Aktor

Placebo

Ektro (2020)
Από τον Μάνο Πατεράκη, 09/04/2020
Το παλιακό hard rock με ρετρο-φουτουριστικές electro πινελιές από μέλη Circle και τον Chris Black (High Spirits, Dawnbringer κ.α.) δεν ανταποκρίνεται στις προσδοκίες των συστατικών και του ντεμπούτου
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Όλη η ουσία της ύπαρξης των Aktor συνεχίζει να εντοπίζεται στις έντονες μουσικές προσωπικότητες των μελών τους - συστατικά που θα ξεχώριζαν σε οποιοδήποτε μείγμα. Πρόκειται για σύμπραξη τριών εξαιρετικών μουσικών που, ούτως ή άλλως, κινούνται σε μοναχικά και αξιοθαύμαστα μονοπάτια εδώ και πολύ καιρό. Οι Aktor είναι κάτι ανάμεσα σε fan bet και πείραμα ενώς παλιακού hard rock ήχου με ρετρο-φουτουριστικές electro πινελιές.

Τα διάφορα μουσικά όργανα που ακούγονται, αποδίδονται στον Jussi Lehtisalo των θεών Circle, ενώ στα τύμπανα συναντάμε τον Tomi Leppänen, της ιδίας οικογενείας των Circle. Πίσω από το μικρόφωνο, ο Professor Black (a.k.a. Chris Black), η μεγάλη μορφή του underground ημι-παραδοσιακού heavy metal που αγαπήσαμε μέσα από τους High Spirits, τους Pharaoh και, κυρίως, τους αδικοχαμένους Dawnbringer.

Οι Circle, όταν ξέφευγαν από το krautrock, αρέσκονταν στο να εξερευνούν NWOBHM και λοιπές εκφάνσεις του '80s heavy metal, πάντα υπό το παρανοϊκό τους προίσμα. Ο δε Chris Black έχει καταφέρει να δημιουργήσει ολόκληρη σχολή με τον τρόπο που αντιλαμβάνεται το hard rock/metal. Ως μπάσταρδο παιδί τους, οι Aktor παρουσιάζουν άπλετο ενδιαφέρον για τη μουσική τους προσέγγιση. Ιδίως, για τον τρόπο με τον οποίο θα μπολιάσουν τους Blue Oyster Cult και τους Hawkwind σε ένα ευθύ και ανεβαστικό hard rock/metal, όπως εκείνο των High Spirits. Μια φρέσκια οπτική στον ήχο, με μια λογική κάπως παρόμοια με εκείνη των Spidergawd.

Ωστόσο, σε αντίθεση με τους πιο ανεβασμένους από ποτέ Spidergawd, το "Placebo" αποτυγχάνει στον κύριο σκοπό του: επιχειρεί πιο πολύ απ' οτιδήποτε άλλο, μα εις μάτην, να σχηματίσει ένα μουσικό σύνολο γεμάτο κολλητικά ρεφραίν και μελωδίες ανάτασης. Εκεί είναι που σκοντάφτει, ειδικά εν συγκρίσει με το ανώτερο ποιοτικά ντεμπούτο τους το 2015, που είχαμε τοποθετήσει και σε υψηλή θέση σε ένα άρθρο του Footnotes για τα hard rock άλμπουμ της χρονιάς. Παρά τις όποιες όμορφες συνθέσεις σαν το "Astronaut", τα διάφορα /πίου πίου/ των πληκτρών και τη ματζόρε διάθεση της κιθάρας, οι Aktor είναι εγκλωβισμένοι στον ήχο που επιθυμούν να παράγουν. Συν τοις άλλοις, μοιάζουν δέσμιοι της ιδιαίτερης φωνής του Black, η οποία προσθέτει μια αρνητική νότα μονοτονίας στις λιγότερο εμπνευσμένες συνθέσεις του δίσκου, αντί να εξυψώνει το αποτέλεσμα.

  • SHARE
  • TWEET