γράφουν διασκεδαστικούς δίσκους. Έχοντας την ευχέρεια λόγω Γαλλίας να μην κουβαλάνε τη ρετσινιά είτε της Florida είτε της σουηδικής death metal σκηνής, «ρουφάνε» τα καλύτερα στοιχεία και από τις δυο και παρουσιάζουν μια άκρως ενδιαφέρουσα πρόταση.

Προσωπικά, εκτίμησα ιδιαίτερα την πεντάδα από "Brutus" μέχρι και "Muzzle", με το "Implore The Negative" με συμμετοχή του Jasta των Hatebreed - εξ ου και ο ελαφρώς hardocre χαρακτήρας, να είναι λίγο πιο μπροστά από τα υπόλοιπα. Στον δίσκο κάνουν επίσης περάσματα οι Karsten "Jagger" Jäger από τους Disbelief στο "Mom, I Love You The Wrong Way" - είχε κάνει guest φωνητικά και στο "Icon", και Grimo από Cytotoxin στο "The Starving Beast".

Μπάντα-εγγύηση οι Benighted, νωρίς νωρίς θέτουν υποψηφιότητα για τον καλύτερο death metal δίσκο της χρονιάς. Θα κονταροχτυπηθούν και φέτος σίγουρα με τους Νεοζηλανδούς και δεν αποκλείω να ζήσουμε στιγμές 2011.