Various

Τριάντα χρόνια μετά τον πιό εμπορικό τους δίσκο, ένα άλμπουμ που δίχασε, ενθουσίασε, συζητήθηκε και ακόμα συζητιέται και που σίγουρα επηρέασε όσο λίγα τον metal ήχο. Η μουσική και οι Metallica δεν θα ήταν ποτέ το ίδιο ξανά και ό,τι γνώμη και αν έχει ο καθένας μας για το επονομαζόμενο και ως "Black Album", οι Metallica το γιορτάζουν δεόντως και με την ultra super deluxe επετειακή επανακυκλοφορία του η οποία συνοδεύεται και από μια συλλογή με 53 (!) διασκευές από όλα τα μήκη και πλάτη της μουσικής όπου όλα τα έσοδα θα πάνε για φιλανθρωπικούς σκοπούς. 53 καλλιτέχνες και groups λοιπόν είχαν το ελεύθερο να διαλέξουν και να διασκευάσουν όπως γουστάρουν οποιοδήποτε από τα 12 κομμάτια του δίσκου. Λογικό να υπάρχουν ένα σωρό "Nothing Else Matters" και μόνο ένα "Of Wolf And Man". Παρακάτω προσπαθήσαμε να ‘σπάσουμε’ το review ανά κομμάτι και να αναδείξουμε τις πιό ενδιαφέρουσες διασκευές αλλά και αυτές που μας έκαναν εντύπωση για οχι απαραίτητα θετικούς λόγους.

Enter Sandman

Έξι φορές διασκευάστηκε το -μάλλον δεύτερο δημοφιλέστερο- κομμάτι του δίσκου και οι διασκευές ποικίλλουν από γερά χαρτιά του χώρου όπως οι Ghost και οι Weezer μέχρι Mac DeMarco και Rina Sawayama. Και ενώ θα ποντάριζα τα λεφτά μου στους Ghost, η προβλέψιμα αναμενόμενη καλή απόδοση του Forge από τη μία και η απλά αντιγραφή των Weezer από την άλλη με κάνει να προτιμώ τη απόδοση της Alicia Carra με τις The Warning που κάνουν το κομμάτι να ακούγεται ολοφρεσκο ροκάκι και αρέσει πολύ.

Sad But True

Σπαρακτική και φιλότιμη η προσπάθεια του Sam Fender, υπέροχη η St. Vincent και δυνατό των Royal Blood σε εφτά διασκευές που το κάνουν σχεδόν αγνώριστο αφού θα το ακούσετε ως μεξικάνικο remix και με country περίβλημα. Οι νοτιοκορεάτες YB πάντως το σκίζουν κάνοντας το δικό τους με το γκάζι πατημένο και μια φανταστική εκτέλεση.

Holier Than Thou

Εδώ τα πράγματα είναι δύσκολα. Είναι το γαμάτο τραγούδι; είναι τα συγκροτήματα; δεν ξέρω αλλά και οι πέντε διασκευές τα σπάνε με τη μια καλύτερη από τις άλλες αν και αν έπρεπε να διαλέξω μάλλον θα επέλεγα τον λατρεμένο Corey Taylor που σχεδόν ακούς στο γρέζι της φωνής του την αγάπη του για τους Metallica. Από κοντά όμως και η punk απόδοση των The Chats, η βρωμιά των Off! μέχρι και η πλήρης αφομοίωση που κάνουν οι Biffy Clyro.

The Unforgiven

Λογικό στα πιό ‘ήρεμα’ και προσβάσιμα τραγούδια των Metallica να υπάρχουν καλλιτέχνες με λιγότερο rock καταβολές και το βλέπουμε αυτό στο "Unforgiven". Πολύ ραπάρισμα λοιπόν από Flatbush Zombies & DJ Crash, περίεργες ανατολίτικες επικές στιγμές από Vishal Dadlani και την κατάσταση σώζει η πανέμορφη μεταφορά της Ha*Ash με μάλιστα πολλού στίχους στα ισπανικά.

Wherever I May Roam

Περιμένατε ποτέ να το ακούσετε σε reggaeton εκδοχή; Αν αναρωτιόσασταν ποτέ ο J Balvin λύνει την απορία με το αποτέλεσμα να είναι το λιγότερο αμφιλεγόμενο. Respect στους Neptunes του Pharrell Williams και τη breakdance εκδοχή τους ενώ φαντάζομαι ο Papa Het θα καραγούσταρε την country-rock διασκευή του Jon Pardi.

