Vircolac

Ένα από τα πιο επίμονα revival κινήματα του heavy metal, είναι αυτό του oldschool death metal. Από τα '90s και μετά, συνεχώς εμφανίζονται συγκροτήματα, που είτε κρατάνε τις παραδοσιακές σχολές ψηλά, είτε επιχειρούν να αφήσουν μέσα στα υπάρχοντα πλαίσια το στίγμα τους. Οι Ιρλανδοί Vircolac, ανήκουν στην δεύτερη κατηγορία. Ενεργοί εδώ και περίπου πέντε χρόνια, κυκλοφορούν φέτος τον πρώτο ολοκληρωμένο τους δίσκο, ονόματι "Masque". Επιδίδονται σε ένα πιο ιδιαίτερο death metal, κοντά στην σύγχρονη αιχμή του δόρατος του ιδιώματος σήμερα, με τα 36 λεπτά του "Masque" αποτελούν τα καλύτερα διαπιστευτήρια.

Με το εξαιρετικό προ τριετίας EP τους, "The Cursed Τravails Of The Demeter", είχαν κάνει μια ιδιαίτερη αίσθηση, με το σκοτεινό και σχεδόν ψυχεδελικό death metal τους. Στο "Masque", παρατηρείται μια έφεση ως προς την πιο ψυχεδελική και δύστροπη μορφή του ήχου τους. Αντιθέτως, οι συνθέσεις είναι ένα κλικ λιγότερο σκοτεινές, καθώς η μπάντα εδώ επικεντρώνεται στο ευθύ death metal. Η παραγωγή, εξαιρετική, οφείλει να μνημονευθεί. Ο ήχος των τυμπάνων είναι οργανικός και ζωντανός, ενώ, παρά το γεγονός πως ο ήχος είναι πιο ευθύς, το μπάσο κατέχει σημαντικό ηχητικό ρόλο. Απαραίτητο είναι τέλος να ξεκαθαριστεί, πως οι συνθέσεις δεν είναι ψυχεδελικές με την παραδοσιακή έννοια. Οι ρυθμοί αλλάζουν διαρκώς, το ένα riff διαδέχεται το άλλο, ενώ ο δίσκος συνολικά σπάνια ανεβάζει ταχύτητες, παρά την επιθετικότητα, ειδικά στο πρώτο μισό του.

Η αρχή, γίνεται με το ενδιαφέρον και συνθετικά φορτωμένο, "Titan". Η προσέγγιση των Vircolac, εδώ θα θυμίσει συγκροτήματα τύπου Tribulation, Antediluvian και Venenum. Σταδιακό χτίσιμο μέσω υποχθόνιων riff, που δένει εξαιρετικά με την εκφορά των φωνητικών, μέχρι το μανιακό Slayer σόλο να δώσει νέα δυναμική. Η ατμόσφαιρα εντείνεται μέχρι ένα παραδοσιακό σκοτεινό heavy metal riff, συνδυασμένο με τα εξαιρετικά κοψίματα στα τύμπανα, να οδηγήσει σε ένα οριακά gothic τελείωμα. Η συνέχεια, με το "Tether And Wane", ανεβάζει ελαφρώς τις ταχύτητες. Τα εξαιρετικά αρχικά leads, επηρεασμένα από πιο τεχνικό thrash, μαζί με το drumming που είναι αρκούντως εύστοχο, συνθέτουν ένα τραγούδι που εξελίσσεται με πολύ ιδιαίτερο τρόπο μέχρι το μανιακό του κλείσιμο.

Ύστερα από την αρχική επιθετικότητα του "Masque", οι ταχύτητες πέφτουν αισθητά. Το πιο ενδιαφέρον κομμάτι του δίσκου, "Masque Of Obsequious Venality", φαντάζει σαν να είναι βγαλμένο από την ηπειρωτική black metal παράδοση. Η θεματική του, ταιριαστή με την ενορχήστρωση, του δίνει μια πιο δυσοίωνη χροιά. Η μάσκα που κρύβει την πραγματική μορφή του καθενός μας, ουσιαστικά επιτρέπει σε παράφρονες να αποφασίζουν για τους υπόλοιπους και να κυριαρχούν. Η ανθρώπινη υποκρισία δεν βοήθησε ποτέ κανέναν. Όταν η μάσκα πέσει, οι ταχύτητες θα ανέβουν σε ένα '80s Voivod παραλήρημα. Αυτό με την σειρά του θα καταλήξει σε ένα έρπον κλείσιμο, χάριν κυρίως στη συνεισφορά αρπισμάτων της κιθάρας και του μπάσου που αποτελεί την ραχοκοκαλιά του κομματιού.

Ο δίσκος, αν και δεν είναι εμφανώς άνισος, προς το τέλος του παρουσιάζει μια μικρή καμπή. Βέβαια, αυτό δεν είναι αρκετό για να χαρακτηριστεί μέτριο το “Masque”. Οι Vircolac συνδυάζουν την λογική του παραδοσιακού death metal, με την μεσαιωνική αισθητική. Η Ιρλανδία, διαθέτει στην παράδοση της μπόλικες ιστορίες σχετικά με τον θάνατο. Παραδόσεις σχετικά με αγρυπνίες μέχρι έθιμα ταφής, επηρεάζουν αισθητά την συνθετική προσέγγιση της μπάντας. Τα σκοτεινά leads που καθ' όλη την διάρκεια του δίσκου μαζί με τα ξεσπάσματα και τις doom ατμόσφαιρες δεν του επιτρέπουν στιγμή να γίνει προβλέψιμος.  Χαρακτηριστικό παράδειγμα, είναι το "Snake Among Man".

Όπως και με τους συμπατριώτες τους, Malthusian, οι Vircolac, παρουσιάζουν μια εξέλιξη στον πρώτο τους δίσκο. Μαινόμενοι κατά της υποκρισίας και κάθε μάσκας που φοράνε οι άνθρωποι, οι Vircolac με το "Masque" κυκλοφορούν έναν δίσκο που όχι απλά έχει προοπτικές, αλλά υπενθυμίζει πως το σκοτεινό death metal μπορεί πάντα να είναι ενδιαφέρον και τρομακτικό.

Bandcamp