Urn

Έχεις απελπιστεί, νομίζοντας ότι ολόκληρη η Φινλανδία είναι καταδικασμένη να πνιγεί από το σωρό των θηλυπρεπών, συμφωνικών/gothic συγκροτημάτων. Πιστεύεις ότι είναι πλέον ανίκανη ως χώρα να παράγει κάτι διαφορετικό. Και όμως, εκεί που λες «δεν υπάρχει σωτηρία», σκάνε μύτη κάτι γκρουπάκια σαν τους Urn και κάνεις τον -ανάποδο- σταυρό σου γι' αυτό που μόλις άκουσες.

Οι Urn δεν είναι ακριβώς νέα μπάντα στην πιάτσα. Ξεπήδησαν το 1994 από τα σπλάχνα των Barathrum, αλλά τα μέλη τους δεν ακολούθησαν τη μουσική κατεύθυνση της πρώην μπάντας τους. Το "Soul Destroyers" αποτελεί την τρίτη ολοκληρωμένη δουλειά τους και, παράλληλα, το ιδανικό επιδόρπιο μετά τη δισκάρα που μας σέρβιραν φέτος οι Aura Noir. Μετά τη σαπίλα του "Hades Rise", το ξερό, speed-άτο black/thrash των Urn είναι το κερασάκι στην τούρτα. Μην με παρεξηγήσετε. Οι Φινλανδοί δε μοιάζουν και πολύ στους Aura Noir. Ηχητικά, πλησιάζουν περισσότερο το μπάσταρδο αδελφάκι των Νορβηγών, τους θεούς Destrοyer 666, και κλείνουν το μάτι περισσότερο στο retro thrash, παρά στο black metal. Απλά, κάτι τα σάπια φωνητικά, κάτι το image και οι στίχοι για διαβόλια και τριβόλια, ε, δεν αργεί να σου κολλήσει η ρετσινιά.

Το "Soul Destroyers" σίγουρα δεν είναι η κυκλοφορία της χρονιάς, ούτε θα σας συγκλονίσει. Είναι φτιαγμένο για να κάνει ένα μόνο πράγμα και αυτό το κάνει καλά. Προκαλεί headbanging και πανικό στα mosh pit. Εδώ δεν έχουν χώρο αμπελοφιλοσοφίες και γλυκανάλατες μελωδίες. Μόνο υπερηχητικά riff και ατελείωτο κοπάνημα. Και σ' αυτά οι Urn διαπρέπουν. Εύγε!