Don’t Tread On Me

Ο SebastiAn κάνει λίγο cheating αφού ενδιάμεσα χώνει ένα "Nothing Else Matters" αλλά το ατόπημα συγχωρείται αφού ποτέ δεν φανταζόμουν ότι θα μπορούσα να ακούσω το "Don’t Tread On Me" και να θέλω να χορέψω. Είχα μεγαλύτερες βλέψεις από τους Volbeat αλλά μάλλον θα χαρακτήριζα χλιαρή τη προσπάθεια τους.

Through The Never

Μόλις δύο οι διασκευές εδώ και κάνει τη ζωή μας ακόμα ευκολότερη η τρομερή απόδοση των Μογγόλων The Hu που τραγουδάνε στη γλώσσα τους, έχουν λαρυγγισμούς και είναι μια από τις καλύτερες διασκευές στο album. Συμπαθητική και η Tomi Owo αλλά δεν τίθεται θέμα σύγκρισης.

Nothing Else Matters

Λογικό και αναμενόμενο να είναι το δημοφιλέστερο και πιό εμπορικό κομμάτι και να θέλουν οι περισσότεροι αυτό να κάνουν cover. Αλλά θέλει υπομονή να ακούσεις δώδεκα (!) φορές το "Nothing Else Matters". Καλλιτέχνες πολλοί. Από Phoebe Bridgers, Miley Cyrus, Elton John και Dave Gahan μέχρι Roxette (PG δηλαδή μόνο ο Per Gessle) και Chris Stapleton. Πολλοί πέφτουν στη παγίδα να πιάσουν απλώς τη μελωδία που ούτως ή άλλως είναι υπέροχη και γεμάτη συναίσθημα και απλώς να την αναπαράγουν. Γι’ αυτόν εμείς εστιάζουμε στο κάτι διαφορετικό, στην ισπανική πινελιά που του δίνει η Mon Laferte και η μόλις-τελείωσα-με-το-κοπάδι-και-άρπαξα- τη-κιθάρα-και-μια-μπύρα εκδοχή του Chris Stapleton. Δώστε προσοχή και στην απόδοση μόνο με πιάνο του πολυβραβευμένου πιανίστα Igor Levit, καθώς αναγάγει μια υπέροχη μελωδία σε ανωτέρα τέχνη.

Of Wolf And Man

Μα καλά μόνο ένας θαρραλέος βρέθηκε για την άγρια αυτή κομματάρα; Μπράβο στους Goodnight, Texas που ίσως το πήραν και του άλλαξαν τα φώτα και το μετέτρεψαν σε ένα folk χαλαρό κομματάκι.

The God That Failed

Και εδώ μόλις δύο διασκευές και τα εύσημα πάνε στους Idles σε μιά από τις καλύτερες εκτελέσεις γενικά στο tribute αυτό album. Το συμπυκνώσανε, το μπουκώσανε το κάνανε δικό τους.

My Friend Of Misery

Από τα προσωπικά αγαπημένα, είχα περιέργεια λίγο παραπάνω από τα υπόλοιπα. Τρείς οι προτάσεις εδώ και είναι πολύ εύκολη η επιλογή ως καλύτερης διασκευής αυτή του Kamasi Washington. Drums, πιάνο μου ζαλίζουν και μπασταρδεύουν το κομμάτι με τρόπο ιδανικό.

The Struggle Within

Ο Rodrigo και η Gabriella πήραν το δυναμικό αυτό κομμάτι και απλά μετέφεραν τον δυναμισμό του και το αναπαρήγαγαν με τις ακουστικές τους κιθάρες χωρίς λόγια. Οκ.

Σαν σύνολο είναι αρκετά ετερόκλητο και αυτό είναι που το κάνει άκρως ενδιαφέρον. Όλοι αυτοί οι καλλιτέχνες με τον ένα ή άλλο τρόπο επηρεάστηκαν και γουστάρουν το original album και τους Metallica και είναι ωραίο να ακούς αγαπημένα κομμάτια να βρίσκουν νέα πνοή και φυσικά με 53 διασκευές πολλές είναι hit and miss. Το πρόσημο είναι θετικό -είναι και καλή η πρώτη ύλη- τα έσοδα θα πάνε σε καλούς σκοπούς και εδώ θα είμαστε σε άλλα τριάντα χρόνια να συζητάμε για την επόμενη επέτειο και το πόσο κορυφαίο album ήταν αυτό για τους Metallica.