Winterborn

Παγωμένη Φινλανδία. Suspiria-κό, ατμοσφαιρικό soundtrack. Δομημένες power metal φόρμες. Καλοπαιγμένα καταιγιστικά solos. Αν και δεν ήμουν μύστης της μουσικής των Winterborn, το εναρκτήριο "Black Rain" του τελευταίου τους, δεύτερου άλμπουμ, "Farewell To Saints", με «έψησε» να το ακούσω. Πολλά στυλ μαζεμένα αναμειγνύονται αρμονικά, φέρνοντας άλλοτε τα επιθυμητά και πλέον αποτελέσματα και άλλοτε όχι. Η ίδια η μουσική εξάλλου διακρίνεται για την πειραματική φύση της, οπότε γιατί όχι; Μια δοκιμή ήταν αρκετή για να αποφασίσω αν θα ασχοληθώ περαιτέρω μαζί τους, ή αν θα τους ψιθυρίσω κι εγώ: «farewell». Ποιοι είναι οι Winterborn;

Metal πλήκτρα, ρυθμικές κιθάρες και μια σειρά από πολλά μουσικά ιδιώματα της «σκληρής» μουσικής επιστρατεύτηκαν, ώστε ο Teemu Koskela και η πενταμελής παρέα του να διαφοροποιηθούν από το σωρό των ομοπάτριων Sonata Arctica, Stratovarius και λοιπών ομοϊδεατών, αποφεύγοντας έξυπνα το να πέσουν στην παγίδα της «ακόμη μίας ατμοσφαιρικής σκανδιναβικής μπάντας». Με συνθέσεις σαν τα "Chaos Dwells Within" και "The Winter War" φαίνεται πως υπάρχουν πολλές ιδέες και πως είναι μουσικοί με ικανότητες (εκτελεστικές και συνθετικές) - κάτι, δυστυχώς, όμως λείπει ή υπάρχει μπόλικο: δύσκολο να ξεχωρίσει κανείς, αφού η φωνή μοιάζει υπερβολική σε σημεία και η πολυπλοκότητα της κιθάρας κάπου έχει ξαναεμφανιστεί στο παρελθόν, σε τέτοιο βαθμό που θαρρείς πως τα έχεις ξανακούσει. Τραγικότερο όλων η ομοιότητα των solos, που όσο κι αν είναι τεχνικά κι άρτια δοσμένα, παραμένουν κομμάτι το κομμάτι πανομοιότυπα.

Ευχάριστη έκπληξη το τελευταίο κομμάτι του άλμπουμ, "Another World", που, ενώ ξεκινά άκρως ατμοσφαιρικά, ακολουθώντας power metal μελωδικές γραμμές, ξετυλίγει άμεσα τη δυναμική του και, παρά τη δεκάλεπτη διάρκειά του, συναρπάζει μετά από κάθε ρεφρέν με το πώς δένονται αυτά μεταξύ τους. Η χρήση των keyboards είναι πραγματικά εμπνευσμένη και παραπέμπει εύκολα σε μουσική επένδυση ταινιών του Dario Argento, με μοναδικό αρνητικό στοιχείο ίσως την υπερβολή στα πολύ ψηλά και άλλοτε τραχιά φωνητικά του Koskela, που παραπέμπουν στον Robert Lowe του τώρα.

Prog πειραματιστές που έχετε βαρεθεί την παλιατζούρα, σύγχρονοι power-άδες και φίλοι συγκροτημάτων όπως οι Firewind και οι Mystic Prophecy, ίσως στους Winterborn βρείτε κάτι καινούριο (σκανδιναβικό) για περαιτέρω μελέτη και μουσικό προβληματισμό. Προσωπικά, αποφάσισα να ξανασχοληθώ μαζί τους στο πολύ έμμεσο μέλλον, όταν θα έχουν ήδη καθιερωθεί ανάμεσα στα χρυσά ονόματα της μουσικής «μεταλλικής» ελίτ. Αρχή είναι ακόμη και είναι και δύσκολη.