Venator

Να ‘μαστε και πάλι εδώ, να μας απασχολούν οι Αυστριακοί με το δεύτερο κατά σειρά άλμπουμ τους. Οι Venator, περί ου ο λόγος, υπήρξαν ένας προ τριετίας κομήτης από το πουθενά, κυκλοφορώντας τότε ένα απολαυστικό ντεμπούτο που αναπαρήγαγε πιστά τα ήθη κι έθιμα του traditional heavy metal. Φέτος, επιστρέφουν δισκογραφικά, συνεχίζοντας στην ουσία από εκεί που σταμάτησαν, προσφέροντας ένα βελτιωμένο, σαφώς πιο μεστό και με συγκινητικές κιθαριστικές εκλάμψεις δίσκο ανόθευτου heavy.

Πιστοί στο πνεύμα των ‘80s, οι Venator μας εισάγουν σε μια χρονομηχανή που οι Accept, οι Scorpions των early ‘80s και οι Pretty Maids, οι Stormwitch και οι Angel Witch έχουν πρωταγωνιστικό ρόλο στα δρώμενα. Με κυρίαρχο όπλο τις τρομερές κιθάρες - άκου το "The Final Call" για του λόγου το αληθές - αλλά με τον Hans Huemer να αποδεικνύεται ο παράγων X της μπάντας χάρη στις χαρακτηριστικές, αναγνωρίσιμες ερμηνείες και το ιδιαίτερο ηχόχρωμα της φωνής του, οι Venator μπορεί να μην εκπλήσσουν αυτή τη φορά όπως στο τρομερό τους ντεμπούτο, αλλά δείχνουν πως ωριμάζουν συνθετικά κι επεκτείνουν τους δημιουργικούς τους ορίζοντες, πάντοτε εντός των hard & heavy πλαισίων.

Μεγάλο ατού στο πως καταλήγει να εκλαμβάνεται το "Psychodrome" στέκει το γεγονός πως βρίθει ευκολομνημόνευτων hooks, όντας ένας δίσκος ξεκάθαρα song - driven, είτε μιλάμε για το εναρκτήριο "Steal The Night" ή το προαναφερθέν "Final Call", είτε για το στακάτο "Dynamite" και το καταιγιστικό καταληκτικό "Astral Seduction". Απόλυτα δεμένο musicianship, μπασοτύμπανα που έχουν ενίοτε πρωταγωνιστικές στιγμές και όχι μονάχα υποστηρικτικό ρόλο, αισθητική που δανείζεται το street attitude του ιδιώματος και σοβαρές, «έξυπνες» κιθάρες παντού, το άλμπουμ είναι το επόμενο βήμα για τους Venator και είναι αυτό που πρέπει.

«Κλασικά», πάντως, η αντίδραση μου σε ανάλογες περιπτώσεις είναι ίσως λίγο πιο «γειωμένη» απ’ όσο αρμόζει στο εκάστοτε άλμπουμ. Με τον ενθουσιασμό του ντεμπούτου να δίνει τη θέση του στην αναμονή για αντίστοιχα προσφερόμενα αποτελέσματα, η προσέγγιση μου στην ακρόαση του άλμπουμ υπήρξε μάλλον προσεκτική, προσπαθώντας να αποφύγω τα μεγάλα λόγια. Εν τέλει, αυτά δεν είναι απαραίτητα, αφού το "Psychodrome", αλλά και η εν γένει παρουσία των Venator κάθε άλλο παρά flashy και δεικτική είναι, με την μπάντα να αποδεικνύεται σταδιακά ως ένα πολύ σοβαρό κι εστιασμένο act, που τιμά τις ρίζες των ακουσμάτων κι επιρροών του.

Ουσιαστικά παιξίματα, αξιομνημόνευτη τραγουδοποιία, ‘80s αισθητική και μεράκι· οι Venator αναδεικνύονται σε ένα πολύ σοβαρό όνομα του πιο πρόσφατου Νέου Κύματος traditional metal σχημάτων και κάθε τους νέα δουλειά πρέπει να προσεγγίζεται με την ανάλογη προσοχή, ανταμείβοντας όσους επιμείνουν.

Bandcamp